Στις μέρες μας, όπως και πριν άλλωστε, εκδίδονται αρκετές λογοτεχνικές ανθολογίες, όμως, στις περισσότερες από αυτές συναντάμε έναν τεράστιο αριθμό συμμετοχών και μια πληθώρα θεματικών ενοτήτων, καθώς ο σκοπός, για τον οποίο εκδίδονται είναι μόνο το κέρδος του εκάστοτε εκδότη, σύμφωνα με τον ποιητή και βιβλιοκριτικό Θεοχάρη Παπαδόπουλο.
Μια πολύ δυνατή εξαίρεση των παραπάνω είναι η Ανθολογία που φέρει τον (επιτυχημένο όσο και –κατά τη γνώμη μου- ανάγλυφο της παρούσας κρίσης) τίτλο «Crisis». Πρόκειται για μια Ανθολογία, όπως αναφέρει και ο υπότιτλος, 10+1 διηγημάτων για την ελληνική κρίση, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν, για τις οποίες μπορεί κανείς να ανατρέξει στο δικτυακό τους τόπο στη διεύθυνση www.Vakxikon.gr
Στη συγκεκριμένη ανθολογία συνεργάζονται οι: Κασσάνδρα Αλογοσκούφι, Τζούλια Γκανάσου, Στέργια Κάββαλου, Μαίρη Κλιγκάτση, Ιορδάνης Κουμασίδης, Νίκος Κουνενής, Βαγγέλης Μπέκας, Μαρία Ξυλούρη, Βάσια Τζανακάρη, Μαρία Φακίνου και Johnny Handsome. Γνωρίζω ότι όλοι τους είναι νέοι σχετικά, από ηλικιακής άποψης, αλλά οι περισσότεροι τουλάχιστον με αρκετά εμφανή παρουσία στα ελληνικά Γράμματα της τελευταίας, κυρίως, δεκαετίας, έχοντας ήδη δώσει το στίγμα τους.
«Από τον τίτλο και μόνο», συνεχίζει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος, «θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για διηγήματα, που αναφέρονται στην κρίση και να περιμένει να διαβάσει ιστορίες σε ένα φόντο μίζερο, μαύρο και καταθλιπτικό. Όμως, η πρωτοτυπία, που χαρακτηρίζει τα διηγήματα και το λεπτό χιούμορ, που διαθέτουν τα περισσότερα κάνει το διάβασμα του βιβλίου ευχάριστο και διασκεδαστικό.
Όμως, γιατί θεωρούμε σημαντική την έκδοση της συγκεκριμένης Ανθολογίας; «Η παρούσα συλλογή ιστοριών είναι μια έκδοση αναπόφευκτη» γράφει στο επίμετρο του βιβλίου ο υπεύθυνος των εκδόσεων Βακχικόν (και συγγραφέας ο ίδιος), Νέστορας Πουλάκος, άποψη, που την προσυπογράφουμε, γιατί, ενώ είναι μεγάλος ο αριθμός των συγγραφέων, που έχουν ασχοληθεί με την ελληνική κρίση, δεν έχουμε δει άλλο τέτοιο εγχείρημα και έτσι μπορούμε να πούμε ότι το βιβλίο «Crisis» είναι η πρώτη Ανθολογία διηγημάτων με θέμα την ελληνική κρίση».
Θα έλεγα, δε, ότι είναι η πρώτη Ανθολογία του είδους της, επειδή οι συγγραφείς-συμμετέχοντες επιλέγουν να αντιπαρατεθούν στην κρίση με το συγκεκριμένο είδος γραφής, αλλά, πάνω απ’ όλα, με χιούμορ. Και όποιος έχει μελετήσει το χιούμορ σε όλες του τις εκφάνσεις, θα έχει δει ότι το χιούμορ αποτελεί μια εξαιρετικά επαναστατική αντιμετώπιση των όποιων αντίξοων –κοινωνικών, οικονομικών και άλλων- καταστάσεων, ώστε να συγκροτήσει μια πειστική απάντηση. Το χιούμορ είναι ανατρεπτικό και αυτό το έχουν καταλάβει εδώ και χρόνια θεατρικοί συγγραφείς, λογοτέχνες, ποιητές, κωμικοί και άλλοι καλλιτέχνες.
Ανθολογίες όπως αυτή, με συμμετέχοντες συγγραφείς οι οποίοι βιώνουν και οι ίδιοι, στην ίδια την καθημερινή τους ζωή, την όποια κρίση στα οικονομικά και κοινωνικά παρεπόμενά της, ανοίγουν και νέους δρόμους αντίστασης-φάρμακο, ίσως, στο… γεροντικής υφής «κόλλημα» της λογοτεχνίας στα γνωστά και τετριμμένα.
Συνεπώς, το «Crisis» καταφέρνει να περιγράψει με γλαφυρά χρώματα την κρίση του καιρού μας, γιατί, όπως αναφέρει και ο Ιορδάνης Κουμασίδης στον πρόλογο του βιβλίου: «Για τη λογοτεχνία όλοι οι καιροί έχουν ενδιαφέρον».
