Και μόνο για αυτό το υπέροχο εξώφυλλο, με τον μελαγχολικό Νικ Κέιβ καθισμένο εν μέσω απλωμένου ηχητικού εξοπλισμού, θα άξιζε να είχε κυκλοφορήσει το «Live From KCRW», το τέταρτο άλμπουμ με ζωντανή ηχογράφηση στην καριέρα του αυστραλού μουσικού με τους Bad Seeds. Μπροστά σε ένα ολιγομελές, εκλεκτό (και τυχερό) κοινό οι αμετανόητοι ροκάδες έπαιξαν δέκα κομμάτια τους στα θρυλικά στούντιο του ραδιοφωνικού σταθμού KCRW στη Σάντα Μόνικα.
Τέσσερα από αυτά περιλαμβάνονταν στο ιδιαιτέρως ατμοσφαιρικό «Push the Sky Away» που κυκλοφόρησε στις αρχές του 2013. Τα υπόλοιπα ανήκουν σίγουρα στις λίστες με τα πιο αγαπημένα των φανατικών οπαδών τους. Κι αν αυτή η κάπως στοχαστική, ήσυχη, ωστόσο άκρως συγκινητική, εμφάνιση είναι ενδεικτική του τι μπορούν να κάνουν έτσι στα χαλαρά, επειδή έπρεπε να γεμίσουν κάπως την εβδομάδα που χώριζε τις δύο εμφανίσεις τους στο μουσικό φεστιβάλ Coachella (όπου τα περισσότερα μέλη τους εμφανίστηκαν και ως Grinderman), γίνονται ακόμη πιο ξεκάθαροι οι λόγοι για τους οποίους οι περισσότερες συναυλίες τους δίνονται σε θέατρα/στάδια ασφυκτικά γεμάτα.
«Hannah Montana / Does the African Savannah» λένε οι στίχοι του «Higgs Boson Blues» και στο σημείο που ακούγεται και το όνομα της Μάιλι Σάιρους το κοινό ξεσπά σε ευδιάκριτα χαχανητά, ελαφραίνοντας λιγάκι το κλίμα που θα δημιουργούσε κανονικά αυτό το σπαρακτικό τραγούδι. Η απώλεια, ο θάνατος, οι χωρισμοί, η πίστη είναι τα θέματα που αιμοδοτούν την έμπνευση του Νικ Κέιβ, λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι η βιβλιοθηκονόμος μητέρα του και ο καθηγητής Λογοτεχνίας πατέρας του τού διάβαζαν τη «Λολίτα» του Ναμπόκοφ για να κοιμηθεί το βράδυ όταν ήταν μικρός. Πολυαγαπημένος των ελλήνων μουσικόφιλων εδώ και χρόνια, ακόμη και στις απαρχές της καριέρας του, τότε, με τους Birthday Party, ο 56χρονος Κέιβ έχει αφήσει πίσω του την εποχή των καταχρήσεων και ζει ήρεμα στο Μπράιτον. Κάποιοι σχεδόν απογοητεύονται επειδή ημέρεψε.
Πριν από δύο χρόνια, σε συνέντευξή που είχαμε κάνει για το «Βήμα», είχε πει: «Οι άνθρωποι περιμένουν από τους ροκ σταρ να ζουν ένα κλισέ, αυτό αποδεικνύει τη δική τους έλλειψη φαντασίας. Γιατί να αναγκάσω τον εαυτό μου να δεχτεί την επιρροή της ηλιθιότητάς τους; Είναι δική μου η ζωή μου και θα τη ζήσω όπως θέλω. Για μένα, ανέκαθεν, όλα περιστρέφονταν γύρω από τη δουλειά μου. Με ενοχλεί η ευρέως διαδεδομένη άποψη που λέει ότι για να είναι κανείς δημιουργικός πρέπει απαραιτήτως να είναι και αυτοκαταστροφικός. Ένας πραγματικός καλλιτέχνης γνωρίζει ότι όλα αυτά είναι bullshit, ψέματα που έχουν επικρατήσει από ανθρώπους που, επειδή δεν έχουν στην ουσία να πουν τίποτε, θέλουν να δημιουργούν εντυπώσεις με τα καμώματά τους». Εμείς τον προτιμάμε έτσι, κατασταλαγμένο.
