ΚΑΛΗΜΕΡΑ σε όλους και καλό χειμώνα να έχουμε.
ΚΑΙ όταν λέω «να έχουμε», εννοώ όλους εμάς τους άτυχους που θα στερηθούμε ένα ακόμα (ελληνικό) καλοκαίρι.
Ο αριθμός των συμπαροίκων που, μιμούμενοι τα αποδημητικά πτηνά, θα την «κάνουν» και φέτος για τα βόρεια θερμά κλίματα θα ξεπεράσει τις 100.000!
ΠΕΡΥΣΙ, καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, βέβαια, την πατρίδα επισκέφθηκαν πάνω από 130.000 άτομα από την Αυστραλία, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ήταν ομογενείς.
ΝΑ προσθέσω εδώ, ότι σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία από την Ελλάδα, οι «Αυστραλοί» ξόδεψαν και τα περισσότερα χρήματα, με δεύτερους τους «ολιγάρχες» Ρώσους, τρίτους τους «Αμερικανούς» και τέταρτους τους «Καναδούς»!
ΟΙ Απόδημοι Έλληνες, δηλαδή, ήταν οι πιο κουβαρντάδες τουρίστες που επισκέφθηκαν την πατρίδα μας μακράν όλων των υπολοίπων, που τη βγάζουν με μια τοματοσαλάτα and one sovlouki with pita…
ΑΥΤΑ για να μην ξεχνάμε την προσφορά των Αποδήμων στη δοκιμαζόμενη από την οικονομική κρίση πατρίδα.
ΚΑΛΟ καλοκαίρι λοιπόν να περάσουν όσοι πάνε και με το καλό να τους δεχτούμε πίσω.
ΝΑ θυμίσω σε όσους αποδημήσουν (προσωρινά εννοώ για να μην παρεξηγηθώ), ότι θα μπορούν να διαβάσουν τον «Αιθεροβάμωνα», όπως και τον υπόλοιπη εφημερίδα, από το internet.
ΚΑΙ μιας και καθαρίσαμε με τους «αναχωρητές», καιρός να ρίξουμε μια ματιά στην καθ’ ημάς παροικία.
ΜΕ συγγραφείς, τη λογοτεχνία, την ποίηση και την Ορθοδοξία μας (τη Γνήσια…) θα ασχοληθούμε σήμερα αρχίζοντας με τα όσα έγραψε ο Βρασίδας Καραλής, για τον γνωστό και βραβευμένο συμπάροικο συγγραφέα Χρήστο Τσόλκα, τη Χρυσή Αυγή και τον Πλάτωνα.
ΤΟ άρθρο του Βρασίδα, με τίτλο «Whatever happened to the intellectuals» δημοσιεύθηκε το περασμένο Σάββατο στην αγγλική έκδοση του «Νέου Κόσμου».
ΓΙΑ όσους δεν τον γνωρίζουν να προσθέσω εδώ ότι ο Βρασίδας Καραλής είναι επικεφαλής του Τμήματος Νεοελληνικών και Βυζαντινών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Σίδνεϊ και ένας από τους καλύτερους (κατά την κρίση μου) ακαδημαϊκούς που έχουμε.
ΑΦΟΡΜΗ να γράψει (ο Βρασίδας) τα όσα έγραψε ήταν μια μελέτη του Χρήστου Τσιόλκα στο περιοδικό «The Monthly» το περασμένο μήνα, στην οποία και έγραφε, μεταξύ άλλων, ότι «η οικονομική κρίση επέφερε τον κοινωνικό θάνατο», ότι η Ευρώπη, σύμφωνα με έναν φίλο του, «υπάρχει μόνο για να προωθεί την αντικαπνιστική εκστρατεία και τη νομοθεσία κατά της κλοπής πνευματικής περιουσίας» και ότι η ανεργία οδήγησε έναν άλλο φίλο του να ψηφίσει τη Χρυσή Αυγή.
ΣΤΟΝ πρόλογο του άρθρου του, ο Καραλής γράφει ότι έχει διαβάσει τα έργα του Τσιόλκα και του αρέσουν ιδιαίτερα αυτά στα οποία ο Χρήστος αναφέρεται στον εαυτό του γιατί πρόκειται «για μια ζεστή φωνή που έχει απήχηση», πράγμα που δεν βρίσκεις εύκολα (όπως σημειώνει) στη μοντέρνα γραφή.
«ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά και μετά την αποδοχή του από την ευρύτερη κοινή γνώμη (συνεχίζει ο Βρασίδας) δείχνει ότι αγωνίζεται για την προσωπική του προβολή η οποία και έχει εξελιχθεί σε δραματοποίηση του εαυτού του».
ΓΡΑΦΕΙ και άλλα πολλά για τον «μελοδραματικό τόνο» που χρησιμοποίησε στη μελέτη του ο Τσιόλκας, ισχυριζόμενος ότι στα τελευταία του βιβλία ο συμπάροκος συγγραφέας παρουσιάζει τους Έλληνες ως «ευγενείς πρωτόγονους της αυστραλιανής κοινωνίας, ανίκανους να κάνουν ηθικές επιλογές, μόνιμα συγχυσμένους, που κάνουν ανοργασμικό σεξ και ζουν μια ζωή χωρίς νόημα».
ΜΕ όλα τα πιο πάνω διαφώνησε ο Καραλής, αιτιολογώντας την άνοδο της Χρυσής Αυγής που, σύμφωνα με τον ίδιο, οφείλεται στο σαθρό και πελατειακό πολιτικό σύστημα, για το οποίο μεγάλη ευθύνη φέρουν και όλοι αυτοί που για 30 χρόνια ψήφιζαν τα κόμματα που θα τους βολέψουν και τώρα που ξεβολεύτηκαν ψηφίζουν τη Χρυσή Αυγή.
ΑΥΤΑ χοντρικά για το άρθρο του Βρασίδα, που, απ’ ό,τι γνωρίζω, είναι και ο πρώτος που άσκησε τέτοια κριτική στον Τσιόλκα, που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει η «ιερή αγελάδα» της παροικίας μας. Πάμε πιο κάτω:
ΝΟΜΙΖΩ ότι έφτασε η ώρα να διερευνήσουμε, επιτέλους, στα σοβαρά, τι θα κάνουμε με τη διδαχή της Ελληνικής γλώσσας στην Αυστραλία.
ΜΕ δυο κουβέντες, θέλουμε ή όχι, να διδάσκεται ευρύτερα και να επιβιώσει η γλώσσα μας ή απλώς να «μπαλώνουμε» την κατάσταση με αφορισμούς και προχειρότητες, για να δείχνουμε ότι «κάτι κάνουμε» και για τα Ελληνικά.
ΔΟΞΑ το Θεό, από Συνέδρια, Σεμινάρια, Διαλέξεις, Ημερίδες και μεγάλες κουβέντες, έχουμε για τέσσερις δεκαετίες χορτάσει.
Η ιστορία, όμως, απέδειξε, ότι, ναι μεν, όλα τα πιο πάνω τόνισαν την περηφάνια μας, αλλά δεν δημιούργησαν στέρεες βάσεις για τη διατήρηση της γλώσσας μας στην Αυστραλία, που πολύ απλά σημαίνει ότι η «στρατηγική μας» απέτυχε πέρα για πέρα και θα πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε.
ΜΙΑ ματιά να ρίξει κανείς στους αριθμούς θα καταλάβει (αν ενδιαφέρεται, βέβαια), ότι η κατάσταση με τα Ελληνικά πηγαίνει χρόνο με το χρόνο, από το κακό στο χειρότερο.
ΣΥΜΦΩΝΑ με όσα δημοσίευσε προχθές ο «Νέος Κόσμος», με την ευκαιρία του Συνεδρίου Εκπαιδευτικών Νεοελληνικών, το 1991 τα Ελληνικά διδάσκονταν σε 38 δημοτικά σχολεία και 48 γυμνάσια στη Βικτώρια, ενώ παράλληλα υπήρχαν και 14 δίγλωσσα προγράμματα στα οποία εργάζονταν 105 εκπαιδευτικοί.
ΤΟ 2013 τα Ελληνικά διδάσκονται μόνο σε 13 δημοτικά και 8 γυμνάσια, ενώ υπάρχει ένα δίγλωσσο πρόγραμμα με 29 μόλις εκπαιδευτικούς!
Η κατρακύλα, όπως διαπιστώνετε, είναι μεγάλη και μάλλον θα συνεχιστεί αν δεν χτυπήσουμε το κακό στη ρίζα του.
ΚΑΙ η ρίζα του κακού, αγαπητοί μου, είναι ότι δεν υπάρχει πλέον ενδιαφέρον από τους μαθητές να μάθουν Ελληνικά!
ΑΥΤΗ είναι η ουσία του ζητήματος και σε αυτό το πρόβλημα καλούμαστε να δώσουμε πειστική απάντηση. Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα.
