Φέτος συμπληρώνω 40 χρόνια στη δημοσιογραφία. Μια ολόκληρη ζωή. Σκέφτηκα, λοιπόν, με αυτή την επέτειο να καταγράψω κάποιες από τις εμπειρίες μου, με την ελπίδα ότι θα ενδιαφέρουν και τους αναγνώστες του «Νέου Κόσμου».
Εδώ και χρόνια ήθελα να γράψω ένα βιβλίο με τίτλο «Όσα δεν έγραψα και όσα δεν είπα». Μέσα από τις σελίδες του ήθελα να αναφερθώ σε γεγονότα και πρόσωπα που δεν «φωτίστηκαν» όσο θα έπρεπε.
Τόσο για ηθικούς όσο και για νομικούς λόγους, δεν μπορώ να καταγράψω στις σελίδες του «Νέου Κόσμου» πολλά απ’ αυτά τα γεγονότα ούτε και ν’ αναφέρω «καυτές αλήθειες» για πολλά γνωστά πρόσωπα, εδώ, στην Ελλάδα και αλλού.
Στα κείμενα που θα ακολουθήσουν (όταν θα έχω χρόνο και όχι απαραίτητα κάθε εβδομάδα) δεν θα γράψω μέρος της αυτοβιογραφίας μου. Ούτε και ιστορία…
Απλώς, θα αναφερθώ σε διάφορα σημαντικά και ασήμαντα γεγονότα, που, ίσως, φωτίσουν και κάποιες πτυχές της παροικιακής μας ιστορίας. Κι ακόμα να σας θυμίσουν κάποια πράγματα που έχουν ξεχαστεί.
Την αφορμή γι’ αυτή την «καταγραφή» μου έδωσε ένα πρόσφατο δημοσίευμα στην εφημερίδα «The Australian» για το πώς ΔΕΝ έγινε η συγχώνευση της Special Broadcasting Service (SBS) με το Australian Broadcasting Service (ABC).
Όπως συνηθίζεται στην Αυστραλία, μετά από 30 χρόνια, επιτρέπεται να δημοσιευθούν κυβερνητικές αποφάσεις, συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου και άλλα που θεωρούνται «απόρρητα» επί τρεις δεκαετίες.
Φέτος, λοιπόν, μεταξύ άλλων, στα έγγραφα που δόθηκαν στη δημοσιότητα έγινε αναφορά και στο πώς ματαιώθηκε η συγχώνευση των δυο κρατικών ραδιοτηλεοπτικών υπηρεσιών.
Στην αναφορά τονιζόταν ότι η απόφαση πάρθηκε σε χρόνο-ρεκόρ χωρίς ιδιαίτερη συζήτηση από το υπουργικό συμβούλιο και αφού είχε ανακοινωθεί η απόφαση.
Η αλήθεια είναι λίγο διαφορετική.
Ήταν κάπου στην δεκαετία του ’80 με πρωθυπουργό τον Εργατικό, Μπομπ Χόουκ, και υπουργό Επικοινωνιών τον Γκάρεθ Έβανς.
Για λόγους «οικονομίας» η Εργατική κυβέρνηση αποφάσισε την συγχώνευση του ABC με το SBS.
Τότε η SBS -τηλεόραση και ραδιόφωνο- είχαν μεγάλη απήχηση στις τάξεις των μεταναστευτικών κοινοτήτων. Και οι μη αγγλόφωνοι Αυστραλοί πολίτες αντέδρασαν έντονα στη συγχώνευση με συγκεντρώσεις, υπογραφές και διαμαρτυρίες. Το θέμα έγινε πρωτοσέλιδο και στο «Νέο Κόσμο».
Παρά την μαζική κινητοποίηση, η κυβέρνηση ήταν ανένδοτη.
Μέχρι τον πρώτο Φεστιβάλ «Αντίποδες» και το κλείσιμο της Lonsdale Street για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου. Ήταν μια ιδέα του τότε προέδρου της Κοινότητας, Σάββα Παπασάββα, που ήθελε η 25η Μαρτίου να κηρυχτεί αργία για τους Έλληνες της Αυστραλίας.
Εκείνη τη χρονιά η 25η Μαρτίου συνέπεσε να ήταν καθημερινή (Τετάρτη) και χιλιάδες Έλληνες είχαν ανταποκριθεί στο κάλεσμα της Κοινότητας και γέμισαν ασφυκτικά την Lonsdale Street.
