ΣΕ γνωρίζω από την κόψη του μισθού την τρομερή σε γνωρίζω από τα Μνημόνια που ερήμωσαν τη γη απ’ τα δάνεια βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά και σαν πρώτα χρεωμένη χαίρε ω χαίρε «αγορά».
ΚΑΠΩΣ έτσι θα έγραφε τον Εθνικό μας Ύμνο ο Διονύσιος Σολομός αν ζούσε στις μέρες μας.
ΣΕ καμιά άλλη χώρα (τούτου) του κόσμου το «δόξα τω θεώ» δεν διαδέχεται τόσο σύντομα «το βοήθα Παναγία μου».
ΕΙΜΑΣΤΕ πληθωρικός λαός και στα θετικά και στα αρνητικά μας. Προπαντός στα δεύτερα…
ΛΑΟΣ των άκρων. Δεν υπάρχει για εμάς μέσος δρόμος. Ή του ύψους ή του βάθους. Συνήθως του βάθους…
ΣΥΝΕΧΕΙΑ στην προσπάθεια βρισκόμαστε και το έχουμε σε κακό να τελειώνουμε ό,τι αρχίζουμε.
ΜΑΣ αρέσει να αφήνουμε τα πράγματα στη μέση για να βρισκόμαστε (πάντα) σε δουλειά, προκειμένου να μην αναγκαστούμε να κάνουμε ό,τι έκανε και ο… διάβολος στα παιδιά του.
ΕΙΜΑΣΤΕ ένα έθνος που κατάφερε να παρακμάσει χωρίς να προλάβει να ακμάσει.
ΔΙΑΚΟΣΙΑ χρόνια προσπαθούμε και ακόμα δεν καταφέραμε να βρούμε τον ευρωπαϊκό βηματισμό μας.
ΑΚΟΜΑ δεν έχουμε καταλήξει ποιο ακριβώς είναι το πολιτιστικό μας στίγμα.
ΑΛΛΗΘΩΡΙΖΟΥΜΕ προς τη Δύση, αλλά ταυτόχρονα κλίνουμε (με νόημα) το μάτι και στην Ανατολή.
ΜΑΣ αρέσει να το «παίζουμε» σε δύο ταμπλό. Το δίπορτο δεν παρέχει μόνο ευκολίες, αλλά και άλλοθι.
ΟΣΟΙ παίζουν τάβλι γνωρίζουν από «πόρτες».
ΜΑΣ κρατούν σε εγρήγορση τα δράματα, τα θρίλερ, οι ήττες και οι καταστροφές.
ΔΕΝ μπορούμε να ζήσουμε αν δεν μας «κυνηγά» ο κόσμος όλος και δεν «συνωμοτούν» εναντίον μας της γης οι ισχυροί.
ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ είμαστε περήφανοι για την καταγωγή μας, αφού άλλοι σαν εμάς στον πλανήτη δεν υπάρχουν.
ΜΕ δυο κουβέντες, είμαστε η επιτομή της «διαφορετικότητας», γι’ αυτό και δεν μας… καταλαβαίνουν.
ΤΗ στιγμή που όλος ο κόσμος πάει μπροστά, εμείς προελαύνουμε προς τα… πίσω.
ΜΕΤΑ από τρεισήμισι χρόνια κρίσης (και παρά τις «μεταρρυθμίσεις»!) και τις θυσίες (όπως αρέσκονται να λένε) του ελληνικού λαού, βρισκόμαστε πιο πίσω και από εκεί που αρχίσαμε.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ, βέβαια, δεν φταίμε εμείς, όπως συχνά-πυκνά υποστηρίζουν τα Μέσα Ενημέρωσης της πατρίδας μας, αλλά η λάθος συνταγή της τρόικας.
ΚΑΙ έχουν απόλυτo δίκιο. Το παράδοξο θα ήταν αν η «δοκιμασμένη» συνταγή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου «δούλευε» και για την πατρίδα μας.
ΟΤΑΝ η Ελλάδα κατέφυγε για βοήθεια sτους Ευρωπαίους εταίρους της και το ΔΝΤ, δέχθηκαν να τη βοηθήσουν για να μη χάσουν τα λεφτά τους.
ΘΑ εφαρμόσουμε (σου λένε οι άνθρωποι) και στη χώρα αυτή το ίδιο πρόγραμμα που έχει βοηθήσει και άλλες χώρες να «νοικοκυρευτούν» και βλέπουμε…
ΠΟΥ να φανταστούν, όμως, οι γραφειοκράτες του καπιταλισμού ότι είχαν να κάνουν με εικονική πραγματικότητα χώρας. Με χώρα-μιράζ…
ΠΟΥ να περάσει από το μυαλό τους ότι πίσω από τη βιτρίνα δεν υπήρχε τίποτα.
ΟΥΤΕ στις τριτοκοσμικές χώρες το ΔΝΤ δεν είχε συναντήσει τέτοιο μπάχαλο.
ΠΟΥ να φανταστούν ότι θα μπορούσε να υπάρχει χώρα σε τούτο τον πλανήτη, που να πληρώνει συντάξεις ακόμα και σε όσους μεταναστεύουν στον… άλλο κόσμο.
ΠΟΥ να σκεφτούν οι χριστιανοί ότι στην ηλεκτρονική εποχή μας θα μπορούσε να υπάρχει Έθνος που να μη γνωρίζει πόσους υπαλλήλους έχει.
ΕΧΟΥΝ τρελαθεί οι άνθρωποι, σας λέω, αφού ακόμα και οι απογραφές που έγιναν μετά τη χρεοκοπία (για να διαπιστωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων) δεν έχουν αποδώσει καρπούς.
