Η εφημερίδα The Age φιλοξενεί καθημερινά στις σελίδες της άρθρα πανεπιστημιακών, οικονομολόγων, κοινωνιολόγων, πολιτικών αναλυτών, κλπ., που σχολιάζουν θέματα της επικαιρότητας που σχετίζονται με τους τομείς της εξειδίκευσης και των ενδιαφερόντων τους.
Έχω παρατηρήσει πως τα σχόλια για τον Προϋπολογισμό που κατέθεσε η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση στις 13 Μαΐου συνεχίζονταν για ημέρες, κάτι που από ότι γνωρίζω δεν έχει γίνει με άλλους Προϋπολογισμούς στο παρελθόν.

Οι αναλύσεις και τα σχόλια των τελευταίων ημερών έχουν φέρει στην επιφάνεια νέες, αρνητικές επιπτώσεις, για διάφορα κοινωνικά στρώματα, μετά από την ανάλυση των «ψιλών γραμμάτων» του Προϋπολογισμού.

Σκέφτηκα, λοιπόν, να σταχυολογήσω κάποιες από αυτές τις επισημάνσεις/αναλύσεις, γιατί βρίσκω πως μας δίνουν τη δυνατότητα να ξεφύγουμε από τις γενικολογίες, και να διαμορφώσουμε πληρέστερη αντίληψη για τις πολλές αρνητικές, και επώδυνες, επιπτώσεις του Προϋπολογισμού, για τα ευάλωτα στρώματα της κοινωνίας, αλλά και για την παιδεία.

Στο άρθρο της με τίτλο “Wealth inequality matters in the land of the fair go” (16/5/14), η Janna Thompson, Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου La Trobe, κάνει την ακόλουθη παρατήρηση: «Είναι δύσκολο να πιστέψω ότι οι Διευθύνοντες Σύμβουλοι μεγάλων εταιρειών, η αμοιβή των οποίων είναι 70 φορές μεγαλύτερη από τον μέσο μισθό, δικαιούνται καλύτερη μεταχείριση από τους απλούς Αυστραλούς εργάτες».

Ο Tom Allard, στο άρθρο του με τίτλο: “Reshaping welfare: is this the new age of inequality?” (17/5/14), αναφέρεται στον Ben Phillips, μέλος του National Centre for Social and Economic Modelling, ο οποίος έκανε τις ακόλουθες παρατηρήσεις:

*Οικογένειες με μόνο έναν από τους δύο γονείς που εργάζεται, και το εισόδημα των οποίων κυμαίνεται μεταξύ $50.000 και $100.000, θα χάσουν γύρω στις $6.000 το χρόνο, άπαξ και τεθούν σε εφαρμογή όλα τα μέτρα του Προϋπολογισμού.

*Πάλι σύμφωνα με τον Ben Phillips, τα νέα μέτρα πλήττουν τους άνεργους κάτω των 25 ετών, καθώς θα υπάγονται στο επίδομα νέων, το οποίο είναι χαμηλότερο από το επίδομα ανεργίας κατά $46 την εβδομάδα.

ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ

Ο Hugh Mackay, διακεκριμένος κοινωνικός ερευνητής, στο άρθρο του με τίτλο “Abbott targets the sick, the poor and the elderly” (19/5/14) κατακρίνει την στοχοποίηση των ασθενών, των φτωχών, των νέων και των ηλικιωμένων, και αναφέρεται στις αρνητικές κοινωνικές επιπτώσεις του Προϋπολογισμού. Γράφει σχετικά:
«Στην Αυστραλία, το 20% των οικογενειών με τα υψηλότερα εισοδήματα κατέχουν το 62% του εθνικού πλούτου, ενώ το 20% με τα χαμηλότερα εισοδήματα κατέχουν λιγότερο από 1% του εθνικού πλούτου. Όπως συμβαίνει σε κάθε κοινωνία, η οικονομική ανισότητα έχει αναπόφευκτες κοινωνικές συνέπειες, όπως ο αριθμός των φυλακισμένων, ο κοινωνικός αποκλεισμός, ο κοινωνικός φθόνος και η κοινωνική κατάθλιψη».

