ΚΑΘΕ χρόνο τέτοιες μέρες, στο χωριό μου, η μυρωδιά της ναφθαλίνης κάλυπτε ακόμα και το ανοιξιάτικο άρωμα των λουλουδιών.

ΜΕ το που μύριζα τη ναφθαλίνη καταλάβαινα ότι έχουν βγει από τα μπαούλα, σημαίες, φουστανέλες, γιλέκα, σελάχια, φέσια και τσαρούχια για να λάβουν και αυτά μέρος στις παρελάσεις και τις σχολικές γιορτές για την 25η Μαρτίου.

ΤΗ ναφθαλίνη (και, μάλιστα, μπόλικη) την έβαζαν εκεί που φύλαγαν τα ρούχα (τα οποία και δεν χρησιμοποιούνταν συχνά) προκειμένου να τα προστατεύσουν από το σκόρο.

ΜΕ δυο λόγια, η ναφθαλίνη σχετιζόταν (συμβολικά) με το παλιό, το οποίο (με την αρωγή της) θα πρέπει να προστατευτεί προκειμένου να διατηρηθεί ώστε να ξαναχρησιμοποιηθεί.

ΤΟ έντονο άρωμα της ναφθαλίνης είχε και το μήνυμα του υφυπουργού Εξωτερικών και αρμόδιου για τα θέματα που απασχολούν του απόδημους, Άκη Γεροντόπουλου, όπως παρόμοιο είναι και το άρωμα όλων των σχετικών μηνυμάτων.

ΤΗΝ τελευταία στιγμή οι σύμβουλοι των θεσμικών μας αρχόντων βγάζουν από το συρτάρι τα μηνύματα των προηγούμενων χρόνων (όπως έβγαζαν και στο χωριό μου τις φουστανέλες) τα προσαρμόζουν στο γόνατο στην επικαιρότητα και μας τα σερβίρουν για κατανάλωση.

ΕΙΝΑΙ κάτι σαν τις λαγάνες και τα θαλασσινά της Καθαρής Δευτέρας και τα μασκαρέματα των Αποκριών.

Ο… Άκης, μας έστειλε το μήνυμά του (που δημοσιεύθηκε στον προχθεσινό «Νέο Κόσμο») με την ευκαιρία της επίσκεψής του στην Αυστραλία.

ΓΙΑ να μας πει δηλαδή και αυτός, όπως και δεκάδες άλλοι, που κατά καιρούς μας επισκέπτονται, τα ίδια χιλιοειπωμένα πράγματα που μυρίζουν ναφθαλίνη.

ΚΑΤ’ αρχάς (όπως γράφει) επιθυμεί να εκφράσει το θαυμασμό του και την εκτίμησή του για τη διαχρονικά πετυχημένη και δυναμική μας παρουσία στην Αυστραλία.

ΚΑΙ συνεχίζει με το πολυτραγουδισμένο ρεφραίν, που κάθε φορά που το ακούω βγαίνω από τα ρούχα μου: «Όλοι γνωρίζουμε ότι διακρίνεται (ο εδώ ελληνισμός) σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, οικονομικής και πνευματικής ζωής, διατηρώντας ταυτόχρονα ακέραιη την εθνική πολιτιστική του ταυτότητα. Ταυτότητα η οποία εκφράζεται μέσα από τη γλώσσα, την παράδοση, τον πολιτισμό και τη Ελληνορθόδοξη πίστη…».

ΣΤΗ συνέχεια και αφού τελείωσε με τον… κολακευτικό ύμνο για εμάς, που κάνουμε την πατρίδα να αισθάνεται υπερήφανη, πρόσθεσε το εξής άθλιο και σκοροφαγωμένο (παρά τη ναφθαλίνη) τσιτάτο:

«ΣΑΣ μεταφέρω τους θερμούς χαιρετισμούς της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας της μητέρας πατρίδας» (αυτής δηλαδή που χρεοκόπησε και ρεζίλεψε διεθνώς τη χώρα) και συνέχισε λες και απευθύνεται σε εντελώς άσχετους:

»ΕΙΝΑΙ γεγονός ότι η Ελλάδα περνά μια δύσκολη μεταβατική φάση. Καταβάλουμε έντονες προσπάθειες (σκεφτείτε τι θα είχε γίνει έτσι και οι προσπάθειες δεν ήταν… έντονες) στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την επίτευξη ανάκαμψης, η οποία θα αναστρέψει το δύσκολο κλίμα, θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και θα προσελκύσει επενδύσεις».

ΜΕ άλλα λόγια, για τον Γεροντόπουλο και όλους τους Γεροντόπουλους της Βουλής (που μοιάζουν μεταξύ τους, άσχετα σε ποιο ιδεολογικό χώρο ανήκουν) η Ελλάδα περνά μια «μεταβατική φάση» και όχι μια πρωτοφανή χρεοκοπία οικονομική, ηθική και κοινωνική που έχει εξαθλίωσε (και αποδιοργανώσει) τη χώρα στέλνοντας ένα εκατομμύριο συμπατριώτες μας στην (αιώνια) ανεργία».

