Καθημερινά ο «Νέος Κόσμος» δέχεται αιτήματα από την Ελλάδα (και από την παροικία βεβαίως) για βοήθεια.
Αυτό το αίτημα όμως ήταν διαφορετικό.
«Ζητώ την βοήθειά σας» έγραφε η επιστολή και συνέχιζε: «Την βοήθειά σας για την εγγονή μου την Χριστίνα που είναι άρρωστη, μας πετάνε στο δρόμο χριστουγεννιάτικά και χειμωνιάτικα και δεν έχω τη δυνατότητα με τη πενιχρή σύνταξή μου να την βοηθήσω. Ελπίζω να βρεθεί ένας πατριώτης να βοηθήσει το παιδί να μη κοιμάται στα παγκάκια».
Η Φωτεινή Στεφάνοβιτς είναι μια σύγχρονη ηρωίδα. Ελληνίδα 100% όπως διευκρινίζει κι η ίδια, προκειμένου να προλάβει όσες τυχόν υποψίες δημιουργεί το επίθετό της. Η ελληνική ιστορία από τα χρόνια του Βυζαντίου έχει να επιδείξει πολλά παρόμοια επίθετα που ξενίζουν για τη σλαβική ρίζα τους αλλά που τα κατέχουν γνήσιοι από γενιά σε γενιά, Έλληνες.
Από τα πρώτα χρόνια της ζωής της η Φωτεινή ανεβαίνει έναν ατελείωτο Γολγοθά. Το 1987, βρήκε τον πατέρα της νεκρό μέσα στο σπίτι τους εξαιτίας του μεγάλου καύσωνα. Λίγα χρόνια αργότερα, στα 1993 έχανε την μάνα της από καρκίνο, στο νοσοκομείο του «Αγίου Σάββα». Νωρίτερα, είχε χάσει τον μονάκριβο αδελφό της από βαριά καρδιοπάθεια. «Τότε», θυμάται, «η οικογένειά μου είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία σε νοσήλια και θεραπείες στο εξωτερικό για να κρατήσει στη ζωή τον αδερφό μου». Η οικογένειά της ξεκληρίστηκε και η ίδια απέμεινε μόνη να δέχεται τα αλλεπάλληλα χτυπήματα της μοίρας.
Παντρεύτηκε, απέκτησε μια κόρη κι ένα γιο αλλά ο γάμος της γρήγορα διαλύθηκε. Τα χειρότερα για την Φωτεινή ήρθαν στα 1997, όταν μια εφήμερη σχέση της κόρης της, είχε ως συνέπεια να μείνει έγκυος και να αποκτήσει μια κόρη. Ο πατέρας του παιδιού έγινε άφαντος, το ίδιο όμως συνέβη και με τη μητέρα του νεογέννητου!
«Από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε η εγγονή μου, η κόρη μου δεν ήθελε ν’ αγγίξει το μωρό. Την 8η μέρα από τη γέννηση της Χριστίνας, η κόρη μου εξαφανίστηκε», λέει με πίκρα και πόνο η Φωτεινή Στεφάνοβιτς.
15 ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε και η ηρωίδα γυναίκα εκτός από γιαγιά, έγινε και μάνα και πατέρας για την εγγονή της, τη Χριστίνα. Πέρασε πολλά: με το κορίτσι να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας από βρογχικό άσθμα και έλκος του δωδεκαδαχτύλου, ακόμη και ψυχολογικά, η 54χρονη έσερνε το σταυρό του μαρτυρίου, δίνοντας για την εγγονή της όσα χρήματα κέρδιζε από 2 δουλειές. Γιατροί, φάρμακα, φροντιστήριο για τα Αγγλικά της Χριστίνας αλλά και το ενοίκιο για το σπίτι στην Κυψέλη που μένουν τα τελευταία 8 χρόνια, δημιουργούσαν τον όγκο των οικονομικών υποχρεώσεων της Φωτεινής Στεφάνοβιτς, τις οποίες μέχρι πριν από μερικούς μήνες διεκπεραίωνε με δυσκολία, αλλά με συνέπεια.
Μετά από 32 χρόνια όπου δούλεψε ως καθαρίστρια και σε κυλικείο με συμβάσεις στο δημόσιο τομέα, η κ. Στεφάνοβιτς συνταξιοδοτήθηκε το 2009. Στα 3 χρόνια μνημονίων όμως, η 54χρονη έβλεπε τη σύνταξή της να πετσοκόβεται μήνα με το μήνα.
«ΜΟΥ ’ΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΜΟΥ»!
