Σύμφωνα με το Σύστημα του Westminster, το οποίο ισχύει στην Αυστραλία, η κυβέρνηση σχηματίζεται μόνο από εκλεγμένους αντιπροσώπους στο Κοινοβούλιο της Ομοσπονδίας. Η κυβέρνηση σχηματίζεται από ένα σύνολο εκλεγμένων ανθρώπων –το Σύνταγμα της χώρας δεν αναφέρεται σε κανένα πολιτικό κόμμα– οι οποίοι έχουν την υποστήριξη της πλειονότητας των εκλεγμένων αντιπροσώπων, οι οποίοι ονομάστηκαν βουλευτές. Αυτή η πλειονότητα σχηματίζει την κυβέρνηση της χώρας. Αυτό γίνεται μόνο στη Βουλή των Αντιπροσώπων, στην οποία ορίζεται η κυβέρνηση και ο αρχηγός αυτής της ομάδας είναι ο πρώτος υπουργός και γίνεται ο πρωθυπουργός.
Η Βουλή των Αντιπροσώπων έχει οριστεί σήμερα –σύμφωνα με το Σύνταγμα και τον πληθυσμό της χώρας– να έχει 150 αντιπροσώπους ή βουλευτές. Άρα, εάν ένα κόμμα εκλέξει 76 αντιπροσώπους –και πάνω– σε μία εκλογική αναμέτρηση, τότε αυτό γίνεται η κυβέρνηση της χώρας για τα επόμενα τρία χρόνια.
ΕΚΛΟΓΕΣ 7ΗΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013
Την περασμένη Τρίτη 12-11–2013, άρχισε τις εργασίες του το Κοινοβούλιο το οποίο προήλθε από τις εκλογές της 7-9-2013. Σύμφωνα με επίσημα αποτελέσματα της Αυστραλιανής Εκλογικής Επιτροπής, το 44ο Κοινοβούλιο της Αυτραλιανής Ομοσπονδίας αποτελείται από τους 90 βουλευτές του Συνασπισμού Φιλελευθέρων-Εθνικών, από τους 55 βουλευτές του Εργατικού Κόμματος, από έναν βουλευτή του κόμματος των Πρασίνων και 4 άλλους ανεξάρτητους βουλευτές.
Σύνολο 150 εκλεγμένα μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων. Λέγονται στα Αγγλικά Members of Parliament και είναι όλοι τους γνωστοί με το ακρώνυμο ΜΡ, το οποίο προσθέτουν μετά το όνομά τους.
Η ΕΝΤΟΛΗ (MANDATE) ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Λέγεται ότι οι εκλογές δίνουν μία εντολή –και στα Αγγλικά Mandate– και η κυβέρνηση έχει αυτή την εξουσία από το λαό, για να εφαρμόσει το τι υποσχέθηκε σε αυτόν κατά την εκλογική περίοδο.
Η σημερινή κυβέρνηση έχει ως πρώτο μέλημά της να καταργήσει το φόρο του άνθρακα. Η επίτευξη αυτού του σκοπού –προς το παρόν– φαίνεται δύσκολη, γιατί και σήμερα η κυβέρνηση, ενώ εκλέχτηκε από το λαό, δεν έχει την πλειοψηφία στη Γερουσία για να «περάσει» τους νόμους της. Και αυτό θα ισχύει μέχρι και την 1η Ιουλίου, οπότε θα ορκιστούν οι νέοι γερουσιαστές που εκλέχτηκαν φέτος. Αλλά και τότε πάλι δεν θα έχει πλειοψηφία για να εγκρίνει το νομοθετικό της έργο. Η κυβέρνηση εκλέχτηκε στη Βουλή των Αντιπροσώπων, αλλά το νομοθετικό της πλαίσιο είναι περιορισμένο. Εδώ ερχόμαστε πολύ κοντά στον αρχικό προορισμό της Γερουσίας να ελέγχει όλους τους νόμους της Κοινοπολιτείας.
Ένα άλλο, εξίσου σημαντικό πρόβλημα για την κυβέρνηση είναι οι αναζητητές ασύλου οι οποίοι ήδη μάς δημιουργούν μεγάλα προβλήματα, ιδίως με τον βόρειο γείτονά μας την Ινδονησία. Το πρόβλημα έγινε όντως ακανθώδες και είναι άγνωστο πώς θα το λύσουμε.
Επίσης, η κατάργηση του φόρου των ρύπων, οι αλλαγές στη βιομηχανία οικοδόμησης οικιών και οι τροποποιήσεις και περιορισμοί στις διατάξεις των εργατικών ενώσεων και το όριο των κρατικών δανείων, είναι μερικές από τις άλλες μεταρρυθμήσεις στο πρόγραμμα της νέας κυβέρνησης.
ΝΕΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
Η πολιτική σκηνή αλλάζει με τα νέα πρόσωπα στο Κοινοβούλιο στις νέες τους θέσεις και υπευθυνότητες. Πρωθυπουργός πλέον ο Αντώνιος ΄Αμποτ και αρχηγός της αντιπολίτευσης ο Μπιλ Σόρτεν. Θησαυροφύλακας ο Τζο Χόκι και ο σκιώδης του ο Κρις Μπόουεν. Πρόεδρος της Βουλής η Μπόνγουϊν Μπίσοπ και υπουργός Εξωτερικών Τζούλι Μπίσοπ. Σημαντικό ρόλο στην καθημερινή ζωή του Κοινοβουλίου θα παίξουν οι τακτικιστές Κρίστοφερ Πάιν της κυβέρνησης και ο Τόνι Μπερκ της αντιπολίτευσης.
Το νεότερο πρόσωπο που θα εμφανιστεί στην πολιτική σκηνή της Καμπέρας –με άγνωστες προθέσεις– είναι ο δισεκατομμυριούχος βουλευτής Κλάιβ Πάλμερ, από την Κουινσλάνδη. Στο σύνολό τους τα νέα πρόσωπα θα είναι 42 και αυτό σημαίνει πως η Βουλή μας ανανεώθηκε σχεδόν κατά το ένα τρίτο και οι μελλοντικοί πρωθυπουργοί ήδη βρίσκονται στο «πεδίο μάχης».
Για πολλούς θα έχει ενδιαφέρον η «Ώρα των Ερωτήσεων» («Question Time») η οποία με τα καθημερινά επεισόδια θα τροφοδοτεί τα ΜΜΕ και θα δίνει μία πολύχρωμη εικόνα της Δημοκρατίας μας.
ΚΑΙ ΩΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Οι εκλογές της 7ης Σεπτεμβρίου 2013, με το εκλογικό σύστημα που έχουμε, γέννησε τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα. Το σύστημα αυτό το έχουμε «διορθώσει» πάμπολλες φορές. Κάθε φορά λέμε πως βρήκαμε τη χρυσή τομή του. Φέτος όμως μάς ξεγέλασε, και στη Γερουσία εκλέξαμε γερουσιαστές που συγκέντρωσαν μόνο το 0,1 % των ψήφων. Πώς έγινε αυτό; Και όμως έγινε! Οι μαθηματικοί και οι ψηφολόγοι ξύνουν το κεφάλι τους. Επειδή, όμως, δεν συμφέρει στα δύο μεγάλα κόμματα, αυτό θα αλλαχτεί πολύ σύντομα, με τη σκέψη που προϋπήρχε στα χαρτιά. Θα προστεθεί το ότι για να εκλεγείς γερουσιαστής θα χρειάζεται να συγκεντρώσεις τουλάχιστον το 3% ή το 5% των ψήφων της Πολιτείας.
Επίσης, οι ψηφολόγοι λένε ότι με το σύστημα που έχουμε για τη Βουλή των Αντιπροσώπων, χρειάζεται μόνο 8 με 9 χιλιάδες ψηφοφόροι να αλλάξουν γνώμη και αυτοί μπορούν να αλλάξουν την κυβέρνηση, εάν αυτό γίνει σε έδρες που υπάρχει πολύ μικρή διαφορά ανάμεσα στο νικητή και τον ηττημένο βουλευτή. Και τέτοιες έδρες υπάρχουν πολλές.
Από την άλλη πλευρά, το κόμμα των Πρασίνων, ενώ το ψήφισαν κοντά 1.500.000 ψηφοφόροι στις φετινές εκλογές, εξέλεξε μόνο ΕΝΑ βουλευτή σε όλη την Επικράτεια, και αυτόν με πολύ μεγάλη δυσκολία στην έδρα της Μελβούρνης.
Και το ερώτημα έρχεται μόνο του: Είναι αυτή Δημοκρατία που έχουμε στην Αυστραλία; Ποιος όμως θα διορθώσει τη φανερή και απαράδεκτη αυτή ανωμαλία; Όχι, φυσικά, τα μεγάλα κόμματα, γιατί δεν τους συμφέρει. Η ασυγχώρητη αυτή ανωμαλία θα συνεχίζεται μέσα στην… καλύτερη δημοκρατία που έχουμε!
Τέλειο ανθρώπινο εκλογικό σύστημα δεν υπάρχει. Υπάρχουν όμως τρόποι για να διορθωθεί και αυτούς μόνο η δημοκρατία τους υπαγορεύει!
