ΣΤΑ «ψιλά» πέρασε στα… αντικειμενικά Μέσα Ενημέρωσης της Δύσης η είδηση ότι 14 χώρες της Καραϊβικής ζητούν αποζημιώσεις για τη δουλεία και τη γενοκτονία των γηγενών κατοίκων των μικρών νησιών της περιοχής.
Η προσφυγή στη Δικαιοσύνη, σύμφωνα με την είδηση που δημοσιεύτηκε και στο «Νέο Κόσμο» την περασμένη Πέμπτη, στρέφεται κατά της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ολλανδίας.
ΤΑ πιο πάνω… πολιτισμένα και ευυπόληπτα σήμερα κράτη της Ευρώπης, πρωταγωνίστησαν για τρεις και πλέον αιώνες στο δουλεμπόριο, που είχε ως συνέπεια την ερήμωση μεγάλων περιοχών της Αφρικής.
ΣΤΟ θέμα, που αποτελεί μια από τις πιο σκοτεινές σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας και μαζί με το ολοκαύτωμα (εις βάρος των Εβραίων) ένα από τα πιο ειδεχθή και μαζικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, έχω αναφερθεί αρκετές φορές.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΣ στην αποτρόπαια αυτή ιστορία (πριν πολλά χρόνια), εξέφραζα την απορία πώς οι απόγονοι των τότε σκλάβων δεν είχαν ακόμα διεκδικήσει αποζημιώσεις (και επίσημη απολογία) από τους σφαγείς και εκμεταλλευτές τους.
ΑΠ’ Ο,ΤΙ φαίνεται, το θέμα «ωρίμασε» και έφτασε η ώρα να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι την πρωτοβουλία των (μικρών) χωρών της Καραϊβικής, οπότε (ας ελπίσουμε) ότι θα υπάρξει και συνέχεια.
ΤΗΝ προσφυγή της Κοινότητας της Καραϊβικής (όπως ονομάζεται η τοπική οργάνωση που αξιώνει αποζημιώσεις για τη δουλεία και τη γενοκτονία των ντόπιων) έχει αναλάβει η αγγλική νομική εταιρία Leigh Day που έφερε πρόσφατα σε πέρας με επιτυχία την υπόθεση της αποζημίωσης εκατοντάδων Κενυατών οι οποίοι είχαν βασανιστεί από τη βρετανική αποικιακή κυβέρνηση, κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των Μάου Μάου των δεκαετιών 1950 και 1960.
ΤΙΣ «κληρονομικές» συνέπειες της δουλείας και της βάρβαρης αποικιοκρατίας που την ακολούθησε πληρώνουν ακόμα οι χώρες της Αφρικής και όχι μόνο.
ΣΤΟ οργανωμένο (και κερδοφόρο) έγκλημα εις βάρος των λαών της Αφρικής, κυρίως, πρωταγωνίστησαν (και ωφελήθηκαν) σχεδόν αποκλειστικά οι πολιτισμένες χώρες της Δυτικής Ευρώπης και η Βόρειος Αμερική.
ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ότι πάνω από 13 εκατομμύρια Αφρικανοί σκλάβοι φορτώθηκαν στα δουλεμπορικά καράβια των Εγγλέζων, των Πορτογάλων, των Γάλλων, Ισπανών, των Ολλανδών και των υπόλοιπων ευυπόληπτων Ευρωπαίων και πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Ευρώπης, της Καραϊβικής, της Βόρειας και Νότιας Αμερικής.
ΤΗΝ αφρικανική «πηγή» σκλάβων ανακάλυψαν στα μέσα του 15ου αιώνα οι Πορτογάλοι που έφτασαν εκεί το 1430, για να ακολουθήσουν οι υπόλοιποι με πρώτους και καλύτερους τους Ολλανδούς και Εγγλέζους.
ΤΟ δουλεμπόριο πήρε διαστάσεις χιονοστιβάδας μετά την «ανακάλυψη» της Αμερικής από τον Χριστόφορο Κολόμβο το 1492 και τις ανάγκες για εργατικά χέρια που δημιουργήθηκαν στις δεκαετίες που ακολούθησαν στις νέες ευρωπαϊκές αποικίες.