«Έπαιρνα 1380 € και σήμερα μου δίνουν κάτω από 700 €. Με τα 550 € έπρεπε να πληρώνω το νοίκι και με τα υπόλοιπα να ζω την εγγονή μου. Πλήρωνα τα φάρμακά της, το φροντιστήριό της στα Αγγλικά, γιατί το κορίτσι θέλει να πάρει το Proficiency και με ό,τι απέμεινε τρώγαμε ένα ξεροκόμματο. Το φροντιστήριο αναγκαστικά πρέπει να το διακόψει του χρόνου. Τα μνημόνια και αυτή η κυβέρνηση μας έχουν αποτελειώσει», λέει η πολύπαθη γυναίκα και την πιάνουν λυγμοί. Προσπαθεί να συνέλθει και συνεχίζει: «Όσο έπαιρνα 1380 €, κουτσά-στραβά τα’ φερνα βόλτα. Τώρα όμως, είναι αδύνατον. Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού μού έκανε μια ελάχιστη μείωση στα 450 € αλλά εγώ δεν μπορώ να πληρώσω ούτε αυτό το ποσό. Μέχρι 300 € μπορώ να καταβάλω κι αυτά με δυσκολία. Ο ιδιοκτήτης απέρριψε το αίτημά μου και με πήγε στο δικαστήριο για να μου κάνει έξωση. Η υπόθεση εκδικάστηκε στις 7 Μαρτίου και από ώρα σε ώρα περιμένω να μου θυροκολλήσουν την απόφαση. Όταν γίνει κι αυτό, πρέπει μέσα σε τρεις μέρες να έχω αδειάσει το σπίτι και να φύγω. Πού να πάω Θεέ μου με μικρό παιδί στους δρόμους; Θα μείνουμε άστεγοι! Μού’ ρχεται να πέσω από το μπαλκόνι μου…», λέει η κυρία Φωτεινή και την ξαναπιάνουν έντονοι λυγμοί.
Η 54χρονη ηρεμεί λίγο, τονίζει: « …Δεν πρέπει να το κάνω όμως, γιατί η Χριστίνα εμένα έχει ως μοναδικό της στήριγμα. Η μάνα της την εγκατέλειψε όταν ήταν 8 ημερών και η εγγονή μου δεν θέλει να την δει. Όταν μάλιστα έμαθε ότι η κόρη μου έχει κάνει δική της οικογένεια και έχει αποκτήσει άλλα τρία παιδιά, η οργή της Χριστίνας απέναντι στην φυσική της μητέρα έχει γίνει μεγαλύτερη. “Εσύ είσαι η πραγματική μάνα μου”, μού επαναλαμβάνει η Χριστίνα και το χρέος μου απέναντί της γίνεται ακόμη μεγαλύτερο».
ΥΣΤΑΤΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ!
Η Φωτεινή Στεφάνοβιτς, λίγες ώρες πριν φτάσει στο σπίτι της η δικαστική απόφαση για έξωσή της, απευθύνει ύστατη έκκληση βοήθειας προς τον Πρωθυπουργό κ. Σαμαρά:
«Κύριε Πρωθυπουργέ, βρίσκομαι σε απελπιστική κατάσταση. Σας εκλιπαρώ να αντιληφθείτε το αδιέξοδό μου. Μετά από 32 χρόνια δουλειάς, η Πολιτεία μου δίνει μια πενιχρή σύνταξη κάτω από τα 700 €. Δούλεψα σκληρά και έντιμα και είδα μέσα σε λίγο διάστημα τη σύνταξή μου να χάνεται! Κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατον να καταφέρω να συντηρήσω την εγγονή μου. Η κόρη μου και φυσική μητέρα της Χριστίνας, την εγκατέλειψε στην αγκαλιά μου όταν ήταν μερικών ημερών. Σήμερα, τα μνημόνια και οι μειώσεις στη σύνταξή μου με έχουν φέρει στο χείλος της απόλυτης απελπισίας. Σας παρακαλώ Κύριε Πρωθυπουργέ, επειδή μου έχουν πει ότι έχετε επιδείξει προσωπική ευαισθησία σε αντίστοιχες περιπτώσεις, ζητώ την παρέμβασή σας. Να σώσετε ένα 15χρονο παιδί του οποίου πλέον η ζωή και το μέλλον κρέμονται από μία κλωστή. Η δική μου απόγνωση ας δώσει ελάχιστο φως στα αισθήματά σας».
Η Φωτεινή Στεφάνοβιτς δίνει και το τηλέφωνό της σε όποιον μπορεί να βοηθήσει: «Το τηλέφωνό μου είναι (001130) 211.84.7002 και απευθύνομαι σε όποιον μπορεί να συμπαρασταθεί στο πρόβλημά μου.
Η Χριστίνα πάσχει από ασθματική βρογχίτιδα, ενώ αντιμετωπίζει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και χρήζει, σύμφωνα με τους γιατρούς της στην Ευρωκλινική Παίδων, άμεσης θεραπείας.
Η Φωτεινή Στεφάνοβιτς δεν μπορεί να πληρώσει όλες τις θεραπείες που απαιτούνται για να γίνει καλά η Χριστίνα.
«Το παιδί πάσχει από αλλεργικό άσθμα, σπαστική κολίτιδα, γαστρίτιδα και από ψυχοσωματική παλινδρόμηση που σωματοποιεί το άγχος της. Ζητούμε μια ανάσα ζωής. Μια βοήθεια, ώστε να μπορώ να πληρώνω όλες τις θεραπείες που πρέπει να κάνει. Είμαι απελπισμένη. Οι συμμαθητές της στο σχολείο, αντί να τη βοηθήσουν, τη χλευάζουν, γιατί δεν τη βλέπουν με τους γονείς της και την κοροϊδεύουν για τα ρούχα που φοράει. Πώς να γιατρευτεί αυτό το παιδί με αυτές τις συνθήκες;».
