ΠΡΙΝ ένα μήνα όταν ο Ραντ επανήλθε στην πρωθυπουργία (στέλνοντας την Τζούλια στο σπίτι της, στην Αδελαΐδα) έγραφα ότι το Εργατικό Κόμμα θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές μόνο αν ο Κέβιν επιβιβασθεί σε κάποιο καταδρομικό πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού και γυρίζει ο ίδιος τα σαπιοκάραβα με τους πρόσφυγες πίσω στην Ινδονησία.
ΤΟ πιο πάνω σχόλιο, βέβαια, το έκανα αστειευόμενος, επιδιώκοντας να καταδείξω μέχρι πού μπορούν «να τραβήξουν το σκοινί» οι πολιτικοί προκειμένου να βελτιώσουν τη δημοτικότητά τους και να κερδίσουν τις εκλογές.
ΠΟΥ να φανταστώ τις μέρες εκείνες ότι τόσο ο νέος μας πρωθυπουργός -που επέστρεψε μετά μια τριετία στο πόστο του με όλες τις παλιές (κακές) συνήθειες του- όσο και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης διέθεταν (και, μάλιστα, σοβαρολογώντας) περισσότερο… χιούμορ.
ΤΕΛΙΚΑ, οι εξελίξεις δείχνουν ότι τις επόμενες ομοσπονδιακές εκλογές θα τις κερδίσει όχι όποιος καταφέρει να αναχαιτίσει το τσουνάμι των προσφύγων και να γυρίζει τα πλοιάρια πίσω στην Ινδονησία, αλλά όποιος αρχίσει να… βυθίζει καταμεσής του Ωκεανού τα σαπιοκάραβα με τους πρόσφυγες!
Ο μόνος τρόπος να ξεμπερδεύουμε μια και καλή με τους πρόσφυγες, δεν είναι να τους στέλνουμε στη Παπούα-Νέα Γουινέα να κυνηγούν τα κουνούπια, αλλά κατευθείαν (για μόνιμη εγκατάσταση) στον… άλλο κόσμο.
ΓΙΑΤΙ και στη Νέα Γουινέα να εγκατασταθούν θα συνεχίζουν να αλληθωρίζουν κοιτώντας προς την Αυστραλία και όλο και κάποιος στο μέλλον θα φτάνει με κανένα φουσκωτό στο Ντάργουιν.
ΤΟ ζητούμενο, στην προκειμένη περίπτωση, είναι να πάψουν (εντελώς) να μας ενοχλούν και να παίζουν με τις φιλανθρωπικές ευαισθησίες και τα νεύρα μας.
ΑΝ μου έλεγε κάποιος, πριν δέκα ή είκοσι χρόνια ότι θα ερχόταν η μέρα που το Εργατικό Κόμμα θα έπαιρνε την απόφαση που πήρε, θα του πρότεινα να δει επειγόντως τον ψυχίατρό μου.
ΚΑΙ, όμως, εν έτη 2013, το κόμμα που υποτίθεται ότι εκφράζει το προοδευτικότερο κομμάτι του αυστραλιανού λαού, αποφάσισε κυνικά να στέλνει τους πρόσφυγες στην… κόλαση!
ΑΝΤΕ τώρα να ψάχνεις απελπισμένα να βρεις τόπο να σταθείς και μεροκάματο να ζήσεις και να σε στέλνουν (στην κυριολεξία) στη ζούγκλα, να βρεις… δουλειά για να ζήσεις την οικογένειά σου.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ από την απάνθρωπη (και εξοντωτική) απόφαση να τους στέλνουν για μόνιμη εγκατάσταση στην Παπούα-Νέα Γουινέα, είναι η γενικευμένη υποκρισία.
ΑΥΤΗ και αν υπονομεύει βάναυσα και τα τελευταία αποθέματα της εξαντλημένης λογικής μας.
ΑΝ αφαιρέσει κανείς το κόμμα των Πράσινων, τις οργανώσεις που ασχολούνται με την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ορισμένες προσωπικότητες με κάποια ακτινοβολία στην κοινή γνώμη (όπως ο πρώην πρωθυπουργός, Μάλκολμ Φραίζερ), όλοι οι υπόλοιποι πολιτικοί, τα Μέσα Ενημέρωσης και οι γνωστοί αρθρογράφοι και σχολιαστές, στηρίζουν τα νέα μέτρα προκειμένου (όπως λένε) «να πάψουν να χάνονται ανθρώπινες ζωές στη θάλασσα»!
ΚΑΝΕΙΣ, δυστυχώς, μέχρι στιγμής δεν έχει βγει να πει ξεκάθαρα τα πράγματα με το όνομά τους.
Η ουσία είναι ότι η πλειοψηφία του αυστραλιανού λαού παθαίνει αλλεργία με το που βλέπει στα δελτία ειδήσεων τα σαπιοκάραβα με τους πρόσφυγες να φτάνουν στα χωρικά ύδατα της Αυστραλίας.
ΒΓΑΖΕΙ σπυράκια σας λέω ο «μέσος Αυστραλός» μόνο που βλέπει τα σαπιοκάραβα. Δεν μπορεί πια ο ψυχισμός του να αντέξει τη συγκεκριμένη εικόνα. Αρρωσταίνει…
ΑΥΤΟ, βέβαια, καλύτερα από τον καθένα το γνωρίζουν οι δημοσκόποι και επικοινωνιολόγοι καθώς και οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων που ιστορικά μονοπωλούν την εξουσία στην Αυστραλία.
