ΕΙΝΑΙ δυνατόν μια φωτογραφία να σου φτιάχνει τη (χαλασμένη) διάθεση και την ημέρα;

ΕΙΝΑΙ και παραείναι, όταν πρόκειται για μια φωτογραφία σαν αυτή που δημοσιεύω.

ΜΑ μπορούν να ανθίσουν οι… τοίχοι και οι πέτρες;

ΤΗΝ αδιάψευστη (και πολύχρωμη) απάντηση τη δίνει το δρομάκι των Χανίων της Κρήτης και αντιρρήσεις δεν επιδέχεται…

ΤΗ μισή του ομορφιά (και αισθητική αρμονία) να είχαν οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας ήταν αρκετή για να τους κάνει ξακουστούς.

ΜΕ το που είδα τη φωτογραφία, ο… μηχανισμός αναζήτησης ανακάλεσε (αυτόματα) από το αρχείο του μυαλού μου ένα παρόμοιο (ανθισμένο) δρομάκι από το Ναύπλιο.

ΕΙΝΑΙ εντυπωσιακή, όχι μόνο η ταχύτητα ανάκλησης πληροφοριών και εικόνων, αλλά και το βάθος του «αρχείου» που διατηρεί η μνήμη μας.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για ένα φοβερό «λογισμικό» με απίστευτες λειτουργικές δυνατότητες, οι περισσότερες από τις οποίες μας είναι ακόμα (παρά τις προόδους της επιστήμης) άγνωστες και ανεξήγητες.

ΕΙΝΑΙ απίστευτος ο τρόπος «που βγάζει το ψωμί της» η ανθρώπινη μνήμη, η οποία, πολλές φορές, λειτουργεί εντελώς αυτόνομα, λες και κάποιος «άλλος» έξω από εμάς τής δίνει εντολές.

ΠΟΛΛΕΣ φορές αρκεί ένα τυχαίο γεγονός, μια γεύση, μυρωδιά, σκέψη ή εικόνα να πυροδοτήσουν «ξεχασμένους» νευρώνες του εγκεφάλου μας, οι οποίοι με τη σειρά τους φωτίζουν τα σκοτεινά και ξεχασμένα μονοπάτια της μνήμης μας.

ΣΕ ένα «τυχαίο» γεγονός (τη γεύση ενός μπισκότου βουτηγμένου στο τσάι) οφείλει η ανθρωπότητα ένα από τα καλύτερα (κατά τη γνώμη μου) βιβλία που έχουν γραφεί μέχρι σήμερα.

Η μνήμη μιας γεύσης ήταν αυτή που πυροδότησε τη φαντασία του Μαρσέλ Προυστ να γράψει το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο», που δικαιολογημένα θεωρείται από τα κορυφαία αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για ένα τετράτομο βιβλίο (δυόμισι χιλιάδων σελίδων!) το οποίο έγραψε, πριν 100 χρόνια ο Γάλλος συγγραφέας (άρρωστος στο κρεβάτι του) ανακαλώντας τις μνήμες του.

Ο (χαμένος) χρόνος που περνά ξανακερδίζεται, σύμφωνα με τον Προυστ, με την αρωγή της μνήμης, χάρη στην οποία έχουμε τη δυνατότητα να ξαναζήσουμε κάτι που θεωρούσαμε χαμένο.

Ο πιο πάνω μηχανισμός, έτσι όπως τον συνέλαβε (και διατύπωσε) ο Μαρσέλ Προυστ, τέθηκε (αυτόματα) σε λειτουργία όταν είδα τη φωτογραφία του… ανθισμένου δρόμου.

ΝΑ προσθέσω εδώ, ότι η μνήμη μας έχει αρχειοθετήσει (και φυλάει ως «κόρη οφθαλμού») και πράγματα που ούτε καν μπορούμε να διανοηθούμε ότι υπάρχουν.

ΜΙΑ σκόρπια σκέψη ή μια εντελώς τυχαία συζήτηση δίνουν πολλές φορές την ευκαιρία στη μνήμη μας να ανακαλέσει γεγονότα και εικόνες που εν αγνοία μας έχει καταγράψει.

