Να αφήσει στην άκρη τις εξυπνάδες ο θησαυροφύλακας, Joe Hockey, και να ειπεί ευθέως, ότι η κυβέρνηση θέλει να μας «σφάξει» με τον πρώτο προϋπολογισμό της, για να ξεχάσουμε μέχρι τις επόμενες εκλογές τον πόνο και την οδύνη που θα υποστούμε.
Να μας ειπεί ευθέως ο άνθρωπος, ότι η πολιτική της συντηρητικής παράταξης προβλέπει τη «νόμιμη αρπαγή» από τους φτωχούς για την ενίσχυση των εχόντων. Οι Έλληνες, ειδικότερα, θα τον καταλάβουμε εύκολα, διότι ο μεγάλος πρόγονος, ο Σόλωνας, λάμβανε μέτρα ενίσχυσης της αθηναϊκής οικονομίας τα οποία βασίζονταν στην ανισότητα, όχι στην ισότητα.
Οι Έλληνες έχουμε και το παράδειγμα την μνημονιακών, που μοιράζουν το πετσί του αδύναμου Έλληνα –δεν του έχει μείνει τίποτα άλλο– στα τζάκια της χώρας, διασφαλίζοντας με αυτή τη μέθοδο τη διαιώνιση του καπιταλιστικού συστήματος με τις γνωστές διαστρωματώσεις των καπιταλιστικών κοινωνιών.
Για να μην πλατειάζουμε, η κυβέρνηση Abbott θέλει, απαρεγκλίτως, «να διορθώσει» τα τραγικά, οικονομικά λάθη των πρώην Εργατικών κυβερνήσεων Rudd–Gillard-Rudd τα οποία «συσσώρευσαν ελλείμματα και χρέη».
Η υπεύθυνη, οικονομικά, κυβέρνηση Abbott θέλει απαρεγκλίτως, να μειώσουμε τα ελλείμματα και τα χρέη, το συντομότερο δυνατόν, ώστε να νοιώθουμε όλοι σιγουριά για το μέλλον μας, να φιλοδοξούμε για περαιτέρω βελτίωση του βιοτικού μας επιπέδου, να διατηρήσουμε την υψηλή (ΑΑΑ) πιστοληπτική μας δυνατότητα.
Και θέλει, απαρεγκλίτως, η κυβέρνηση να «δαμάσει» τα ελλείμματα και να «καθηλώσει» τα χρέη σε περίοδο που Αυστραλοί και ξένοι οικονομικοί αναλυτές συμφωνούν, ότι δεν συντρέχει λόγος δραστικών περικοπών με κίνδυνο να ολισθήσει η εθνική οικονομία σε ύφεση. Δεν ξέρουν οι Tony Abbott και Joe Hockey και ξέρουν «οι γκουρού» της οικονομικής ανάλυσης;
Γιατί θέλει η κυβέρνηση, απαρεγκλίτως, να περικόψει δαπάνες, οι οποίος θα πλήξουν τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, ενώ η οικονομία δεν βρίσκεται σε ύφεση και αναπτύσσεται με αργό μεν, αλλά σταθερό ρυθμό;
Μην παρασύρεστε από τις δηλώσεις του θησαυροφύλακα Hockey, ότι κάθε πολίτης πρέπει «να σηκώσει» το οικονομικό φορτίο, που τους αναλογεί για την προστασία της εθνικής οικονομίας. Τούτα είναι λαϊκισμοί, που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να κοιμίσει το λαό.
Πόσους εκατομμυριούχους γνωρίζετε, που εξαρτώνται από τη σύνταξη γήρατος, επίδομα ασθενείας, επίδομα ανεργίας, οικογενειακό επίδομα, φοιτητικό επίδομα κ.ά. Κανένα, φυσικά, διότι οι έχοντες έχουν και τον τρόπο να απολαμβάνουν τη ζωή τους χωρίς καθημερινούς ελέγχους από το Centrelink.
Ποιους θα «σφάξει», λοιπόν, η κυβέρνηση για να «αποταμιεύσει» τα δισεκατομμύρια που χρειάζεται για να χρηματοδοτήσει τις προεκλογικές εξαγγελίες της, η προκλητικότερη των οποίων είναι η πριμοδότηση του κόστους παιδικής φροντίδας γονέων με υψηλά εισοδήματα (Paid Parental Leave). Η «γενναιοδωρία» του πρωθυπουργού μας προς τους έχοντες, που έχει προκαλέσει αντιδράσεις και εντός της κυβέρνησης, θα κοστίζει στις επιχειρήσεις και στους μη έχοντες 5,5 δισεκατομμύρια ετησίως.
Παραπλανά το λαό ο πρωθυπουργός, δηλώνοντας ότι το κόστος της συγκεκριμένης πολιτικής θα καλύπτεται από ειδική εισφορά 1,5% που θα πληρώνουν οι μεγάλες επιχειρήσεις. Δεν εξηγεί στο μέσο πολίτη, ότι επιβαρύνεται το εφάπαξ του από το μέτρο αυτό.
Ως κράτος δεν μπορούμε να ξοδεύουμε περισσότερα χρήματα από αυτά που κερδίζουμε. Πρέπει να υπάρχει ισολογισμός εσόδων-εξόδων για να κινείται αποδοτικά η οικονομία, να μπορούμε να επενδύουμε σε έργα υποδομής, να περιθάλπουμε τους ασθενείς και του ηλικιωμένους, να μορφώνουμε τα παιδιά μας να φροντίζουμε την άμυνα της χώρας.
Όμως, ο ισολογισμός αυτός δεν πρέπει να επιτυγχάνεται σε βάρος συγκεκριμένων κοινωνικών στρωμάτων. Οι πολίτες πρέπει να συνεισφέρουμε ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητές του και να λαμβάνουμε από την κεντρική εξουσία ο καθένας ανάλογα με τις ανάγκες του. Οι κυβερνήσεις δεν πρέπει να εξαντλούν την πλειοψηφία με φορομπηχτικά και άλλα μέτρα, για να ζει καλά η μειοψηφία.
Ευχόμαστε οι ψηφοφόροι της Δυτικής Αυστραλίας να καταθέσουν –εκ μέρος ημών των υπολοίπων- στην κάλπη την ένστασή τους για την πρόθεση του δίδυμου Abbott-Hockey να πάρει από τους φτωχούς – με το πρόσχημα του δημοσιονομικού εξορθολογισμού.
