Οι κούκλες φτιάχτηκαν για τις παιδικές αγκαλιές και η κουκλίστικη λίμνη Τσιβλού σε προκαλεί να την αγκαλιάσεις. Είναι τόσο μικρή και όμορφη, που μπορείς να την απολαύσεις ολόκληρη, περπατώντας γύρω από το οβάλ σώμα της και χαϊδεύοντάς το με τα μάτια σου. Πριν από εσένα, όμως, την πήρε στην αγκαλιά του ο Χελμός, το αισθαντικό βουνό που από τα σπλάχνα του πηγάζουν τα νερά της μυθικής Στύγας, ψηλά πάνω από το χωριό Περιστέρα. Είναι που πολλές φορές μια καταστροφή, μια έκρηξη ηφαιστείου λόγου χάρη, μπορεί να δημιουργήσει πολύτιμα κτερίσματα.

Μια αναστάτωση στη μακραίωνη ζωή της κοιλάδας της Νωνάκριδος συγκράτησε τα νερά του ποταμού Κράθη και έτσι δημιουργήθηκε αυτή η υγρή πινελιά στο τοπίο της ορεινής Αχαΐας.

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΕ ΥΨΟΜΕΤΡΟ

Λέμε συχνά ότι από ψηλά η Γη μοιάζει με ζωγραφιά και από εδώ πάνω, από την κορφή του Προφήτη Ηλία, μια έξαρση του σώματος του Χελμού, το τοπίο φαντάζει σαν ακουαρέλα με την υγρασία και τη διαφάνεια αυτού του ζωγραφικού ιδιώματος. Η θέα της λίμνης Τσιβλού είναι εκπληκτική. Μια μικρή βαθυκύανη κηλίδα τριγυρισμένη από δάση και βουνοκορφές που κρατούν το χιόνι τους. Φτάσαμε εδώ, σε αυτό το μοναδικό σημείο θέας, από μια δύσκολη διαδρομή ακόμη και για τετρακίνητο όχημα, η οποία ξεκίνησε από το Διακοφτό, τράβηξε προς Αγιο Στέφανο και Αγία Ειρήνη, αλλά τελικά λοξοδρόμησε αριστερά και μπήκε στο φαράγγι του Βουραϊκού, κινήθηκε δίπλα στο ποτάμι και στάθμευσε στον σταθμό Νιάματα όπως το οδοντωτό τρενάκι. Μετά άρχισε να ανεβαίνει, με θέα στον Βουραϊκό, ανάμεσα σε συστάδες πεύκων και βραγιές αμπελιών, για τα Βρόσθενα (13 χλμ.), μέχρι που βγήκε στη δημοσιά για τα Καλάβρυτα. Τράβηξε αριστερά και από την ταβέρνα Καταφύγιο μπήκε ξανά στα χώματα για Κερνίτσα με τα μπουκέτα των κερασιών της και με κατεύθυνση προς τα δεξιά. Η θέα του Κορινθιακού και οι χιονισμένες απέναντι κορφές του Παρνασσού είναι συναρπαστικές.

Ακολουθούμε τις κόκκινες πινακίδες προς Πετρούχι και Αϊ-Λια στη ζώνη των ελάτων και ανεβαίνουμε στον Προφήτη Ηλία, για να μείνουμε άφωνοι από τη θέα των κυματισμών των βαθυπράσινων πλαγιών με τη γαλάζια βούλα της λίμνης Τσιβλού. Αυτή η βίγλα της ομορφιάς του Χελμού απέχει από την αφετηρία της διαδρομής 33,5 χλμ. Μένουμε εκεί αρκετή ώρα εκστατικοί, έως ότου με κρύα καρδιά και γαληνεμένα μάτια αποφασίζουμε να κατηφορίσουμε προς τη λίμνη μέσω της Κάτω Ποταμιάς και μετά να φτάσουμε στη Ζαρούχλα (53 χλμ. από το Διακοφτό).