Αναφορικά με το πώς οι περικοπές επηρεάζουν τις παραπάνω κατηγορίες πολιτών, ο Tom Allard, στο άρθρο του “Budget analysis withstands criticism», αναφέρεται στην ανάλυση του οργανισμού “National Centre for Social and Economic Modelling”, σύμφωνα με την οποία, οικογένειες που απαρτίζουν το κατώτερο ένα πέμπτο της εισοδηματικής κλίμακας, θα επωμισθούν περικοπές 2,9 δισεκατομμυρίων δολαρίων στα επόμενα τέσσερα χρόνια, σε σύγκριση με το 1,8 δισεκατομμύριο δολάρια που θα επωμισθούν οι οικογένειες που απαρτίζουν το υψηλότερο ένα πέμπτο της εισοδηματικής κλίμακας. Με άλλα λόγια, η υφιστάμενη ανισότητα διευρύνεται περαιτέρω.

Ο Jonathan Holmes, πρώην εκφωνητής του ABC, και νυν αρθρογράφος της εφημερίδας The Age, στο άρθρο του με τίτλο “Hard truths falling on electorate’s deaf ears” (21/5/14), κάνει την ακόλουθη επισήμανση:
«Ο Tony Abbott μας διαβεβαίωσε πριν από τις εκλογές ότι θα μπορούσε να επαναφέρει το πλεόνασμα στον Προϋπολογισμό χωρίς να αυξήσει τη φορολογία, ή να κάνει περικοπές στα προγράμματα υγείας και παιδείας, ή να μειώσει τις συντάξεις και τα επιδόματα. Μπορούσε να επαναφέρει το πλεόνασμα στον Προϋπολογισμό ‘by cutting waste’».

Αν και ο Jonathan Holmes δεν επεξηγεί τη φράση ‘by cutting waste’, είμαι βέβαιος με εκείνα που περιέγραψε στην παραπάνω παράγραφο αφήνει στους αναγνώστες να συμπεράνουν πως ο Tony Abbott με τη λέξη ‘waste’ (σπατάλη ή απορρίμματα) εννοούσε τα προγράμματα υγείας και παιδείας, καθώς και τις συντάξεις και τα επιδόματα, που έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες περικοπές. «Σπατάλη ή απορρίμματα», λοιπόν, τα κοινωνικά και εκπαιδευτικά προγράμματα…
Αποκαλυπτικός είναι ο πίνακας που δημοσιεύει η εφημερίδα The Age στην ίδια έκδοση, με τίτλο: “Poor families pay. The figures Joe Hockey didn’t want you to see”.

Ο πίνακας έχει ως εξής:
The four-year cost.
(Η αριστερή στήλη δίνει το καθαρό οικογενειακό εισόδημα κατά κατηγορίες, και η δεξιά το επιπρόσθετο κόστος που αντιστοιχεί). Πηγή του παρακάτω πίνακα είναι ο οργανισμός National Centre for Social and Economic Modelling.
$0-$35.000     $1057
$35.000 – $45.000     $1451
$45.000 – $63.000     $2316
$63.000 – $89.000     $822
$89.000 και πάνω     $682

Από τον παραπάνω πίνακα διαπιστώνουμε πως το μεγαλύτερο κόστος των περικοπών θα το υποστούν οικογένειες, το καθαρό ετήσιο εισόδημα των οποίων δεν υπερβαίνει τις 63.000 δολάρια, και οι οποίες απαρτίζουν την πλειονότητα των εργαζομένων.
Σε αντίθεση, οι δύο εισοδηματικά υψηλότερες τάξεις θα υποστούν κατά πολύ μικρότερες περικοπές. Και εδώ έγκειται ο αντικοινωνικός χαρακτήρας του Προϋπολογισμού της Κυβέρνησης, και η συμβολή του στη διεύρυνση της ανισότητας στην Αυστραλία.
Στην ίδια έκδοση της εφημερίδας, ο Ben Schneiders γράφει πως γύρω στις 110.000 άνεργοι ηλικίας κάτω των 30 ετών δεν θα παίρνουν το επίδομα ανεργίας κατά το διάστημα των πρώτων έξι μηνών. Μετά τους έξι μήνες θα υποχρεώνονται να δουλέψουν για έξι μήνες για το επίδομα ανεργίας. Αν στο διάστημα εκείνο δεν βρουν τακτική εργασία, για τους επόμενους έξι μήνες πάλι θα τους κόβεται το επίδομα. Με άλλα λόγια, οι άνεργοι νέοι, και γνωρίζουμε από ποιες κοινωνικές τάξεις προέρχονται, καταδικάζονται στο περιθώριο της κοινωνίας.

ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Θα κλείσω την αναφορά αυτή σε δημοσιεύματα της εφημερίδας The Age για τον Προϋπολογισμό με σχόλια που επικεντρώνονται στο χώρο της παιδείας και της έρευνας.
Στο κύριό της άρθρο με τίτλο “Freeing up university fees carries real risks” (23/5/14), η εφημερίδα εκφράζει τις ανησυχίες της μήπως, με τη δυνατότητα που διά μέσου του Προϋπολογισμού η Κυβέρνηση δίνει στα πανεπιστήμια να αυξάνουν τα δίδακτρά τους κατά βούληση, καταστεί δυσκολότερο για νέους από τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα να προχωρούν σε πανεπιστημιακές σπουδές.

Το κύριο Άρθρο κλείνει ως ακολούθως:
«Η πολιτική για την τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν πρέπει να επικεντρώνεται αποκλειστικά σε εκείνους που είναι σε θέση να καλύπτουν τα έξοδα μιας υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης, αλλά σε εκείνους που τους αξίζει μια τέτοια εκπαίδευση. Το κριτήριο πρέπει να είναι η ικανότητα, και στόχος το υψηλό επίπεδο Αυστραλών πτυχιούχων, οι οποίοι θα είναι σε θέση να ανταγωνισθούν τους πτυχιούχους άλλων χωρών. Εάν η απορρύθμιση των πανεπιστημιακών διδάκτρων έχει ως αποτέλεσμα τον αποκλεισμό Αυστραλών μαθητών, που θα επιθυμούσαν να κάνουν πανεπιστημιακές σπουδές, η ζημιά που θα προκληθεί θα είναι τεραστίων διαστάσεων».

Στο άρθρο του με τίτλο “An education plan for kids of the upper class”, (27/5), ο Peter Martin, οικονομικός συντάκτης της εφημερίδας The Age, αναφέρεται σε έρευνα, σύμφωνα με την οποία, ενώ με το υφιστάμενο σύστημα το κόστος για τους φοιτητές για ένα πτυχίο λογιστικής στοιχίζει $30.000, με τις αλλαγές που θα ισχύουν από το 2016 θα στοιχίζει $75.000, συν $24.000 τόκο, δηλαδή κοντά στις $100.000, που οι πτυχιούχοι θα αποπληρώνουν σταδιακά.

Αυτό είναι ένα δυσβάσταχτο βάρος, δεδομένου ότι σε εκείνη την ηλικία οι νέοι θα χρειασθεί να συνάπτουν δάνεια για την αγορά κατοικίας, ενώ παράλληλα θα κάνουν οικογένεια, με όλα τα έξοδα που συνεπάγεται.

Ένα άλλο αρνητικό μέτρο του Προϋπολογισμού είναι οι περικοπές στα κονδύλια του οργανισμού Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation, η συμβολή του οποίου σε διάφορους τομείς της αυστραλιανής οικονομίας είναι τεράστια, με τις διάφορες ανακαλύψεις που αυξάνουν την παραγωγή σε διάφορους τομείς της οικονομίας.

Σε μια περίοδο που είναι επιτακτική ανάγκη, από τη μια τα αυστραλιανά προϊόντα να γίνονται πιο ανταγωνιστικά στις διεθνείς αγορές, και από την άλλη η Αυστραλία να συνεχίσει να εξελίσσεται σε χώρα υψηλής τεχνολογίας, η Κυβέρνηση του Tony Abbott κάνει περικοπές στα κονδύλια για την παιδεία και την έρευνα, ενώ παράλληλα αυξάνει το κόστος για τριτοβάθμιες σπουδές.