ΞΕΡΟΥΝ, δηλαδή, ότι όποιο κόμμα καταφέρει να πείσει τους ψηφοφόρους ότι θα σταματήσει τα σαπιοκάραβα των απελπισμένων θα κερδίσει (και, μάλιστα, άνετα!) τις επόμενες εκλογές.
ΑΝ και η κυβέρνηση Γκίλαρντ, τηρουμένων των αναλογιών σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, τα κατάφερε μια χαρά όσον αφορά την οικονομία της χώρας, προβαίνοντας μάλιστα και σε αξιόλογες μεταρρυθμίσεις, δεν κατάφερε να πάρει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις.
ΚΑΙ ο λόγος που οι ψηφοφόροι στράφηκαν μαζικά εναντίον της είναι γιατί δεν κατάφερε να αναχαιτίσει τα κύματα των προσφύγων που έφταναν στη χώρα αναζητώντας πολιτικό άσυλο.
Ο Ραντ -που την εκτόπισε- γνώριζε πολύ καλά ότι ο μόνος τρόπος που απέμενε στο Εργατικό Κόμμα να επανακτήσει το χαμένο έδαφος ήταν να υιοθετήσει πιο σκληρή πολιτική από αυτή της αντιπολίτευσης.
ΚΑΙ αυτό έκανε με την πρώτη ευκαιρία, προβαίνοντας στην απάνθρωπη και άθλια συμφωνία με την κυβέρνηση της Παπούα-Νέα Γουινέα.
ΛΟΓΑΡΙΑΖΕ, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο, γιατί βλέποντας ο Τόνι Άμποτ να χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του, αντιλήφθηκε εγκαίρως, ότι δεν πρόκειται να γίνει πρωθυπουργός, αν προηγουμένως δεν δώσει «εξετάσεις», να αποδείξει δηλαδή ότι είναι πιο αδίστακτος (και, παράλληλα, πιο επικίνδυνος) από τον Κέβιν Ραντ.
ΔΕΝ πρόλαβε καλά-καλά να στεγνώσει το μελάνι της νέας συμφωνίας με τη Παπούα και ο Άμποτ δήλωσε ότι η χώρα βρίσκεται σε «έκτακτη ανάγκη» και θα χρησιμοποιήσει τις ένοπλες δυνάμεις προκειμένου να μη φτάσει σαπιοκάραβο με πρόσφυγες στην Αυστραλία.
ΔΕΝ ξέρω πώς θα αντιδράσει ο Ραντ, προκειμένου να διατηρήσει τις όποιες πιθανότητες έχει να κερδίσει τις εκλογές και δεν θα εκπλαγώ αν σκληρύνει περαιτέρω τη στάση του.
Ο τύπος είναι ψωνισμένος με την πρωθυπουργία και ικανός να κάνει τα πάντα προκειμένου να κερδίσει τις εκλογές. Η κόντρα με τον Άμποτ πάνω στο θέμα μόλις άρχισε…
ΕΧΟΥΝ δηλαδή να δουν πολλά τα μάτια μας μέχρι τις εκλογές. Από τη στιγμή, που βλέπουν στις σφυγμομετρήσεις ότι όσο περισσότερο σκληραίνουν τη στάση τους τόσο περισσότερους ψήφους κερδίζουν, the sky is the limit…
ΔΕΝ ξέρω βέβαια με τη μέτρα θα αντιδράσει ο Κέβιν Ραντ, σε περίπτωση που ο Άμποτ στείλει κομάντος με φουσκωτά να βυθίζουν τα σαπιοκάραβα πριν περάσουν τα χωρητικά ύδατα της Αυστραλίας.
ΜΑΛΙΣΤΑ, αγαπητοί αναγνώστες, σε αυτό το σημείο έφτασε η πολιτισμένη Αυστραλία. Μια από τις πιο δημοκρατικές και ευημερούσες χώρες του κόσμου.
ΚΑΙ αν η μεγάλη και πάμπλουτη Αυστραλία δεν μπορεί να παρέχει καταφύγιο (και ανακούφιση) σε λίγες δεκάδες χιλιάδες απελπισμένους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, τότε τι άλλο μένει να πει κανείς για τον κόσμο που ζούμε;
ΚΑΙ η εικόνα είναι ακόμα πιο τραγική αν λάβει κανείς υπόψη του την ιστορική αφετηρία και πορεία τούτης της χώρας.
ΟΤΙ πρόκειται, δηλαδή, για μια αμιγώς μεταναστευτική χώρα, που χτίστηκε από κατάδικους, εξόριστους, πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες.
ΜΙΑ χώρα που δημιουργήθηκε από τον εκτοπισμό των ιθαγενών κατοίκων της, από τους προγόνους της σημερινής πολιτικής ελίτ που έφτασαν εδώ με πλεούμενα.
ΝΑΙ, παράνομα, χωρίς βίζες και απρόσληπτοι έφτασαν εδώ με πλοία οι πρόγονοι όλων αυτών, που βλέπουν τους σημερινούς πρόσφυγες και τους «σηκώνεται η τρίχα».
ΑΥΤΑ για σήμερα, να είστε όλοι καλά.