ΕΧΟΥΝ περάσει τέσσερα χρόνια (πρωτοφανούς) κρίσης και ακόμα δεν συζητήσαμε (στα σοβαρά) τις πραγματικές αιτίες της διάλυσης του κράτους.

ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ και με το θέμα αυτό (όπως και με την Επανάσταση του 1821) να ερμηνεύσουμε τια πάντα με στερεότυπα και τσιτάτα, που τονώνουν τον αρρωστημένο (πατριωτικό) εγωισμό μας.

ΓΙ’ αυτό άλλωστε και από το 1821 μέχρι σήμερα έχουμε χρεοκοπήσει πέντε φορές και μυαλό δεν έχουμε βάλει.

ΚΑΙ δεν βάλαμε μυαλό γιατί ποτέ δεν ασχοληθήκαμε με τις πραγματικές αιτίες. Το ίδιο κάνουμε και τώρα, ονειρευμένοι και πάλι (ξένες) επενδύσεις, ανάπτυξη και κοιτάσματα πετρελαίου…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, όμως, οργισμένος είμαι με εμάς του απόδημους και όχι με τους πολιτικούς και αξιωματούχους της πατρίδας «πουν τόσα ξέρουν τόσα κάνουν».

ΠΑΡΑ τη συνεχιζόμενη κοροϊδία και από το επίσημο ελληνικό Έθνος και τους (κατά καιρούς) εκπροσώπους του, συνεχίζουμε να υποδεχόμαστε με χειροκροτήματα, δεξιώσεις και χειραψίες τύπους σαν τον Γεροντόπουλο που (διαχρονικά) μας δουλεύουν κανονικά.

ΓΙΑΤΙ μη μου πείτε (όσο χιούμορ και αν διαθέτετε) ότι το μήνυμα του Γεροντόπουλου δεν ήταν προσβλητικό για κάποιον που έχει κοινή λογική και στοιχειώδη αξιοπρέπεια;

ΟΤΑΝ έρχεται σε μια παροικία σαν τη δική μας που για δεκαετίες ταλαιπωρείται (όπως και η υπόλοιπη χώρα) από την ελληνική γραφειοκρατία, χρυσοπληρώνοντας τα «χαρτιά» που εξασφαλίζουν την ύπαρξη του υδροκέφαλου κράτους και αντί να διαμαρτυρηθούμε τον χειροκροτούμε…

ΟΤΑΝ φθάνει εδώ σε μια στιγμή που ορισμένα από τα προξενικά τέλη αυξήθηκαν κατά 500% (όπως το πιστοποιητικό μονίμου κατοίκου εξωτερικού) και εμείς αντί να τον ξεφωνίσουμε τον δεξιωνόμαστε και φωτογραφιζόμαστε μαζί του «μέσα στην τρελή (εθνική) χαρά»…

ΠΟΤΕ, επιτέλους, θα βρεθεί κάποιος… θεσμικός μας εκπρόσωπος να του πει ‘ώς εδώ και μη παρέκει’ και ότι ‘δεν αναδεχόμαστε πλέον τέτοια περιφρονητική (ουσιαστικά) συμπεριφορά από τη… μητέρα πατρίδα’. Χίλιες φορές να μείνουμε ορφανοί…

ΕΠΤΑ ολόκληρα χρόνια περίμενε ένας συμπάροικος (που δεν είναι ο μόνος) να πάρει τη σύνταξη που δικαιούται από την πατρίδα και τώρα του ζητούν (μετά από 7 χρόνια!) να τους στείλει και άλλα δικαιολογητικά…

ΠΟΣΑ χρόνια θα ζήσουν ακόμα οι άνθρωποι αυτοί για να προλάβουν να μαζέψουν (από την Αυστραλία!) τα… δικαιολογητικά και να πάρουν και τη σύνταξη;

ΠΡΟΦΑΝΩΣ, το ελληνικό δημόσιο (και, κατ’ επέκταση, η πολιτική ηγεσία, που μας απευθύνει μέσω των μηνυμάτων… ευχές!) δεν δίνει (ουσιαστικά και πρακτικά) δεκάρα τσακιστή για εμάς εδώ…

ΟΛΗ της η υπερηφάνεια (και αγάπη) για εμάς εξαντλείται στα μηνύματα (της ναφθαλίνης) και όταν φτάνει η ώρα να το αποδείξει (και με έργα) κάνει ακριβώς το αντίθετο.

ΤΟ πόσο σοβαρή είναι η σημερινή ηγεσία της χώρας και ο υφυπουργός Εξωτερικών, Γεροντόπουλος, φαίνεται και από την προσπάθεια επανίδρυσης του ΣΑΕ.

