Έκθεση με φωτογραφικό υλικό από το πέρασμα και Ελλήνων Μεταναστών από το Κέντρο Φιλοξενίας στην Bonegilla, παρουσιάζουν ο Σύνδεσμος Ελλήνων Μεταναστών της Bonegilla σε συνεργασία με την Παλλακωνική Αδελφότητα «Ο Λεωνίδας».

Τα εγκαίνια θα γίνουν την Κυριακή, 25 Αυγούστου 2013 με ώρα έναρξης 1 το μεσημέρι. Την ίδια μέρα, θα γίνει και προβολή στιγμιότυπων από τους εορτασμούς της 60ής επετείου από την άφιξη των πρώτων μεταναστών, που έγιναν στις 23 και 24 Φεβρουαρίου τρέχοντος έτους. Το ιστορικό γεγονός, είχε καλυφθεί από την ΕΡΤ και τους δημοσιογράφους Έμμα Παπαεμμανουήλ και Αλέκο Μαρκέλλο. Θυμίζουμε ότι ανάμεσα στους καλεσμένους ήταν και ο πρέσβης της Ελλάδας κ. Χαράλαμπος Δαφαράνος, και εκπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων της χώρας.

Στο τέλος της εκδήλωσης θα προσφερθούν ροφήματα και γλυκά.

Οι φωτογραφίες θα εκτίθενται στον 1ο όροφο. Η έκθεση θα είναι ανοικτή για το κοινό για τέσσερις εβδομάδες. Συμπάροικοι που πέρασαν ή έζησαν για ένα διάστημα στο Κέντρο, φοιτητές και σχολικές ομάδες ενθαρρύνονται να την επισκεφτούν.

Η Παλλακωνική Αδελφότητα «Ο Λεωνίδας» βρίσκεται στο 253 Albert St., στο Brunswick. Υπάρχει δημόσιος χώρος στάθμευσης επί της Frith St.

ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ BONEGILLA

Η α­να­κά­λυ­ψη του χρυ­σού έ­κα­νε την Αυ­στρα­λί­α πε­ρι­ζή­τη­τη και πρώ­τη στην α­να­ζή­τη­ση δεύ­τε­ρης πα­τρί­δας.
Υ­πο­λο­γί­ζε­ται ό­τι α­πό το 1788, με­τα­νά­στευ­σαν πά­νω α­πό εν­νέ­α ε­κα­τομ­μύ­ρια ψυ­χές. Ένας με­γά­λος α­ριθ­μός πριν και με­τά, αν και προ­σπά­θη­σε, δεν κα­τά­φε­ρε να ρί­ξει ά­γκυ­ρα, λό­γω των α­θλί­ων τό­τε συν­θη­κών ζωής και μέ­σων εργασίας.
Σύμ­φω­να με στοι­χεί­α, το με­γα­λύ­τε­ρο κύ­μα με­τα­νά­στευ­σης, ση­μειώ­θη­κε με­τα­ξύ 1931 και 1971. Μέ­χρι τό­τε εί­χαν βο­η­θη­θεί οι­κο­νο­μι­κά για το τα­ξί­δι τους 1.800.000 με­τα­νά­στες.

Ο τε­ρά­στιος αυ­τός α­ριθ­μός, εί­χε ως α­πο­τέ­λε­σμα την α­να­βάθ­μι­ση των λι­μα­νιών για α­σφα­λέ­στε­ρη πρόσ­δε­ση των κα­ρα­βιών, α­πο­βί­βα­ση και με­τα­φο­ρά των ε­πι­βα­τών.
To πα­λαιό­τε­ρο λιμάνι, το Railway Pier στην πό­λη μας, με­τά α­πό δώ­δε­κα χρό­νων ερ­γα­σί­ες πή­ρε και­νού­ρια ό­ψη και με­το­νο­μά­στη­κε το 1930 σε Station Pier. Στο Σίδ­νεϊ, το Pyrmont, ά­νοι­ξε το 1950 ε­νώ δέ­κα χρό­νια με­τά, ο κυ­ριό­τε­ρος χώ­ρος υ­πο­δο­χής ή­ταν το International Pier.