ΑΝ δεν «πιάσουμε την πρόκληση από τα κέρατα» και δεν κατανοήσουμε γιατί τα παιδιά δεν θέλουν πια να μάθουν Ελληνικά δεν πρόκειται να αναστραφεί η κρατούσα τάση της επιταχυνόμενης συρρίκνωσης.
ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ακόμα είναι η κατάσταση στα πανεπιστήμια, που σημαίνει, ότι αν δεν αποδεχθούμε ότι έχουμε αποτύχει σε λίγα χρόνια τα Ελληνικά θα είναι «μουσειακή» γλώσσα.
ΕΠΙΛΟΓΙΖΟΝΤΑΣ, θα έλεγα ότι τα πράγματα κάθε άλλο παρά απλά και εύκολα είναι, αφού όλοι (σχεδόν) οι φορείς της παροικίας μας χρησιμοποιούν την Αγγλική γλώσσα σε εκδηλώσεις Συνέδρια, Σεμινάρια και λοιπά.
ΚΑΙ ερωτώ: αν είναι έτσι, για ποιο λόγο τα σημερινά παιδιά να μάθουν Ελληνικά όταν ακόμα και οι γονείς τους μιλούν Αγγλικά;
ΤΟ «τι κάνεις θείο» και το «γεια σου θείο» θα το μάθουν έτι και αλλιώς, αν επισκεφθούν μια-δυο φορές τη γιαγιά τους ή, αν πάνε διακοπές στην ηλιόλουστη χώρα των προγόνων τους.
ΝΑ, όμως, που υπάρχουν ακόμα ορισμένοι που επιμένουν Ελληνικά! Ο Ελληνο-Αυστραλιανός Πολιτιστικός Σύνδεσμος προκήρυξε τον Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του για το 2014 και καλεί τους ενδιαφερόμενους, που για το αυστραλιανό σκέλος, ο μέσος όρος ηλικίας του είναι 79 χρόνια και κάτι μήνες, να λάβουν μέρος.
ΟΣΟΙ ενδιαφέρονται μπορεί να ανταγωνιστούν (ευγενικά) τους υπόλοιπους ενδιαφερόμενους στην ποίηση, σε διηγήματα και θεατρικά μονόπρακτα.
ΤΑ όρια είναι λίγο «στριμωγμένα», αλλά επαρκεί για τους ταλαντούχους του είδους.
ΤΑ ποιήματα δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν τους 100 στίχους (γραμμές), τα διηγήματα τις 2000 λέξεις και τα μονόπρακτα τα 15 λεπτά.
ΣΥΝΕΠΩΣ, καλά θα κάνουν οι πολυλογάδες (και οι φλύαροι) να καθίσουν στα αυγά τους ή να χρησιμοποιήσουν τη σελίδα αλληλογραφίας του «Νέου Κόσμου» που έχει χαλαρά όρια συμμετοχής για να βασανίζεται ο Δημήτρης Τρωαδίτης.
ΓΙΑ όσους ανησυχούν, να σημειώσω εδώ ότι, εγώ θα συνεχίσω να γράφω στα Ελληνικά για χάρη των συμπαροίκων που διέρχονται την τρίτη… εφηβεία.
ΑΝ κρίνω από τον τελευταίο (και γνήσιο) απολογισμό της Γνήσιας Ορθοδόξου Εκκλησίας, εδώ στην Αυστραλία ζουν ανάμεσά μας μισό εκατομμύριο… Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί που μετρούν τον εκκλησιαστικό χρόνο… προς τα πίσω!
Σ
ΤΟ εδώ πηδάλιο των Γνησίων Ορθοδόξων της Αυστραλίας βρίσκεται ο θεόπνευστος Επίσκοπος Προκόπιος, ο οποίος πέρα από το μεγάλο ποίμνιο καθοδηγεί πνευματικά (με την αρωγή του… Αγίου Πνεύματος) 15 Κοινότητες και δύο μοναστήρια!
ΡΕ, λέτε να ζούμε και μια δεύτερη ζωή ως Γνήσιοι Ορθόδοξοι (που με την παρεμβολή του Σατανά) να μην το έχουμε πάρει χαμπάρι;
Ο
ΠΟΙΟΙ έχουν γνήσιο ενδιαφέρον να μάθουν περισσότερα για το θέμα αυτό ας ρίξουν μια ματιά στο σχετικό ρεπορτάζ.
