Επιτέλους λίγος ήλιος στην χώρα του Ανατέλλοντος Ήλιου.
Τέλη Ιουλίου, αρχές Αυγούστου και είναι αδύνατον να δεις ήλιο εδώ και μια βδομάδα, στο Τόκυο, που βρέθηκα, από μια στροφή περίεργη της τύχης.
Πανύψηλοι ανθρακί ουρανοξύστες με τα χαρακτηριστικά κόκκινα φωτάκια στις ταράτσες να αναβοσβήνουν.
Η ζέστη συνοδευμένη από πυκνή υγρασία και η απίστευτη ησυχία, παρ’ όλες τις χιλιάδες αυτοκίνητα στους ωραίους δρόμους, που διακόπτεται από κάποια σειρήνα πυροσβεστικής να ακούγεται από μακριά, σε συνδυασμό με την απουσία κόσμου στο κεντρικό Μinato, δημιουργεί την αίσθηση ότι είσαι πρωταγωνιστής σε ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Στη διάρκεια της ημέρας και, κυρίως, στο μεσημεριανό διάλειμμα, γεμίζουν οι δρόμοι ασπρόμαυρους μικρόσωμους άνδρες, όλων των ηλικιών, με μεγάλες, γυναικείας αισθητικής, επαγγελματικές τσάντες, που κοντράρουν επιδεικτικά με το αυστηρό και ίδιο για όλους κώδικα ντυσίματος, μαύρο στενό παντελόνι με άσπρο πουκάμισο.
Μπορείς να τους πεις fashion victims αλλά και σιωπηλούς επαναστάτες, για το σπάσιμο του επιβαλλόμενου κώδικα, με ένα τόσο τολμηρό trend, που λίγοι τόλμησαν στην Ευρώπη.
Εντυπωσιακό, την στιγμή που οι γυναίκες ήσυχες, κομψές και πολύ σεμνές είναι συντηρητικά και καλόγουστα ντυμένες με άρωμα ρομαντισμού και παλιάς δαντέλας θηλυκού. Τα υπέροχα γάντια, όλων των ειδών είναι το φετίχ των γυναικών. Είδα πολλές ντυμένες γκέισες σε δείπνα οικογενειακά και σε γιορτές, έτσι απλά γιατί ήθελαν, όπως μου είπαν Ιάπωνες φίλοι.
Και φυσικά στον αντίποδα τα κορίτσια Manga, γατούλες, νυμφίδια, σερβιτόρες σέξι και μαθητριούλες με καυτά μίνι, που νιαουρίζουν παντού, στους δρόμους, τα μαγαζιά, τα τραίνα και κυρίως την τηλεόραση. Ακόμη και οι ίδιοι οι Ιάπωνες δυσφορούν με το επιβαλλόμενο και σχεδόν παραδοσιακά αναμενόμενο, της χαριτωμένης Ασιάτισσας με το παιδικό προφίλ και την ψιλή παιδική τσιριχτή φωνή.
Υποκλίσεις, παρά πολλές υποκλίσεις, παντού υποκλίσεις … εξυπηρέτηση πάντα με τα δύο χέρια. Μονοκόμματοι ήχοι στη γλώσσα, στολές παντού και για όλους, πολύ χαριτωμένες και κομψές, κολλαριστές και περιποιημένες. Ευγένεια, απίστευτη εξυπηρέτηση με συνέπεια και πολλά χαμόγελα, που μοιάζουν αβίαστα. Είναι;
Μάλλον, έως σίγουρα όχι, μου λέγανε οι Ιάπωνες φίλοι.
Συζητώντας μαζί τους για την εικόνα της θλίψης που έβλεπα στα πρόσωπά τους, καθημερινά, στους δρόμους, στα γραφεία, στο μετρό, με δικαίωσαν και μου εξήγησαν με απόλυτη σιγουριά, ότι έτσι μεγαλώνουν, με την απόλυτη αίσθηση της υποχρέωσης, του καθήκοντος και της υποταγής στην ιεραρχία σε όλους τους τομείς, από την πρώτη στιγμή που καταλαβαίνουν τον κόσμο, μέχρι την τελευταία. Δεν υπάρχει περιθώριο και καμία απολύτως δικαιολογία, λόγος για χαλάρωση και ανεμελιά.
