Το πώς και το γιατί το τραγούδι και η μουσική μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εργαλείο στην εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας στα ελληνικά σχολεία της παροικίας μας, είναι σε όλους λίγο-πολύ γνωστό. Ας μην ξεχνάμε ότι το τραγούδι εξάπτει τη φαντασία των παιδιών και δημιουργεί έναν ιστό γύρω από τον οποίο πλέκεται ή συνοδεύει, μια ιστορία, ένα παραμύθι ή ακόμα και μια εικόνα. Είναι μια δύναμη που γεμίζει ευγενικά συναισθήματα την ψυχή τους και τους δίνει τη δυνατότητα να τα εκφράσουν με λέξεις, μελωδία, παλμό, χρώμα και κίνηση, θα πει ο Χρήστος Ιωαννίδης, πτυχιούχος του Associated Conservatorium του Πανεπιστημίου Μελβούρνης, ο οποίος, μεταξύ άλλων, διδάσκει τραγούδι και συντονίζει σχολικές γιορτές παροικιακών μας φορέων.
«Σε ένα τραγούδι συνυπάρχουν η ποίηση (ο στίχος), η μελωδία, η αρμονία, ο ρυθμός, η έκφραση, το συναίσθημα και το ήθος. Η αδυναμία των μαθητών στη χρήση της γλώσσας, είναι το μέγιστο πρόβλημα. Οπότε, πρέπει πρώτα να αντιμετωπιστεί αυτό και μετά να προχωρήσουμε παραπέρα» εκτιμά.
Ο Χρήστος ακολουθεί μια συγκεκριμένη τακτική, εφαρμόζοντας ευέλικτες τεχνικές, τις οποίες προσαρμόζει ανάλογα με το γλωσσικό επίπεδο των μαθητών. Σύμφωνα με τη δεκτικότητα, επιλέγει το τραγούδι. Κατόπιν αναλύει το περιεχόμενό του, εξηγεί τυχόν άγνωστες λέξεις, ώστε να εξοικειωθούν με το νέο λεξιλόγιο και στη συνέχεια, γίνεται η ανάγνωση φωνακτά και ρυθμικά, σύμφωνα με το ρυθμό που υπάρχει στον στίχο.
«Η ανάγνωση βοηθά τον μαθητή να προφέρει καθαρά τις συλλαβές και να τονίζει τα σύμφωνα και τα φωνήεντα, για πιο καθαρή άρθρωση. Έτσι λύνεται η γλώσσα του και αποκτά ευχέρεια στην έκφραση του λόγου. Δηλαδή μαθαίνει καθαρά Ελληνικά» εξηγεί.
Σύμφωνα με τον μουσικοσυνθέτη, όταν διδάσκει ένα δημοτικό παραδοσιακό τραγούδι, ο μαθητής μαθαίνει τι είναι παράδοση και γιατί η παράδοση, τα ήθη και έθιμά μας, είναι τόσο σημαντικά για ένα λαό, ένα έθνος και, ιδιαίτερα, το ελληνικό έθνος. Έτσι μαθαίνει ιστορικά στοιχεία, πατριδογνωσία, γεωγραφία, ακούσματα και ρυθμούς που ακούγονταν χιλιάδες χρόνια πίσω, και αντιλαμβάνεται το χρόνο που εξελίσσεται το ιστορικό του περιεχομένου.
ΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΟΥΜΕ
«Και κάτι πιο σημαντικό. Το τραγούδι και η μουσική, εκτός από τη δυνατότητα μουσικής καλλιέργειας, πλάθουν τον χαρακτήρα του μαθητή και τον γεμίζουν με συναισθήματα. Τον κάνουν πιο ευαίσθητο και χαρούμενο άτομο. Τον βοηθούν στην επικοινωνία και στην αρμονική συνύπαρξη με συμμαθητές του με τα ίδια ενδιαφέροντα και ενδεχομένως στην εξέλιξη των σχέσεων και φιλίας με παιδιά άλλων εθνοτήτων και με την ευρύτερη κοινωνία γενικότερα. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, εκτός του ότι τα εισάγει από την τρυφερή ηλικία στο μαγικό κόσμο της μουσικής, ανοίγει δρόμους επικοινωνίας μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών και γνωριμίας με άλλες κουλτούρες», συμπεραίνει ο Χρήστος Ιωαννίδης.
Όντως, η μουσική και το τραγούδι δεν έχουν σύνορα, γιατί ενώνουν τους ανθρώπους όπου γης, αναδεικνύοντας τις πανανθρώπινες αξίες της συναδέλφωσης των λαών και της παγκόσμιας ειρήνης.
Στην περίπτωσή μας, ας ελπίσουμε ότι είναι ένα ζωτικό μέσο, ένα απαραίτητο εργαλείο να εμπλουτίσουν και τα δικά μας παιδιά διασκεδαστικά το ελληνικό τους λεξιλόγιο και μεγαλώνοντας, να τους μείνουν αποθηκεμένα στη μνήμη κάποια ακούσματα από το ελληνικό σχολείο.
«Πιστεύω ότι το παιγνίδι, η μουσική και το τραγούδι είναι βασικά και απαραίτητα στοιχεία στη διάπλαση του χαρακτήρα των μαθητών και ιδιαίτερα όταν αυτά συμπεριλαμβάνονται στο σχολικό πρόγραμμα εκμάθησης της γλώσσας μας. Θεωρώ ότι η Ελληνική είναι η ωραιότερη και πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου και η μάνα των γλωσσών.
Είναι λοιπόν υποχρέωση όλων μας να την τιμήσουμε και να την διδάξουμε σε όλα τα ελληνόπουλα της διασποράς. Θέλω να πιστεύω ότι η Ελληνική Γλώσσα, τους κάνει υπερήφανους για την καταγωγή τους και ότι είναι ένα πολύτιμο μέσον διάδοσης της κουλτούρας και του πολιτισμού μας και στους μη Έλληνες φίλους τους».
Ας τραγουδήσουμε λοιπόν!
