Ο Yvan Goll (Iβάν Γκολ) θεωρείται μια από τις πλέον εμβληματικές προσωπικότητες της ευρωπαϊκής ποίησης στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Αν και στην ελληνική γλώσσα έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορήσει τέσσερα (του παρόντος συμπεριλαμβανομένου) έργα του (Ποιήματα 1920-1950, εκδ. Στιγμή, 2002, Μαλαισιακά τραγούδια, εκδ. Στιγμή, 1992 και Σόδομα και Βερολίνο, εκδ. Απόπειρα) είναι ελάχιστα γνωστός στο ευρύ ελληνόγλωσσο κοινό.

Το παρόν βιβλίο έπεσε στα χέρια μου σχετικά πρόσφατα μετά από πολύχρονη εναγώνια αναζήτησή του. Το βιβλίο δεν είναι ογκώδες (93 εν όλω σελίδες). Συμπεριλαμβάνονται ένα προλογικό Σημείωμα του ποιητή και μεταφραστή της «Ονειροχλόης», Δημήτρη Παπαδίτσα, η ποιητική συλλογή «Ονειροχλόη» που παρατίθεται και στις δύο γλώσσες, γερμανική και ελληνική, και ακολουθεί μια εκτενής βιογραφική και εργογραφική μελέτη της Aimee Bleikasten με τίτλο «Ονειροχλόη ή το μυστικό των λέξεων», σε μετάφραση Γιάννας Δεληβοριά καθώς και σημειώσεις και περιεχόμενα. Η όλη επιμέλεια έχει γίνει από τους Ε.Χ. Γονατά και Αιμίλιο Καλιακάτσο.

Από το αίτημα της μονιασμένης ανθρωπότητας, που τον χαρακτήριζε στην πρώτη του περίοδο, ο Yvan Goll θα περάσει στην αναζήτηση της αλήθειας του όντος και στη μυστική ενότητα του ανθρώπου με τον κόσμο, που θα τον οδηγήσει στο αισθητικό του μανιφέστο, τον «πραγματισμό» (reisme) της τελευταίας περιόδου του έργου του.
Φιλοσοφική και λυρική, η ποίησή του, δίνει ανάγλυφη, ωμή αυτή την πραγματικότητα, ενοποιώντας τα αποκλίνοντα στοιχεία της και αφήνοντας να αιωρείται αβέβαιη η διαρκής πάλη ανάμεσα στον θάνατο και τη ζωή, κάτι που διατρέχει όλα σχεδόν τα ποιήματά του. Μαχητικός και την ίδια ώρα βαθιά απαισιόδοξος, θα μεταγγίσει στην ποίησή του την εναγώνια αναζήτηση ενότητας που τον διακατείχε, συναιρώντας τα μεταφυσικά με τα αισθητικά αιτήματα σε μια πολύπλοκη, όμως άλλοτε διαυγή και άλλοτε απολύτως ερμητική, ποιητική ιδιόλεκτο. Οι αναγνώσεις του Goll των αλχημιστών, των καβαλιστικών ή των ιουδαϊκών κειμένων και η επίγνωση του θανάτου του, μαζί με την αίσθηση του τέλους του πολιτισμού που του εμπνέει η ατομική βόμβα, θα του υπαγορεύσουν μεγαλειώδεις και σκληρές εικόνες αποσύνθεσης, που συνομιλούν εντούτοις υπογείως με τα ομορφότερα ερωτικά τραγούδια του.

Αλσατός εβραϊκής καταγωγής, ο Yvan Goll γεννήθηκε στο Σαιν-Ντιέ το 1981. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Στρασβούργου. Από το 1914 έως το 1918 έζησε εξόριστος στην Ελβετία, γνωρίστηκε με τους Arp, Jouve, Joyce, Romains, Werfel, Zweig. Το 1919 εγκαθίσταται στο Παρίσι. Το 1921 παντρεύτηκε με την Claire Studer. Συνεργάστηκε με τους G.W. Pabst και Kurt Weill. Συμμετείχε στις εκδηλώσεις των σουρρεαλιστών. Από το 1939 έως το 1947 έζησε εξόριστος στις Η.Π.Α. Το 1947 επιστρέφει στο Παρίσι. Πεθαίνει το 1951. Έγραψε ποιήματα, δοκίμια, θεατρικά έργα και μυθιστορήματα, στη γαλλική, τη γερμανική και την αγγλική. Γνωστότερα έργα του: «Requiem pour les morts de L’ Europe» (1916), «Der neue Orpheus» (1918), «Methusalem oder der ewige Burger» (θεατρικό, 1922), «Le Microbe d’ Or” (1927), “Die Eurokokke» (1927), «Der Mitropaer» (1928), «Agnus Dei» (1929), «Lucifer Vieillissant» (1934), «La chancon de Jean sans terre» (1936-1939), «Traumkraut» (ποιήματα, 1951).