ΚΑΛΗΜΕΡΑ σε όλους τους ποδοσφαιρικά εθισμένους αναγνώστες της στήλης και καλό μουντιαλικό μήνα να έχουμε.
ΠΑΡΑ τη νίκη της ποδοσφαιρομάνας Βραζιλίας, αν κρίνω από το πρώτο παιχνίδι, όλα «παίζονται» και δεν αποκλείεται να έχουμε ανατρεπτικές εξελίξεις.
Η εποχή των «εύκολων» προβλέψεων πέρασε και η ψαλίδα μεταξύ των ιστορικά μεγάλων ομάδων και αυτών που πήγαιναν στο μουντιάλ για να συμπληρωθεί ο αριθμός έχει παρέλθει.
Η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Ισπανία, η Γερμανία και η Ιταλία παραμένουν «σταθερές αξίες» στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο, αλλά κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει και τις υπόλοιπες ομάδες.
ΚΑΙ αυτό το απέδειξε η Κροατία που με λίγη τύχη θα μπορούσε να είχε αλλάξει τον «οδικό χάρτη» του μουντιάλ από το πρώτο παιχνίδι.
ΤΩΡΑ θα μου πείτε ότι η τύχη δεν φτάνει αν δεν έχεις και καλή ομάδα, όπως εμπειρικά γνωρίζουμε όλοι εμείς που έχουμε ξοδέψει χιλιάδες ώρες στο να χαζεύουμε τη «θεά» της νιότης μας, αλλάζοντας το σχήμα του… καναπέ μας.
ΔΕΝ θα σας κρύψω ότι μου άρεσαν οι γρήγορες, μακρινές και κάθετες μπαλιές που αντάλλασσαν οι Κροάτες παίkτες και οι «συνοπτικές διαδικασίες» που ακολουθούσαν στο παιχνίδι τους.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, η Βραζιλία είχε το «κάτι πάρα πάνω» που έλειπε από τους μαχητικούς Κροάτες και το τρίτο γκολ του Όσκαρ υπογράμμισε την ποιοτική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων.
ΠΟΙΑ ομάδα θα κερδίσει φέτος το παγκόσμιο κανείς δεν γνωρίζει, αν και δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι το κύπελλο θα παραμείνει στη Νότια Αμερική.
ΚΑΙ αν είναι να παραμείνει στο Νότιο Ημισφαίριο (και δεν έλθει στην… Αυστραλία) θα προτιμούσα να πάει στην Αργεντινή.
ΕΤΣΙ και ο Μέσι παίξει όπως έπαιζε πριν δύο χρόνια στην Μπαρτσελόνα (που βαριόμαστε να μετράμε τα γκολ και τα ρεκόρ που κατέρριπτε) δεν αποκλείεται η Αργεντινή να κλέψει την παράσταση.
ΜΙΛΑΜΕ, δηλαδή, για έναν παίχτη (τον καλύτερο που έχει περάσει μετά τον Ντιέγκο Μαραντόνα) που έτσι και είναι φορμαρισμένος μπορεί να κερδίσει οποιαδήποτε ομάδα.
Ο Μέσι, όμως, φέτος «παραπατάει» και όλα δείχνουν ότι αυτή την εποχή (λόγω τραυματισμού και υπερκόπωσης) δεν είναι αυτό που ήταν… Παρ’ όλα αυτά, η Αργεντινή είναι ικανή για τα πάντα.
ΟΣΟ για την πατρίδα μας, οι πιθανότητες να περάσει στην επόμενη φάση των 16 είναι πενήντα-πενήντα.
ΜΗN ξεχνάμε ότι στην Πορτογαλία το 2004, που κερδίσαμε το Πανευρωπαϊκό (διαψεύδοντας και τους… εαυτούς μας!) οι «ειδικοί» είχαν αποφανθεί ότι δεν θα κερδίζαμε ούτε ένα παιχνίδι.
