“ΚΑΙ έγιναν τόσα πολλά μέσα σε λίγες μέρες”, κατά τον ποιητή…
Από πού να ξεκινήσω και πού να σταματήσω;
– Από την δεύτερη στη σειρά 6/άρα των Σοκκερούς;
– Από την προαναγγελθείσα απόλυση του Χόλγκερ Όσιεκ;
– Από την πρεμιέρα του 9ου εθνικού λιγκ;
– Από τον τραυματισμό και το μπανταρισμένο κεφάλι του Χάρι;
– Από την πολυκοσμία στα γήπεδα και το κάτω του μετρίου ποδόσφαιρο που είδαμε;
ΠΟΛΛΑ τα θέματα, αλλά εκείνο που έχει προτεραιότητα, εκείνο που πρέπει να “καίει” κάθε ποδοσφαιρόφιλο της χώρας, είναι αυτό του τεχνικού της εθνικής ομάδας, μετά τους “τίτλους τέλους” για τον Όσιεκ.
ΤΟ ότι θα έδιωχναν τον Γερμανό το ξέραμε…
Εκείνο που ενοχλεί εμένα προσωπικά, είναι ότι προσπαθούν τώρα να φορτώσουν όλα τα στραβά και ανάποδα, στον πρώην πλέον ομοσπονδιακό τεχνικό.
Λάθος, μέγα λάθος.
Αφήστε που είναι και ανέντιμο…
ΟΤΑΝ μάλιστα ο προπονητής αυτός, εκπλήρωσε στο ακέραιο την αποστολή που του είχε ανατεθεί.
Να οδηγήσει δηλαδή την εθνική ομάδα στην τελική φάση του Μουντιάλ.
Το πέτυχε και τον έδιωξαν!
Ανέντιμο; Σίγουρα ναι…
ΓΙΑ να μην παρεξηγηθώ, σε καμία περίπτωση δεν προσπαθώ να πω ότι ο Όσιεκ είναι επιπέδου “Σερ” προπονητής ή ο special one No 2…
Είναι/ήταν ένας προπονητής της σειράς, κατάλληλος για τριτοκοσμικές ποδοσφαιρικά χώρες, όπως η Αυστραλία.
ΚΑΙ έχει κι αυτός ένα μεγάλο μερίδιο της γενικής μας αποτυχίας…
ΚΑΙ σίγουρα δεν είναι ούτε ο καλύτερος, αλλά ούτε και ο χειρότερος από όσους γνώρισα εγώ προσωπικά στα 40 και πλέον χρόνια μου στην Αυστραλία.
Αφού ‘”δηλώσω” κατηγορηματικά, ότι ο κορυφαίος τεχνικός που γνώρισα όλα αυτά τα χρόνια, ήταν ο “ντόπιος” Ρέηλ Ράσικ, που οδήγησε τους Σοκκερούς στο πρώτο και ιστορικό Μουντιάλ στη Δυτική Γερμανία το 1974, η συνέχεια για τους υπόλοιπους, είναι άκρως ενδιαφέρουσα και κάποιες φορές για γέλια…
ΓΙΑ ευνόητους λόγους δεν θα αναφερθώ σε ονόματα και απλά θα παραθέσω μια χρονολογική διαδρομή.
Είχαμε λοιπόν στη μετά Ράσικ εποχή…
Τεχνικούς, ντόπιους και ξένους που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία:
– Άλλος γιατί συνελήφθη να κλέβει δίσκους από δισκοπωλείο του Σίδνεϊ…
– Άλλος γιατί ζητούσε μίζα χιλιάδων δολαρίων για να δώσει το ΟΚ για διεθνή φιλικά των Σοκκερούς.
– Άλλος που έπαιζε και ρόλο μάνατζερ -με το αζημίωτο- μεσολαβώντας σε μεταγραφές διεθνών.
– Ο ίδιος που συγκέντρωνε τους διεθνείς σε συγκεκριμένο προπονητικό κέντρο της Ευρώπης, όπου παρήλαυναν διάφοροι μάνατζερ για να δουν το… “εμπόρευμα”.
– Υπήρξαν και ομοσπονδιακοί προπονητές που είχαν έδρα την Ευρώπη και επισκέπτονταν την Αυστραλία, μια-δυο φορές το χρόνο, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε…
– Και, τέλος, κάποιος άλλος, με πολύ «ιδιαίτερο» αγωνιστικό πνεύμα και… σύστημα.
