ΚΑΛΗΜΕΡΑ σε όλους και εύχομαι η διάθεσή σας να είναι σήμερα καλύτερη από τη δική μου…
ΠΟΣΕΣ απογοητεύσεις μπορεί να αντέξει ένας… ευαίσθητος (και προικισμένος) εργάτης της ενημέρωσης, της λογοτεχνίας και της αναλυτικής κοινωνικής έρευνας, όπως εγώ;
ΑΝ ήταν άλλοι στη θέση μου (ακόμα και με λιγότερη ευαισθησία) θα είχαν φτάσει μέχρι και την αυτοχειρία.
ΠΟΣΑ βραβεία, έπαινοι, εύφημες μνείες, και διακρίσεις, μπορούν να σε προσπερνούν, ποδοπατώντας το εγώ σου, χωρίς να κάνουν κουρέλι τον ψυχισμό σου;
ΕΧΩ καταντήσει σαν τον ήρωα του Ζορζ Σιμενόν στο κλασικό του έργο «Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τραίνα να περνούν».
ΚΑΛΥΤΕΡΑ, όμως, να μοιραστώ τον… πόνο μου μαζί σας, γιατί καλύτερο γιατρικό από την εξομολόγηση δεν υπάρχει.
ΝΑ, λοιπόν, τι έπαθα που ακόμα το φυσάω και δεν κρυώνει:
ΠΡΟΧΘΕΣ η κυβέρνηση της Νέας Νότιας Ουαλίας βράβευσε ως την καλύτερη μεταναστευτική εφημερίδα τη Σαββατιάτικη έκδοσή μας και έδωσε, επίσης, το πρώτο βραβείο στη συνάδελφο Ευγενία Παυλοπούλου, για το άρθρο της «Τζίμης ο Πακιστανός».
ΑΦΟΥ συγχαρώ τον εκδότη μας, Χριστόφορο Γκόγκο, και την συνάδελφο Ευγενία (εντάξει, ψεύτικα και με μισή καρδιά), οφείλω να τονίσω ότι εμένα με αγνόησαν (για άλλη μια φορά!) και με προσπέρασαν επιδεκτικά, λες και δεν υπάρχω.
ΤΟ γιατί το κάνουν (τόσο συχνά) δεν ξέρω, αλλά έχω αρχίσει να υποψιάζομαι ότι υπάρχει μια (εν εξελίξει) συνωμοσία εναντίον μου.
ΜΕ κυνηγούν και εμένα (όπως την πατρίδα μας) τα οργανωμένα συμφέροντα και οι… σκοτεινές δυνάμεις!
ΚΑΙ η πιο πάνω… πίκρα δεν ήταν η μόνη, αφού κατά τον ίδιο τρόπο με αγνόησε και το παγκοσμίου φήμης περιοδικό «Shoestring Startups», που βράβευσε την πρώην συνάδελφο Δήμητρα Μαρκογιαννάκη.
ΤΗΣ Δημητρούλας μας το όνομα (που ήλθε στην Αυστραλία πριν μια πενταετία) φιγουράριζε στον κατάλογο των κορυφαίων νέων γυναικών επιχειρηματιών!
ΠΕΡΙΤΤΟ, βέβαια, να επαναλάβω (αλλά το κάνω για να το εμπεδώσετε) ότι επιδεικτικά με αγνοούν για χρόνια τώρα οι πολιτιστικοί μας φορείς (και οι κριτικοί μας) που τιμούν και βραβεύουν κάθε χρόνο δεκάδες ποιητές (και κάθε απόχρωσης) λογοτέχνες μας.
ΜΕΤΑ απ’ όλα αυτά και αφού καλοσκέφτηκα το θέμα, οφείλω να ζητήσω και δημόσια συγνώμη από τον γνωστό συμπάροικο λογοτέχνη, ο οποίος πριν δύο περίπου χρόνια και επ’ ευκαιρία ενός καινούργιου του βιβλίου, ισχυρίστηκε ότι είναι ισάξιος του Τολστόι, του Ντοστογιέφσκι και του Ουγκώ!
ΤΕΛΙΚΑ, νομίζω ότι καλά έκανε ο άνθρωπος (και μπράβο του!) αφού κανένας άλλος δεν ξέρει τόσο καλά την αξία του όσο ο ίδιος.