Α­να­και­νί­σεις έ­γι­ναν τη δε­κα­ε­τί­α του ‘60 και στις ε­γκα­τα­στά­σεις του Fremantle, ε­νώ στην Αδελαΐδα δια­μορ­φώ­θη­κε α­νά­λο­γα το 1970 έ­νας χώ­ρος του λι­μα­νιού.
Τα πιο γνω­στά κα­ρά­βια που κου­βά­λη­σαν την ερ­γα­τιά ή­ταν τα «The Fairsea», «Castel Felice», «Anna Salen», «The Ormonde», «Southern Cross», «Skaubryn», «Johan Van Oldenbarnevelt» (JVO), «Orcades», «Galileo Galilei», «Stratheden» και «Patris». Τον κύ­κλο έ­κλει­σε το «Australis» το 1977. Ήταν το τε­λευ­ταί­ο κα­ρά­βι που με­τέ­φε­ρε με­τα­νά­στες με κρα­τι­κή βο­ή­θεια. Για την ι­στο­ρί­α να πού­με ό­τι με το ξέ­σπα­σμα του πο­λέ­μου, πολ­λά α­πό αυ­τά χρη­σι­μο­ποιή­θη­καν για τις α­νά­γκες του στρα­τού και τη με­τα­φο­ρά ε­ξο­πλι­σμού. Ω­στό­σο ό­ταν μπή­καν και πά­λι στη γραμ­μή, α­να­βαθ­μί­στη­καν, κά­νο­ντας το τα­ξί­δι πιο γρή­γο­ρο και ευ­χά­ρι­στο..

Ως γνω­στον, ο στρα­τιω­τι­κός κα­ταυ­λι­σμός της Bonegilla που βρί­σκε­ται κο­ντά στο Albury-Wodonga, λει­τούρ­γη­σε α­πό το 1947 μέ­χρι το 1971 σαν Κέ­ντρο Υ­πο­δο­χής Με­τα­να­στών. Μπο­ρεί να μην εί­χε τη δυ­να­τό­τη­τα να με­τρη­θεί σε ύ­ψος με τον πύρ­γο της Βα­βέλ, σί­γου­ρα ό­μως τον ξε­περ­νού­σε στις γλώσ­σες. Η μεταφορά των μεταναστών, γινόταν με τρένο, α­πευ­θεί­ας α­πό το λι­μά­νι της Μελ­βούρ­νης – οι παλαιότεροι ενθυμούνται, ότι τότε υπήρχε εκεί σιδηροδρομική γραμμή, μέ­χρι που οι τε­χνο­κρά­τες του με­τα­να­στευ­τι­κού συ­στή­μα­τος, τούς ε­ξα­σφά­λι­ζαν ερ­γα­σί­α στην πό­λη ή στην ε­παρ­χί­α, ή κά­ποιος συγ­γε­νής ή φί­λος, φρό­ντι­ζε γι’ αυ­τούς.

Ε­κτι­μά­ται, ό­τι κα­τά την 24χρο­νη λει­τουρ­γί­α του, φι­λο­ξέ­νη­σε 320.000 με­τα­νά­στες α­πό 31 χώ­ρες με δια­φο­ρε­τι­κή κουλ­τού­ρα και πο­λι­τι­σμό, με τους Ευ­ρω­παί­ους να κα­τέ­χουν το με­γα­λύ­τε­ρο πο­σο­στό. Έ­να πλή­θος α­μού­στα­κων πα­λι­κα­ριών και κοριτσιών, που ρίχτηκαν με με­ρά­κι στη δου­λειά, βο­ή­θη­σαν στην α­νά­πτυ­ξη της οι­κο­νο­μί­ας της χώ­ρας και συ­ν­τέ­λε­σαν στην αύ­ξη­ση του πλη­θυ­σμού.

Υ­πο­λο­γί­ζε­ται ότι με­τα­ξύ 1955 και 1965 έφτασε και έ­να με­γά­λος α­ριθ­μός α­πό την Ελ­λά­δα, που εί­δε την χώ­ρα του Νό­του σαν τη γη της Ε­παγ­γε­λί­ας. Μια χώ­ρα που θα μπο­ρού­σε να κά­νει πραγ­μα­τι­κό­τη­τα τα ό­νει­ρα και να στη­ρί­ξει τις ελ­πί­δες του.
Άλλω­στε και τα κα­ρά­βια που κου­βα­λού­σαν τις νύ­φες και α­γκυ­ρο­βο­λού­σαν σε μη­νιαί­α βά­ση στα λι­μά­νια των με­γα­λου­πό­λε­ων, δεν εί­ναι μύ­θος. Εί­ναι μια πραγ­μα­τι­κό­τη­τα με αυ­θε­ντι­κές ι­στο­ρί­ες, φω­το­γρα­φί­ες και ντο­κου­μέ­ντα.

Φωτογραφίες από τα πρώτα μας βήματα στους Αντίποδες θα έχετε την ευκαιρία να δείτε στην έκθεση. Επισκεφτείτε την.