Σκληρά συνεχίζονται τα παιχνίδια της μοίρας για τον Ελληνοαυστραλό Κώστα Γρίμπιλα, το νεαρό άνδρα που είχε «δεχτεί» ως ανέλπιστο δώρο την καρδιά του αδικοχαμένου Ντουζόν Ζάμιτ, τον Αύγουστο του 2008, όταν οι γονείς του τελευταίου αποφάσισαν να δωρίσουν τα όργανα του παιδιού τους, που είχε βρει τραγικό θάνατο στη χώρα μας, ευρισκόμενος για διακοπές στη Μύκονο, καθώς έπεσε θύμα άγριου ξυλοδαρμού από μπράβους μαγαζιών.
Συγκλονίζει η ανάρτηση που έκανε στο facebook ο Κώστας Γρίμπιλας, ανακοινώνοντας ότι το λίγων μηνών κοριτσάκι του «έφυγε» αιφνιδίως από τη ζωή. «Σας ευχαριστούμε όλους θερμά για τα μηνύματα αγάπης. Δυστυχώς το αγγελούδι μου δεν τα κατάφερε…» γράφει ο σκληρά δοκιμαζόμενος πατέρας, ο οποίος ζούσε κυριολεκτικά μια «δεύτερη» ζωή χάρη στη μεγαλοκαρδία της οικογένειας του Ντουζόν, αφού οι γιατροί του Ωνασείου τον είχαν «ξεγραμμένο».
Είχε προηγηθεί μια άλλη ανάρτηση το απόγευμα της Κυριακής από τον 38χρονο που ζει στην Αυστραλία με τη σύζυγό του, Πόπη, με την οποία είχαν αποκτήσει το πρώτο τους παιδί την περασμένη άνοιξη.
«Δεν ξέρω εάν είναι σωστό αυτό που κάνω, αλλά το παιδί μου από τη μία στιγμή στην άλλη δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Σας ικετεύω, προσευχηθείτε για το παιδί μου…» έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό ο Κώστας Γρίμπιλας.
Οι ευχές που δέχθηκε ήταν εκατοντάδες, αλλά αποδείχθηκε ότι δεν αρκούσαν για να σωθεί η μικρή Κωνσταντίνα-Αγγελική.
«Το παιδί αυτό είναι η συνέχεια η δική μου, της γυναίκας μου Πόπης και του Ντουζόν. Είναι ένα ευλογημένο μωρό και θα ήθελα να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη του αγοριού που έφυγε τόσο άδικα από τη ζωή. Θέλω να μην ξεχάσει ποτέ πως ήρθε η ίδια στη ζωή» είχε δηλώσει παλαιότερα στο «Νέο Κόσμο» ο Κώστας με τη σύζυγό του, με αφορμή τη γέννηση του παιδιού τους.
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ
Στις 2 Αυγούστου 2008, κι έπειτα από 21 εβδομάδες αναμονής για την εύρεση συμβατού δότη, ο 31χρονος Κωνσταντίνος Γρίμπιλας υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση καρδιάς στο Ωνάσσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο. Η λέξη «τυχερός» είναι πολύ μικρή, όπως λέει, για περιγράψει τη μεγάλη… τύχη που είχε μέσα στην ατυχία του να εμφανίσει καρδιακή ανεπάρκεια.
Το ίδιο θεωρεί και για τη λέξη «μεγαλόψυχος»: ότι είναι πολύ λίγη για να περιγράψει τον Αυστραλό Όλιβερ Ζαμίτ, τον πατέρα του 20χρονου Ντιζόν, του οποίου το νήμα της ζωής κόπηκε βίαια στη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών του στη Μύκονο, όταν αυτός ανακοίνωσε ότι θα δωρίσει τα όργανα του γιου του. Ένα δώρο ζωής που θα προσφερόταν σε πέντε ανθρώπους στην Ελλάδα.
