Ήταν Άνοιξη πάλι, ο ήλιος ζεστός και ο αέρας του Ωκεανού έμπαινε από τα ανοιχτά παράθυρα. Το αυτοκίνητο κατάπινε τα χιλιόμετρα και εγώ δεν προλάβαινα να αφομοιώσω την ομορφιά από τη μυθική παραλιακή διαδρομή, Great Ocean Road, από Μελβούρνη για τους Δώδεκα Αποστόλους, Twelve Apostles.
Όμορφες βίλες σκαρφαλωμένες μέσα στα δάση με απέραντη θέα, γραφικά ψαροχώρια με εκείνα τα χαρακτηριστικά ξύλινα σπίτια ίδια στη σειρά λευκά και γαλάζια γεμάτα λουλούδια στα ξύλινα μπαλκόνια. Όλος ο κόσμος με παιδάκια και σκυλάκια στους δρόμους.
Στο λιμανάκι του Lorne, με την ξύλινη αποβάθρα, τις ψαρόβαρκες και την λευκή παραλία σταματήσαμε γιατί ήταν ώρα για ένα ούζο… Λέγαμε ότι εδώ ακριβώς ένας Έλληνας παράκτιος ψαράς θα είχε στήσει μια παράγκα και θα πρόσφερε αυτά που έβγαζε κάθε μέρα με ένα ούζο ή καλύτερα τσίπουρο πάνω στην παραλία!
Το καταπληκτικό είναι ότι ούζο δεν βρήκαμε, αλλά ο Έλληνας ψαράς, Χρήστος Ρασκάτος, ήταν μπροστά μας, εννοώ το μαγαζί του, γεμάτο φρεσκότατα στρείδια και ψάρια κάθε λογής, με ένα μαυροπίνακα απέξω, όπου γράφει με κιμωλία την έμπνευση του!
Η αποκάλυψη ήταν μέσα, όπου όλοι οι τοίχοι είναι γεμάτοι ποιήματα, στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, από διάφορες φάσεις της ζωής του.
Ο Χρήστος είναι γνωστός και πολύ αγαπητός στο Λορν, μάλιστα παίρνει μέρος στο Φεστιβάλ Τεχνών της πόλης, ως ποιητής φυσικά, 6-8 Σεπτεμβρίου 2013, παρουσιάζοντας το ποίημα “Στρείδια και Ποίηση”.
Ο Χρήστος Ρασκάτος απασχόλησε την πιο αξιόλογη αυστραλιανή εφημερίδα της Βικτώριας «Τhe Age» που αφιέρωσε στον εμβληματικό Έλληνα του Λορν, εκτεταμένο άρθρο σχετικά με την διπλή ιδιότητα ψαρά–ποιητή και τον κίνδυνο που διατρέχει να πρέπει να εγκαταλείψει το ψαράδικό του στην αποβάθρα, ενόψει της επικείμενης αναβάθμισης της περιοχής.
*Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο Agora Dialogue
