Με τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους, τους συγγενείς και φίλους, ο Φώτης και η Σοφία Καραμήτου, γιόρτασαν το περασμένο Σάββατο, 18 Ιανουαρίου, την επέτειο των 50 χρόνων του γάμου τους.

Σε μια ατμόσφαιρα ζεστή, φιλόξενη, όπου το γέλιο, η αγάπη και η χαρά πρωτοστατούσαν, γιόρτασαν οι δύο εκλεκτοί συμπάροικοι την μισού αιώνα κοινή πορεία τους, δηλώνοντας δημόσια την ατελείωτη αγάπη τους.

Στο επιβλητικό κτίριο του Παναρκαδικού Συλλόγου, όπου και οι δύο υπηρέτησαν επί σειρά ετών, και με άψογη περιποίηση δέχτηκαν τα συγχαρητήρια συγγενών, φίλων και γιόρτασαν το μεγάλο αυτό ορόσημο της ζωής τους.

Χρέη τελετάρχη εκτέλεσε ο γιος τους, Μιχάλης, ενώ ευχές απηύθυναν στους γονείς τους η κόρη τους Πέγκυ, και ο άλλος γιος τους, Δημήτρης. Τα μεγαλύτερα, επίσης, εγγόνια τους, ο Φώτης και η Σοφία, έδωσαν τις ευχές τους στον παππού και τη γιαγιά στα ελληνικά και καταχειροκροτήθηκαν.

Για τον άνθρωπο και την προσφορά του Φώτη στα κοινά, με έμφαση την πολύχρονη θητεία του στο Διοικητικό Συμβούλιο του Παναρκαδικού Συλλόγου, μίλησε ο πρόεδρος του οργανισμού, Δημήτρης Αλεξόπουλος, τονίζοντας την ανιδιοτέλεια, την αξιοπρέπεια και τη σοβαρότητα με την οποία υπηρέτησε τον οργανισμό.

ΚΕΡΑΥΝΟΒΟΛΟΣ ΕΡΩΤΑΣ 
 
Όταν έλαβε το λόγο ο οικοδεσπότης εξέπληξε τους πάντες με τον αυθορμητισμό και την απλότητα που άνοιξε την καρδιά του για να εκφράσει τα αισθήματά του στη σύντροφο της ζωής του και να κάνει τους παρευρισκόμενους κοινωνούς της συγκίνησης αλλά και της ευτυχίας που τον διακατείχε.

Ανέτρεξε στην πρώτη γνωριμία τους, εκεί που πήγε χωρίς να υποψιάζεται ότι θα αντίκριζε τη μεγάλη του αγαπημένη: «Την είδα εκεί να στέκεται δίπλα στο τζάκι και μου θύμισε μαγιάτικο τριαντάφυλλο. Ήξερα ότι ήταν αυτό που ζητούσα. Ένοιωσα τον έρωτα να φουντώνει μέσα μου, κεραυνοβόλος, από την πρώτη ματιά».

Ο επιτυχημένος επιχειρηματίας που ξεκίνησε, όπως οι περισσότεροι μετανάστες, με μια βαλίτσα, χωρίς πολλά, αλλά πάρα πολλά όνειρα, κατάφερε να πραγματοποιήσει, όχι μόνο τα δικά του όνειρα, αλλά και αυτά της συντρόφου του. «Ήταν ο καλύτερος άντρας που θα μπορούσα να έχω. Γεμάτος καλοσύνη, αγάπη και τρυφερότητα πάντα, όλα αυτά τα χρόνια, να με φροντίζει, να με κοιτά στα μάτια, μαντεύοντας όλες μου τις επιθυμίες», θα μου εμπιστευθεί χαμηλόφωνα, ενώ ο Φώτης δε θα διστάσει να δηλώσει δημόσια, ότι το μόνο παράπονό του είναι ότι η Σοφία μαντεύει όλες του τις επιθυμίες και ‘έτσι δε μπορεί να την πιάσει αδιάβαστη’!

ΕΥΤΥΧΙΑ

Σε ύφος εξομολόγησης θα πει: «Έπρεπε να γεράσω φίλοι μου για να μάθω τι είναι ευτυχία. Μετά από πενήντα χρόνια επιτυχημένου γάμου, τελικά κατάλαβα ότι ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, αυτά τα χέρια που με αγκάλιασαν, που με κράτησαν, που με κοίμισαν, που με περιποιήθηκαν, που μου μαγείρεψαν, που με χάιδεψαν και στο τέλος θα μου κλείσουν τα μάτια. Τα αγαπημένα χέρια της γυναίκας μου!».
 Μια εξομολόγηση που αγγίζει, συγκινεί και εμπνέει με την βαθειά αλήθεια της!