Ο πρωθυπουργός, Τόνι Άμποτ, μπήκε από ανησυχητικά (για μας) μέχρι φαιδρά (για τον ίδιο) στο Νέο Έτος. Αποφάσισε, ακολουθώντας την κλασσική ρήση «Ανάγκα και Θεοί πείθονται», να εξευμενίσει τους δημοσιογράφους (από τους οποίους -σημειωτέον- κρατούσε απόσταση ασφαλείας μέχρι τώρα), προκειμένου να τους κλείσει το στόμα. Να τους φιμώσει μ’ έναν «έξυπνο –εκτίμησε ο ίδιος– τρόπο ώστε μη δει τις αποφάσεις του να γίνονται πρωτοσέλιδα με τα οποία, το δήλωσε ο ίδιος, δεν διατηρεί καλές σχέσεις. Ας ανατρέξουμε στην πρώτη συνάντηση που είχε με το κοινοβουλευτικό συμβούλιο, αμέσως μετά την επιτυχή εκλογική αναμέτρηση και την ανάδειξή του σε αρχηγό της χώρας. «Όχι πολλές κουβέντες με τους δημοσιογράφους. Οι ανακοινώσεις θα γίνονται μόνο μέσω του γραφείου μου. Δεν έχω καμία, μα καμία διάθεση, να γίνομαι κάθε μέρα πρωτοσέλιδο» είχε τονίσει.

Το είπε και το έκανε. Φίμωσε όλους τους υπουργούς, ιδιαίτερα τους υπεύθυνους σε υπουργεία –«κλειδιά», όπως αυτό της Μετανάστευσης όπου υπάγεται και το προσφυγικό, της Οικονομίας, των Κλιματικών Αλλαγών κ.α.

Αποτέλεσμα, τα ΜΜΕ να τον παρακολουθούν ακόμη πιο στενά και να βρίσκουν τον τρόπο να εκμαιεύουν εκείνα που δεν ήταν σε θέση να πάρουν δια της συνήθους οδού.
Το εισέπραξε αυτό ο πρωθυπουργός και, ως φαίνεται, αποφάσισε να «πάει με τα νερά τους». Μόνο που το έπραξε … από λίγο μέχρι πολύ αδέξια. Από αινιγματικά μέχρι φαιδρά!

Προσωπικά, οι δικές μου οι αντιδράσεις ξεκίνησαν από το φαιδρό, γέλασα δηλαδή με τα όσα διάβασα -και θα σας μεταφέρω άμεσα- στη συνέχεια ανησύχησα και στο τέλος φοβήθηκα, ξεστομίζοντας ένα «what next Mr. Prime minister?».

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

To θέμα για τα πρωθυπουργικά ταξίδια στο εξωτερικό και πώς θα γίνονται αυτά μελλοντικά. Με τι είδους αεροσκάφη θα πετά από το επόμενο έτος ο πρωθυπουργός, τι μέγεθος θα έχουν και ποιους θα παίρνει μαζί του.

Αυτή είναι μια απλή προσέγγιση με στόχο να μη περιπλεχτεί περισσότερο ένα θέμα, το οποίο, ούτως ή άλλως έτσι που αποφάσισε να το χειριστεί ο κ. Άμποτ περιπλέχτηκε μέχρι εκεί που ο ίδιος σίγουρα δεν το επιθυμούσε και που, κατά τη δική μας εκτίμηση, δύσκολα, έστω κι’ αν προσπαθούσε, θα μπορούσε να το περιπλέξει περισσότερο.
Ξεκινώντας από τι υπάρχει τώρα για τις μετακινήσεις του πρωθυπουργού στο εξωτερικό, βρίσκουμε ότι πληρώνονται $600 εκ, για την ενοικίαση δύο Boeing 737 jets και δύο μικρότερων Challenger 604 το ενοικιοστάσιο των οποίων λήγει τον ερχόμενο χρόνο.

Τα Boeing 737 χρησιμοποιούνται από τον πρωθυπουργό και την κυβερνήτη για τα επίσημα ταξίδια τους στο εξωτερικό, είναι δε πολύ μικρά για να μεταφέρουν τους δημοσιογράφους και τους φωτογράφους τους. Επιπλέον δεν έχουν τη σύγχρονη τεχνολογία επικοινωνίας που θα επέτρεπε την επαφή κατά τη διάρκεια της πτήσης.