ΛΙΓΟ αργότερα άρχισε και το χρυσοφόρο «τριγωνικό εμπόριο» που βοήθησε τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης να αποκτήσουν πλούτη, στρατιωτική ισχύ και παγκόσμια επιρροή.
ΤΑ καράβια ξεκινούσαν από τα λιμάνια της Ευρώπης, κυρίως από το Λίβερπουλ, φορτωμένα με διάφορα προϊόντα τα οποία και αντάλλασαν με Αφρικανούς σκλάβους.
ΣΤΗ συνέχεια τους «ξεφόρτωναν» στα νησιά της Καραϊβικής, Βόρειας και Νότιας Αμερικής και από εκεί φόρτωναν, τα νέα αποικιακά προϊόντα, τα οποία και μετέφεραν πίσω στην Ευρώπη, όπου και «έκλεινε» το τρίγωνο.
ΤΟ εγκληματικό αυτό «εμπόριο» υπήρξε η μεγάλη δεξαμενή κεφαλαίων που χρηματοδότησε (ως ένα βαθμό) και έδωσε ώθηση στη βιομηχανική επανάσταση η οποία με τη σειρά της έθεσε τα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος που βιώνουμε ως σήμερα.
ΜΕ δυο κουβέντες, η ευημερία των προηγμένων χωρών της Δυτικού Κόσμου και η παγκόσμια ισχύ που απέκτησε μετά τον 16ο αιώνα έχει τις ρίζες στο δουλεμπόριο και την αποικιοκρατία.
ΤΑ υπέρογκα κέρδη από τη δωρεάν εργασία των σκλάβων (για 400 ολόκληρα χρόνια!) και η ωμή εκμετάλλευση των αποικιών και των ντόπιων πληθυσμών έδωσε στη Δύση το πλεονέκτημα να διατηρήσει την κυριαρχία της σε ολόκληρο τον κόσμο μέχρι σήμερα.
ΣΤΗΝ κυριολεξία πάνω στο αίμα και τον ιδρώτα των σκλάβων (και των ντόπιων κατοίκων των αποικιών που είχαν οι ευρωπαϊκές χώρες σε Ανατολή και Δύση) χτίστηκαν οι τότε αυτοκρατορίες και οι σημερινές υπερδυνάμεις όπως η Μεγάλη Βρετανία και η Αμερική.
ΤΑ οικονομικά οφέλη τους έδωσαν την ευκαιρία να χτίσουν πανεπιστήμια, να δημιουργήσουν τράπεζες, βιομηχανίες, χρηματιστήρια, εμπόριο και, κατ’ επέκταση, να κυριαρχήσουν και να συνεχίσουν να λυμαίνονται μέχρι σήμερα στον πλανήτη μέσω των μεγάλων πολυεθνικών εταιρών με νέες μορφές δουλείας.
ΜΙΑ ματιά να ρίξει κανείς στις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται ανήλικα παιδάκια στο Μπαγκλαντές, την Ινδία, τη Μαλαισία και άλλες χώρες της Ασίας, για να μπορούμε εμείς οι… πολιτισμένοι καταναλωτές της Δύσης να απολαμβάνουμε φτηνά τα καλούδια της τεχνολογίας, μπορεί να αντιληφθεί ότι το ίδιο έως ένα βαθμό γίνεται και σήμερα με διαφορετικό (και πιο κομψό!) τρόπο.
ΤΟ δουλεμπόριο διέλυσε στην κυριολεξία τους λαούς της Αφρικής, αφού οι δουλέμποροι προκειμένου να βρουν σκλάβους, πουλούσαν όπλα σε διάφορους φυλάρχους για να συνεχίσουν τους πολέμους με τις αντίπαλες φυλές, για να πιάσουν αιχμαλώτους και να τους πουλήσουν στη συνέχεια στους δουλεμπόρους.
ΑΥΤΟ είχε ως αποτέλεσμα να ερημώσουν αρκετές περιοχές της Δυτικής Αφρικής (όπως το Κονγκό, η Σενεγάλη, η Αγκόλα, η Γκάνα και άλλες) να αφανιστούν οι νέοι και να υποστεί καθίζηση η κοινωνική συνοχή.
