Σε προηγούμενο σημείωμα είχα αναφερθεί στον γνωστό, σύγχρονο, ποιητή, Σπύρο Καραμούντζο, που ζει και δημιουργεί στην «κουρασμένη» πατρίδα μας, αγωνιζόμενος, από το δικό του μετερίζι, για την Ελλάδα των… ονείρων μας. Στην τελευταία του συλλογή με τίτλο «Ζητείται Ποιητής», αναφέρθηκα από αυτή τη στήλη, εξηγώντας ότι, ο κ. Καραμούντζος, κατέληξε να δώσει στην καινούργια ποιητική συλλογή του τον τίτλο «Ζητείται Ποιητής», είχε, όπως αναφέρει ο ίδιος «… για καθοδηγητές, για συμβούλους και για παράδειγμα τους μεγάλους και διαχρονικούς ποιητές του Έθνους μας: Ρήγα Βελεστινλή, Διονύσιο Σολομό, Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, Κωστή Παλαμά, Γιώργο Σεφέρη, Γιάννη Ρίτσο, Οδυσσέα Ελύτη και άλλους…».
Σήμερα, θα σας παρουσιάσω ένα επίκαιρο ποίημά του με τίτλο «Ελλάς του Μνημονίου» και αν μείνει λίγος χώρος θα σας μεταφέρω τα λόγια ενός … μεγάλου που δίνει «σοφές» συμβουλές, για το πώς να ξεπεραστούν οι… κρίσεις:
ΕΛΛΑΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ
Ελλάδα, πώς κατάντησες, ποιος έφταιξε γαμώ το,
πολύ κακό σωρεύτηκε στον ξακουστό σου τόπο.
Τι ηθικός κατήφορος, τι ξεπεσμός, τι χρέη!
Βαρκούλα μες το πέλαγο, χωρίς κουπιά να πλέει.
Σου λεν πως φταιν οι γείτονες και άλλοι συνεταίροι,
μπορεί και το δολάριο και το ευρώ εν μέρει.
Οι Τούρκοι, οι μετανάστες οι φτωχοί και οι Αμερικάνοι,
οι Αγγλο-Γάλλοι, οι Γερμανοί κι όσους ο νους δεν πιάνει.
Παράδειγμα γι’ αποφυγή κατάντησες, καημένη,
για κλέφτες και τεμπέληδες μιλά η οικουμένη.
Οι τράπεζες, τα’ αφεντικά και οι αρχοντάδες όλοι,
το φουσκωτό στην τσέπη τους μας δείχνουν πορτοφόλι.
Φαύλοι που ζουν χωρίς ντροπή, σε βάρος των ειλώτων,
κυκλοφορούν ως «Έλληνες» κι είναι στρατιά… ασώτων.
Τους βάρβαρους στα σύνορα στρατός δεν τους προσμένει,
είναι εχθροί στα σπλάχνα σου και καλοπληρωμένοι.
Κι αν θα ρωτήσεις Έλληνα, για όλα αυτά, τι λέει;
Θα σ’ απαντήσει «ειλικρινά» πως μόνο αυτός δε φταίει.
Αυτός…, που θέση στο Δημόσιο με το ρουσφέτι θέλει
κι αν δεν τον δουν, τα δάχτυλα βουτάει και στο μέλι.
Αυτός …, που όπως όφειλε τους φόρους δεν πληρώνει
και «πόθεν έσχες» ψεύτικο στον έφορο δηλώνει.
Αυτός … που το κουβέρνο μας το φέρνει στο τιμόνι
κι αν το συμφέρον το απαιτεί τη μηχανή λαδώνει.
Μα Έλληνας δεν είν’ αυτός… και σαν κι αυτόν και άλλοι,
έχει γενναίους η Ελλάς που θα τη σώσουν πάλι.
20-7-2010
Τις απόψεις για την κρίση έγραψε, παλαιότερα, ο μεγάλος Αλβέρτος Αϊνστάιν. Οι απόψεις αυτές δημοσιεύονται στο πίσω εξώφυλλο της ποιητικής συλλογής του κ. Σπύρου Καραμούντζου. Σας μεταφέρω ένα μέρος:
«Μην προσποιούμαστε πως τα πράγματα θ’ αλλάξουν, αν συνεχίσουμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα. Μία κρίση μπορεί να αποδειχτεί πραγματική ευλογία για κάθε άνθρωπο, για κάθε έθνος. Επειδή όλες οι κρίσεις φέρνουν πρόοδο.
Η δημιουργία γεννιέται μέσα από την οδύνη, ακριβώς όπως η μέρα γεννιέται μέσα από το σκότος της νύχτας. Μέσα στην κρίση γεννιούνται η επινοητικότητα, οι ανακαλύψεις και οι μεγάλες στρατηγικές. Εκείνος που ξεπερνά την κρίση ξεπερνά τον εαυτό του, χωρίς να εξαντληθεί. Εκείνος που αποδίδει την αποτυχία του σε μία κρίση υποβιβάζει το ταλέντο του και δίνει περισσότερη σημασία στα προβλήματα παρά στις λύσεις. Η ανικανότητα είναι η πραγματική κρίση.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα των λαών και των εθνών είναι η νωχελικότητα, με την οποία προσεγγίζουν τις λύσεις των προβλημάτων τους. Δεν υπάρχει πρόκληση χωρίς μια κρίση. Χωρίς τις προκλήσεις η ζωή γίνεται ρουτίνα, ένα αργό βασανιστήριο. Δεν υπάρχει αρετή χωρίς κρίση. Μόνο μέσα σε κατάσταση κρίσης μπορούμε να βγάλουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Χωρίς την κρίση, κάθε άνεμος μετατρέπεται σε τρυφερό άγγιγμα. Κάθε αναφορά σε μία κρίση, απλά την ενθαρρύνει. Το να μη μιλάς για μια κρίση προάγει τον κομφορμισμό. Αντιθέτως, ας δουλέψουμε σκληρά! Ας σταματήσουμε, μια για πάντα, τη μαινόμενη κρίση που αντιπροσωπεύει την τραγωδία της άρνησής μας να την αντιμετωπίσουμε!».
Αυτά για σήμερα και τα λέμε την ερχόμενη εβδομάδα.