Ο 31χρονος ασθενής, θεατής τότε όπως όλοι μας του τραγικού συμβάντος αλλά και της μεγαλειώδους πράξης του Όλιβερ Ζαμίτ, δεν τολμούσε καν να φανταστεί ότι ίσως στον επίλογο της ζωής αυτού του νέου γραφόταν το «ξεκίνημα» της δικής του. «Επί πέντε μήνες ζούσα κυριευμένος από αγωνία, φόβο, απόγνωση, ενίοτε ελπίδα.
Όπως η τεχνητή καρδιά, έτσι και το κινητό μου τηλέφωνο είχε γίνει προέκταση του σώματός μου -από αυτό περίμενα την σωτήρια ειδοποίηση για την εύρεση μοσχεύματος. Είχα λυγίσει…» είπε ο κ. Γρίμπιλας.
Έως τον Φεβρουάριο του 2008, ο νέος δημοσιογράφος ζούσε σε έντονους ρυθμούς χτίζοντας την επαγγελματική και προσωπική του ζωή. Μία ζάλη και το αίσθημα της έντονης δυσφορίας τον οδήγησαν στον γιατρό. Η διάγνωση ήταν κεραυνός εν αιθρία. «Ζούσα επί 31 χρόνια μια φυσιολογική ζωή και σε μία στιγμή όλα ανατράπηκαν. Η λέξη «καρδιακή ανεπάρκεια» στοίχειωσε τη ζωή μου». Για τους επόμενους έξι μήνες, έφερε σύστημα υποστήριξης της καρδιάς -αυτό τον κρατούσε στη ζωή. Το όνομά του στη μακρά λίστα των μεταμοσχεύσεων προστέθηκε δύο μήνες πριν από την επέμβαση.
Όπως αίφνης βρέθηκε με ένα… αλματώδες βήμα πριν από το τέλος, έτσι αναπάντεχα διήνυσε και αντίστροφα την ίδια διαδρομή. Στις 2 Αυγούστου ο καρδιοχειρουργός κ. Πέτρος Αλιβιζάτος του ανακοίνωσε ότι βρέθηκε συμβατό μόσχευμα: ήταν η καρδιά του Αυστραλού νέου.
«Ήταν πολύ επίπονο σωματικά και ψυχικά ό,τι πέρασα. Δεν μπορούσα να μην σκέφτομαι ότι ο άδικος και βάναυσος χαμός ενός 20χρονου ήταν η δική μου ευκαιρία για ζωή. Ότι χάρη στο περίσσευμα θάρρους ενός πατέρα έλαβε τέλος η μαρτυρική αναμονή μου. Ότι η απόφασή του να αποσυνδέσει τα καλώδια από το παιδί του έδινε σε εμένα πνοή. Αλλά και ότι τίποτα από αυτά δεν θα με είχε απασχολήσει εάν υπήρχαν μοσχεύματα, εάν γνωρίζαμε όλοι το μέγεθος του προβλήματος, τη λίστα με τους ασθενείς που περιμένουν, την ελάχιστη ανταπόκριση στη ζήτηση οργάνων».
Παραδέχεται πώς ποτέ δεν είχε σκεφτεί, ενόσω ήταν υγιής, να γίνει δωρητής. «Κατά καιρούς μέσα από κοινωνικές εκπομπές όπου εργαζόμουν είχα συναντήσει ασθενείς, και μάλιστα παιδιά, που είχαν πρόβλημα με την καρδιά τους. Γνώριζα το θέμα…». Με τον τρόπο δυστυχώς που το «γνωρίζουμε» όλοι, όντας δηλαδή ευαισθητοποιημένοι εξ αποστάσεως. Πλέον παραδέχεται πώς αυτή η στάση είτε οφείλεται σε άγνοια είτε σε φόβο είτε σε αδιαφορία μόνο τραγικά αποτελέσματα έχει και ζητά να γίνουν τολμηρά βήματα.
Εξάλλου έχει δώσει υπόσχεση ζωής στον πατέρα του αδικοχαμένου νέου ότι στο εξής θα μεταφέρει με κάθε ευκαιρία το μήνυμά του: «Ο Ντουζόν, όπως όλοι μας, μπορεί να πάει στον παράδεισο και χωρίς τα όργανά του…».