Ο,ΤΙ άφησε όρθιο το δουλεμπόριο ήλθε να αποτελειώσει η αποικιοκρατία και η εκμετάλλευση που συνεχίστηκε σε πολλές χώρες (με αμείωτη και πρωτοφανή βαρβαρότητα) μέχρι και το 1970!
ΣΕ αυτό το σκοτεινό και αιματοβαμμένο παρελθόν οφείλεται η κακοδαιμονία και η φτώχεια που μαστίζει ακόμα τις χώρες της Αφρικής, που δέχθηκαν τη μαζική και πρωτόγονη βαρβαρότητα του… πολιτισμένου Δυτικού κόσμου για 500 χρόνια.
ΚΑΙ ενώ οι Αφρικανοί κληρονόμησαν από τους προγόνους φτώχεια δυστυχία και κοινωνική διάλυση, οι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί κληρονόμησαν επιστήμες, πλούτη, περιουσίες, εταιρίες, τράπεζες, παιδεία και γνώσεις, που τους έδωσαν τη δυνατότητα να παραμείνουν κυρίαρχοι και αφέντες.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ και εξοργίζομαι κάθε φορά που ακούω την οικονομική, πολιτική και πανεπιστημιακή ελίτ της Δύσης να προτείνει στις χώρες της Αφρικής να γίνουν… ανταγωνιστικές, αν θέλουν να ξεπεράσουν τη φτώχεια και τα προβλήματά τους.
ΚΑΝΕΙΣ, βέβαια, δεν μπαίνει στον κόπο μα μας εξηγήσει πως μπορούν οι χώρες αυτές να ξεπεράσουν τους πέντε αιώνες «ανάπτυξης» (και ομαλής πορείας) που έχασαν και να ανταγωνιστούν τα πλεονεκτήματα που κέρδισαν (το ίδιο χρονικό διάστημα) οι ανταγωνιστές τους.
ΔΕΝ μπορεί, δηλαδή, κάποιος που σου αρπάζει τα παιδιά (προκειμένου να τα εξαναγκάζει να εργάζονται χωρίς αμοιβή) που σου κλέβει την περιουσία, να σε καταπιέζει και να σε εκμεταλλεύεται κάνοντας τεράστια περιουσία ο ίδιος να σου ζητά στο τέλος να τον… ανταγωνιστείς.
ΠΩΣ να ανταγωνιστούν οι εξαθλιωμένοι Αφρο-αμερικανοί απόγονοι των σκλάβων, που μέχρι το 1970 παρέμεναν ελεύθεροι σκλάβοι (χωρίς πολιτικά δικαιώματα) τα παιδιά όλων αυτών που κληρονόμησαν περιουσίες, βιομηχανίες και δυνατότητες να σπουδάσουν και να προκόψουν.
ΓΙΝΕΤΑΙ; Αμ, δεν γίνεται. Γι’ αυτό η οικονομική αποζημίωση όλων αυτών είναι ένα δίκαιο πέρα για πέρα αίτημα, που έστω και καθυστερημένα θα πρέπει να ευοδωθεί.
ΤΟ συγνώμη από μόνο του (για όλα αυτά που για αιώνες υπέστησαν) είναι, βέβαια, μια ηθική αποζημίωση, αλλά δεν φτάνει.
Η οικονομική αποζημίωση είναι επιβεβλημένη και θα πρέπει να δίνεται για πολλές δεκαετίες, προκειμένου να εξισορροπήσει ως ένα βαθμό η εις βάρος διαχρονική εκμετάλλευση και αδικία.
ΣΤΟ κάτω-κάτω της γραφής αυτό που ζητούν με τις αποζημιώσεις είναι ένα ελάχιστο μέρος του δυτικού πλούτου που οι ίδιοι, συνέβαλαν τα μέγιστα να δημιουργηθεί.
ΜΕ μια κουβέντα, αυτά που δικαιωματικά τους ανήκουν διεκδικούν. Αυτά που έχουν πληρώσει οι πρόγονοί με ιδρώτα, αίμα και Ωκεανούς δυστυχίας.
ΘΑ έχει μεγάλο ενδιαφέρον η εξέλιξη αυτής της ιστορίας και θα είναι ενδεικτική για το τι θα ακολουθήσει. Αυτά και γεια χαρά.