ΕΤΣΙ μου έρχεται σας λέω να ιδρύσω έναν οργανισμό παροχής βραβείων (και τιμητικών) διακρίσεων και να βραβεύω τον παραγνωρισμένο και περιφρονημένο (από τους ανθρώπους των Γραμμάτων) εαυτό μου.
ΜΑ η καταξίωση (θα μου πείτε) δεν έρχεται με τα βραβεία και τις διακρίσεις. Λάθος, κύριοι,,. Με αυτά και μόνο με αυτά έρχεται και είναι καιρός να πάψουμε να εθελοτυφλούμε.
ΑΝ δεν σε τιμήσουν οι κάθε είδους εξουσιαστές και καταξιωμένοι, δεν πρόκειται ποτέ να δοξαστείς και να κάνεις όνομα στην πιάτσα.
ΚΑΙ αυτό το εμπέδωσε, χρόνια πριν από εμένα, ο συμπάροικος… Ντοστογιέφσκι.
ΑΣ αλλάξουμε, όμως, θέμα, με την ελπίδα ότι θα φτιάξει η δική μου διάθεση και θα χαλάσει η διάθεση κάποιων άλλων.
ΤΟ θέμα που θα σχολιάσω στη συνέχεια άπτεται περίπλοκων εθνικών μας ψυχώσεων, γι’ αυτό και δεν ενδείκνυται για ένθερμους πατριώτες.
ΑΥΤΟ σημαίνει ότι θα πρέπει να σταματήσουν εδώ την ανάγνωση και αν δεν έχουν πρόχειρα τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη και την αγωνιστική βιογραφία του Παύλου Μελά, να ρίξουν μια ματιά (για να σκοτώσουν την ώρα τους) ας παίξουν τάβλι ή ας χαζέψουν σε καμιά σειρά του Αντένα.
ΛΟΙΠΟΝ, πόσοι τελικά είμαστε εμείς τα απόδημα τέκνα του εξυπνότερου (και πιο περήφανου) λαού του κόσμου.
ΟΙ Παμμακεδονικές Ενώσεις Αμερικής, Αυστραλίας, Καναδά, Ευρώπης και Αφρικής (που ξέρουν καλύτερα από την καθένα μας) υποστηρίζουν ότι ο αριθμός των απόδημων Μακεδόνων μόνο ξεπερνά τα 3,5 εκατομμύρια!
ΚΑΙ αν οι καταγόμενοι από τη Μακεδονία (που εκπροσωπούν οι Παμμακεδονικές!) ξεπερνούν τα 3,5 εκατομμύρια ψυχές, να μην είναι και καμιά 20αριά εκατομμύρια από την υπόλοιπη Ελλάδα και τις… αποικίες της;
ΕΔΩ 200.000 Έλληνες (όλων των γενεών) ζουν στο Όκλι και τη γύρω περιοχή, που σημαίνει ότι ο απόδημος ελληνισμός μπορεί (συνολικά) να ξεπερνά τα… 50 εκατομμύρια!
ΤΕΛΟΣ πάντων, αμέτρητοι είμαστε και ίσως το νούμερο που έδωσαν οι Παμμακεδονικές στην πρόσφατη διαμαρτυρία τους (που δημοσιεύθηκε στον προχθεσινό «Νέο Κόσμο») να είναι και… υποτιμημένο.
Η… εθνική διαμαρτυρία απευθυνόταν στον ΠΑΣΟΚο αντιπρόεδρο της γαλάζιας κυβέρνησης και υπουργό Εξωτερικών, Βαγγέλη Βενιζέλο.
ΤΑ 3,5 εκατομμύρια των απόδημων Μακεδόνων επιπλήττουν (μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων τους!) τον Βαγγέλη, γιατί αν και προήδρευε στη Διάσκεψη των προέδρων των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, στο πλαίσιο της ελληνικής προεδρίας, δεν έβαλε στη θέση του τον Αλβανό βουλευτή των Σκοπίων, Hajrula Misini, όταν τόλμησε να αποκαλέσει τη χώρα του «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
ΚΑΙ αυτό δεν είναι τίποτα, αν λάβουμε υπόψη μας ότι αυτή η ιεροσυλία (όπως τονίζουν) έλαβε χώρα στο ένδοξο κτίριο της Βουλής των Ελλήνων.
