Πάνε 35 χρόνια από τότε που η σχολική κοινότητα του Αγ. Ιωάννη ξεκίνησε δειλά-δειλά τα πρώτα της βήματα. Η ιστορία αυτού του σχολείου είναι άμεσα συνυφασμένη με την ιστορία της ελληνικής παροικίας της Μελβούρνης. Με όλα τα θετικά της επιτεύγματα, αλλά και τις πολλές δύσκολες στιγμές που η διχόνοια έσπειρε κατά καιρούς στους κόλπους της. Εντούτοις, το κύριο χαρακτηριστικό της ιστορίας του ελληνορθόδοξου Κολλεγίου «Αγ. Ιωάννης» (όπως σήμερα ονομάζεται το σχολείο που γεννήθηκε ως Αγ. Ιωάννης North Carlton) δεν είναι οι θυελλώδεις με την καλή αλλά και κακή έννοια σελίδες. Είναι η προσφορά του όχι μόνο στην παροικία και στους χιλιάδες μαθητές του αλλά και στην αυστραλιανή κοινωνία γενικότερα. Γιατί η σχολική κοινότητα του Αγ. Ιωάννη δουλεύει ακούραστα τα τελευταία 35 χρόνια για την διατήρηση της ελληνικής γλώσσας, την καλλιέργεια της ελληνικής κουλτούρας στην ζωή των νέων της παροικίας μας και σίγουρα θεωρείται ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της ελληνικής εκπαίδευσης στην Μελβούρνη.

Και ενώ τους καρπούς αυτής της προσφοράς πολλοί πρώην μαθητές του Κολεγίου «Αγ. Ιωάννης» τους δρέπουν σήμερα σε επαγγελματικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο, τα 35α γενέθλια του πρώτου δίγλωσσου σχολείου της ελληνικής παροικίας της Μελβούρνης δεν αποτελούν μόνο μία ευκαιρία «για απολογισμό και στρατηγικό σχεδιασμό όσον αφορά τα μελλοντικά σχέδια του σχολείου» όπως χαρακτηριστικά λέει ο δικηγόρος, Βασίλης Γιαβρής, κάποτε μαθητής του κολεγίου και σήμερα μέλος του Δ.Σ. του, αποτελούν και μία πάρα πολύ καλή ευκαιρία για να τιμηθούν οι αφανείς του ήρωες. Οι δάσκαλοί του. Εξ ου και η καθιέρωση της ετήσιας διάλεξης Santo Costanzo, την οποία φέτος θα παρουσιάσει μία εξέχουσα προσωπικότητα, όχι μόνο της νομικής κοινότητας της Μελβούρνης, αλλά και της Αυστραλίας, ο διακεκριμένος δικηγόρος, Julian Burnside ΑΟ QC.

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ…

«Εις μεν τον πατέρα μου οφείλω το ζην, εις δε τον διδάσκαλό μου το ευ ζην» είχε πει ο Μέγας Αλέξανδρος για τον Αριστοτέλη και αυτό το ρητό έρχεται στο μυαλό μου όταν ο Βασίλης Γιαβρής, αρχίζει να μιλά για την επετειακή διάλεξη που θα δοθεί την Δευτέρα το βράδυ στις 6.30 το απόγευμα στο Κολέγιο «Αγ. Ιωάννης» και θα καθιερωθεί να δίνεται σε ετήσια βάση. Ο θεσμός αυτός θα φέρει το όνομα ενός «μεγάλου» δασκάλου όπως τον περιγράφει ο Βασίλης, του Santo Costanzo.
Ο καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής, Νομικών και Μαθηματικών, Santo Costanzo, ήταν ιταλικής καταγωγής και ξεκίνησε στο Κολέγιο από το 1982 όταν ο Αγ. Ιωάννης ήταν στο Carlton ακόμα. Έφτασε μέχρι το αξίωμα του υποδιευθυντή, αλλά δεν θέλησε ποτέ να γίνει διευθυντής του σχολείου, όπως και ενώ είχε τη δυνατότητα να δουλέψει σε άλλα σχολεία αυτός επέλεξε να μείνει εκεί.

