Η κυβέρνηση μελετά το ενδεχόμενο αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης στα 70 χρόνια για τους άντρες και στα 67 χρόνια για τις γυναίκες, προκειμένου να καλύψει μέρος του προβλήματος που δημιουργεί στα δημόσια ταμεία η αύξηση του προσδόκιμου ζωής, μιας και ο μέσος όρος έχει φτάσει τα 79 χρόνια και εννέα μήνες στους άντρες και 84 χρόνια και τρεις μήνες στις γυναίκες – σύμφωνα με μετρήσεις που έγιναν το 2012.
Nα πούμε ότι ο μέσος όρος προσδόκιμου ζωής το διάστημα μεταξύ 1975–1977 ήταν 69 χρόνια και έξι μήνες για τους άντρες και 76 χρόνια και έξι μήνες για τις γυναίκες, ενώ το 1890, ήταν 47 και 50 χρόνια αντίστοιχα.
Ενώ η κυβέρνηση μελετά ακόμη την ογκώδη –900 σελίδων– αναφορά της Επιτροπής Δημοσιονομικού Ελέγχου και τα πορίσματά της, βρίσκεται κάτω από μεγάλη πίεση ώστε να αποσαφηνίσει τη θέση του όσον αφορά το θέμα της αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης που κυκλοφορεί ευρέως.
Είναι γεγονός ότι τον περασμένο μήνα, ο ομοσπονδιακός θησαυροφύλακας, Joe Hochey, αναφέρθηκε στην προοπτική επέκτασης της εργάσιμης ηλικίας, λέγοντας ότι αποτελεί μέρος της συζήτησης που το έθνος θα πρέπει να διεξάγει, σχετικά με τη διεύρυνση της κοινωνικής πρόνοιας, την παιδεία και την υγεία.
Χαρακτηριστικά, δε, προειδοποίησε ότι αν δεν ενεργήσουμε άμεσα στο διαρκώς αυξανόμενο βάρος του προϋπολογισμού, θα είναι σα να προβαίνουμε σε «ληστεία σε βάρος των επόμενων γενιών».
ΑΛΛΑΓΗ ΣΚΗΝΙΚΟΥ
Το σκηνικό και οι «παίκτες» έχουν αλλάξει δραματικά, θα πει ο θησαυροφύλακας, σε πρόσφατη σύσκεψη υπουργών Οικονομικών στο πλαίσιο τη Συνόδου του G20 (στο Σίδνεϊ). Ο πληθυσμός της Αυστραλίας, τόνισε, γερνά με γρήγορους ρυθμούς, ενώ το προσδόκιμο ζωής έχει, ταυτόχρονα, αυξηθεί, φαινόμενο που παρατηρείται όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες. Ενώ το προσδόκιμο ζωής, όταν εφαρμόστηκε η σύνταξη των ηλικιωμένων στις αρχές του 1900, ήταν 55 χρόνια, τώρα έχει φτάσει τα 85.
«Κατά συνέπεια, πιστεύω, ότι οφείλουμε να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς με τον αυστραλιανό λαό. Αν δεν λάβουμε ορισμένα μέτρα τώρα, δεν θα απαλλαγούμε ποτέ από το έλλειμμα. Δεν θα επιτύχουμε ποτέ το πλεόνασμα που επιθυμούμε. Και δεν θα απαλλαγούμε ποτέ από τα χρέη μας» είπε ο ίδιος.
Αξίζει, επίσης, να αναφερθεί ότι το ίδιο θέμα απασχόλησε και την Αποθεματική Τράπεζα Αυστραλίας. Ο κυβερνήτης της Τράπεζας, Glenn Stevens, δήλωσε ότι, ενώ η Αυστραλία δεν αντιμετωπίζει άμεση κρίση προϋπολογισμού και τα οικονομικά της προβλήματα δεν είναι ακριβώς άμεσα, είναι, όμως, ορατά μεσοπρόθεσμα, εξαιτίας του υψηλού κόστους των νέων κοινωνικών προγραμμάτων.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ
«Σίγουρα, δεν αποτελεί λύση του προβλήματος η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης των εργαζομένων» θα πει ο γνωστός πρώην συνδικαλιστής και μέλος του παναυστραλιανού οργανισμού Fair Go for Pensioners Alliance, Γιώργος Ζάγκαλης.
«Είμαστε κατά του μέτρου αυτού, που, αν εφαρμοστεί, θα είναι σαν να στέλνει απευθείας από τη δουλειά στον τάφο τους εργαζόμενους.
Ναι, είναι γεγονός, ότι το προσδόκιμο ζωής είναι υψηλότερο σήμερα. Δεν μπορείς, όμως, να δεις το θέμα απομονωμένο από άλλους παράγοντες. Θα ήταν λάθος. Σήμερα η παραγωγικότητα, για παράδειγμα, με τη νέα τεχνολογία, έχει αυξηθεί κατακόρυφα, σε σύγκριση με το ’70. Μετά, τα άτομα που συνταξιοδοτούνται σήμερα εξακολουθούν να είναι ενεργά και πολύτιμα μέλη του κοινωνικού ιστού. Από πού ν’ αρχίσει κανείς; Στον εθελοντισμό μόνο, ασχολούνται εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, συνταξιούχοι σήμερα.
Έπειτα, με τις τιμές στα κέντρα παιδικής φροντίδας να έχουν φθάσει στα ύψη, ο ρόλος των ηλικιωμένων στη φροντίδα των παιδιών, ώστε να μπορούν τα νέα ζευγάρια να ενταχθούν στον εργασιακό χώρο, είναι –ομολογουμένως- ανυπολόγιστης αξίας.
Αν υποχρεωθούν οι ηλικιωμένοι να μένουν μέχρι τα 70 τους χρόνια στη δουλειά, πώς θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για τους νέους που, όντως, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στο θέμα αυτό σήμερα.
Εμείς, όπως και άλλοι οργανισμοί ηλικιωμένων, δεν πρόκειται να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Αν τολμήσουν μια τέτοια αλλαγή, θα την πολεμήσουμε με νύχια και δόντια» θα καταλήξει ο κ. Ζάγκαλης.
Να τονιστεί ότι την εφαρμογή του μέτρου αυτού στηρίζει σθεναρά και το Συμβούλιο Παραγωγικότητας.