ΣΥΝΕΠΩΣ και, σύμφωνα με την επιστήμη των Μαθηματικών (και των στατιστικών), όλα είναι πιθανά. Ακόμα να πάρει το μουντιάλ και η Ελλάδα…
ΑΝ γίνει κάτι τέτοιο, δηλώνω δημόσια και, έχοντας επίγνωση των… δυσκολιών, να θέσω και εγώ υποψηφιότητα, μαζί με τους δύο Αυστραλούς εθελοντές, να… μεταναστεύσω στον Άρη και να μην επιστρέψω πάλι σε τούτο το συγχυσμένο και προβληματικό πλανήτη.
ΑΣ επιστρέψουμε, όμως, για λίγο στα δικά μας, πριν αναφερθούμε στο νέο αμερικανικό εφιάλτη που παρελαύνει ολοταχώς προς τη Βαγδάτη.
ΟΙ ελληνικής καταγωγής Αυστραλοί, όλοι εμείς δηλαδή που έχουμε κάτι δεκαετίες σε τούτη τη χώρα, συνεχίζουμε να εκμεταλλευόμαστε τους νεοφερμένους, λόγω κρίσης, συμπατριώτες μας.
ΚΑΙ όταν λέω «όλοι εμείς», εννοώ, βέβαια, ένα σημαντικό αριθμό συμπαροίκων μικροεπιχειρηματιών, που προσλαμβάνουν στις επιχειρήσεις τους νεοφερμένους.
ΤΟ πιο πάνω καταγγέλλει σε επιστολή του στον προχθεσινό «Νέο Κόσμο» ένας πρώην νεοφερμένος, που η εκμετάλλευση και συμπεριφορά των συγγενών του, που πριν πάρει την απόφαση να έλθει του «έταζαν λαγούς με πετραχήλια», τον ανάγκασαν να επιστρέψει στην πατρίδα.
ΕΠΕΙΔΗ αναφέρεται γενικά και όχι σε συγκεκριμένα περιστατικά που μπορούν να ελεγχθούν, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι ισχύουν όσα θίγει.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά και επειδή για το συγκεκριμένο πρόβλημα έχουν γραφτεί πολλά και ειπωθεί ακόμα περισσότερα, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι «χωρίς φωτιά δεν υπάρχει καπνός».
ΘΑ πρέπει, δηλαδή, να υπάρχουν ορισμένοι συμπάροικοι που ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπων που «προσπαθούν να βγάλουν και από τη μύγα ξίγκι».
ΟΛΟΙ εμείς όλο και κάποιον τέτοιον γνωρίζουμε, που σημαίνει ότι δεν ήταν δύσκολο να «πέσουν πάνω του» και οι έρμοι οι νεοφερμένοι. Άλλωστε, οι τύποι αυτοί για θύματα ψάχνουν.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι τα ίδια και χειρότερα συνέβαιναν και στην Αμερική το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα.
ΔΕΝ αποκλείεται, μάλιστα, ορισμένοι νεοφερμένοι να εκμεταλλεύονταν (όταν είχαν «το πάνω χέρι») τους Αλβανούς παράνομους μετανάστες με τον ίδιο τρόπο, που κάποιοι συμπάροικοι τους εκμεταλλεύονται εδώ.
ΝΑ προσθέσω εδώ ότι το ίδιο ισχυρίζεται και η άλλη πλευρά για τους νεοφερμένους, τους οποίους και κατηγορεί για ασυνέπεια, αλαζονεία, και όλα τα κακά της φυλής μας.
ΚΑΠΟΙΑ μέρα γνώρισα και εγώ τυχαία έναν 45χρονο Έλληνα μεγαλοεπιχειρηματία, που είχε έλθει εδώ, όπως έλεγε, για να «βολιδοσκοπήσει» την κατάσταση και να ανοίξει μια μεγάλη επιχείρηση.
ΠΑΝΩ στη συζήτηση, κάποιος από την παρέα του πρότεινε μια δυο επιχειρήσεις που θα μπορούσε να κάνει στη Μελβούρνη, διευκρινίζοντάς του ότι χρειάζεται να διαθέσει κάποιο κεφάλαιο και να δουλέψει σκληρά.
