Δεν δίνω δεκάρα ποιος διαφωνεί και σε τι με τον Μίκη. Και λογικά δεν πρέπει να δίνει δεκάρα και ο ίδιος. Όχι γιατί τα έχει πει και τα έχει κάνει όλα τέλεια. Αλλά γιατί -επιτρέψτε τον δογματισμό- ο Μίκης είναι ο Μίκης. Τέρμα. Τελεία. Παύλα.
Ευλογημένη η γη που τον γέννησε. Ευλογημένοι όλοι εμείς οι συμπατριώτες του. Και ακόμα κι αν έχει κάνει κάποιες λανθασμένες πολιτικές εκτιμήσεις, κανένας και τίποτα δεν μπορεί να μην του αναγνωρίσει ότι το κολοσσιαίο ταλέντο του βάδιζε πάντα χέρι-χέρι με μια ιδεολογική συνέπεια. Μια συνέπεια που την πλήρωσε με φυλακίσεις, βασανιστήρια, εξορίες, ξερονήσια, φυματιώσεις.
Όταν μια υφήλιος ολόκληρη ταπεινά υποκλίνεται μπροστά του, ομολογώ πως μου είναι αδύνατον να αποκωδικοποιήσω την ελληνική μιζέρια της Ακαδημίας Αθηνών. Που τώρα θυμήθηκε -ύστερα από 40-50 χρόνια- να κάνει αυτόν τον Κολοσσό Επίτιμο Μέλος της.
Γιατί το δέχτηκε ο Μίκης; Δεν ξέρω… Υποθέτω μόνο: Υποθέτω πως θέλησε ένα βήμα για να εκφωνήσει έναν από τους πιο σημαντικούς λόγους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Θα προσπαθήσω να μοιραστώ αποσπάσματά του εδώ, με την ελπίδα ότι ο περιορισμένος χώρος δεν θα αλλοιώσει το μήνυμά του:
«Ασφαλώς πολλοί θα έχουν διερωτηθεί για τη σημερινή παρουσία μου στο βήμα της Ακαδημίας Αθηνών. Συνήθως για τα εξαιρετικά γεγονότα χρησιμοποιούμε μια εύκολη λέξη, τη λέξη “σύμπτωση”. Όμως εγώ βαθιά μέσα μου γνωρίζω ότι διάφορες χθόνιες και ουράνιες δυνάμεις συνωμότησαν ώστε να μου δοθεί η ευκαιρία να διαλαλήσω μία και μόνη λέξη που θα ακουστεί στη συνέχεια, λέξη-κλειδί, που οδηγεί από το Χάος στην Αρμονία.
Για να συλλάβει κάποιος το μέγεθος και τη σημασία της Ελλάδας, πιστεύω ότι θα πρέπει να μπορέσει να τη δει διαχρονικά σε κοσμογονικές διαστάσεις και σε ιστορικά μεγέθη. Ο πολυθρυμματισμός της που ειδικά σήμερα έχει ξεπεράσει κάθε όριο, μας οδηγεί σταθερά στο να γίνουμε ένας λαός χωρίς Πατρίδα. Όπως ένα φύλλο αποκομμένο από τον κορμό των δέντρων, έρμαιο στην οργή των ανέμων.
Γι’ αυτό το λόγο και για να πάρει μέσα μας το βάρος και τη μορφή της ΑΚΕΡΑΙΗΣ Ελλάδας, η λέξη που θα ειπωθεί προϋποθέτει μια γιγαντιαία προσπάθεια από όλους τους συμπολίτες μας. Πριν ξεπεράσουμε την κόκκινη γραμμή της μη επιστροφής. Ας μου επιτραπεί λοιπόν, αντί τυπικής ομιλίας, να σας υποβάλω μια πρόταση.
Η πρότασή μου συνοψίζεται σε μία μόνο λέξη: ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ. Και ένα Όραμα: Η Ελλάδα να γίνει η Ελβετία του Πολιτισμού και της Ειρήνης. Με σύμβολα την Ακρόπολη των Αθηνών, παγκόσμιο σύμβολο Πολιτισμού, την Ολυμπία και τους Δελφούς, παγκόσμια σύμβολα της Συναδέλφωσης μεταξύ των Λαών και της Ειρήνης. Πιστεύω ότι ήρθε ο καιρός να αναγνωρίσει έμπρακτα η διεθνής κοινότητα τον ιστορικό ρόλο της Ελλάδας στη διαμόρφωση του παγκόσμιου και πιο ειδικά του δυτικού Πολιτισμού. Καθώς και τη συμβολή και τις θυσίες του λαού μας στον βωμό της Ελευθερίας.
