«Άστην να λέει…» η απάντηση του πρωθυπουργού Τόνι Άμποτ, στη θύελλα που προκάλεσε η κυβερνήτης της Αυστραλίας, Quentin Bryce, με τη δήλωσή της, την περασμένη Παρασκευή, σε ομιλία της για το μέλλον της χώρας, ότι η Αυστραλία μια μέρα θα πρέπει να κόψει τον ομφάλιο λώρο με τη μοναρχία, διατυπώνοντας τη σκέψη ότι «στο μέλλον, ίσως ένα μικρό αγόρι ή ένα μικρό κορίτσι σήμερα, να γίνει η πρώτη κεφαλή της χώρας».
Χαράς ευαγγέλια από τους υποστηρικτές της προεδρευόμενης Δημοκρατίας, βροντές και αστραπές από το στρατόπεδο των μοναρχικών.
Η κυβερνήτης –η θητεία της οποίας η θητεία λήγει τον ερχόμενο Μάρτιο–, μιλούσε, βέβαια, εκ του ασφαλούς, αναμφίβολα, όμως, θα μείνει στην ιστορία ως η πρώτη κυβερνήτης της Αυστραλίας που υποστήριξε δημόσια την Προεδρευόμενη Δημοκρατία, ενώ εκπροσωπούσε ακόμη επίσημα τη βασίλισσα στη χώρα.
ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ Ο ΑΜΠΟΤ
Ο Άμποτ αντιμετώπισε με ψυχραιμία και κοινή λογική την όλη υπόθεση, εκφέροντας την άποψη ότι «είναι εντελώς θεμιτό για την γενική κυβερνήτη, που βαδίζει προς το τέλος της θητείας της, να εκφέρει την προσωπική της άποψη πάνω σε διάφορα θέματα και αυτό ακριβώς έκανε. Όπως θα περίμενε, δε, κανείς από την Quentin Bryce, το έπραξε με στιλ και αξιοπρέπεια».
Επειδή, όμως, η δήλωση του πρωθυπουργού, κάθε άλλο παρά ικανοποίησε τους ομοϊδεάτες του, βιάστηκε να προσθέσει ότι «είναι περισσότερο από βέβαιο ότι η Αυστραλία δεν πρόκειται να γίνει Προεδρευόμενη Δημοκρατία στη δική του ζωή».
Ας μη μας διαφεύγει ότι ο Άμποτ -φανατικός μοναρχικός πάντοτε- υπήρξε αρχηγός του κινήματος «Αυστραλοί Υπέρ της Συνταγματικής Μοναρχίας» (Australians for Constitutional Monarchy).
Tι θα γίνει μετά από μισό αιώνα, δεν φαίνεται να τον ενδιαφέρει. Προς το παρόν, γνωρίζει καλά ότι το κύμα προς την κατεύθυνση της ανεξαρτησίας της Αυστραλίας από το στέμμα, έχει εξασθενήσει, αντί να ισχυροποιηθεί τα τελευταία 14 χρόνια, αφότου δηλαδή έγινε η δημοσκόπηση το 1999.
Σε σφυγμομέτρηση που έγινε προεκλογικά, σε απαντήσεις 1,4 εκ. Αυστραλών, μόνο 38% εξέφρασαν την επιθυμία να κόψει η Αυστραλία τους δεσμούς από το στέμμα. Η αδιαφορία των πολιτών για το θέμα αυτό εκφράζεται και στο γεγονός ότι 20% έμειναν ουδέτεροι.
Από την ίδια σφυγμομέτρηση φάνηκε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των υποστηρικτών της προεδρευόμενης Δημοκρατίας, είναι άνω των 55 χρόνων.
ΑΣΤΡΑΨΕ ΚΑΙ ΒΡΟΝΤΗΞΕ
Πίσω, όμως, στη θύελλα που προκάλεσαν οι τολμηρές δηλώσεις της κυβερνήτη.
Ο πρόεδρος του Αυστραλιανού Συνδέσμου Μοναρχικών, Phillip Benwell, δήλωσε ότι είναι η πρώτη φορά που κυβερνήτης εν υπηρεσία προέβη σ’ αυτού του είδους τα σχόλια.
«Πιστεύω ότι είναι άκομψο κυβερνήτης, που οφείλει να είναι αμέτοχος σε θέματα αυτού του είδους, να σχολιάσει το θέμα αυτό. Και κάτι άλλο: Αν είναι κατά του θεσμού αυτού και δεν πιστεύει στη Βασίλισσα, γιατί δέχτηκε την υψηλή αυτή θέση να είναι εκπρόσωπός της, υποσχόμενη υποταγή; Είναι αυτονόητο ότι οφείλει να είναι ουδέτερη».
Το γεγονός ότι στην ίδια ομιλία η κυβερνήτης τάχθηκε ανεπιφύλαχτα και υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων, δηλώνοντας ότι «οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να αγαπούν και να παντρεύονται όποιον επιλέγουν», εμφανώς συνέτεινε στην περαιτέρω έξαψη των πνευμάτων.
Ο φιλελεύθερος γερουσιαστής, Dean Smith, δήλωσε ότι η κυβερνήτης, με το να εκφέρει άποψη σε δύο ιδιαίτερα λεπτά θέματα, υπερέβη τα επιτρεπόμενα όρια.
Είναι κρίμα, είπε, διότι η κυβερνήτης έχει κερδίσει την εκτίμηση πολλών και τον απογοητεύει το γεγονός ότι αναμίχθηκε σε επίμαχα πολιτικά θέματα.
«Είναι απογοητευτικό και, σίγουρα, θα είναι ηχηρό χαστούκι σε όλους εκείνους που τρέφουν εκτίμηση στο πρόσωπό της. Θα έπρεπε να γνωρίζει ότι η θέση της δεν της επιτρέπει ανάμιξη σε επίκαιρα πολιτικά θέματα. Υπερέβη τα όρια και προκάλεσε θύελλα σε δύο πολύ ευαίσθητα θέματα».
ΟΧΙ ΘΕΜΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ
Ίσως την πιο ρεαλιστική και λογική άποψη εκφράζουν εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ενόψει των τόσων άλλων πρωταρχικών θεμάτων που αντιμετωπίζει η χώρα δεν θα πρέπει να είναι στις προτεραιότητές μας αν θα κόψουμε ή όχι τον λώρο με την Αγγλία.
Ενδεικτικά, η βουλευτής του Συνασπισμού, Kelly O’Dwyer, θα πει ότι το θέμα αυτό δεν απασχολεί την κυβέρνηση αυτή τη στιγμή: «Υπάρχουν πολλά άλλα επείγοντα θέματα και, σίγουρα, δεν είναι από τα δέκα πρώτα. Προσωπικά, πιστεύω ότι η Αυστραλία είναι αρκετά ώριμη για να έχει τη δική της κεφαλή, το βάρος όμως δεν νομίζω ότι θα πρέπει να είναι εκεί σήμερα. Υπάρχουν τόσα άλλα θέματα να διευθετηθούν».
Ίσως την ακριβέστερη άποψη εκφράζει η αρχηγός των Πρασίνων, Christine Milne, η οποία δηλώνει ότι «δεν έχει καμία αμφιβολία ότι και η ίδια η Μοναρχία της Αγγλίας θα διερωτάται μερικές φορές γιατί η Αυστραλία καθυστερεί τόσο πολύ να αποκτήσει την πολιτική της ανεξαρτησία. Να γίνει προεδρευόμενη Δημοκρατία, εκλέγοντας την κεφαλή του έθνους από τα ίδια τα παιδιά της».
