Το ελληνικό «άρωμα» των γερμανικών εκλογών

Το ελληνικό «άρωμα» των γερμανικών εκλογών δεν προέρχεται αποκλειστικά από την ατέρμονη συζήτηση περί της οικονομικής διάσωσης της χώρας μας. Τρεις Έλληνες, που μετρούν κάποιες δεκαετίες στις πλάτες τους ως κάτοικοι Γερμανίας, κατεβαίνουν για πρώτη φορά υποψήφιοι σε εθνικές εκλογές με το SPD (Σοσιαλδημοκράτες), τη Linke (Αριστερά) και τους Grüne (Πράσινους) σε διαφορετικά κρατίδια, εμπλουτίζοντας το πολυπολιτισμικό μωσαϊκό των εκλογικών καταλόγων, που περιλαμβάνουν εξίσου πολλούς εκκολαπτόμενους πολιτικούς τουρκικής και ρωσικής καταγωγής.

«ΠΑΛΕΨΕ», ΤΗΣ ΕΙΠΕ

«Είσαι μέλος αυτής της κοινωνίας, μπες μέσα σε αυτήν και πάλεψε για τα δικαιώματά σου». Αυτή ήταν η προτροπή του Βίλι Μπραντ στη 16χρονη Ελληνίδα, που το 1982 τον σέρβιρε σε ένα εστιατόριο του Weinheim. Στην περίπτωση της Στέλλας Κυργιανέ-Εφραιμίδη, σημερινής υποψήφιας με το SPD στη Βάδη Βυρτεμβέργη, η συμβουλή του διακεκριμένου πολιτικού «έπιασε» τόπο. Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα επέλεξε την 48χρονη Ελληνίδα, που έχει διατελέσει δημοτική (το 2009 είχε, μάλιστα, έρθει πρώτη σε ψήφους) και νομαρχιακή σύμβουλος, ενώ είχε συμμετάσχει και στις τελευταίες ευρωεκλογές ως δυνατό «χαρτί» για να επανακτήσει το εκλογικό διαμέρισμα του Singmaringen, που από το 1974 έχει να βγάλει βουλευτή του.

«Ήταν η περιοχή, στην οποία εγκαταστάθηκαν αρχικά οι γονείς μου ερχόμενοι στη Γερμανία το 1962», αναφέρει η ίδια, «προτού αποφασίσω, το συζήτησα μαζί τους και δεν μου άφησαν περιθώρια να πω… όχι». Αν και παράδοξο, τα προβλήματα της περιοχής δεν απέχουν πολύ από εκείνα μιας ελληνικής επαρχίας. «Έχουμε κακές συγκοινωνίες, φανταστείτε το τρένο που φτάνει εδώ κινείται με πετρέλαιο και όχι με ηλεκτρισμό, αλλά και οι αυτοκινητόδρομοι είναι ελλιπείς», εξηγεί η υποψήφια βουλευτής. «Οι κάτοικοι πάσχουν εξίσου από την απουσία γιατρών, όπως και από έλλειψη ολοήμερων σχολείων και βρεφονηπιακών σταθμών, που θα συνέβαλαν στην επαγγελματική δραστηριοποίηση των γυναικών».

Σε συμβολικό επίπεδο η ελληνική της καταγωγή «μετράει», ωστόσο, είναι οι αποδεδειγμένες ικανότητες της κ. Κυργιανέ-Εφραιμίδη, που είναι παράλληλα μητέρα τριών παιδιών και εργάζεται μαζί με τον σύζυγό της, που συνετέλεσαν στην επιλογή της. «Είχα δώσει παλαιότερα συνεντεύξεις, όπου μιλούσα για τις προσβολές που δεχόμασταν οι Έλληνες της Γερμανίας», επισημαίνει στην «Κ». «Έμπαιναν πελάτες στο εστιατόριό μας και μας έλεγαν προκλητικά: τώρα δηλαδή πρέπει να πληρώσουμε τον λογαριασμό; Δεν έχουμε αρκετά δώσει για τους Έλληνες;».

Ωστόσο, «οι πραγματικοί φίλοι Γερμανοί έμειναν στο πλευρό μας». Οι πιθανότητες εκλογής της Ελληνίδας υποψηφίου είναι μεγάλες, καθώς είναι 22η στη λίστα του κομματικού ψηφοδελτίου μεταξύ σαράντα και παραδοσιακά το SPD εκλέγει πάνω από 25 βουλευτές στο κρατίδιο Βάδης-Βυρτεμβέργης, στο οποίο ζουν περί τους 100.000 Έλληνες. «Λίγοι εξ ημών έχουμε πάρει τη γερμανική υπηκοότητα» διευκρινίζει. «Ωστόσο, στις δημοτικές εκλογές, παρά το ότι έχουμε δικαίωμα ψήφου, ελάχιστοι Έλληνες δίνουν το παρών, με αποτέλεσμα τα κεντρικά επιτελεία των κομμάτων να ξεχνούν την εκλογική δύναμη της ελληνικής κοινότητας».

ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ

«Οι Έλληνες της Γερμανίας τα τελευταία χρόνια ακούσαμε διάφορα «αστεία» σχετικά με το ελληνικό ζήτημα, άλλοτε πετυχημένα και άλλοτε κακόγουστα» λέει ο κ. Σπυρίδων Ασλανίδης, υποψήφιος με τους Πρασίνους στην πόλη Λίμπεκ της Βορείου Γερμανίας. Ο ίδιος, έχοντας περάσει τη ζωή του μεταξύ Αμβούργου, Θεσσαλονίκης και Λίμπεκ, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί την οπτική γωνία και των δύο πλευρών.

«Είμαι παιδί του δικομματισμού, θυμάμαι τα “πράσινα” και τα “γαλάζια” καφενεία» περιγράφει ο 44χρονος οικονομολόγος «και μένα μου ψιθύρισαν στο αυτί: μπες κάπου να βολευτείς». Τη συμβουλή τους, ωστόσο, δεν ακολούθησε ο νεαρός τότε Ασλανίδης και επέστρεψε στη Γερμανία, όπου σπούδαζε και εργαζόταν παράλληλα. Στο κόμμα των Πρασίνων εντάχθηκε το 1994 και έκτοτε διατελεί περιφερειακός σύμβουλος στο Αμβούργο, ενώ στο Λίμπεκ που ζει περίπου δέκα χρόνια συμμετέχει στην επιτροπή οικονομικών. «Η επαφή μου με τους Οικολόγους Πράσινους όχι μόνον μου άνοιξε νέους ορίζοντες, αλλά με βοήθησε να εξελιχθώ και ως προσωπικότητα» επισημαίνει ο ίδιος. «Τους προσέγγισα τυχαία στην αρχή, αλλά συν τω χρόνω διαπίστωσα ότι ήταν ο πολιτικός χώρος που με εκφράζει».

Οι δημοσκοπήσεις, πάντως, δείχνουν εσχάτως πτώση των ποσοστών των Πρασίνων, κάτι που οι ίδιοι αποδίδουν σε επικοινωνιακό σφάλμα. «Στο προεκλογικό μας πρόγραμμα μιλούμε για αύξηση της φορολογίας στα υψηλά εισοδήματα, μια εξαγγελία που έχει πλήρως παρερμηνευτεί» υπογραμμίζει ο ίδιος. «Εμείς, σε αντίθεση με τα άλλα κόμματα, λέμε ανοικτά τι θέλουμε», προσθέτει, «όλοι αποσιωπούν το γεγονός ότι ο γερμανικός προϋπολογισμός είναι ελλειμματικός». Οι πιθανότητες για τον Ασλανίδη να εκλεγεί εν τέλει βουλευτής στο πάλαι ποτέ «κάστρο» της SPD δεν είναι μεγάλες, καθώς η εν λόγω εκλογική περιφέρεια είναι μονοεδρική. Αν, ωστόσο, το αποτέλεσμα της κάλπης επιφυλάσσει κάποια έκπληξη και οι πολίτες στραφούν στους Πρασίνους, ο Ασλανίδης προηγείται μεταξύ των «πράσινων» συνυποψηφίων του.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Στην ελληνική του καταγωγή και στους αγώνες του τόσο επί δικτατορίας όσο και μετέπειτα οφείλεται η πρόταση που έκανε η Αριστερά (Linke) στον Λάμπρο Σαββίδη να κατεβεί υποψήφιος με το ψηφοδέλτιό της στο Βερολίνο. «Η Αριστερά θέλει ανενδοίαστα να δείξει την αλληλεγγύη της στον ελληνικό λαό» δηλώνει ο κ. Σαββίδης.
Ως ενεργό μέλος της ελληνικής κοινότητας του Βερολίνου παρακολουθεί την αθρόα άφιξη νέων Ελλήνων μεταναστών. «Στην αρχή προσπαθούσαμε να τους στηρίξουμε, αλλά δεδομένου του μεγάλου αριθμού τους είναι αδύνατον». Λύση, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι να γίνουν σοβαρές επενδύσεις στην Ελλάδα, που θα συμβάλουν στη μείωση της ανεργίας. «Πρέπει να δοθούν στην Ελλάδα άτοκα δάνεια και να προωθηθούν στην πραγματική οικονομία, όχι στις τράπεζες», καταλήγει.