ΟΠΩΣ έγραψα και την περασμένη βδομάδα, τα μέλη της οργανωτικής επιτροπής που θα συζητούσε τον… εκσυγχρονισμό του ΣΑΕ ειδοποιήθηκαν για τη συνεδρίαση που έλαβε χώρα πριν δύο εβδομάδες, μόλις πριν μέρες πριν…

ΝΑΙ, τρεις μέρες να ξεκινήσουν από την Αυστραλία να πάνε στην Ελλάδα για μια συνεδρίαση που έγινε για να βρίσκονται στην κυριολεξία οι αρμόδιοι σε δουλειά.

ΓΙΑΤΙ αν ο Γεροντόπουλος και οι υπόλοιποι ήταν σοβαροί θα έπρεπε να είχαν αντιληφθεί εδώ και αρκετά χρόνια ότι οι απόδημοι δεν θέλουν το ΣΑΕ. Και δεν το θέλουν γιατί δεν το έχουν ανάγκη.

ΠΑΝΩ από έξι μήνες κράτησε η ηλεκτρονική διαβούλευση για το όργανο και οι μόνοι που έλαβαν μέρος ήταν τέσσερις-πέντε πρόεδροι και αξιωματούχοι που έκαναν τζάμπα ταξιδάκια.

ΠΑΡ’ ΟΛΑ και για να δείξουν οι κατά καιρούς αρμόδιοι υφυπουργοί ότι επιτελούν «έργο», διατηρούν το θέμα ανοιχτό.

ΠΡΙΝ ανοίξει το στόμα του ο υφυπουργός για να επαναλάβει στις παραδοσιακές μεγαλοστομίες για το «πόσο περήφανη είναι η πατρίδα για τα ξενιτεμένα παιδιά της» και μας εξηγήσει «τη χρησιμότητα του ΣΑΕ» καλά θα κάνει να μας απαντήσει:

ΤΙ θα γίνει με την υπογραφή της συμφωνίας για τη διπλή φορολόγηση, γιατί πρέπει να πληρώνουμε τόσα χρήματα στο Προξενείο (για χάρη της αθάνατης γραφειοκρατίας), μέχρι πότε θα κοροϊδεύουν τους συμπαροίκους που περιμένουν τη σύνταξη που δικαιούνται, καθώς και πότε θα απαντήσει (επίσημα) το υπουργείο Εξωτερικών στη μεταφορά του Προξενείου στο υπό ανέγερση Πολιτιστικό Κέντρο της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης;

Η Κοινότητα, στην προσπάθειά της να καταστήσει πρακτικά (και όχι μόνο στα λόγια) το νέο κτίριο πραγματικό Κέντρο του Ελληνισμού, καταβάλλει προσπάθειες να μεταφερθεί εκεί, όχι μόνο το Προξενείο, αλλά οι ελληνικές τράπεζες, ο «Νέος Κόσμος» και άλλοι ζωντανοί οργανισμοί της παροικίας μας.

ΟΣΟ για το ιδιόκτητο κτίριο που στεγάζεται το Προξενείο μπορεί να ενοικιαστεί και το ελληνικό δημόσιο (που προσπαθεί να επιβιώσει οικονομικά) να βγάλει και κάποιο κέδρος, αφού το ενοίκιο που θα πληρώνει στο κοινοτικό κτίριο θα είναι μικρότερο από αυτό που θα εισπράττει.

ΑΝ η πατρίδα ενδιαφέρεται πραγματικά για τη διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και ταυτότητας στην Αυστραλία, θα πρέπει να φροντίσει από μόνη της να μεταφερθεί το Προξενείο στο Πολιτιστικό Κέντρο της παροικίας μας.

ΠΟΛΥ φοβάμαι, όμως, ότι όσες υποσχέσεις και να δοθούν είτε από τον Γεροντόπουλο είτε από τους υπόλοιπους αρμόδιους (αναρμόδιους!) τίποτα δεν πρόκειται να γίνει γιατί οι ηγέτες της πατρίδας μας δεν παίρνουν κατά βάθος τίποτα στα σοβαρά.

ΓΙΑ το μόνο που ενδιαφέρονται είναι για το βουλευτιλίκι τους και το βόλεμά τους. Αυτό τουλάχιστον έχει αποδείξει η συμπεριφορά τους μέχρι σήμερα.

ΜΑΚΑΡΙ ο Γεροντόπουλος να αναλάβει την πολύ σημαντική αυτή υπόθεση (για εμάς) προσωπικά και να τη φέρει σε πέρας.

ΚΑΙ το γράφω αυτό γιατί όλοι όσοι μας επισκέπτονται «μας τάζουν λαγούς με πετραχήλια» για να τα ξεχάσουν στη συνέχεια όλοι όταν ανέβουν τις σκάλες του αεροπλάνου για να επιστρέψουν στη χαοτική πατρίδα. Γεια χαρά.