«Ήταν μία τρομερή φυσιογνωμία για το σχολείο και τους χιλιάδες μαθητές που αποφοίτησαν απ’ αυτό. Είχε κάτι το ιδιαίτερο αυτός ο δάσκαλος, δεν ήταν μόνο ένας πάρα πολύ καλός καθηγητής, ήταν και ιδιαίτερα αγαπητός στα παιδιά. Αγαπούσε πραγματικά αυτό το σχολείο» λέει ο Βασίλης και προσθέτει… «Είχε σπουδάσει νομική και θα μπορούσε κάλλιστα να αγορεύσει, αλλά τον κέρδισε το να γίνει δάσκαλος. Και δεν αγαπούσε μόνο τους μαθητές που φοιτούσαν σ’ αυτό αλλά διατηρούσε μία πολύ καλή σχέση και με τους αποφοίτους. Εμένα με δίδαξε Διεθνή Πολιτική και είχε τρομερή επιρροή στη δική μου ζωή, αλλά και στην ζωή πολλών άλλων συμμαθητών μου. Ίσως και ένας από τους λόγους που δέχθηκα σήμερα να συμμετάσχω στο Δ.Σ. είναι αυτός. Θυμάμαι τελειώναμε την Παρασκευή και μετά όλοι μαζί πηγαίναμε για καφέ και εκεί συζητούσαμε, για τα μαθήματα, για τη ζωή μας. Συγχωρέθηκε το 2009 σε ηλικία 50 ετών, πολύ νέος και αυτός μας σόκαρε όλους» καταλήγει.

Ο Βασίλης Γιαβρής δακρύζει καθώς μιλά για τον δάσκαλό του. Θυμάται ότι παρ’ ολίγο να μην καταφέρει να πάει στην κηδεία του ανθρώπου που έβαλε τα θεμέλια του «ευ ζην του». «Είχα δικαστήριο εκείνη τη μέρα. Και η σκέψη ότι δεν μπορούσα να πάω να τον αποχαιρετήσω με τρέλαινε. Στο παρά πέντε, όμως, ο δικαστής αποφάσισε να αναβάλλει τη δίκη για καθαρά δικούς του λόγους και κατάφερα να του πω το τελευταίο αντίο. Για μένα αυτές οι ώρες του αποχαιρετισμού θα παραμείνουν από τις πλέον ανεξίτηλα χαραγμένες στην μνήμη μου. Αυτές και εκείνο το παντοτινό του χαμόγελο, τα τόσο εκφραστικά του μάτια. Ήταν άνθρωπος που σου μιλούσε με τα μάτια. Σε κοιτούσε και δεν χρειαζόταν να σου πει αν έκανες μία αταξία ή μία καλή πράξη, το καταλάβαινες αμέσως από τον τρόπο με τον οποίο σε κοιτούσε».

Και η πρώτη διάλεξη προς τιμήν αυτού του μεγάλου δασκάλουν θα δοθεί από έναν άλλον επίσης μεγάλο νομικόν πάνω σε ένα εξίσου μεγάλο θέμα. Η διάλεξη του Julian Burnside QC, του δεινού μαχητή για τα ανθρώπινα δικαιώματαν φέρει τον τίτλο «Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Αυστραλία: Αυτοί είμαστε στην πραγματικότητα;» και η επιλογή του Burnside, αλλά και του συγκεκριμένου θέματος δεν είναι τυχαία, όπως μας λέει ο Βασίλης Γιαβρής.

«Μας τιμά το γεγονός ότι ο Julian Burnside δέχθηκε να δώσει την πρώτη διάλεξη του θεσμού. Είναι ένας ομιλητής που αξίζει να τον ακούσουμε και είναι μοναδική ευκαιρία που τον έχουμε κοντά μας. Θεωρούμε επίσης ότι αυτό το θέμα είναι ένα πολύ σπουδαίο θέμα στην σημερινή αυστραλιανή κοινωνία. Ένα ζήτημα, θα έλεγα, για το οποίο πρέπει, όχι μόνο οι μαθητές, αλλά και η ευρύτερη ελληνική παροικία, την οποία και καλούμε να έρθει στην διάλεξη, να πληροφορηθεί. Θέτει κάποια ερωτήματα που πρέπει να μας προβληματίσουν και οφείλουμε ως πολίτες να προβληματιστούμε και να ενδιαφερόμαστε για το τι συμβαίνει γύρω μας. Είναι ένα ζήτημα που δεν έχει σύνορα. Δεν θέλαμε να κάνουμε κάτι πάνω σε πολιτιστικά θέματα, γίνονται πολλές παρόμοιες διαλέξεις πάνω σ’ αυτά τα θέματα και καλώς γίνονται. Θέλαμε να ανοίξουμε, αν θέλετε, τους ορίζοντες των μαθητών και όσων άλλων έρθουν. Εν τω μεταξύ, το καινούριο Δ.Σ. και, συγκεκριμένα, ο προεδρεύον του ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ιάκωβος, έχει μία πολύ ιδιαίτερα προοδευτική άποψη και πιστεύει ότι χρειάζεται αυτός ο προβληματισμός για θέματα που αφορούν όχι μόνο την παροικία μας αλλά και γενικότερα την αυστραλιανή κοινωνία».

