Εδώ έχουμε μια μετάφραση στα αγγλικά, από την Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη, ποιημάτων από τις συλλογές του ποιητή «Ηλίανθοι» και «Δροσοσταλίδες».
Ο Σπύρος Καραμούντζος, ταξιδευτής του χρόνου, βάζει στο χαρτί το μεγάλο απόθεμα ψυχής ως απόσταγμα των κατά καιρούς λογοτεχνικών-ποιητικών αναζητήσεών του, στο αρχιπέλαγος των γνώσεων, στις οποίες ο ίδιος δίνει πρωτεύοντα ρόλο. Και είναι αυτές οι γνώσεις, που πλημμυρίζουν «από φως, νοσταλγία, ευαισθησία, ανθρωπιά, αγάπη και έρωτα». Τα βασικά στοιχεία από τα οποία διακατέχεται η ποίηση του Σπύρου Καραμούντζου, που ο αναγνώστης θα ανακαλύψει να πλέουν διάχυτα στους στίχους αυτούς.
Οι δρόμοι της ποίησης, αλλά και της αναζήτησης που τη συνοδεύουν και την αναδεικνύουν, είναι πασίγνωστοι στον ποιητή γιατί τους έχει περπατήσει αρκετά, αλλά περπατώντας ανοίγεις νέους δρόμους και σε συνδυασμό με τις γνώσεις και την κατάλληλη χρήση τους επιχειρείς να φτάσεις σε ένα νέο επίπεδο. Όχι ένα κατ’ ανάγκην αποτέλεσμα γιατί η ποίηση δεν διακατέχεται από αυτοσκοπούς και τελεολογισμούς αλλά είναι μια συνεχής αναψηλάφηση τόσο του εσωτερικού μας κόσμου όσο και αυτού που μας περιβάλλει. Κι αυτούς τους νέους δρόμους είναι που βλέπουμε εδώ, καθώς ο Σπύρος Καραμούντζος δοκιμάζει να «λοξοδρομήσει», επιχειρώντας να μας μυήσει όχι μόνο στα δικά του μυστικά, αλλά και σ’ αυτά άλλων, εξίσου ολόδροσων, πολυανθισμένων κήπων.
Μιλάμε εδώ για την ποίηση χαϊκού, την ιαπωνική παραδοσιακή ποίηση που γράφεται αυστηρά σε μορφή τριών στίχων σε μέτρο 5-7-5 συλλαβών αντίστοιχα. Ένα είδος ποίησης όπου ο δημιουργός καλείται να αποτυπώσει ένα συναίσθημα, μια ερωτική εξομολόγηση, ένα απόφθεγμα, μια σκέψη, μια κατάθεση ψυχής, ίσως μια ολόκληρη ζωή.
Έτσι, όπως και στους «Ηλίανθους», όπου ο ποιητής θέλει τους αναγνώστες να στρέφουν τα βλέμματά τους στον ήλιο και να ακολουθούν την πορεία του, από την ανατολή έως τη δύση, έτσι και εδώ ακολουθεί μεν το ίδιο μονοπάτι, εκσφενδονίζοντας δηλαδή τα χαϊκού του, μικρά και χαριτωμένα, αλλά πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα, προσπαθώντας να μεταγγίσει στον αναγνώστη δροσοσταλίδες χαράς, ελπίδας και σκέψης.
Η μετάφραση πιστεύω ότι έχει επιτύχει κατά μεγάλο βαθμό να δώσει ανάγλυφη στην άλλη γλώσσα την αγωνία που διακατέχει τον ποιητή. Όσο συγκεκριμένο και προκαθορισμένο είναι το είδος της ποίησης χαϊκού άλλο τόσο αυστηρή και συγκεκριμένη πρέπει να είναι και η μετάφρασή του. Δεν υπάρχει εδώ η «πολυτέλεια» του να «παίξουμε» μ’ εκείνην και την άλλη έννοια κ.ο.κ. Η μετάφραση πρέπει να είναι κυριολεκτική και ο μεταφραστής πρέπει να είναι επαρκής γνώστης της συγκεκριμένης ποιητικής φόρμας, ει δυνατόν να είναι ποιητής και ο ίδιος.
Ο Σπύρος Καραμούντζος βραβεύτηκε στην Κίνα ως ένας από τους καλύτερους ποιητές του 2013 στον κόσμο από το Κέντρο Έρευνας Διεθνούς Ποίησης και Μετάφρασης για τη συλλογή «Poet’s Garden». Πολλά ποιήματα του βιβλίου αυτού μεταφράστηκαν στα κινεζικά και φιλοξενήθηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά της Κίνας και της Κορέας. Το τριμηνιαίο περιοδικό «THE WORLD POETS QUARTERLY» κυκλοφόρησε με ολοσέλιδο εξώφυλλο τον ποιητή ενώ το Κορεάτικο περιοδικό «THE INTERNATIONAL LITERARY ART MAGAZINE» φιλοξενεί ποιήματά του. Επίσης, η Βραζιλία, είναι ο νέος τόπος που φιλοξενεί πολλά ποιήματά του σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά, μεταφρασμένα στα πορτογαλικά.