Την εκδήλωση, όπως συνηθιζόταν τότε με τις περισσότερες εκδηλώσεις, την παρουσίαζε η Ρένα Φραγκιουδάκη.
Πολλοί οι επίσημοι προσκεκλημένοι και κορυφαίος μεταξύ αυτών ο πρωθυπουργός, Μπομπ Χόουκ.
Πρώτη εκδήλωση του είδους με προβλήματα και καθυστερήσεις. Η Ρένα ενημερώθηκε ότι η καθυστέρηση οφειλόταν στον πρωθυπουργό, Μπομπ Χόουκ, και το είπε από μικροφώνου, κάτι που προκάλεσε την αντίδραση του πρωθυπουργού όταν το έμαθε αργότερα.
Οι πολλές χιλιάδες των ομογενών αποθέωσαν τον Μπομπ Χόουκ και ο ίδιος το απολάμβανε.
Όταν τελείωσε το επίσημο πρόγραμμα, ο πρωθυπουργός και αρκετοί καλεσμένοι ανέβηκαν στο κτίριο της Κοινότητας για ένα ποτό.
Ανέβηκα κι εγώ, μαζί με την Άντζελα Πύρδα, η οποία, για λογαριασμό του ελληνικού προγράμματος της SBS (τότε 3ΕΑ) κάναμε την κάλυψη της εκδήλωσης.
Μεταξύ αυτών που πρωτοστατούσαν στις κινητοποιήσεις για να μη γίνει η συγχώνευση SBS-ABC ήταν και ο Σάκης Ζαφειρόπουλος, ο οποίος μας ενεθάρρυνε να πλησιάσουμε τον πρωθυπουργό και να του κάνουμε σχετική ερώτηση.
Η Άντζελα Πύρδα άνοιξε το μικρόφωνο και εγώ πλησίασα τον πρωθυπουργό που, ίσως, να είχε πιει και ένα δυο ποτηράκια.
Η απάντησή του μας άφησε άναυδους:
«Να πείτε στους ακροατές σας ότι η συγχώνευση δεν θα γίνει».
Θα ήταν μεσάνυχτα και το 3ΕΑ είχε ήδη κλείσει. Πρωί-πρωί τρέχω στο σταθμό, λέω στην αίθουσα σύνταξης την είδηση, ακούν τις δηλώσεις του Χόουκ και μου λένε ότι δεν θα μεταδοθούν έως επιβεβαιωθούν.
Τότε ήμουν και συντονιστής του ελληνικού προγράμματος, οπότε πήρα την ευθύνη να μην υπακούσω στην εντολή και είπα στην Άντζελα Πύρδα να μεταδώσει τη συνέντευξη, όπως και έγινε.
Σε χρόνο-ρεκόρ η διεύθυνση της υπηρεσίας από το Σίδνεϊ ζήτησε την κασέτα. Δεν πίστευαν στ’ αυτιά τους όταν άκουσαν την δήλωση του Χόουκ, αφού τόσες και τόσες κινητοποιήσεις άφηναν ασυγκίνητη την κυβέρνηση.
Σε λίγο ζήτησαν αντίγραφο της κασέτας και από το γραφείο του πρωθυπουργού.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας εξεδόθη μια ανακοίνωση που δημοσιεύθηκε την επόμενη μέρα στον αγγλόφωνο Τύπο (τότε δεν υπήρχε διαδίκτυο)
«Όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός, Μπομπ Χόουκ, σε δημοσιογράφο του ελληνικού προγράμματος του 3ΕΑ, η συγχώνευση του ABC με το SBS δεν θα γίνει».
Ο υπουργός Επικοινωνιών, Γκάρεθ Έβανς, ενοχλήθηκε που η απόφαση πάρθηκε ερήμην του, αλλά δεν είχε πολλές επιλογές.
Έτσι, στο υπουργικό συμβούλιο η απόφαση επικυρώθηκε χωρίς πολλές συζητήσεις, όπως γράφτηκε στα πρακτικά που δημοσιοποιήθηκαν πρόσφατα.
Εσείς, όμως, σήμερα μάθατε την πραγματική ιστορία.
Τέτοιες, λοιπόν, ιστορίες-μεταξύ άλλων-θα καταγραφούν σ’ αυτή την σειρά που ξεκινήσαμε σήμερα.