ΓΙ’ αυτό δεν είναι λίγες οι φορές που εκπλησσόμαστε με κάτι και σκεφτόμαστε γιατί δεν μπορούμε να εξηγήσουμε την προέλευση του.

ΚΑΤΙ παρόμοιο συμβαίνει πολύ πιο συχνά με τα («ανεξήγητα») όνειρα, όταν βλέπουμε ένα εντελώς άσχετο πρόσωπο (ή τόπο) που ουδεμία σχέση έχει με το εν εξελίξει ονειρικό μας σενάριο.

ΜΕ λίγες κουβέντες η μνήμη (εκτός όλων των άλλων) έχει και τη δυνατότητα και να ξεστρατίζει…

ΑΥΤΟ συνέβη σε εμένα σήμερα και, βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά, που άλλο θέμα έχω κατά νου να γράφω και με άλλα καταπιάνομαι.

ΣΤΙΣ θεωρίες συνωμοσίας σκόπευα να αναφερθώ και στην ανάγκη των ανθρώπων να ερμηνεύσουν (με τον τρόπο που οι ίδιοι αντιλαμβάνονται) τα γεγονότα και τις εξελίξεις
 
ΜΕ τη βοήθεια του αρχισυντάκτη, σερφάραμε στο διαδίκτυο για να αλιεύσουμε τις τελευταίες θεωρίες συνομωσίας για τη χαμένη (από προσώπου γης) πτήση των Μαλαισιανών Αερογραμμών, όταν ξαφνικά πέσαμε πάνω στη φωτογραφία…

ΑΝΤΕ τώρα μετά τέτοιο «φλασάκι», που με έβαλε στην πρίζα και με «έστειλε» στην πατρίδα (σε μια χώρα που η Άνοιξη είναι «όλα τα λεφτά» του κόσμου) να κάθεσαι να γράφεις για θεωρίες, συνωμοσίες και ανόητες ανθρώπινες ιστορίες.

ΓΙ’ αυτό και αποφάσισα να συμπυκνώσω (σε τρεις τέσσερις παραγράφους) τη συνωμοσιολογία και το χώρο που θα κερδίσω να τον αφιερώσω σε φωτογραφίες τούτης της εποχής από την Ελλάδα.

ΣΤΟΧΟΣ μου είναι να δώσω το ερέθισμα στη δική σας μνήμη να κάνει ένα σύντομο ταξιδάκι στην πατρίδα τώρα που άρχισε η Άνοιξη και είναι όλα ανθισμένα.

ΚΑΙ δυο λόγια για την «εξαφάνιση» της πτήσης ΜΗ370, που όσο περνούν οι μέρες και οι ώρες τόσο πληθαίνουν οι θεωρίες συνωμοσίας στο internet.

ΟΙ «ειδικοί» δίνουν τις δικές τους ερμηνείες του πώς είναι δυνατόν μετά από τέσσερις μέρες να βρίσκονται ακόμα «εν ζωή» (και να χτυπούν!) τα κινητά ορισμένων επιβατών της χαμένης πτήσης.

ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, άντε να πείσεις τους συγγενείς των χαμένων και τους δύσπιστους ότι «κάτι άλλο» συμβαίνει.

ΟΤΙ, δηλαδή, το αεροπλάνο δεν το απήγαγαν… εξωγήινοι, οι οποίοι μετέφεραν το αεροσκάφος και τους επιβάτες σε κάποιο μακρινό πλανήτη.

ΚΑΙ όσο περνά ο χρόνος (χωρίς να εντοπιστούν τα συντρίμμια) και οι αρμόδιοι αποκλείουν (έως ένα βαθμό) την πιθανότητα τρομοκρατικής ενέργειας, τόσο πληθαίνουν οι θεωρίες συνωμοσίας.

ΕΤΣΙ μάλιστα και κάποιος από τους χαμένους επιβάτες… απαντήσει το τηλέφωνό του, τότε είναι που θα σαλτάρει ο πλανήτης ομαδικά…

ΑΥΤΑ για σήμερα και ελπίζω να σας βοήθησα να κάνετε νοερά (και, ως εκ τούτου, με ασφάλεια!) ένα ταξιδάκι στην ανοιξιάτικη πατρίδα. Γεια χαρά.