ΚΑΙ τη στιγμή που συνεχίζουν να λαμβάνουν τη σύνταξή τους οι νεκροί, γιατί να μην παίρνουν επιδόματα οι τυφλοί (που οδηγούν ταξί!) και ο πάσα ένας που ακολουθεί το ελληνικό δόγμα που συνοψίζεται στο ότι «όλοι μας χρωστάνε».
ΟΤΑΝ άρχισε η κρίση, έγραφα σε τούτη τη στήλη πως όταν οι εταίροι μας συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχει γιατρειά για την Ελλάδα θα βλαστημούν την ώρα και τη στιγμή που έμπλεξαν μαζί μας.
ΤΩΡΑ, βέβαια, που σιγά-σιγά το διαπιστώνουν, άρχισαν να χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο αλλά είναι αργά.
ΕΛΑ, όμως, που θέλουν-δεν θέλουν πια, θα πρέπει να χορέψουν μιας και έχουν πληρώσει (και, μάλιστα, με πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια) την… ορχήστρα.
ΟΤΑΝ άρχισε το πανηγύρι της χρεοκοπίας (που ακόμα δεν έχει φτάσει στην κορύφωσή του) και οι Ευρωπαίοι άρχισαν να μιλούν για «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, είχε γίνει (αν ενθυμήστε) χαμός στην πατρίδα.
ΗΤΑΝ η εποχή που ο Γεώργιος (Παπανδρέου) ο Β’ πήγαινε στις διαβουλεύσεις με «το περίστροφο στην κωλότσεπη» και διαλαλούσε προς πάσα κατεύθυνση ότι η Ελλάδα είναι φερέγγυα και αξιοπρεπής χώρα και δεν θα δεχθεί το «κούρεμα» για να μη τη βάλουν οι «αγορές» στη μαύρη λίστα.
ΤΕΛΙΚΑ, όταν μας «κούρεψαν» αρχίσαμε να φωνάζουμε γιατί δεν μας «κούρεψαν» με τη ψιλή, αφού θεωρήσαμε ότι τα 110 δισεκατομμύρια ευρώ που διέγραψαν δεν ήταν αρκετά.
ΤΩΡΑ έχουμε αρχίσει να κλαίμε σαν τα μικρά παιδιά και να μηn τρώμε το φαΐ μας γιατί η Μέρκελ και ο Σόιμπλε αρνούνται να μας κουρέψουν και πάλι.
ΤΗΝ αξιοπιστία και τη φερεγγυότητα τις ξεχάσαμε, όπως συνεχίζουμε να «ξεχνάμε» και όλες τις υποχρεώσεις που αναλάβαμε υπογράφοντας το Μνημόνια για να παίρνουμε… ψιλά, προκειμένου να ζει και βασιλεύει το ελληνικό Δημόσιο.
ΣΤΟ μεταξύ, τα νομοσχέδια συνεχίζονται να ψηφίζονται από τη Βουλή αδιάβαστα και οι αποφάσεις να παίρνονται στην κυριολεξία στο γόνατο.
ΚΑΙ αυτό δεν το κάνουμε γιατί μας κυνηγούν οι εξελίξεις, αλλά γιατί εκ των προτέρων γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν πρόκειται να εφαρμοστεί.
ΣΤΟ κάτω-κάτω της γραφής εμείς νομοθετούμε, που σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή μπορούμε να αναιρέσουμε τους νόμους αφού (κατά βάθος) δεν θέλουμε να αλλάξει τίποτα.
ΕΝΑ σόου είναι τα πάντα για να δείξουμε ότι «κάτι κάνουμε» μέχρι να εκταμιευθούν οι δόσεις.
ΑΠΟ το 2010 που άρχισε η κρίση έχουμε αλλάξει 20 φορές το φορολογικό σύστημα και μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν μαζεύονται οι φόροι και γιατί δεν γίνονται επενδύσεις.
ΣΥΝΕΧΩΣ συγχωνεύουμε τα συνταξιοδοτικά ταμεία και ασυγχώνευτα παραμένουν.
ΤΑ ίδια συμβαίνουν στη Παιδεία, στην Υγεία, στην απελευθέρωση των «κλειστών» επαγγελμάτων, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στους υπόλοιπους τομείς.
ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ Χριστούγεννα και τα πανεπιστήμια δεν έχουν ανοίξει ακόμα.
Η συνδικαλιστική μαφία των δημοσίων υπαλλήλων κρατά ολόκληρη τη χώρα σε ομηρία και κανείς δεν κάνει τίποτα.
ΚΑΙ όταν λέμε κανείς, εννοούμε, βέβαια, την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, που ουσιαστικά προσπαθούν «με νύχια και με δόντια» (και πάντα με δανεικά!) να κρατούν το δημοσιοϋπαλληλικό μαγαζί ανοιχτό.
ΕΧΟΥΝ περάσει έξι μήνες από τότε που η κυβέρνηση έκλεισε την ΕΡΤ, υποσχόμενη στο ελληνικό λαό ότι σε δύο μήνες θα λειτουργεί η νέα Δημόσια Τηλεόραση και ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα.
ΣΕ αυτή τη κατάσταση βρίσκεται, δυστυχώς, η πατρίδα και όλα δείχνουν (παρά τους κυβερνητικούς βερμπαλισμούς για success story) ότι τα πράγματα θα συνεχίσουν να χειροτερεύουν πριν καλυτερέψουν.
ΑΥΤΑ τα λίγα (πατριωτικά) λόγια σήμερα και τα λέμε από βδομάδα. Γεια χαρά.
