Κυριευμένοι από το σύνδρομο του βατράχου

ΤΑ νούμερα είναι (εξοργιστικά) απίστευτα!

Η οικονομική ανισότητα διαστέλλεται μέρα με τη μέρα όπως και το σύμπαν.

ΑΠΟ τη μια, οι πλούσιοι συνεχίζουν να πλουτίζουν και οι φτωχοί να εξαθλιώνονται.

Η κατάσταση έχει φτάσει σε εκρηκτικό σημείο που απειλεί πια την κοινωνική συνοχή.

ΡΙΧΝΟΝΤΑΣ κανείς μια ματιά στους αριθμούς μένει με την εντύπωση ότι όλα αυτά θα πρέπει να συμβαίνουν σε έναν άλλο κόσμο. Σε ένα παράλληλο σύμπαν.

ΕΙΝΑΙ δύσκολο να κατανοήσεις ό,τι συμβαίνει δίπλα σου. Ότι ζεις και εσύ στον ίδιο κόσμο που συνεχίζει να ανέχεται αυτή την εξωπραγματική αδικία.

ΚΑΙ ερωτώ: πώς είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς (και να μη «βγει από τα ρούχα του») ότι το εισόδημα των 85 πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο είναι ίσο με το μισό του πληθυσμού του πλανήτη;

ΕΙΝΑΙ τόσο ασύλληπτος ο παραλογισμός που μοιάζει με παρατραβηγμένο σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

ΚΑΙ, όμως, αυτό ζούμε κυριευμένοι από το σύνδρομο του βατράχου, ο οποίος μέσα στην κατσαρόλα συνηθίζει σιγά-σιγά την άνοδο της θερμοκρασίας μέχρι που παραδίδει το πνεύμα.

ΜΟΝΟ το πέρυσι, 210 (επιπλέον) άνθρωποι έγιναν δισεκατομμυριούχοι, ενώ δεκάδες εκατομμύρια εξαθλιώθηκαν περισσότερο.

ΣΥΝΟΛΙΚΑ, ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων, δηλαδή αυτών που αποτελούν το κλαμπ των εκλεκτών ανήλθε στους 1426 και η περιουσία τους στα 5,4 τρισεκατομμύρια δολάρια!

ΚΑΙ τα τρομακτικά νούμερα που συνθέτουν την εικόνα της γεωμετρικά αυξανόμενης αδικίας συνεχίζονται:

Ο πλούτος του πλουσιότερου 1% (ναι ένα τοις εκατό!) των ανθρώπων παγκοσμίως ανέρχεται πλέον σε 110 τρισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή 65 φορές τον συνολικό πλούτο του χαμηλότερου 50% του παγκόσμιου πληθυσμού!

ΜΟΝΟ την τελευταία δεκαετία στην Ινδία, μια χώρα με εκατοντάδες εκατομμύρια φτωχών και εξαθλιωμένων, ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε από λιγότερα από 6 άτομα σε 61 και η περιουσία τους ξεπέρασε τα 250 δισεκατομμύρια.

ΤΑ πιο πάνω φοβερά στοιχεία (και πολλά άλλα) έδωσε πριν λίγες μέρες στη δημοσιότητα, επ’ ευκαιρία της Παγκόσμιας Οικονομικής Διάσκεψης στο Νταβός της Ελβετίας, η βρετανική φιλανθρωπική οργάνωση Oxfam.

ΣΤΗ διάσκεψη αυτή, η οποία άρχισε χθες και συμμετέχουν αρκετοί από τους ηγέτες των πιο ισχυρών οικονομιών του κόσμου μετέβη και ο δικός μας πρωθυπουργός, Τόνι Άμποτ.

ΑΣ επανέλθουμε, όμως, στους αριθμούς που μιλούν από μόνοι τους για το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών που συνεχίζει να βαθαίνει με απίστευτη ταχύτητα.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΕΡΑ, όπως καταγγέλλει η Oxfam, οι οικονομικές ανισότητες διευρύνθηκαν ραγδαία στις περισσότερες χώρες μετά την έναρξη της κρίσης το 2008.

ΤΗΝ περίοδο αυτή, το 1% των πλουσιοτέρων ανθρώπων αύξησε τα εισοδήματά του στις 24 από τις 26 χώρες που κρατούνται στοιχεία από το 1980.

ΑΠΟ αυτούς, σχεδόν επτά στους δέκα ζουν σε χώρα όπου η οικονομική ανισότητα αυξήθηκε τα τελευταία 30 χρόνια.

ΑΝ και η χρηματοπιστωτική κρίση (που ακόμα δεν έχει ξεπεραστεί) προς στιγμή περιόρισε το μερίδιο του παγκόσμιου πλούτου που κατέχουν οι πιο πλούσιοι άνθρωποι του κόσμου, οι τελευταίοι ανέκτησαν ευρύτατα τα κέρδη τους.

ΓΙΑ παράδειγμα, σε χώρες όπως η Κίνα, η Πορτογαλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής οι πλούσιοι υπερδιπλασίασαν το εισόδημά τους από το 1980.

ΑΚΟΜΑ και σε χώρες που φημίζονται για την ισότητά τους, όπως η Σουηδία και η Νορβηγία το μερίδιο των εισοδημάτων που πηγαίνει στο πλουσιότερο 1% αυξήθηκε κατά τουλάχιστον κατά 50%!