Παράλληλα με μια επικίνδυνη για όλους τους λαούς οικονομική δύναμη, έχει δημιουργηθεί μια άτυπη διεθνής Λέσχη ανάμεσα στους λαούς-γίγαντες, που στηρίζουν μεγάλο μέρος της ανάπτυξής τους επάνω στις πολεμικές βιομηχανίες τους – γεγονός που καθιστά απαραίτητη τη διεξαγωγή πολέμων.
Όπως αποδεικνύεται, η δίψα του διεθνούς κέντρου οικονομικής συσσώρευσης είναι τόσο ακόρεστη ώστε τελικά να μην κάνουν διάκριση ανάμεσα στα θύματά τους, που εν προκειμένω είναι όλοι οι Λαοί! Αποτέλεσμα, η εξαθλίωση των ανθρώπων και η ερήμωση των χωρών!
Σήμερα οι Λαοί χωρίζονται σε δύο στρατόπεδα. Το ένα είναι οι υποψήφιοι θύτες και το άλλο τα υποψήφια θύματα. Σε ό,τι μας αφορά, γνωρίζουμε ασφαλώς σε ποιο στρατόπεδο ανήκουμε. Πρέπει λοιπόν να υπάρξει για μας το ταχύτερο δυνατό ένα είδος διαφυγής. Και η διαφυγή είναι μία και μοναδική: η Ουδετερότητα. Δεν είναι, φυσικά, εύκολη. Όμως είναι πολύ πιθανή.
Για να γίνει πιο κατανοητή η πρότασή μου, θέτω ως ιδανικό στόχο το να γίνει κάποτε η χώρα μας η Ελβετία της Ειρήνης και του Πολιτισμού. Πιστεύω ότι οι τρεις μέγιστες Ιδέες της Ανθρωπότητας, ο Αθλητισμός, η Ειρήνη και ο Πολιτισμός, παραμένουν ζωντανές και επίκαιρες και έχουν πατρίδα τους την Ελλάδα.
Συμπτωματικά αυτές οι τρεις Ιδέες είναι συγχρόνως και τα μοναδικά αντίβαρα στις δύο μεγάλες ασθένειες της εποχής μας: το εμπόριο του μαύρου θανάτου και την κοινωνική εξαθλίωση – με κοινό παρονομαστή τη συσσώρευση πλούτου από την εκμετάλλευση και τον θάνατο αθώων ανθρώπων και λαών.
Πιστεύω ότι αυτός είναι ο αληθινός ιστορικός ρόλος μιας χώρας σαν τη δική μας, με τον πλούτο της σε Ιστορία, αγώνες για την Ελευθερία και Τέχνη, σε συνδυασμό με το θεϊκό κάλλος της ελληνικής φύσης. Ο ελληνικός λαός, απαλλαγμένος από τα βάρη και τα άγχη, ελεύθερος και ανεξάρτητος, θα μπορεί να αφιερωθεί ολόψυχα σε ένα ιδεώδες, την Ειρήνη και σε μια προσπάθεια, τον Πολιτισμό, που και τα δύο θεωρώ ότι τα έχει στο αίμα του. Τον εκφράζουν απόλυτα, τον κινητοποιούν και τον μεταβάλλουν σε έναν ιδανικό οικοδεσπότη.
Η Ελευθερία, η Ανεξαρτησία, η Ειρήνη, η Διεθνής Αλληλεγγύη, ο Πολιτισμός και η Φιλοξενία αποτελούν τα βασικά στοιχεία της ιστορικής μας παράδοσης, της εθνικής μας αγωγής και του ατομικού μας χαρακτήρα.
Αυτή ήταν λοιπόν η πρότασή μου και σας ευχαριστώ που με ακούσατε».
Εμείς σε ευχαριστούμε, Μίκη! Που υπάρχεις!
