Πενήντα χρόνια!
Μισός αιώνας στην υπηρεσία του Χριστού, της Εκκλησίας και του ανθρώπου.
Πενήντα χρόνια που όλοι με φωνάζουν -Πάτερ! και Παπα-Γιάννη! Έχω ξεχάσει πια πως ήταν το όνομά μου σκέτο Ιωάννης. Νομίζω ότι στον κόσμο ήρθα με τα ράσα. Ότι γεννήθηκα φορώντας τα ράσα. Ότι ο μικρός Γιάννης από το μικρό Αγαθονήσι των Δωδεκανήσων, ο νεαρός Γιάννης Βαρβαρής που ήρθε στην Αυστραλία το 1963, τη Χώρα των ελπίδων και των οραματισμών εκατομμυρίων ανθρώπων, ήταν μόνο ένα μακρινό όνειρο! Αυτός που βλέπω, αυτός που ξέρω, αυτός που όλοι ξέρετε είναι ο παπα-Γιάννης, ο ιερέας της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας.
Λες και ήταν χθες που ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Ιεζεκιήλ, ο αξέχαστος Ποιμένας της αγάπης, με τη σύμφωνη γνώμη της καλής μου συζύγου και πρεσβυτέρας μου στο εξής, μου φόρεσε τα ράσα στο Brisbane χειροτονώντας με Διάκονο και λίγες μέρες μετά Πρεσβύτερο-Ιερέα στο Newcastle, όπου υπηρέτησα επί 9 χρόνια στο ναό των Αγίων Αποστόλων. Ακόμα ακούω στ’ αφτιά μου τις ιαχές: Άξιος! που με πολλές καλές ελπίδες για το πρόσωπο και την αρχόμενη διακονία μου βροντοφώναζαν οι 30 παρόντες πιστοί την ώρα που το Άγιο Πνεύμα έλαβε τον πηλό τον δικό μου για να φτιάξει έναν Ιερέα του Θεού!
Λες και ήταν χθες που εκλήθηκα στο Sydney για να υπηρετήσω ως Ιερατικώς Προϊστάμενος στη μικρή τότε Ενορία του Kogarah, σ’ ένα σπίτι που είχε μετασκευαστεί σε Ναό. Κι εδώ πια, για τρεις δεκαετίες δεν πρόφταινα να μετρώ τις ευλογίες του Θεού πού έζησα μαζί με την οικογένειά μου, μαζί με τους καλούς μου Ενορίτες και συνεργάτες, που ήταν η μεγαλύτερη οικογένειά μου και μαζί με την ευρύτερη κοινωνία της περιοχής!
Το μικρό σπίτι-εκκλησία έδωσε τη θέση του στον τρισυπόστατο Ναό της Αναστάσεως του Χριστού, της Παναγίας Μυρτιδιώτισσας και της Αγίας Ελέσης των Κυθήρων, έναν από τους πιο όμορφους και λαμπρούς Ναούς της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής μας σ’ όλη την Αυστραλία!. Δίπλα του υψώθηκε το περίλαμπρο Κοινοτικό μας κέντρο, αληθινό στολίδι της Ενορίας μας, στο οποίο φιλοξενήθηκαν μεγάλα γεγονότα της παροικιακής μας ζωής, όπως 2 Κληρικολαϊκές Συνελεύσεις, Συνέδρια Νεολαίας κ.λπ.. Την ίδια ώρα συστήθηκαν και ελειτούργησαν περισσότερα από 20 Σαββατιανά-απογευματινά Σχολεία για να βοηθήσουν τα παιδιά μας να μάθουν την Ελληνική γλώσσα και τις πλούσιες παραδόσεις μας. Στις παρελάσεις της 25ης Μαρτίου τα παιδιά των Σχολείων της Ενορίας-Κοινότητας του Kogarah πάντοτε διακρίνονταν όχι μόνο για τον αριθμό τους, αλλά και για την εμφάνισή τους που μαρτυρούσε την καλή καλλιέργεια που γινόταν στις ψυχές τους. Παράλληλα στα Κατηχητικά Σχολεία προσπαθήσαμε να τα βοηθήσουμε να γνωρίσουν το Χριστό και τις αλήθειες του Ευαγγελίου και της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, ώστε να γίνουν ταυτόχρονα και καλοί Αυστραλοί πολίτες, υπόδειγμα για πολλούς. Στην τρίτη ηλικία, τους νέους με τις 7, 8 κι 9 δεκαετίες στο δισάκι τους, προσπαθήσαμε να δείξουμε τη στοργή, την αγάπη, την αναγνώριση και το σεβασμό μας με το Γηροκομείο που αποκτήσαμε κι ελειτουργήσαμε όσο μας επέτρεψαν…. Η μικρή Ενορία του Kogarah μεγάλωσε, τράνεψε, έγινε καμάρι της Αρχιεπισκοπής, όπως, παλαιότερα τουλάχιστον, πολλές φορές είχε δημόσια και επίσημα πει και αναγνωρίσει ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος και πνευματικός μας πατέρας κ. Στυλιανός. Άλλωστε ό,τι κάναμε με την ευχή του τα κάναμε και με την καθοδήγηση και ευλογία του.