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
Όπως γράψαμε και πριν λίγους μήνες στο «Νέο Κόσμο», κρατώντας στην αγκαλιά του τη νεογέννητη κόρη του, μίλησε για τη νέα του ζωή στην Αυστραλία όπου μένει μόνιμα εδώ και κοντά δυο χρόνια.
«Το παιδί είναι η συνέχεια η δική μου, της γυναίκας μου Πόπης και του Ντουζόν. Είναι ένα ευλογημένο μωρό και θα ήθελα να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη του αγοριού που έφυγε τόσο άδικα από τη ζωή. Θέλω να μην ξεχάσει ποτέ το πώς ήρθε η ίδια στη ζωή» λέει συγκινημένος. Το καλοκαίρι του 2008, η τραγική είδηση της δολοφονίας του νεαρού Αυστραλού έξω από νυχτερινό κέντρο στη Μύκονο έκανε τον γύρο του κόσμου.
Ολοι παρακολουθούσαν συγκλονισμένοι τον Ολιβερ Ζάμιτ, πατέρα του Ντουζόν να μιλάει στους δημοσιογράφους. Το ίδιο έκανε και ο 31χρονος τότε Κώστας ξαπλωμένος στο κρεβάτι του νοσοκομείου όπου βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση περιμένοντας να βρεθεί συμβατό μόσχευμα. Η τεχνητή καρδιά του δεν άντεχε άλλο και η μεταμόσχευση ήταν απαραίτητη. Αναπάντεχα μια οικογένεια από την άλλη άκρη του πλανήτη έδωσε τέλος στη μαρτυρική αναμονή και με τη μεγαλοψυχία της, χάρισε τη ζωή σε έναν επίσης νέο άνθρωπο. Την 1η Αυγούστου ανακοινώθηκε πως ο Ντουζόν ήταν κλινικά νεκρός. Το πρωί της επoμένης, στις 6.14 χτύπησε για πρώτη φορά η καρδιά του στο στήθος του Κώστα Γρίμπιλα. «Είχα ελάχιστες μέρες ζωής… Μου δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία χάρη στο περίσσευμα θάρρους της οικογένειας Ζάμιτ.
Καθημερινά τους ευγνωμονώ και νιώθω ότι ο Ντουζόν είναι πάντα δίπλα μου και με προστατεύει. Κάθε χτύπος της καρδιάς μου θυμίζει τον φύλακα άγγελό μου. Χωρίς εκείνον δεν θα είχα τη χαρά να κρατήσω στην αγκαλιά μου την κόρη μου» συμπληρώνει. Έναν μήνα μετά τη μεταμόσχευση ο Κώστας γνώρισε την οικογένεια Ζάμιτ και έναν χρόνο αργότερα ζήτησε από τον πατέρα του Ντουζόν, να γίνει κουμπάρος στον θρησκευτικό γάμο με την αγαπημένη του Πόπη, στο Σίδνεϊ.
«Οι γονείς του Ντουζόν ήταν δίπλα μας καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Είμαστε πια μια οικογένεια. Μόλις γυρίσαμε από το μαιευτήριο με το μωρό στο σπίτι, μας επισκέφτηκαν. Ζήτησα από τη μητέρα του Ντουζόν, τη Ρόζμαρι, να βαφτίσει την κόρη μας και εκείνη δέχτηκε. Άλλωστε, σχεδόν κάθε δυο μέρες τους στέλνω φωτογραφίες με το μωρό. Της φέρονται σαν να είναι δικό τους εγγόνι. Χαίρονται με τη χαρά μας και προσπαθούν να απαλύνουν τον πόνο τους. Νιώθουν ότι αυτό το μωρό είναι η συνέχεια του γιου τους» έλεγε ο Κ. Γρίμπιλας.
Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ
Η μικρή ανυπομονούσε να έρθει στον κόσμο. Γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου, δύο εβδομάδες νωρίτερα από την προβλεπόμενη ημερομηνία και ζύγιζε 3,115 κιλά. Μετά από έναν φυσιολογικό τοκετό που κράτησε 20 ώρες, ο Κώστας και η Πόπη κράτησαν αγκαλιά το αγγελούδι τους. Επέλεξαν να της δώσουν δύο ονόματα. Κωνσταντίνα και Αγγελική για να τιμήσουν τον άνθρωπο που θεωρούν, όχι άδικα, φύλακα-άγγελό τους. «Η γέννηση ενός παιδιού είναι ένα θαύμα. Ήμουν τυχερός που βρισκόμουν καθ’ όλη τη διάρκεια του τοκετού δίπλα στη γυναίκα μου και τελικά έκοψα τον ομφάλιο λώρο. Ο γιατρός που ήταν υπεύθυνος ονομαζόταν Όλιβερ, όπως ακριβώς και ο πατέρας του Ντουζόν» έλεγε ο Κώστας.
Η Αυστραλία είναι για τον Κώστα η δεύτερή του πατρίδα. Μία απίστευτη σειρά συμπτώσεων που τον συνδέουν με την Αυστραλία έχουν σημαδέψει τη ζωή του. Εδώ γεννήθηκε και μόλις 10 ετών επέστρεψε μαζί με τους γονείς του και τα αδέλφια του στη χώρα καταγωγής του, στην Ελλάδα.
Εδώ επέστρεψε μετά την δεύτερη ευκαιρία στη ζωή του, παντρεύτηκε απόκτησε παιδί και τελικά εδώ το έχασε.
Εδώ μεγάλωσε και η «γυναίκα της ζωής του», η Πόπη Καρατζή, η οποία το 2006 άφησε τα πάντα πίσω της για να ζήσει δίπλα στον αγαπημένο της. Από εκεί ξεκίνησε και ο 20χρονος Ντουζόν, για να κάνει τις διακοπές που ονειρευόταν στα ελληνικά νησιά… «Η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια. Η Αυστραλία πάντα με βοηθούσε… Ακόμη, όταν βρεθήκαμε σε επαγγελματικό αδιέξοδο στην Ελλάδα λόγω οικονομικής κρίσης, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο Σίδνεϊ.
Εγκατασταθήκαμε τον Σεπτέμβριο του 2011. Έχω ανοίξει επιχείρηση με βαφτιστικά είδη και δώρα που εισάγω από την Αθήνα και παράλληλα προμηθεύω τέσσερα μαγαζιά. Η αλήθεια είναι ότι έχω τη στήριξη όλων των Ελλήνων που ζουν εδώ. Η γυναίκα μου είναι μάνατζερ σε μεγάλη εταιρεία ρούχων. Στην Ελλάδα τέσσερα ολόκληρα χρόνια δεν είχε καταφέρει να βρει δουλειά», έλεγε ο Κώστας Γρίμπιλας.
«Ο Ντουζόν μού εμπιστεύτηκε κάτι ιερό, την καρδιά του. Από τότε έχω κάνει μία μετάβαση από το εγώ στο εμείς. Πριν κάνω οποιαδήποτε κίνηση θα σκεφτώ αν αυτή θα επηρεάσει θετικά ή αρνητικά την καρδιά μας. Θα ήταν εξαιρετικά ανεύθυνο εκ μέρους μου αν δεν ήμουν ιδιαίτερα προσεκτικός», έλεγε ο 35χρονος πατέρας και πρόσθετε
«Ο ερχομός της μικρής Κωνσταντίνας – Αγγελικής έχει αλλάξει πολύ τη ζωή μας. Κατά τη διάρκεια του τοκετού ευχόμουν να ζήσω ένα λεπτό για να δω το παιδί μου.
Οταν, όμως, κράτησα την κόρη μου αγκαλιά κλαίγοντας, ζήτησα από τον Θεό να ζήσω πολλά χρόνια για να τη δω να μεγαλώνει. Τώρα πια φοβάμαι τον θάνατο. Τον έχω αντιμετωπίσει τρεις φορές κατά τη διάρκεια της αρρώστιας μου και τον αψηφούσα. Από τη στιγμή που έγινα πατέρας θέλω να ζήσω όσο περισσότερο γίνεται» έλεγε.
Τώρα τι να πει κανείς σ΄αυτούς τους γονείς.