Ήταν αυτός που για να εξουδετερώσει αντίπαλο σταρ ποδοσφαιριστή, έδινε την εντολή «σπάστε του το πόδι»!
ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ;
Ναι, είναι και είναι πέρα για πέρα αληθινό…
Και είναι φιλική εξομολόγηση «εκτελεστή» που πήρε τη εντολή, χωρίς όμως να την πραγματοποιήσει…
ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ οι ιστορίες για την εθνική ομάδα και τους εκάστοτε προπονητές και «προπονητές» της.
Και επειδή το όνομα του Ολλανδού Γκούους Χίντινγκ, ακούγεται συχνά-πυκνά τελευταία για να αντικαταστήσει τον Όσιεκ, θα… φωνάξω ότι το FFA είναι έτοιμο να ξανακάνει το ίδιο λάθος…
ΝΑΙ, επί Χίντινγκ η Αυστραλία είχε σούπερ ομάδα, εντυπωσίασε στο Μουντιάλ της Γερμανίας το 2006, αλλά τι άφησε σαν παρακαταθήκη όταν έφυγε;
Ένα μεγάλο τίποτα!
Άφησε ένα τίποτα και ας πληρώθηκε με… χρυσάφι!
ΗΡΘΕ, ΠΗΡΕ και ΑΠΗΛΘΕ, μας «φόρτωσε» και τους συμπατριώτες του στα διάφορα καίρια πόστα του ποδοσφαιρικού μας οικοδομήματος, για να ακολουθήσουν οι μετριότητες και να φτάσουμε στο σήμερα…
Στις 6άρες από Βραζιλία και Γαλλία, στην ήττα των Νέων μας από το Βιετνάμ με 5-1, στην πλήρη ανοργανωσιά και σε ένα διοικητικό ποδοσφαιρικό σώμα με παράγοντες άσχετους με το ποδόσφαιρο.
ΚΑΙ αυτοί οι άσχετοι, με την εποπτεία και τις ευλογίες του υπερόπτη Φρανκ Λόουι (που εξακολουθεί να πιστεύει ότι όλα αγοράζονται ή εξαγοράζονται με τα λεφτά), είναι έτοιμοι να ξανακάνουν το ίδιο λάθος.
Να προσλάβουν και πάλι τον Ολλανδό, να τον χρυσώσουν, να μας πάει στο Μουντιάλ και πλουσιότερος κατά κάποια εκατομμύρια να μας πει “άντε γεια” και τρέχα γύρευε πάλι…
ΜΑΓΚΙΑ του Φρανκ Λόουι και της ομοσπονδίας του θα είναι να πείσουν τον Χίντινγκ να υπογράψει τουλάχιστον πενταετές συμβόλαιο, να εγκατασταθεί στην Αυστραλία, να προσλάβει όσους και όποιους θέλει για συνεργάτες και να ξεκινήσει την ανασυγκρότηση του σαθρού ποδοσφαιρικού μας οικοδομήματος.
ΑΠΟ τη βάση του….
Και αυτό γιατί όσοι ειλικρινά νοιάζονται για το ποδόσφαιρό μας, δεν ανησύχησαν τόσο για τα δώδεκα (12) γκολ που δεχτήκαμε στα δυο φιλικά με Βραζιλία και Γαλλία, όσο για τα πέντε που δέχτηκαν οι Νέοι μας από το Βιετνάμ!
ΕΠΕΙΔΗ κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει…
Να μετακομίζει, δηλαδή, για μια πενταετία στην Αυστραλία ο Χίντινιγκ.
Χρειάζεται πολύ μελέτη, μεγάλη προσοχή και, προπαντός, γνώση του αντικειμένου από αυτούς που θα αποφασίζουν, από αυτούς που θα επιλέξουν τον επόμενο ομοσπονδιακό τεχνικό.
ΚΑΠΟΙΟΙ επιμένουν ότι ο νέος ομοσπονδιακός τεχνικός θα πρέπει να είναι ντόπιος.