Ευλογίες, χαρές, φως, ελπίδες, αναστάσιμη ατμόσφαιρα για 4 δεκαετίες στο Kogarah! Καλοί συνεργάτες, καλά Κοινοτικά Συμβούλια, λαμπρή Φιλόπτωχος, νεολαία γεμάτη ενθουσιασμό και όνειρα, πολύ καλοί δάσκαλοι και δασκάλες, ενθουσιώδεις κατηχητές και κατηχήτριες, λαός γεμάτος όρεξη για δουλειά. Αγάπη, αξιοπρέπεια, τιμιότητα, εργατικότητα, ανθρωπιά! Κι όλοι, μια ψυχή και μια καρδιά με τον παπά τους! Αποτέλεσμα: καλή πνευματική δουλειά, συστηματική λειτουργική ζωή, σπουδαία κοινωνική εργασία, πλατιά φιλανθρωπία, αξιόλογα έργα πολιτισμού!
Ασφαλώς και λάθη εκάμαμε, και προβλήματα είχαμε, και πειρασμούς πολλούς και μεγάλους αντιμετωπίσαμε, και διωγμούς άδικους, και μάλιστα απ’ όπου δεν το περιμέναμε. Κι αυτό γιατί είμαστε άνθρωποι. Λάθη μόνο οι πεθαμένοι δεν κάνουν! Προβλήματα και πειρασμούς μόνο οι νεκροί δεν έχουν. Κι από δίπλα υπάρχει κι ο φθόνος του διαβόλου που του αρέσει να σπέρνει ζιζάνια, να βάζει σκάνδαλα, να συκοφαντεί το έργο του Θεού για να αποκαρδιώσει όσους εργάζονται το καλό και ν’ αχρηστέψει τις προσπάθειές τους. Μας τα έκαμε κι εμάς εδώ και κάποτε φθάσαμε σε οριακά σημεία. Πονέσαμε, πικραθήκαμε, αδικηθήκαμε! Όμως στο τέλος το θέλημα του Θεού γίνεται, γιατί Αυτός έχει τον τελευταίο λόγο! Κι Αυτός θα μας κρίνει όλους! Κι εμάς, και το έργο μας!
Αναπολώντας όλα αυτά, πρώτα γονατίζω και λέω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στο Θεό, μέσα από την καρδιά μου. Για το πετραχήλι της Ιεροσύνης και για όλες τις ευλογίες που μου χάρισε στη ζωή μου. Κι ένα μεγάλο ΣΥΓΓΝΩΜΗ για ό,τι δεν έκαμα καλά όπως θα Του άρεσε και για όσα καλά θα μπορούσα να κάμω και δεν τα έκαμα!