Ο νεοφερμένος επιχειρηματίας (που ήταν και… ξερόλας) τον κοίταξε περιφρονητικά, σαν να τον λυπόταν και του είπε με ύφος που δεν δεχόταν αμφισβήτηση: «Κοίταξε, αν ήταν να δουλέψω σκληρά, θα καθόμουν και στην Ελλάδα. Εδώ ήλθα να τα… πάρω (!) όσο πιο γρήγορα γίνεται και να φύγω…».
ΣΚΕΦΤΗΚΑ να του πω ότι για να «τα πάρει» πρέπει να βρει και μαλάκες πρόθυμους να του «τα δώσουν» και ότι το είδος αυτό έχει εκλείψει πριν χρόνια, αλλά, δεν είπα τίποτα να μην του χαλάσω το… όραμα.
ΑΥΤΟ που θέλω να πω ότι έχουν έλθει και τέτοια «φρούτα», μιας και οι «αρπαχτές» είναι μέρος της επιχειρηματικής μας κουλτούρας.
ΕΙΝΑΙ και αυτός ένας από τους λόγους που οδήγησαν την πατρίδα στην εξευτελιστική χρεοκοπία και τα… αρπακτικά της σε άτακτη μεταναστευτική φυγή.
ΠΟΛΥ καλή ήταν την Πέμπτη και η επιστολή με τίτλο «Κυβερνητικός αποσχηματισμός» του αναγνώστη μας Δημήτρη Ρομποτή από τη Νέα Υόρκη. Ρίξτε της μια ματιά.
ΝΑ προσθέσω ότι στο «Νέο Κόσμο» της Πέμπτης δημοσιεύτηκε και μια επιστολή του Τάκη Ευστρατιάδη για τις διακρίσεις του Συνδέσμου Hellenic.
ΚΑΛΑ κάνει ο Τάκης που δεν ξεχνά να μας θυμίζει από καιρό σε καιρό τις δραστηριότητες του Συνδέσμου που ο ίδιος ίδρυσε πριν 35 χρόνια, αλλά επειδή τις δραστηριότητες τις έχουμε εμπεδώσει, καλό θα είναι να δημοσιεύσει μια φορά τον κατάλογο των βραβευμένων να θυμηθούμε ποιοι βραβεύτηκαν, τι προσέφεραν στην παροικία (οι βραβευμένοι) τα χρόνια που ακολούθησαν και τι κάνουν σήμερα.
ΝΟΜΙΖΩ ότι κάτι τέτοιο θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον και θα το χαίρονταν και όσοι τιμήθηκαν από το Σύνδεσμο Hellenic. Πάμε πιο κάτω.
ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ εφιάλτη από αυτόν που έζησαν την περασμένη Τετάρτη οι Αμερικανοί όταν πληροφορήθηκαν ότι οι τρομοκράτες του Ιράκ κατέλαβαν και τη Μοσούλη, δεν θα μπορούσαν να ζήσουν.
ΔΕΝ είναι και λίγο να βλέπουν τους τρομοκράτες να πολεμούν με αμερικανικό οπλισμό και να προελαύνουν για τη Βαγδάτη με τεθωρακισμένα Made in USA!
ΟΙ Αμερικανοί, όπως είναι γνωστό, εισέβαλαν το 2003 στο Ιράκ για να εξολοθρεύσουν τους τρομοκράτες της αλ Κάιντα, να διώξουν τον Σαντάμ και να εγκαθιδρύσουν τη Δημοκρατία.
ΤΕΛΙΚΑ, το μόνο που πέτυχαν ήταν να καταστρέψουν εντελώς τη χώρα, να χάσουν τη ζωή τους εκατοντάδες χιλιάδες άτομα και να δημιουργήσουν ολόκληρο στρατό τρομοκρατών που πλέον απειλεί να καταλάβει ολόκληρη τη χώρα.
ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ μόνο τούτο: η περιβόητη αλ Κάιντα θεωρεί τους μαχητές τις ISIS, που θέλουν να ιδρύσουν Ισλαμικό κράτος στο Ιράκ και τη Συρία… εξτρεμιστές!
ΑΥΤΑ για σήμερα.
