Επειδή έχω το ψώνιο να κόβω κείμενα που μ’ ενδιαφέρουν από εφημερίδες, περιοδικά και άλλα έντυπα και να τα καταχωνιάζω, κάπου-κάπου ανατρέχω στο σχετικό φάκελο και σκαλίζω για να βρω κάτι που θεωρώ ενδιαφέρον για να γράψω και να σας… το προσφέρω. Ένα πολύ ενδιαφέρον γράμμα είχε σταλεί στην εφημερίδα «Εστία» σχετικά με την τοποθέτηση του «γιγαντιαίων διαστάσεων» αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στο κέντρο των Σκοπίων. Αποστολέας της επιστολής, ο κ. Κωνσταντίνος Ι. Σκαλτσάς, Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου. Ορισμένες από τις ενδιαφέρουσες ιστορικές αναφορές, που καταθέτει στη συγκεκριμένη επιστολή, άκρως ενδιαφέρουσες, μου ήταν γνωστές μια και είμαι λάτρης των λεπτομερειών της ιστορίας μας. Υπήρξαν και ορισμένα από τα αναφερόμενα στην επιστολή που, ομολογώ, μου ήταν τελείως άγνωστα. «Η καινοφανής θεωρία ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είναι ο «γεννήτωρ» των Σλάβων-Σκοπιανών, δεν είναι μόνο προκλητική, αλλά και εξοργιστική εάν ληφθεί υπόψη, εκτός των άλλων, η γέννηση αυτού εις την Πέλλα το έτος 365 π.Χ και η εμφάνιση των Σλάβων εις τον πλανήτη της γης το έτος 600 μ. Χ, δηλαδή μετά από 956 έτη από της γεννήσεως του Βασιλέως της Ελληνικής Μακεδονικής Δυναστείας. Είναι, λοιπόν, ορθή η Ελληνική επιχειρηματολογία ότι το όνομα «Σκοπιανή Μακεδονία» εμπεριέχει το σπέρμα του αλυτρωτισμού και του Εθνικισμού των Σκοπίων, γνωστών μέχρι και το 1944 με το όνομα «Βαρδάσκα-Βαρντάσκα».
Πάσα προσπάθεια εμφανίσεως του Μ. Αλεξάνδρου ως γεννήτορα των Σλάβων είναι και μάταια και καταδικασμένη από την διεθνή βιβλιογραφία και από την διεθνή κοινή γνώμη. Από την άλλη πλευρά και η προσπάθεια ορισμένων να αποδείξουν πως ένας «αποδεδειγμένα Έλληνας», είναι Έλληνας, είναι περιττή, απρεπής και ασεβής. «Παρά ταύτα ας μου επιτραπεί η παράθεση ορισμένων, ενδεχομένως, αγνώστων, δια το πολύ κοινό, ιστορικών γεγονότων, τα οποία όχι μόνο τεκμηριώνουν πλήρως την Ελληνικότητα του Μ. Αλεξάνδρου, αλλά και την προσπάθεια αυτού (του Αλεξάνδρου) διαδόσεως της Ελληνικής γλώσσας εις τους λαούς της Ασίας, τους οποίους είχε κατακτήσει και εκπολιτίσει, ιδρύων Ελληνικά σχολεία, μνημεία, γυμναστήρια, βιβλιοθήκες, πόλεις, όπως την Αλεξάνδρεια, την καλουμένη «Αθήνα της εγγύς Ανατολής» κ.λπ. Εις τους Πέρσες π.χ. επέβαλε την εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας, όταν κατέστη κυρίαρχος αυτών. «Εκέλευσε γράμματά τε Ελληνικά μανθάνειν και Μακεδονικοίς όπλοις εντρέφεσθαι». Εις την Ελληνική γλώσσα επέβαλε να εξηγούνται και εξηγούντο οι ξένες επιγραφές για να είναι κατανοητές εις το Στράτευμα: «Την δε επιγραφήν αναγνούς εκέλευσεν Ελληνικοίς υποχάραξαν γραμμάσιν». Παραθέτουμε τα ανωτέρω προς αντίκρουση σλαβικών ισχυρισμών ότι ο Μ. Αλέξανδρος καλούσε τους υπασπιστές του «Μακεδονιστί», «Ανεβόα Μακεδονιστί καλών τους υπασπιστάς του. Δηλαδή σε γλώσσα μη ελληνική. Παρόμοιο ισχυρισμό προβάλουν, επειδή ο Μ. Αλέξανδρος κάλεσε τον εκτελεσθέντα για προδοσία στρατηγό Φιλώτα να απολογηθεί ενώπιον του Ελληνικού στρατού εις την «Μακεδονική διάλεκτο», ενώ ο Φιλώτας είπε ότι θα προτιμούσε να απολογηθεί εις την κοινή ελληνική γλώσσα, η οποία ήταν κατανοητή σε όλους και την οποία μιλούσε και ο ίδιος ο Μ. Αλέξανδρος, αγνοούντες ηθελημένα ότι οι Μακεδόνες χρησιμοποιούσαν μια «τοπική διάλεκτο», όπως είναι η Κρητική, η Πελοποννησιακή, η Ηπειρωτική, η Θεσσαλική διάλεκτος, η οποία, ταυτοχρόνως, ήταν και είναι γλώσσα Ελληνική.
Αυτή τη γλώσσα έμαθε ο Μ. Αλέξανδρος από τους γονείς του ( Φίλιππο και Ολυμπιάδα), από τους δασκάλους του (Φιλόσοφο Αριστοτέλη και άλλους), από τα ελληνικά βιβλία τα οποία διάβαζε «παιδιόθεν», ακόμη και στις εκστρατείες, μεταξύ των οπίων περιλαμβάνονταν και η «Ιλιάδα» του Ομήρου, την οποία, λέγεται, ότι γνώριζε από μνήμης.»
Ας σταματήσουμε όμως για σήμερα εδώ και την εβδομάδα, πρώτα ο Θεός, θα συνεχίσουμε με ορισμένα, ακόμη, ενδιαφέροντα για τον Μ. Αλέξανδρο.