Ένα μεγάλο Ευχαριστώ στην πολυαγαπημένη μου σύζυγο και πρεσβυτέρα. Αυτή δεν ήταν μόνο το στήριγμά μου και ως ανθρώπου και ως Ιερέως. Δεν ήταν μόνο ο εμπνευστής σπουδαίων ιδεών και λαμπρός σύμβουλος σ’ όλα τα βήματά μου. Ήταν η κολόνα της οικογένειάς μου. Εγώ πνιγμένος πάντοτε στις ατέλειωτες ιερατικές μου μέριμνες και εργασίες, ποτέ δεν είχα το χρόνο για τα παιδιά μας, για το σπίτι μου! Έτσι εκείνη δεν ήταν μόνο μάνα, αλλά στάθηκε και πατέρας των παιδιών μας. Κι αν και τα πέντε μας παιδιά είναι σήμερα αιτία για να σεμνυνόμαστε και να καμαρώνουμε, αυτό, στο μεγαλύτερο ποσοστό οφείλεται στην καλή μητέρα τους Πρεσβυτέρα. Παπαδιά μου, ένα καρδιακό Ευχαριστώ για όλα!
Ευχαριστώ ταυτόχρονα τα παιδιά μου για την κατανόησή τους και για τη στήριξη που μου χάρισαν πάντοτε και μου χαρίζουν. Θα μπορούσαν να παραπονούνται ότι δεν χάρηκαν τον πατέρα τους όπως όλα τα παιδιά του κόσμου. Δεν τον έβλεπαν πολύ στο σπίτι. Όλο έτρεχε! Εκκλησία, Σχολεία, Νοσοκομεία, επιτροπές, meetings, εκδηλώσεις κ.λπ. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ, νύχτες πολλές φορές. Δεν μπορούσε ν’ ασχοληθεί πολύ μαζί τους. Κι επιπλέον, είναι τα μόνα παιδιά που άκουγαν όλα τα παιδιά της Ενορίας και όλα τα άλλα Ορθόδοξα παιδιά να αποκαλούν κι αυτά τον πατέρα τους, Πατέρα! Δεν είχαν το προνόμιο να έχουν τον πατέρα τους αποκλειστικά δικό τους. Ήταν και είναι πατέρας όλων, γιατί αυτό σημαίνει παπάς, στη δική μας αντίληψη της Ιεροσύνης. Όχι απλός εφημέριος, αλλά πατέρας! Κι η λέξη ακόμη Παπάς σημαίνει Πατερούλης! Τον Ορθόδοξο Ιερέα όλοι τον αποκαλούν Daddy! Κι αυτό είναι κάτι που συνήθως πονάει τα παιδιά των παπάδων! Όμως τα δικά μου παιδιά ένιωσαν και νιώθουν αγάπη προς όλους και είμαι ευτυχής να βλέπω ότι εισπράττουν ανάλογη αγάπη από όλους και μάλιστα όχι μόνο από τους Ελληνορθόδοξους πιστούς, αλλά από όλη την Αυστραλιανή κοινωνία.
Στο έργο μου βρήκα συμπαράσταση από τους εκάστοτε Δημάρχους του Kogarah. Από τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου. Από τις δημόσιες υπηρεσίες της περιοχής. Από τους Premiers του New South Wales και πολλούς Υπουργούς και Βουλευτές, τοπικούς και Ομοσπονδιακούς. Τόσες και τόσες φορές είχαμε την τιμή να τους έχουμε παρόντες στις διάφορες εκδηλώσεις μας, να μοιράζονται μαζί μας τη χαρά των Θεοφανίων, της Ανάστασης, όλων των πανηγυριών και των γιορτών μας. Αλλά και σε κάθε καλό κοινωνικό έργο που αρχίζαμε είχαμε την πολύτιμη βοήθεια και αμέριστη συμπαράστασή τους, χωρίς την οποία τα μεγάλα έργα της Κοινότητας και Ενορίας μας δεν θα ήταν δυνατόν να προχωρήσουν και να ολοκληρωθούν. Τους είμαι πολύ ευγνώμων και θέλω για πολλοστή φορά να τους ευχαριστήσω και να τους βεβαιώσω για την αγάπη μου. Κανένας τους δεν λείπει από τις προσευχές μου.