ΤΣΙΒΛΟΣ ΚΑΙ ΚΡΑΘΗΣ

Η γαλήνη που αποπνέει το τοπίο καθρεφτίζεται στα νερά της λίμνης. Πριν, όμως, ζωηρεύει το τοπίο ο ποταμός Κράθης με την ορμητική ροή του. Αυτό κάνει αιώνες τώρα, αφού το όνομά του προέρχεται από το αρχαίο ρήμα κίρνασθαι, που σημαίνει ενώνω. Αυτό, όμως, αφορά μόνο τις δύο διαφορετικές πηγές του, γιατί ουσιαστικά αυτός οριοθετεί την έναρξη του τοπίου της αθέατης ακόμη λίμνης Τσιβλού. Ο ορθός δρόμος για τη λίμνη ξεστρατίζει από την Εθνική οδό Αθηνών – Πατρών προς Ακράτα (στο 150ό χλμ.) και αμέσως περνά από κάτω της και αρχίζει να ανηφορίζει προς Ζαρούχλα (35 χλμ.) περνώντας από τον Πύργο και τη Βαλίμη, με τα ωραία πετρόκτιστα σπίτια, έχοντας πάντα συντροφιά τη θέα του Κορινθιακού. Και όταν αυτή σε εγκαταλείπει, αρχίζει να ταξιδεύει μαζί σου ένα επιβλητικό τοπίο, μέχρι το 24ο χλμ., όπου καλείσαι να βγεις από τον συνηθισμένο δρόμο και να πας προς την έκπληξη της λίμνης (2,5 χλμ.). Περνάς πάνω από το γεφύρι του ποταμού Κράθη και αρχίζουν να σε προϊδεάζουν τα λιγοστά σπίτια του χωριού Τσιβλός, η ταβέρνα Πέτρινο και μετά οι αντανακλάσεις της ίδιας της λίμνης μέσα από τα «παράθυρα» του δάσους.

Ο ΜΕΖΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ

Την ακτογραμμή της λίμνης περιτριγυρίζει βατός χωματόδρομος, ειδυλλιακός για περπάτημα (περίπου 1 ώρα) και απίθανος για ποδήλατο βουνού. Μια διακλάδωση του παραλίμνιου δρόμου ξεστρατίζει για τον Παράδεισο της κυρίας Κατερίνας για διάφορες δυνατές γεύσεις της λίμνης. Κάτω στην παραλία, η λίμνη ανοίγεται μπροστά σου σαν βεντάλια και μέσα στο εστιατόριο απλώνονται με παρόμοιο τρόπο οι αυθεντικές νοστιμιές της ενδοχώρας. Λένε ότι αυτό που έχει περισσότερη αξία δεν είναι το παραδοσιακό, αλλά το γνήσιο. Και ο Κώστας μάς λέει ότι για αυτόν ακριβώς τον λόγο τού αρέσει το τσίπουρο που φτιάχνει από «αστρίβιαστα» (χωρίς να πιεστούν) τσάμπουρα. Είναι γνήσιο και πάει πολύ με την καλή παρέα. Αυτή είναι ο καλύτερος μεζές για το τσίπουρο, λέει η κυρία Κατερίνα, αλλά δεν παραλείπει να ετοιμάσει και πραγματικές νοστιμιές, κολοκυθοκεφτέδες, τυροκαυτερή, λουκάνικο, κεφτεδάκια, κολοκυθόπιτα με γλυκιά κολοκύθα, άγρια χόρτα, ζυμωτό ψωμί, λαχανοντολμάδες, κουνελάκι στιφάδο και, το κορυφαίο όλων, κόκορα κρασάτο. Για το τέλος μιας τέτοιας περιήγησης υπάρχει η γλυκιά γεύση του κολοκυθιού, του σύκου, του κυδωνιού ή του μαύρου κερασιού από τα δικά τους δέντρα.