«Ο ΠΕΛΕΚΥΣ»

Το ερώτημα είναι «γιατί επελέγησαν αυτού του είδους τα αεροσκάφη;» Η απάντηση βρίσκεται στο ότι η ενοικίαση έγινε επί κυβέρνησης Τζον Χάουαρντ, ο γραμματέας του οποίου, Μαξ Μορ Γουίλσον, έπεισε την κυβέρνηση να αναγκάσει τα ΜΜΕ να «βρουν το δικό τους μέσο μεταφοράς στο εξωτερικό».
Το επιχείρημά του ήταν οικονομικής βάσης και δικαιολογούσε στο ακέραιο το παρατσούκλι «Το Τσεκούρι», που του είχαν οι συνάδελφοί του προσάψει.
Να πάμε πίσω στο 2007, όταν τα επικοινωνιακά συγκροτήματα απείλησαν να αγνοούν τις επίσημες επισκέψεις των αρχηγών στο εξωτερικό, ιδιαίτερα μετά το τραγικό περιστατικό, όπου βρήκαν το θάνατο πέντε δημοσιογράφοι που επέβαιναν σε αεροσκάφος που συγκρούστηκε στην Ινδονησία και επρόκειτο να καλύψουν την επίσκεψη εκεί των τότε υπουργών, Αλεξάντερ Ντάουνερ και Φίλιπ Ράντοκ.

ΜΙΑ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

Σήμερα έρχεται στο φως ότι ο κ. Άμποτ προτίθεται να αγοράσει ή να ενοικιάσει μεγαλύτερα αεροσκάφη για τις μετακινήσεις του στο εξωτερικό, εξοπλισμένα με την τελευταία τεχνολογία, που θα κάνει δυνατή την επικοινωνία κατά τη διάρκεια της πτήσης και θα υπάρχει χώρος για τη συνοδεία του και τους δημοσιογράφους. Με μία βασική προϋπόθεση: ότι δεν θα γίνουν αρνητικά σχόλια από τα ΜΜΕ που θα επηρέαζαν αρνητικά τους φορολογούμενους. (Στο κάτω–κάτω για τα λεφτά τους πρόκειται, θα σκέφτηκε και πάλι καλά που πέρασε από το μυαλό του).

Αυτό θα περιέχεται σε ειδική συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και συγκροτημάτων των ΜΜΕ.
Αν γίνει κάποια αρνητική κριτική, να αναφέρεται μόνο στο αν θα υπάρχουν χρυσές βρύσες και μαρμάρινοι νιπτήρες, περιέχεται στο συμφωνητικό.
Καλά γίνονται αυτά τα πράγματα; σας ακούω να απορείτε και οι πιο «ψαγμένοι» να συμπληρώνετε, γίνονται «φανερά»;

Εμένα η όλη υπόθεση μου δημιουργεί στο νου το εξής σενάριο. Ο μικρός Αντώνης σπάζει το καλό, κρυστάλλινο βάζο της μαμάς του –κατά λάθος βέβαια– και συμβαίνει να είναι παρών ο μικρός αδελφός του, ο Γιώργος. Ο μεγάλος δεν χάνει τη ψυχραιμία του και αποφασίζει να κάνει μια συμφωνία με τον μικρό αδελφό του. Να μην πει τίποτε στη μαμά τους και σε αντάλλαγμα θα τον πάρει σινεμά μαζί του με τους φίλους του. Ο μικρός Γιωργάκης ενθουσιάζεται και χαρά χαρούμενος τρέχει  να πει τα νέα στη μαμά του: «Μαμά, μαμά ο Αντώνης μου υποσχέθηκε ότι αν δεν μαρτυρήσω ότι εκείνος έσπασε το καλό βάζο, θα με πάρει σινεμά μαζί του με τους φίλους του».
Τώρα, σας αφήνω να κάνετε τους συσχετισμούς και να καταλήξετε στα δικά σας συμπεράσματα.

Όσο για μένα η σκέψη μου οδηγείται στο ερώτημα «τι άλλο υπάρχει φόβος να περιμένουμε». Αν ο κ. Άμποτ επιχειρεί να εξαγοράσει τα ΜΜΕ με ένα ταξίδι στο εξωτερικό που στο κάτω-κάτω είναι δουλειά και όχι ψυχαγωγία, τι άλλο θα επιχειρήσει αύριο; Πόση εμπιστοσύνη μπορεί να μας εμπνεύσει ένας αρχηγός που κρατά τα ηνία της χώρας, όταν σκαρφίζεται τέτοιες συμφωνίες με τα ΜΜΕ που σε τελευταία ανάλυση είναι η φωνή του λαού.