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τις κατά καιρούς Προξενικές Αρχές της Ελλάδος στο Sydney. Τους Γενικούς Προξένους και Προξένους και το προσωπικό του Προξενείου για τη συμπαράσταση στο έργο μας. Τους κατά καιρούς Προέδρους και τα Μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Κοινότητας. Όλους τους πολύτιμους κι αγαπημένους συνεργάτες της ιερατικής μου πορείας. Τις ακούραστες Κυρίες της Φιλοπτώχου, τις ευλογημένες αυτές μέλισσες που τόσο κουράστηκαν μαζί μου κι εξακολουθούν να κουράζονται στο ιερό έργο της Ενορίας. Από την ανέγερση του Ναού και τον εξοπλισμό κι ευπρεπισμό του, μέχρι τη φιλανθρωπία, τη μέριμνα για τους οικονομικά αδύναμους και τους ασθενείς στα Νοσοκομεία, την προετοιμασία όλων των εορταστικών και κοινωνικών εκδηλώσεών μας. Χωρίς αυτές, αλήθεια, τι θα μπορούσαμε να είχαμε κάμει; Τους δασκάλους και τις δασκάλες των Σχολείων μας, τους Κατηχητές και τις Κατηχήτριές μας, τους Ιεροψάλτες μας, τους Νεωκόρους μας, τα παιδιά του Ιερού (Altar Boys), όλους τους συνεργάτες που ο καθένας από το πόστο του συνεργάστηκε τίμια και με φόβο Θεού και αγάπη μαζί μου για το έργο της Ενορίας και Κοινότητας του Kogarah. Τους συναδέλφους Ιερείς και μάλιστα όσους μου συμπαραστάθηκαν με αδελφική αγάπη στις δύσκολες ώρες της πορείας μου. Τον Αρχιεπίσκοπό μας κ. Στυλιανό για όσα κατά την πρώτη κυρίως περίοδο της συνεργασίας μας ζήσαμε μαζί. Το ίδιο και τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Απολλωνιάδος. Σημειώνω δε ότι η δυσάρεστη και οδυνηρή εμπειρία που περνάμε τα τελευταία έτη, θα έπρεπε να είχε λήξει προ ετών.
Ευχαριστώ όλο τον Ελληνορθόδοξο λαό των Δήμων που καλύπτει η Ενορία και Κοινότητα Kogarah, ο οποίος με εμπιστεύθηκε και μου έδωσε το χέρι του και την αγάπη του όλα αυτά τα χρόνια. Τους διαβεβαιώνω όλους, μικρούς και μεγάλους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, πως έχουν πάντοτε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και στις προσευχές μου. Η ευγνωμοσύνη και η ευχαριστία μου καλύπτει όχι μόνο όσους βρίσκονται ανάμεσά μας, αλλά κι εκείνους που έχουν φύγει για την Ουράνια πατρίδα, για τη Βασιλεία του Θεού.
Ξεχωριστά θέλω να ευχαριστήσω για την τιμή που μού κάνουν να είναι απόψε μαζί μας, τον Εντιμότατο Πρωθυπουργό κ. Τόνυ Άμποτ για το βιντεοσκοπήμενο μήνυμά του, τον Εντιμότατο Υπουργό Μετανάστευσης κ. Σκοτ Μόρισον, τον Εντιμότατο Διευθυντή εργασιών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης κ. Φίλιπ Ράντοκ, τον εξοχότατο Πρέσβη της Ελλάδος κ. Χάρη Δαφαράνο και τη σύζυγό του Εύα, τους Εντιμότατους Βουλευτές εν ενεργεία και πρώην κ.κ. Μαρκ Κούρεη, Τζον Φλάουερς, Γκάρυ Πάντς, Ρόμπερτ Μακλέλαντ, τον ομοσπονδιακό γερουσιαστή Αθανάσιο Συνοδινό, τους πρώην πολιτειακούς Πρωθυπουργούς ΝΝΟ κ.κ. Νικ Γκρέινερ, Τζον Φέη, Μπομπ Καρ, τους Εντιμότατους Δημάρχους Κόγκαρα κ. Στίβεν Άγκιους και Χέρστβιλ κ. Τζακ Τζάκοβου, τους δημοτικούς συμβούλους, τα ελληνόφωνα ΜΜΕ και τους λοιπούς επισήμους και εκλεκτούς προσκεκλημένους όλες και όλους τους πολύ-πολύ αγαπητούς μου φίλους που με τιμάτε με την παρουσία σας.
Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον δικηγόρο κ. Άγγελο Χατζατούρη και τη σύζυγό του Δέσποινα για τα πλήρη αγάπης λόγια τους, με τους οποίους είχα γνωριστεί από την πρώτη στιγμή της άφιξής μου στο Νιούκαστλ, με βοήθησαν στο δύσκολο έργο μου και είναι πολύ εξοικειωμένοι με τα προβλήματα, τις ανάγκες και τις δυσκολίες που είχα αντιμετωπίσει, όχι μόνο ως νεαρός ιερέας, αλλά ως νεοαφιχθείς μετανάστης.
Τέλος, οφείλω να ευχαριστήσω και να αναγνωρίσω το σεβασμό και την αγάπη του Εμμανουήλ Κόμινου που εργάστηκε εθελοντικά για πολλά χρόνια στην Διοίκηση της Ενορίας – Κοινότητας μας και έχει προσφέρει πάντα τις υπηρεσίες του και αυτά που σας είπε για μένα είναι συγκινητικά… αλλά θυμάμαι επίσης και τις μάχες μας, όταν δεν ενέκρινα και δεν συμφωνούσα με κάποια από τις προτάσεις που υπέβαλε. Είχαμε περιστασιακές αψιμαχίες, αλλά τον θεωρώ πάντα τον φίλο μου, ακριβώς όπως και όλα τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου.
Ως ιερέας και ως υπεύθυνος πολίτης αυτής της χώρας είναι υποχρέωσή μου να κάνω ό,τι είναι σωστό και δίκαιο για αυτή τη χώρα που με φιλοξένησε ως νεαρό, με έκανε πολίτη της και μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω το πρέπον.
Ήρθαμε σε αυτή την ευλογημένη χώρα όχι μόνο να πάρουμε, αλλά να δώσουμε. Η ευημερία μιας χώρας εξαρτάται από τους καλούς πολίτες της και τη σωστή και έντιμη διαχείριση από τους κηδεμόνες της. Για να έχει να μας δώσει η χώρα, είναι επιτακτική ανάγκη να δώσουμε κι εμείς.
Για τις ευκαιρίες που μου δόθηκαν από τη θεία πρόνοια σε αυτό το φιλικό περιβάλλον, Δοξάζω τον Κύριο και αισθάνομαι πολύ υπερήφανος και ικανοποιημένος για τα παιδιά που έδωσε ο Θεός σε μένα και την Πρεσβυτέρα Ουρανία, τη Σύλβια, τον Con, τη Χρύσα, την Ειρήνη και τον Νίκο. Έχουν όλα διαπρέψει εξίσου στους τομείς τους και επιτύχει κοινωνικά και επαγγελματικά.
Νιώθω μεγάλη ικανοποίηση για την υψηλή τιμή που δόθηκε στο γιο μου Νίκο πρόσφατα από το λαό αυτής της πραγματικής δημοκρατίας, την εκλογή του ως βουλευτή της έδρας Barton. Και θα νιώθω ακόμα πιο περήφανος και ικανοποιημένος βλέποντας όλα τα παιδιά μου να εργάζονται τίμια για το καλό της χώρας και του λαού της.
Στην Πρεσβυτέρα μου, τα πέντε παιδιά μας, την οικογένεια και τους φίλους μου, ένα μεγάλο ευχαριστώ για την υποστήριξη και την αλληλεγγύη που μου έδειξαν για πάνω από πενήντα υπέροχα χρόνια.
Και φυσικά, είμαι βαθύτατα υποχρεωμένος και θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όλα τα Διοικητικά μας συμβούλια, τις Επιτροπές και τους Ενορίτες που στάθηκαν στο πλευρό μου όλα αυτά τα χρόνια. Χωρίς τη βοήθειά τους δεν θα είχαμε δημιουργήσει τα σημαντικά περιουσιακά στοιχεία της Ελληνικής Ενορίας – Κοινότητας Kogarah, μια πολιτιστική κληρονομιά για τις μελλοντικές γενιές.
Θεωρώ και ελπίζω ότι ως ιερέας έπραξα το καθήκον μου στο ακέραιο και αισθάνομαι ικανοποιημένος διότι έφερα εις πέρας το βαρύ και υπεύθυνο λειτούργημα της ιεροσύνης.
Σας αγαπώ, σας ευγνωμονώ, σας φιλώ και σας παρακαλώ να με θυμάστε στις προσευχές σας!