ΚΑΙ αν στις πιο πάνω χώρες έχει θεριέψει σε τέτοιο βαθμό η ανισότητα, σκεφτείτε τι γίνεται σε αυτές με αντιδημοκρατικά και διεφθαρμένα καθεστώτα.

Η Oxfom υποστηρίζει ότι το χάσμα των ανισοτήτων αυτών οφείλεται, ως ένα βαθμό, στην χρηματοπιστωτική απορύθμιση, στα στρεβλά φορολογικά συστήματα και στους μηχανισμούς που διευκολύνουν την φοροδιαφυγή.

ΟΙ πλούσιοι προκειμένου να μην πληρώνουν φόρους χρησιμοποιούν ως έδρες των πολύπλοκων εταιριών του λεγόμενους φορολογικούς παράδεισους στους οποίου και καταλήγουν τρισεκατομμύρια δολάρια των κερδών τους χωρίς να φορολογούνται.

ΣΤΟ μεταξύ, αυξάνεται και ο αριθμός των ανθρώπων που άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι ήλθε η ώρα για ανάληψη δράσης προκειμένου να περιορισθούν οι ανισότητες που λειτουργούν πλέον ως ωρολογιακή βόμβα στα (οικονομικά) θεμέλια του κόσμου.

ΤΟ παγκόσμιο οικονομικό σύστημα έχει φτάσει στα όριά του και αν δεν υπάρξει δικαιότερη ανακατανομή του πλούτου που παράγεται η κοινωνική έκρηξη είναι αναπόφευκτη.

ΗΔΗ, οι διάφορες σφυγμομετρήσεις που γίνονται τα τελευταία χρόνια έχουν καταγράψει την αύξηση της δυσαρέσκειας των λαών σε όσα λαμβάνουν χώρα.

Η εμπιστοσύνη των ανθρώπων στους πολιτικούς (και την πολιτική) συνεχίζει να υποχωρεί και η οργή να παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις.

ΣΤΗΝ ανισότητα που διογκώνεται, την έλλειψη Δημοκρατίας στην εξευτελιστική φτώχεια, την ταπεινωτική ανεργία, στη προκλητική διαφθορά και την έλλειψη εύκαιρων για μια αξιοπρεπή ζωή, οφείλονται και οι περισσότερες εξέγερσης στον αραβικό κόσμο και όχι μόνο.

Η αγανάκτηση των ανθρώπων, για όλες τις πιο πάνω αιτίες, έχει ξεχειλίσει και σε πολλές χώρες της Ασίας της Ασίας και της Ευρώπης βέβαια που ζει μια πρωτόγνωρη ανεργία.

ΣΕ ακόμα χειρότερη κατάσταση βρίσκεται η (σπάταλη) πατρίδα μας με την πλήρη απαξίωση του πολιτικού συστήματος, την ανεργία να πλησιάζει το 28% και τη διαφθορά να έχει ξεπεράσει κάθε αποδεκτό όριο.

ΜΕ δραματικό βαθμό αυξάνεται και στην Ελλάδα το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία.

ΜΕΤΑ την Ισπανία, η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα της Ευρώπης όπου το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών γιγαντώνεται χρόνο με το χρόνο.

ΚΑΙ ενώ η ανισότητα είναι το κορυφαίο κατά τη γνώμη μου πρόβλημα (μαζί με τις κλιματολογικές αλλαγές) τα Μέσα Ενημέρωσης το πέρασαν κυριολεκτικά στο ντούκου.

ΤΑ περισσότερα ιδιωτικά κανάλια, δεν μπήκαν καν στον κόπο να το αναφέρουν, ενώ οι εφημερίδες (ακόμα και «σοβαρές») το πέρασαν στα «ψιλά».

ΝΑ αναφέρω εδώ, ότι σε ένα από τα τελευταία του άρθρα, λίγους μήνες πριν πεθάνει, (τον Οκτώβριο του 2012 σε ηλικία 95 ετών) ο κορυφαίος Βρετανός ιστορικός Έρικ Χομπσμπάουμ έγραφε ότι η σημερινή κατάσταση στην Ευρώπη του θυμίζει το 1848.

ΟΠΩΣ είναι γνωστό, το 1848, ξέσπασαν εκτεταμένες και αιματηρές ταραχές σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες λόγω της πρώτης μεγάλης οικονομικής κρίσης που ακολούθησε την βιομηχανική επανάστασης.

ΣΤΟ Παρίσι μόνο έχασαν τη ζωή τους τον Ιούνιο του 1848 πάνω από 15.000 άτομα, ενώ και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις σκοτώθηκαν πολλά άτομα.

Ο Χομπσμπάουμ, ένας από τους πιο γνωστούς μαρξιστές ιστορικούς είχε αποκαλέσει τις επαναστάσεις εκείνες ως «Άνοιξη των λαών της Ευρώπης».

ΟΙ επαναστάσεις εκείνες μπορεί βέβαια να μην «πέτυχαν» συνέβαλλαν όμως στο να βελτιωθεί σχετικά η κατάσταση τα χρόνια που ακολούθησαν.

ΑΥΤΑ για σήμερα να είστε όλοι καλά και θα τα πούμε από βδομάδα. Γεια χαρά.