ΤΟΥ τα «χώνουν» άγρια του πράσινου υπουργού της γαλάζιας κυβέρνησης, τον οποίο κατηγορούν, επίσης, ότι δεν έλαβε υπόψη ούτε τα όσα (πατριωτικά) διακηρύττει στην επίσημη ιστοσελίδα του για το θέμα το υπουργείο Εξωτερικών της πατρίδας μας.
ΟΤΙ δηλαδή: «Ιστορικά ο όρος “Μακεδονία”, ο οποίος σημειωτέον είναι ελληνική λέξη, αναφέρεται στο βασίλειο και τον πολιτισμό των αρχαίων Μακεδόνων, που ανήκουν στο ελληνικό Έθνος».
ΑΣΕ που τον καθιστούν υπεύθυνο ότι θα καταγραφεί το όνομα των ακατονόμαστων, ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», στα Πρακτικά της Βουλής. Και αυτό, όπως υποστηρίζουν, τορπιλίζει τις διαπραγματεύσεις για το όνομα.
ΚΑΙ η επιστολή διαμαρτυρίας (που έκανε τους ακατανόμαστους γείτονές μας να χάσουν τον ύπνο τους) καταλήγει ως εξής: «Μόνοι μας υπογράφουμε την παράδοση της Μακεδονίας σε μια πολυεθνική οντότητα με σλαβική και αλβανική πλειοψηφία».
ΚΑΙ σε αυτό το αλβανοσλαβικό μωσαϊκό που είναι διανθισμένο με Ρομά και άλλες φυλές που δεν ξέρουν από πού κρατά η σκούφια τους, δεν παραδίδουμε μόνο το ιστορικό όνομα της Μακεδονίας, αλλά και όσα ευρώ μας άφησε (στις τσέπες) η κρίση. Και αυτό είναι ακόμα πιο επώδυνο.
ΣΥΜΦΩΝΑ με τα πρόσφατα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Στατιστική Υπηρεσία του ακατανόμαστου κράτους (που είναι πιο φερέγγυα από τη δική μας, πάνω από 3.000 Έλληνες επισκέφθηκαν τον περασμένο Δεκέμβριο τη γειτονική χώρα να κάνουν τα ψώνια τους αφήνοντας πολλά εκατομμύρια (φοροδιαφυγόντα) ευρώ!
ΜΕΤΑΞΥ αυτών θα ήταν και πολλοί περήφανοι Μακεδόνες στους οποίους αναφέρονται κατά καιρούς οι Παμμακεδονικές Ενώσεις.
ΚΑΙ δεν φτάνει που πήγαν, αλλά έμειναν και αρκετές μέρες, ξοδεύοντας μεγάλα ποσά για ποτά διανυκτερεύσεις.
ΕΙΜΑΙ σίγουρος ότι όταν πληροφορήθηκαν την πιο πάνω είδηση οι ηγέτες των 3,5 εκατομμυρίων απόδημων Μακεδόνων θα τους σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο!
ΕΜΕΙΣ, ρε παιδί μου, τους ταΐζουμε, σας λέω! Έτσι και δεν πηγαίναμε στα καζίνο και τα σουπερμάρκετ τους και δεν αγοράζαμε από αυτούς γάλα, βενζίνη, τυριά, κρέατα και άλλα, θα είχαν πεθάνει από την πείνα.
ΑΣΕ που οι Μακεδόνες επισκέπτες φωτογραφίζονται μπρος στο τεράστιο άγαλμα του διεκδικούμενου στρατηλάτη που δεσπόζει στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων.
ΣΥΜΦΩΝΑ με πληροφορίες μου, οι ακατανόμαστοι σχεδιάζουν να φτιάξουν και ένα ακόμα μεγαλύτερο άγαλμα του μεγάλου Αλεξάνδρου το οποίο θα μπορούν να δουν και οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης.
ΚΑΙ όλα αυτά με δικά μας λεφτά! Καλά να πάθουμε για να μάθουμε (επιτέλους) πού να ξοδεύουμε τα λεφτά μας.
ΑΥΤΑ για σήμερα να είστε όλοι καλά και θα τα πούμε από βδομάδα. Γεια χαρά.