ΚΑΙ ΜΕΤΑ;

Το παρελθόν ενός ναού της γνώσης, όπως είναι κάθε σχολείο, είναι σωστό να μην ξεχνιέται και να τιμάται. Είναι όμως το παρόν και οι βάσεις που τίθενται σε χρόνο Ενεστώτα που θα αποφασίσουν το μέλλον αυτής της σχολικής κοινότητας.

Πάνε περίπου οκτώ μήνες από τότε που έγιναν κάποιες σημαντικές αλλαγές στο ελληνορθόδοξο Κολέγιο «Αγ. Ιωάννης». Κατ’ αρχήν άλλαξε το Δ.Σ. του σχολείου, το οποίο, όπως μας πληροφορεί ο Βασίλης Γιαβρής, τώρα πλαισιώνουν, εκτός από τους δύο θρησκευτικούς ηγέτες της παροικίας της Μελβούρνης, τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Δέρβης κ. Ιεζεκιήλ και τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Μιλητουπόλεως κ. Ιάκωβο, και έξι ακόμα διακεκριμένοι επαγγελματίες τόσο στον χώρο της εκπαίδευσης όσο και σε άλλους επαγγελματικούς τομείς.

Όπως μας λέει ο Βασίλης Γιαβρής, ήδη το 2014, έγιναν σημαντικές επενδύσεις όσον αφορά το διδακτικό προσωπικό του σχολείου, καθώς προσελήφθηκαν πέντε νέοι δάσκαλοι και ο σημερινός «ακούραστος» όπως αποκαλεί τον διευθυντή του κολεγίου κ. Χάρη Λαδόπουλο, χαίρει της πολύτιμης βοήθειας της νέας υποδιευθύντριας Denise Summers, που ήρθε φέτος στο κολέγιο με προϋπηρεσία από το Melbourne Girls Grammar στο οποίο επίσης κατείχε διευθύνουσα θέση.

«Είναι το πρώτο δίγλωσσο σχολείο και πρέπει να προχωρήσει σε σωστές βάσεις και να μπει σε σωστά πρότυπα. Γίνεται μία πολύ μεγάλη προσπάθεια να συγκροτηθεί Alumni και μέσα στο 2014 θα ξεκινήσουν νέα έργα υποδομής. Το πρώτο που ξεκινά σε λίγο καιρό είναι η κατασκευή νέων εργαστηρίων ενώ στα σχέδια αναβάθμισης του σχολείου έχει ενταχθεί για το 2015 και η κατασκευή Κέντρου για Παιδιά Προσχολικής Ηλικίας» μας λέει ο Βασίλης.

Προσθέτει, επίσης, ότι η συνδρομή της Ιεράς Αρχιεπισκοπής σ’ αυτό το έργο και η αποφασιστικότητα του Θεοφιλέστατου Επισκόπου κ. Ιακώβου, στο να συνεχιστεί το έργο του Κολεγίου, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο.

Η 35ετία του Κολεγίου θα γιορταστεί με πολλές ακόμα εκδηλώσεις. Η σημαντικότερη, πάντως, σύμφωνα με τον ομογενή δικηγόρο, είναι αυτή η διάλεξη όχι μόνο λόγω Burnside, αλλά κυρίως λόγω Costanzo. Και καταλαβαίνω απόλυτα γιατί το λέει αυτό. Αν μη τι άλλο, ο κ. Santo Costanzo ήταν αυτό που κάθε καλός δάσκαλος οφείλει να είναι. Ένας άνθρωπος που όχι μόνο όπλιζε με γνώσεις του μαθητές του, αλλά και τους ενέπνεε στο να οραματιστούν και να προσπαθήσουν για ένα καλύτερο αύριο. Και τα λόγια του πρώην μαθητή του Βασίλη Γιαβρή, αποπνέουν αυτό ακριβώς που ο δάσκαλός του, του έμαθε. Με ένα κράμα διακριτικής αποφασιστικότητας και δέσμευσης για τo σχολείο που τον πρωτομύησε στον κόσμο της γνώσης, ενώνει την δική του προσπάθεια με αυτήν των συνεργατών του και όλοι μαζί οραματίζονται ένα καλύτερο και δημιουργικότερο αύριο.