Δύο μέρες μετά ένα gadget, smiley face έπεσε στο τραπέζι του πρωινού από τον Ιάπωνα φίλο,καθηγητή φιλοσοφίας κ μαθηματικών, ένα είδος προκρούστιας φόρμας, που εφαρμόζεται στο στόμα και σε υποχρεώνει να …χαμογελάς.
Αυστηρά Ιαπωνική πατέντα με μεγάλο αυτοσαρκασμό.
Η ίδια ατμόσφαιρα παντού, στα μεγάλα υπερσύγχρονα τραίνα Maxi Toky, με τους χιλιάδες επιβάτες καθημερινά επικρατεί ησυχία, τάξη, καθαριότητα, σχεδόν κατατονική ατμόσφαιρα, παρόλο που όλοι δουλεύουν στους υπολογιστές τους και τρώνε κανονικά το πρωινό η το μεσημεριανό της ημέρας, που δεν είναι τίποτε άλλο από φρεσκότατο sushi η sashimi η και ολόκληρο τηγανητό ψάρι, αγορασμένο από την όμορφη και με γλυκύτατη στολή σερβιτόρας κοπέλα, που γυρνάει με το τρόλεϊ και στην πίσω μεριά της στολής έχει ειδική θήκη για να βγάζει τις αποδείξεις από την μικροσκοπική hi-tech ταμειακή μηχανή. Ίσως πάλι να ακούσεις κάποια αναπάντεχα πνιχτά γελάκια η και «διαταγή» γέλιου, κάτι σαν ξέσπασμα, που θέλει να τελειώσει γρήγορα και να κρυφτεί…
Ιαπωνία σημαίνει δουλειά με συνέπεια, πειθαρχία, υποχρέωση, ιεραρχία, τάξη, καθαριότητα.
Ιαπωνία σημαίνει να γίνεται σεισμός 6,8 Ρίχτερ στο Τόκυο, να μη κουνιέται ούτε τρίχα, να επιβεβαιώνεται σε δέκα λεπτά από το κρατικό κανάλι της Τηλεόρασης με τη διάσημη εκφωνήτρια να φορά κράνος προστασίας!!!
Ιαπωνία σημαίνει απαράμιλλη αισθητική σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, ομορφιά, ευγένεια, ηρεμία.
Ιαπωνικό τοπίο είναι όλες οι αποχρώσεις του γκρι, με διαλείμματα ψιλόλιγνων πράσινων δένδρων, ένα αλλιώτικο πράσινο, περιποιημένα και ζυγισμένα και φροντισμένα και άψογα.
Κήποι αριστοτεχνικοί με χιλιάδες επισημάνσεις για να αποφευχθεί τελείως η πιθανότητα να διαταραχθεί η εικόνα, η αρμονία.
Ιαπωνία είναι να κάθεσαι σε ολόλευκες πεντακάθαρες δαντέλες στα ταξί και οι οδηγοί των μέσων μαζικής μεταφοράς να φορούν όλοι ολόλευκα γάντια.
Ιαπωνία είναι η επιτομή της καθαριότητας γι’ αυτό και σπανίως, έως ποτέ, δεν θα δεις κάδο μεγάλο η μικρό σκουπιδιών στον δρόμο, αν ξεχαστείς και φας κάτι ενώ προχωράς θα εισπράξεις πολλές διακριτικές, δεν λέω, ματιές απορίας και αποτροπιασμού.
Και οι Ιάπωνες ένας λαός φιλόξενος, γλυκύτατος, ανοιχτόκαρδος, ναι ανοιχτόκαρδος, ντροπαλός, με φοβιστική έντονη εκφορά του λόγου, αντίθετη από την πλούσια καρδιά τους.
Κάνεις φίλους στην Ιαπωνία, ευγενείς χωρίς τερτίπια, για μια ζωή.
Ιαπωνία, ένας άλλος πλανήτης, καμία σχέση με όσα νομίζεις ό,τι ξέρεις για εμάς τους γήινους.
