Είναι το πρώτο βιβλίο του μεταφραστή Αλέξανδρου Κυπριώτη. Είναι ένα μικρό βιβλίο, μικρού σχήματος, 80 σελίδων, στο οποίο φιλοξενούνται δέκα μικρές ιστορίες, ιστορίες που αφορούν διαφορετικά πρόσωπα της πόλης. Ιστορίες που φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση η μία με την άλλη, οι οποίες, όμως, δένονται μεταξύ τους από ένα κοινό νήμα: τη ζωή στα όρια, τη ζωή που χαρακτηρίζεται από μια «ακραία» συμπεριφορά, που όμως με τη σειρά της είναι απόρροια σύνθετων και πολύπλοκων προσωπικών και, κατ’ επέκταση, κοινωνικών συνθηκών.
Είναι ιστορίες που είναι, μεν, μικρές και γρήγορες, που μπορεί κανείς να τις διαβάσει κάλλιστα στο μέσο μαζικής μεταφοράς, σε ένα λεωφορείο, τραμ ή τρένο, μέσα σε λίγη ώρα, έχοντας το χαρακτηριστικό της σημερινής κοινωνίας μας, με κρίση ή χωρίς: όπου όλα τρέχουν τόσο βιαστικά, γιατί «ο χρόνος είναι χρήμα», ανεξάρτητα από το τι σημαίνει τελικά το «χρήμα».
Είναι, όμως, ιστορίες που παρουσιάζουν τους ήρωές τους μπλεγμένους σε έναν αόρατο, φαύλο, μα και τόσο χαρακτηριστικό -όσον αφορά τη ζωή τους- κύκλο, που αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου, αέναου, απρόσωπου, αλλά και τόσο καθοριστικού κύκλου. Για του λόγου το αληθές, είναι εύγλωττο το ακόλουθο απόσπασμα: «Κύκλοι ήταν όλοι οι άνθρωποι γι’ αυτόν. Κύκλοι. Χωρισμένοι σε 12 κομμάτια. Άλλες φορές ίσα, άλλες φορές άνισα. Δεν του συνέβαινε ανέκαθεν αυτό. Τα τελευταία 30 χρόνια του συνέβαινε. Να βλέπει δηλαδή σαν κύκλους όλους τους ανθρώπους. Κύκλους. Χωρισμένους σε 12 κομμάτια. Άλλες φορές ίσα, άλλες φορές άνισα». (Από την ιστορία με τον τίτλο “Μια σκέψη απλή” – σελ. 47).
Σε μια ακόμα χαρακτηριστική ιστορία η «Μ’ ένα καλά ακονισμένο μαχαίρι» (σελ. 29 – που έχει δώσει και τον τίτλο του βιβλίου) φανερώνεται το αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί ο μεταφραστής της ιστορίας αυτής, μια αφόρητη, αποπνικτική κατάσταση που τον κάνει να κόψει τη γλώσσα του εκδότη του που τού ζητάει ποιος ξέρει τι. Δίνοντας έτσι ανάγλυφα το στίγμα του σημερινού προσωπικού και κοινωνικού αδιεξόδου.
Όπως διαβάζουμε και στο Δελτίο Τύπου, «οι ιστορίες που περιλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο είναι ιστορίες ανθρώπων που, ακροβατώντας στα ρευστά όρια της λειτουργικής κοινωνικής συμπεριφοράς, χάνουν ξαφνικά κάποια στιγμή την ισορροπία τους· για να ξορκίζουν με την πτώση τους το κακό για όλους τους άλλους, που πάντα με κάποιο τίμημα καταφέρνουν να αποδεικνύονται κάθε μέρα, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο, δεινοί ισορροπιστές στη δική τους μικρή ή μεγάλη ιστορία».
Και είναι πράγματι ιστορίες που ξαφνιάζουν για την αμεσότητα με την οποία παρουσιάζονται εδώ, για την ξεκάθαρη ειλικρίνεια, για την ανάγλυφη εικόνα της σημερινής κοινωνίας της αβεβαιότητας, του αποκλεισμού και των τραγικά ελάχιστων χώρων και χρόνων έκφρασης και κίνησης που έχουμε.
Ο Αλέξανδρος Κυπριώτης γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Γερμανική Γλώσσα και Φιλολογία. Μεταφράζει γερμανόφωνη λογοτεχνία (μεταξύ άλλων Τόμας Μανν, Φραντς Κάφκα, Τζέννυ Έρπενμπεκ, Ελφρίντε Γέλινεκ κ.ά.) και διδάσκει μετάφραση. Γράφει θεατρικά έργα, διηγήματα και παραμύθια. Το «Μ’ ένα καλά ακονισμένο μαχαίρι» είναι το πρώτο βιβλίο του.