Διαφωνώ κάθετα, προσθέτοντας τον πρέποντα σεβασμό μου και στην αξία, αλλά και στην λαμπρή πορεία αυτών που τα ονόματά τους “παίζουν” στις λίστες των υποψηφίων. Διαφωνώ κάθετα, γιατί το ποδόσφαιρό μας χρειάζεται αυτή τη στιγμή έναν “μάστορα”, έναν δάσκαλο με πείρα και παγκόσμια παρουσία, για να ξαναχτίσει εκ θεμελίων το ποδοσφαιρικό μας οικοδόμημα.
ΚΑΙ λυπάμαι που θα το πω, αλλά στην Αυστραλία δεν υπάρχει τέτοιος “μάστορας”.
ΚΑΙ να θυμίσω ότι σε μια παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινωνία δεν υπάρχουν ξένοι και ντόπιοι προπονητές.
Υπάρχουν καλοί, μέτριοι και κακοί προπονητές…
Ο προπονητής της εθνικής ομάδας της Βραζιλίας, είναι Πορτογάλος!
Ποιας; Της εθνικής Βραζιλίας…
Η Ρεάλ έχει Ιταλό προπονητή, όπως και η Σούπερ δύναμη της Ασίας, Ιαπωνία…
Η κορυφαία αυτή τη στιγμή ομάδα του πλανήτη, η γερμανική Μπάγερν, εμπιστεύτηκε σε Καταλανό (Πεπ Γκουαρντιόλα) τις τύχες και το μέλλον της.
ΚΑΙ η Ελλαδάρα μας, με Γερμανό στον πάγκο δεν τρέλανε την ποδοσφαιρική υφήλιο το 2004;
ΔΕΝ υπάρχουν ξένοι και ντόπιοι προπονητές λοιπόν.
Υπάρχουν καλοί, μέτριοι και κακοί…
Και χαίρομαι που στην κατηγορία των πρώτων ανήκει και ο Αργεντινός, Μαρσέλο Μπιέλσα, πρώην τεχνικός της εθνικής ομάδας της πατρίδας του, και της Χιλής, που αυτόν τον καιρό είναι ελεύθερος και δεν θα έλεγε όχι σε μια πρόταση από Αυστραλία.
ΠΑΜΕ τώρα και στην πρεμιέρα του 9ου εθνικού πρωταθλήματος.
Τρεις ομάδες πανηγύρισαν νίκες (Σίδνεϊ Φ.Κ., Μπρίσμπαν και Αδελαΐδα) και άλλες τέσσερις μοιράστηκαν βαθμούς με ισοπαλίες.
Ρεκόρ θεατών για Μελβουρνιώτικο ντέρμπι με τους 45.202 που πήγαν να δουν Βίκτορι και Χαρτ, αρκετός κόσμος και στα υπόλοιπα παιχνίδια (με εξαίρεση τον Φοίνικα οι θεατές του αγώνα με το Μπρίσμπαν, ήταν λίγο παραπάνω από 8.000), αλλά έλειψε το καλό ποδόσφαιρο.
ΒΕΒΑΙΑ, το εθνικό μας λιγκ, δεν καυχήθηκε ποτέ για την υψηλή ποδοσφαιρική του ποιότητα.
Μια βελτίωση, όμως, μετά από τόσα χρόνια την περιμένεις.
Τουλάχιστον στις πάσες στα 2-3 μέτρα…
ΓΙΑΤΙ, αν εξαιρέσεις παίκτες όπως ο Ντελ Πιέρο, ο Φλόρες, ο Χερνάντεζ, ο Όνο, ο Μπόιτς και λίγοι ακόμη, μετρημένοι στα δάχτυλα, οι υπόλοιποι…
ΚΑΙ επειδή αρχή μου είναι να βλέπω τα πράγματα όπως είναι χωρίς να ωραιοποιώ ασχήμιες, όλη αυτή η μετριότητα και η ποιοτική ανεπάρκεια “μεταφράστηκε” σε αμέτρητα φάουλ, και υπερβολική και κάποιες φορές αντιαθλητική σκληρότητα.
ΣΤΟΝ νικηφόρο αγώνα της Αδελαΐδα με την Πέρθη για παράδειγμα, που ήταν και το καλύτερο ματς της πρεμιέρας, ο ρέφερι Μπεν Ουίλιαμς, έδωσε 12 κίτρινες και 2 κόκκινες κάρτες!!
Όχι, τα φάουλ δεν τα μέτρησα γιατί ήταν πολλά.
Πάρα πολλά…
