Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε σε βρετανικό περιοδικό τέχνης με την ευκαιρία της αρχής της νέας σχολικής χρονιάς του 2013. Το αναδημοσιεύω για να δικαιολογήσω πανηγυρικά τον τίτλο της Στήλης που είναι μία αντικειμενική πραγματικότητα. Ευχαριστώ θερμά τον «Εφήμερο Λόγο» Χανίων που μου το κοινοποίησε. Χωρίς το γλωσσικό ελληνισμό της η Αγγλική δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Επίσης, εάν αφαιρέσει κανείς και τη λατινική επιρροή, η Αγγλική θα μείνει ίσως η πιο ατροφική γλώσσα της Ευρώπης. Από την Αναγέννηση και μετά, όμως, οι Άγγλοι κατανόησαν τη γλωσσική τους πενία και όπως κατέκτησαν και δημιούργησαν τις αποικίες τους, έτσι για να επιβληθούν καταβρόχθησαν την Ελληνική και τη Λατινική γλώσσα, γιατί τις βρήκαν ως ένα ξέφραγο αμπέλι.΄Εκαναν ό,τι έκανε ο ΄Ελγιν στον Παρθενώνα. Βλέπετε τότε δεν υπήρχαν ούτε φραγμοί, αλλά ούτε γλωσσικά τελωνεία.
Το θετικό σήμερα είναι πως ΟΛΗ η ελληνική γλώσσα βρίσκεται μέσα στην παγκόσμια πλέον Αγγλική. Δεν είναι μόνο η γλώσσα , αλλά και όλη η Ελληνική Παιδεία, γιατί όλες οι λέξεις μας έχουν μέσα τους ένα σημαντικότατο πνευματικό αντίκρισμα και ένα τεράστιο πολιτισμικό εκτόπισμα και με αυτές τα Αγγλικά σήμερα κυρίευσαν όλο τον πλανήτη. Γλώσσα είναι όλος ο πολιτισμός.
Το συνόψισε πολύ ορθά ο φιλόσοφος από την Αυστρία Ludwig Wittgenstein (1889–1951): «Τα όρια της γλώσσας μου είναι τα όρια του κόσμου μου». Και ο ίδιος αφορισμός αποδίδεται στα Αγγλικά ως: «The limits of my language are the limits of my world». Να, λοιπόν, γιατί τα απώτερα όρια της Αγγλικής έχουν ελληνικά σύνορα με τις δεκάδες χιλιάδες ελληνικές λέξεις παιδείας που οικειοποιήθηκε!
ΙΔΟΥ ΚΑΙ ΤΟ… ΑΓΓΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!
«The genesis of classical drama was not symptomatic. An euphoria of charismatic and talented protagonists showed fantastic scenes of historic episodes. The prologue, the theme and the epilogue, comprised the trilogy of drama while synthesis, analysis and synopsis characterized the phraseology of the text. The syntax and phraseology used by scholars, academicians and philosophers in their rhetoric, had many grammatical idioms and idiosyncrasies. The protagonists periodically used pseudonyms. Anonymity was a syndrome that characterized the theatrical atmosphere. The panoramic fantasy, the mystique, the melody, the aesthetics, the use of the cosmetic epithets are characteristics of drama. Even through the theatres were physically gigantic, there was no need for microphones because the architecture and the acoustics would echo isometrically and crystal – clear.
Many epistemologists of physics, aerodynamics, acoustics, electronics, electromagnetics, can not analyze – explain the ideal and isometric acoustics of Hellenic theatres even today. There were many categories of drama: classical drama, melodrama, satiric, epic, comedy, etc.
The syndrome of xenophobia or dyslexia was overcome by the pathos of the actors who practiced methodically and emphatically. Acrobatics were also euphoric. There was a plethora of anecdotal themes, with which the acrobats would electrify the ecstatic audience with scenes from mythical and historical episodes. Some theatrics episodes were characterized as scandalous and blasphemous. Pornography, bigamy, homophilia, nymphomania, polyandry, polygamy and heterosexuality were dramatized in a pedagogical way so the mysticism about them would not cause phobia or anathema or taken as anomaly but through logic, dialogue and analysis, skepticism and the pathetic or cryptic mystery behind them would be dispelled. It is historically and chronologically proven that theatre emphasized pedagogy, idealism and harmony. Paradoxically it also energized patriotism a phenomenon that symbolized ethnically character and phenomenal heroism.
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΗ
Ενας αγγλόφωνος σήμερα θεωρείται ως αναλφάβητος εάν δεν γνωρίζει όλες τις παραπάνω λέξεις. Επιπλέον θα πρέπει να μπορεί να τις διαβάζει και να τις ορθογραφεί σωστά. Αυτό ονομάζεται στα Αγγλικά Literacy, ( = γνωρίζω τα γράμματα ), για το οποίο γίνεται συχνότατα λόγος καθημερινά σήμερα στην Αυστραλία. Και αυτό γιατί οι μαθητές μας σήμερα δεν μαθαίνουν σωστά τη Γραμματική = Grammar, και περισσότερο την Ορθογραφία=Orthography. Ιδού ό,τι λέγαμε παραπάνω.
Πρέπει όλοι οι Έλληνες μαθητές μας να μαθαίνουν την ελληνική Γραμματική και Ορθογραφία; Ασφαλώς και ΝΑΙ ! Πάνω σε αυτήν στηρίζεται όλη η ελληνική γλώσσα που τόσο έχει επηρεάσει την παγκόσμια σήμερα αγγλική γλώσσα. Μόνο και μόνο όσον αφορά τους επιστημονικούς όρους, η συντριπτική πλειοψηφία των λέξεων είναι ελληνικές. Οι ξένες γλώσσες στην κυριολεξία θα κατέρρεαν χωρίς την Ελληνική. Η Ελληνική είναι η μοναδική γλώσσα η οποία είναι πραγματικά αυτόφωτη χωρίς να εξαρτάται από καμία άλλη. Δύο ξένοι επιστήμονες που το έχουν διαπιστώσει αυτό είναι οι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu. Στο βιβλίο τους «Οι Ελληνικές ρίζες στην Γαλλική γλώσσα» διαβάζουμε: «Η κατανόηση της δικής μας γλώσσας, η εκ νέου ανακάλυψη της ουσίας της – να ποια είναι η χρησιμότητα τού να γνωρίζει κανείς τις Ελληνικές ρίζες. Οι Ελληνικές ρίζες δίνουν στην Γαλλική το πιο βαθύ στήριγμά της και συγχρόνως της παρέχουν την πιο υψηλή δυνατότητα για αφαίρεση. Μακρινή πηγή του πολιτισμού μας, η Ελλάδα βρίσκεται ζωντανή μέσα στις λέξεις που λέμε. Σχηματίζει κάθε μέρα την γλώσσα μας.».
΄Οταν ακούς και διαβάζεις τέτοιες γνώμες, τότε κάλλιστα η Στήλη τούτη μιλάει πάντοτε εκ του ασφαλούς, από μία θέση που δεν έχει κινδύνους, αλλά μιλάει με σιγουριά και βεβαιότητα. Το γνωρίζουμε όμως αυτό όλοι οι σημερινοί έλληνες;
