ΑΝ για όλους εμάς η Παπούα-Νέα Γουινέα αποτελεί ένα ξωτικό νησί με ανθρωπολογικό (κυρίως) ενδιαφέρον, για τους πρόσφυγες αποτελεί το νέο τους εφιάλτη.
ΑΝΤΕ τώρα να καταφέρεις να φύγεις από το Αφγανιστάν για να γλυτώσεις από τους Ταλιμπάν που σε κυνηγούν και να βρεθείς στη ζούγκλα της Παπούα-Νέας Γουινέας να σε κυνηγούν τα κουνούπια που μοιάζουν με… μίνι ελικόπτερα.
ΜΕ δυο λόγια, η μόνη ουσιαστικά επιλογή που έχεις είναι να διαλέξεις ποιος θα σου «πιεί» το αίμα…
ΑΠΟ την περασμένη Παρασκευή ως και σήμερα, όλα τα αυστραλιανά Μέσα Ενημέρωσης ασχολούνται με την απόφαση της κυβέρνησης Ραντ να στέλνει τους πρόσφυγες που τολμούν να προσεγγίσουν με σαπιοκάραβα τον… παράδεισο, στην κόλαση που βρίσκεται ακριβώς δίπλα μας.
ΚΑΙ όταν λέμε όλα (τα Μέσα Ενημέρωσης) εννοούμε όλα. Ακόμα και αυτά που ξενυχτούσαν περιμένοντας τη γέννηση του διαδόχου μας και ασχολούνται (σχεδόν) αποκλειστικά με το life style και τα sports.
Η αποτελεσματικότητα των νέων δρακόντειων μέτρων αναλύθηκε από πολιτικούς, ακαδημαϊκούς και κάθε είδους «ειδικούς», που σημαίνει πως ό,τι και να γράψω σε τούτη τη στήλη σήμερα θα είναι μια επανάληψη (με άλλα λόγια) χιλιοειπωμένων πραγμάτων.
ΚΑΙ ενώ όλοι εμείς κάποια στιγμή θα ξεχάσουμε το θέμα και θα επιστρέψουμε στα μικροπροβλήματα της καθημερινότητας, το πρόβλημα δεν πρόκειται να μας ξεχάσει.
ΟΙ βάρκες της ελπίδας, κατάφορτες με κυνηγημένους και απελπισμένους, θα συνεχίσουν να διασχίζουν τον Ινδικό Ωκεανό…
ΠΟΙΑ ακριβώς θα είναι η συνέχεια κανείς δεν ξέρει, ενώ όσο αποσταθεροποιούνται πολιτικά (και οικονομικά) οι χώρες της Μέσης Ανατολής, τόσο θα αυξάνονται τα κύματα των προσφύγων.
ΚΑΙ εδώ βρίσκεται η καρδιά του προβλήματος, που δεν απασχολεί μόνο την Αυστραλία, αλλά ολόκληρο τον κόσμο.
ΤΙ θα γίνουν τα δεκάδες εκατομμύρια των προσφύγων που αναζητούν έναν τόπο να σταθούν και ένα μεροκάματο να ζήσουν.
ΠΟΥ τελικά θα καταλήξουν τα εκατομμύρια των Αφγανών και Ιρακινών προσφύγων που ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας ξερίζωσε από τις πατρίδες τους την τελευταία δεκαετία.
ΣΤΗΝ ίδια κατάσταση, αλλά για άλλους λόγους, βρίσκεται το Πακιστάν των 200 εκατομμυρίων, ενώ σε ελεύθερη πτώση συνεχίζει να παραμένει και η Αίγυπτος των 80 εκατομμυρίων.
ΑΚΟΜΑ σε χειρότερη θέση βρίσκονται οι περισσότερες χώρες της Ανατολικής και Υποσαχάριας Αφρικής που χρόνια τώρα μαστίζονται από φτώχεια και εμφυλίους.
ΠΕΡΑ, δηλαδή, από τα 50 εκατομμύρια των επίσημων προσφύγων σε ολόκληρο τον κόσμο σήμερα υπάρχουν και μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι που αν τους δοθεί η ευκαιρία να εγκαταλείψουν τις χώρες τους θα «την πιάσουν από τα μαλλιά».
ΣΤΟ μεταξύ, στη Συρία η σφαγή καλά κρατεί και στο Ιράκ οι βόμβες συνεχίζουν να πέφτουν σαν χαλάζι.
ΣΕ ερείπια έχουν μεταβληθεί πολλές γειτονιές της Βαγδάτης, ενώ οι «ειδικοί» στη Δύση ακόμα συζητούν αν πρόκειται για εμφύλιο ή τρομοκρατικά χτυπήματα.
ΚΑΙ ενώ στη Συρία χρειάστηκε μόλις ένας χρόνος για να συνειδητοποιήσει η παγκόσμια κοινότητα ότι η χώρα βρίσκονταν σε εμφύλιο πόλεμο στο Ιράκ, που ουσιαστικά ο εμφύλιος άρχισε αμέσως μετά την αμερικάνικη εισβολή, ακόμα το συζητάμε.
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ για μια στιγμή τι θα γίνει όχι μόνο στη γύρω περιοχή, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, έτσι και καταρρεύσει το Πακιστάν που διαθέτει και πυρηνικό οπλοστάσιο;
ΟΧΙ μόνο με βάρκες θα προσπαθούν να έλθουν οι Πακιστανοί στην Αυστραλία, αλλά και κολυμπώντας.
ΑΥΤΑ τα λίγα για σήμερα, να είστε όλοι καλά και τα λέμε από βδομάδα. Γεια χαρά.
