Τα γυαλιά, μας έβαλε πάλι ο ολιγάριθμος Ελληνισμός της Νότιας Αυστραλίας. Αναφέρομαι, αποκλειστικά, στον Ελληνισμό της Μελβούρνης, της τρίτης μεγαλύτερης ελληνικής πόλης.
Η χούφτα των Ελλήνων της Νότιας Αυστραλίας – σε σύγκριση με τις 400 χιλιάδες Ελλήνων, που όπως λένε κάποιοι διαμένουν μόνιμα στη Μελβούρνη– κατάφεραν, και μπράβο τους, να εξασφαλίσουν βοήθεια ενός εκατομμυρίου δολαρίων από το Φιλελεύθερο Κόμμα, για τη συνέχιση της λειτουργίας του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού ΛΟΓΟΣ και την περαιτέρω βελτίωση του πρωτοποριακού προγράμματος διαδραστικής διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας, που σχεδίασαν ο καθηγητής Μιχάλης Τσιανίκας και οι συνεργάτες του.
Ναι, η χούφτα των Ελλήνων της Νότιας Αυστραλίας διασφάλισε το μέλλον του Κέντρου για μία ακόμη τριετία, με επιδότηση 450 χιλιάδων δολαρίων για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού και 600 χιλιάδες δολάρια επιδότηση για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας μέσω ίντερνετ στην Αυστραλία και το εξωτερικό.
Να υπενθυμίσουμε, ότι το κέντρο ΛΟΓΟΣ στήθηκε με επιδότηση 600 χιλιάδων δολαρίων από την Εργατική κυβέρνηση της Πολιτείας, προϊόν πολύχρονης καλλιέργειας της ηγεσίας του Εργατικού Κόμματος από ομογενείς όλων των κομματικών αποχρώσεων. Οι ίδιες παροικιακές δυνάμεις λειτούργησαν ως ενιαίος μοχλός πίεσης του Φιλελεύθερου Κόμματος και απέσπασαν το ένα εκατομμύριο δολάρια, ώστε το αποτέλεσμα των πολιτειακών εκλογών του προσεχούς Σαββάτου να μην επηρεάσει τη λειτουργία του Κέντρου.
Θα λέγαμε, ότι η προχθεσινή εξασφάλιση της επιδότησης απαίτησε μεγαλύτερη προσπάθεια, εξ αιτίας της προσβλητικής απουσίας της Ελλάδας από το εκπαιδευτικό γίγνεσθαι της Αυστραλίας, παρά τις πομπώδεις δεσμεύσεις του παρελθόντος για παροχή βοήθειας στο ΛΟΓΟ.
Συγχαρητήρια, λοιπόν, στην ομογένεια και την ηγεσία της για τη στερέωση της ελληνικής γλώσσας στο Πανεπιστήμιο Flinders, ασκώντας πίεση στην πολιτική ηγεσία της Νότιας Αυστραλίας και διαθέτοντας στο ΛΟΓΟ το προϊόν των εξαιρετικών, ερανικών δραστηριοτήτων του τοπικού ιδρύματος στήριξης της ελληνομάθειας, The Foundation for Hellenic Studies.
Πολύ θα θέλαμε να συγχαρούμε και την ηγεσία του Ελληνισμού της Μελβούρνης, για όμοιες επιτυχίες. Πού τέτοια ικανοποίηση. Δυστυχώς, ο Ελληνισμός της Μελβούρνης είναι ακέφαλος, δεν έχει ηγεσία. Υπάρχουν, μόνο, κάποιοι αυτόκλητοι ηγέτες του Ελληνισμού, που ενδιαφέρονται αποκλειστικά για τους φορείς που εκπροσωπούν, για την ατομική προβολή τους και για την προώθηση προσωπικών πολιτικών επιδιώξεων σε βάρος του Ελληνισμού.
Αν υπήρχε κοινοτική ηγεσία –στη μητρόπολη του Ελληνισμού της Αυστραλίας– θα είχαμε διασώσει το ΕΚΕΜΕ, θα είχαμε αξιοποιήσει τα Αρχεία Δαρδάλη, θα είχαμε εξασφαλίσει το μέλλον ενός Τμήματος Ελληνικών ιδρύοντας και εμείς κέντρο ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού ΛΟΓΟΣ σε ένα από τα πανεπιστήμια της Μελβούρνης. Δυστυχώς, η νέα γενιά ηγετών αποδεικνύεται όμοια ή χειρότερη της πρώτης, στείρα ιδεών, φυγόπονη, προβληματικά αυτάρεσκη και απογοητευτικά αλαζονική – πάντα με κάποιες εξαιρέσεις.
Ομογενής εκπαιδευτικός με πολύχρονη πείρα, που υπηρετεί σε κοινοτικό φορέα και που για ευνόητους λόγους ζήτησε να μείνει ανώνυμος, μου είπε προχθές ότι μετάνιωσε οικτρά για την απόφασή του να αναμειχθεί στην κοινοτική ελληνομάθεια, διότι βλέπει σημεία και τέρατα.
«Ντρέπομαι για την απόφασή μου, διότι κάποιοι δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο. Το ενδιαφέρον κοινοτικών φορέων μας για την ελληνομάθεια μετριέται σε δολάρια, τι θα κερδίσει ένας φορέας, όχι τι θα προσφέρει στην ελληνομάθεια. Με λυπεί και ο απαράδεκτος τρόπος με τον οποίον εκμεταλλεύονται νεοφερμένους Έλληνες, προσφέροντας στα παιδιά τους ελληνική εκπαίδευση υψηλής ποιότητας αντί εντατικών μαθημάτων αγγλικής, που τους είναι περισσότερο αναγκαία για να ενταχθούν στις μαθητικές κοινότητες των σχολείων, που φοιτούν, και την ευρύτερη κοινωνία» μου είπε ο δοσμένος ψυχή τε και σώματι στο λειτούργημά του εκπαιδευτικός.
Εμείς θα προσθέσουμε, ότι στο παροικιακό παρασκήνιο εξακολουθεί να μαίνεται και ένας ακήρυχτος πόλεμος μεταξύ των φορέων της Ελληνομάθειας, που λειτουργεί διαιρετικά. Η έλλειψη δυναμικής, ικανής, αξιόπιστης ηγεσίας για να παρέμβει καταλυτικά, να συσπειρώσει τα διεστώτα και να θέσει μακρόπνοους στόχους μηδενίζει τη δυνατότητα του πολυάριθμου ελληνισμού της Μελβούρνης να θέσει υψηλούς, μακροπρόθεσμους στόχους για την ελληνομάθεια σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Για τον ακέφαλο, διαιρεμένο από τους φίλαρχους Ελληνισμό της Μελβούρνης, οι εκπαιδευτικές επιτυχίες του Ελληνισμού της Αδελαΐδας και του Σίδνεϊ είναι απρόσιτοι στόχοι.
