Σ’ έναν κωφάλαλο που μόλις έκανε τη γνωριμία του με τον πρώην πρωθυπουργό στην οθόνη, το περασμένο Σάββατο, να δηλώσει και να παραδεχτεί την ήττα του δημόσια, σίγουρα φάνταζε ότι ήταν ο νικητής της εκλογικής αναμέτρησης. Τέτοιος ήταν ο θρίαμβος στο βλέμμα του, τόσο λαμπερό ήταν το χαμόγελό του. Σα να μην έφτανε αυτό, με τον αριστερό δείχτη του έδινε φανερά το σήμα της νίκης.

«Μα είναι δυνατόν, την ώρα της ταφής, αυτός ο θρίαμβος;» διερωτήθηκαν όσοι τον είδαν.
Ο Γκρέικ Έμερσον και ο Σάιμον Κριν, πρώην υπουργοί, αντάλλαξαν στο πάνελ του channel 9, ένα εύγλωττο βλέμμα απορίας αλλά και ενόχλησης στην άστοχη στάση του Κέβιν Ραντ. Σε λίγο θα έπρεπε να εκφράσουν δημόσια την άποψή τους, όχι τόσο για το τι έδειξε αλλά για τα όσα είπε ή παρέλειψε να πει.

ΝΕΚΡΟΨΙΑ

Η φιλαυτία του και η εξωπραγματική εκτίμηση των πραγμάτων στο φόρτε της. Μίλησε για «αγαθό, σκληρό αγώνα στον οποίο έδωσε όλες τις δυνάμεις του. Έπλεξε το εγκώμιο της Αυστραλίας σαν να ήταν δικό του δημιούργημα και έπρεπε να του χρωστά ευγνωμοσύνη ο Άμποτ που του το παραδίδει. Χαμόγελα επιβράβευσης από τη σύζυγό του Τερέζα, που μοιραζόταν εξ αντανακλάσεως, πλην όμως φανερώς, το θρίαμβο του Κέβιν.

Ο δρ. Έμερσον, εντούτοις, πρώην υπουργός Εμπορίου, επί Γκίλαρντ, ήταν ανελέητος: «Σ’ εκείνον οφείλεται η ήττα. Δεν έπαυσε ούτε στιγμή να υπονομεύει την πρωθυπουργό, επί τρία ολόκληρα χρόνια. Προκάλεσε τον κατακερματισμό των δυνάμεων του κόμματος. Αυτό είναι το στιλ του και υπήρξε συνεπέστατος σ’ αυτό» είπε ο Έμερσον που είχε, να υπενθυμίσουμε, σπεύσει μαζί με άλλα ηγετικά στελέχη να παραιτηθεί, αμέσως μετά την ανατροπή της Γκίλαρντ.

«Μίλησε σαν να ήταν η κυβέρνηση δική του επιχείρηση. Σαν να ήταν η προεκλογική εκστρατεία, προσωπικά δικό του θέμα. Δεν γίνεται πρωθυπουργός να παραλείψει, μια τέτοια ώρα, να αναφερθεί στα επιτεύγματα και τα οράματα της κυβέρνησης. Δεν το έπραξε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, δίνοντας λάθος συνθήματα και τώρα την ύστατη στιγμή, αποχωρεί χωρίς να το πράξει».

ΠΡΟΔΩΣΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ

Ίσως τα σοφότερα λόγια να είναι εκείνα που ήλθαν από τον πρώην πρωθυπουργό, Μπομπ Χόουκ: «Ένα κόμμα που δεν μπορεί να κυβερνήσει το σώμα του πώς είναι δυνατόν να κυβερνήσει τη χώρα;»

Εκτίμηση που μιλά καθαρά για το ότι το Εργατικό Κόμμα προσβεβλημένο σοβαρά από εσωστρέφεια κατανάλωσε όλη του την ενέργεια στις εσωτερικές διαφορές και διαμάχες περισσότερο παρά στις νέες προκλήσεις των καιρών. Ό,τι πέτυχε η Γκίλαρντ, κάτω από τόσες αντίξοες συνθήκες, μόνο ως ηρωίδα μπορούν να την καθιερώσουν στην ιστορία. «Είχα να αντιμετωπίσω δύο αντιπολιτεύσεις πολύ πριν τις εκλογές του 2010» θα πει στην αποχώρησή της, με αξιοπρέπεια, τον περασμένο Ιούνιο.
Ακόμη και οι (χθεσινοί) υποστηριχτές του σήμερα, παραδέχονται την αλήθεια.

Ο Κέβιν Ραντ υπέσκαπτε την πρωθυπουργό και στην αναμέτρηση του 2010, προδίδοντας το ίδιο του το κόμμα, για χάρη της εκδίκησης, και δεν είναι άξιος εμπιστοσύνης.

ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ

Ο θρίαμβος, είπαν πολλοί, μετά την ήττα που έλαμπε στο πρόσωπό του, ήταν ο θρίαμβος της εκδίκησης που πήρε στο πρόσωπο της Γκίλαρντ.
Σήμερα με τη στάση του, στην ώρα της κηδείας, έχει πείσει και τους πιστότερους ακόλουθούς του ότι είναι όντως ανάξιος εμπιστοσύνης.
Ακόμη και αυτοί οι ψηφοφόροι του, στην έδρα Griffith που έγερνε πάνω τους ασφυκτικά, τώρα τον έχουν εγκαταλείψει. Η ματαιοδοξία, η φιλαυτία και ο άκρατος εγωισμός του, έχουν κλείσει όλες τις πόρτες στο πρόσωπό του.

Το κόμμα τον αντιμετωπίζει ως την πιο άσχημη μορφή χολέρας από την οποία είναι αποφασισμένο να θεραπευτεί. Τα πίσω έδρανα που μην έχοντας άλλη επιλογή, ερωτοτροπούσε μέχρι χτες μαζί τους, τον αποτρέπουν αηδιαστικά.

Είναι ανεπιθύμητος απ’ όλες τις πλευρές και το μόνο που του μένει είναι ν’ ανοίξει μόνος του την πόρτα της παράταξης και να αποχωρήσει.

ΗΧΗΡΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

Να τους αφήσει να επουλώσουν ανενόχλητοι τα τραύματα από μια ήττα που θα μείνει ιστορική για την πανωλεθρία του Εργατικού Κόμματος. Μια ήττα που θα πρέπει να δώσει ηχηρά μηνύματα, ότι οι κυβερνώντες πρέπει να έχουν βάλει σε τάξη πρώτα τα του οίκου τους, πριν αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας.

Όταν επέτυχε την ανατροπή της Γκίλαρντ τον Ιούνιο, είπε το περίφημο «για να μη νικήσει από δική μας αδυναμία ο Άμποτ» εννοώντας -εμμέσως πλην σαφώς- ότι είναι εντελώς αδύνατο με την Γκίλαρντ αρχηγό να κερδίσει το Εργατικό Κόμμα τις εκλογές. Να όμως που ο Άμποτ αποδείχτηκε πιο ευφυής από εκείνον. Μελέτησε όλες τις αδυναμίες του και έπραξε σ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής καμπάνιας το αντίθετο. Τις χρησιμοποίησε ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Έδειξε συνετός και μετριόφρων, εκεί που ο Ραντ «το έπαιζε» ο κ. προσωπικότητα. Που χαμογελούσε, στους ψηφοφόρους και ντάντευε τα μωρά, ενώ είχε πρόβλημα σοβαρό, όπως ακριβώς παλιά, να συνεργαστεί με την ομάδα του και άλλαζε χωρίς να προειδοποιήσει κανέναν προγράμματα, ακόμη και των πτήσεων, την τελευταία στιγμή, ανακοινώσεις Τύπου δύο και τρεις φορές, το ίδιο κείμενο, απότομος και αγενής όσο δεν γίνεται, κατά ομολογία των συνεργατών του. Πολλοί τον εγκατέλειψαν την τελευταία στιγμή, μη ανεχόμενοι την προσβλητικότητά του.

«Ζούσε σ’ έναν δικό του κόσμο, ιδεατό, μέχρι και που άνοιξαν οι κάλπες», σαν να μην υπήρχε κανείς δίπλα του, ούτε και μπροστά του. Ξεχνούσε τις οδηγίες που έδινε, άλλαζε σχέδια σε θέμα δευτερολέπτου, έδινε οδηγίες με μηνύματα, τα μεσάνυχτα, δεν υπήρχε συνέπεια, ούτε και σοβαρότητα σ’ όλη την συμπεριφορά του», θα πει στενός του συνεργάτης.

«Αντί να επικεντρωθεί στην ουσία των πραγμάτων, στα προγράμματα και στα οράματα της κυβέρνησης, στις μεταρρυθμίσεις που είχε επιτύχει στο εκπαιδευτικό, στο κλιματολογικό, στον ιστό κοινωνικής πρόνοιας της χώρας, ήθελε τα φώτα στραμμένα επάνω του» θα πει ο Σάιμον Κριν ο οποίος εξαιτίας του αποχωρεί ολοσχερώς από την πολιτική.

Η αυτοψία έγινε, εκείνο που μένει είναι να μην επαναληφθούν τα λάθη του χτες, σήμερα. Πολιτικοί τύπου Κέβιν Ραντ, δεν είχαν ποτέ θέση σε διακυβερνήσεις κρατών, πολύ περισσότερο σήμερα με τόσες προκλήσεις των καιρών μπροστά μας.