Είναι η έβδομη ποιητική συλλογή του Τομ Πετσίνη, στην οποία ο ποιητής μεταθέτει το ενδιαφέρον του από την προσωπική ιστορία -η οποία δόθηκε με τόση μαεστρία στη βραβευμένη συλλογή «Four Quarters» (μια πρωτοποριακή δουλειά που βασίστηκε εξ ολοκλήρου στους κανονισμούς και τις φάσεις του αυστραλιανού φούτμπολ)- καθώς και στην άκρως συναισθηματικά φορτισμένη συλλογή «My Father’s Tools».

Στη νέα αυτή ποιητική του συλλογή, η οποία αποτελείται από τρία μέρη υπό τους τίτλους «Nouns», «Adjectives» και «Verbs», ο Τομ Πετσίνης θα ενσωματώσει το πρώτο ενικό πρόσωπο στο γενικό και «απροσδιόριστο» «εσύ» (you). Η διάσταση του δευτέρου ενικού προσώπου περιπλέκει τα όρια μεταξύ ποιητή και αναγνώστη, κάνοντάς τα εντέχνως δυσδιάκριτα, τοποθετώντας τον δεύτερο (τον αναγνώστη) στο κέντρο κάθε ποιήματος, κάνοντάς τον συμμέτοχό του. Μέσα από την επιτηδευμένα καλλιεργημένη περιέργεια και τα αντανακλαστικά της ποιητικής φόρμας που χρησιμοποιεί ο Πετσίνης, υποβάλλει ερωτήματα σε «σένα», τον αναγνώστη, στέλνοντάς σε κατευθείαν σε μια διαδρομή αναζήτησης του πρότερου ρήματος, του φευγαλέου τέταρτου χρόνου, των νέων μεταφορικών εννοιών για το θάνατο, των νέων εκείνων ήχων που είναι ικανοί να εμψυχώσουν και να μορφοποιήσουν το κάθε ποίημα και τη σημασία του και, πέρα και πάνω από όλα, στα ουσιώδη και καθοριστικά όρια της γλώσσας, εκεί όπου ο λόγος περιπλέκεται και συγχέεται με τη μουσικότητα και την παραδοξότητα.

Τα ποιήματα που συγκροτούν τη συλλογή «Breadth for a Dying Word» είναι μεν λεπτά και χαρακτηρίζονται από μια έντεχνα δοσμένη λιτότητα, ωστόσο, είναι προσβάσιμα, παρέχουν μια παιχνιδίζουσα στοχαστικότητα, αλλά και εκπέμπουν μια θετικότητα όσον αφορά την ίδια τους την υπόσταση, την ύπαρξή τους. Στη συλλογή αυτή αποδεικνύεται ότι όταν η ποίηση αυτού του συγκεκριμένου είδους διατρέχει τον κίνδυνο να στερηθεί καυσίμων, δηλαδή της πρώτης ύλης της έμπνευσής της, ανατρέχει στο συγκεκριμένο, διατηρώντας τη σύντμηση ήχου – εικόνας – μεταφοράς.

Άλλωστε, ο Πετσίνης μας έχει συνηθίσει σε μια αυστηρή εμμονή σε μια επιλεγμένη από τον ίδιο ποιητική φόρμα, η οποία δεν είναι καθόλου σκηνοθετημένη, εμφανίζοντας, αντίθετα, μια εξαιρετικά οικεία και απλή δυναμική έκφρασης. Και καθώς ο ίδιος είναι μαθηματικός η ποίησή του χαρακτηρίζεται από μια κομψότητα μαθηματικού τύπου, με σαφήνεια, χιούμορ και συγκίνηση.

Ο Tom Petsinis γεννήθηκε στο ελληνικό τμήμα της Μακεδονίας και έφτασε στην Αυστραλία με την οικογένειά του όταν ήταν έξι χρόνων. Αν και τα Αγγλικά έγιναν η πρώτη του γλώσσα, τα Ελληνικά και τα Σλαβομακεδόνικα μιλιούνταν ακόμα στο σπίτι και η χώρα προέλευσης παρέμενε μια ακλόνητη πηγή έμπνευσης και καθορισμού. Ο ίδιος αργότερα δήλωσε ότι ονομάζει ως «τέταρτή» του γλώσσα, τη γλώσσα των Μαθηματικών. Ο Tom Petsinis εκτός από ποίηση έχει γράψει νουβέλες και θεατρικά έργα και διδάσκει Μαθηματικά στο Victoria University of Technology της Μελβούρνης. Τα Μαθηματικά κατέχουν κεντρικό ρόλο τόσο σε νουβέλες του -ειδικά στη «The French Mathematician» (1997), που αφορά τη ζωή και το έργο μιας από τις ιδιοφυΐες των Μαθηματικών του Γάλλου Évariste Galois, κατά τον 18ο αιώνα- όσο και ποιητικών του συλλογών ειδικά της «Naming the Number» (1998). Διατηρεί την ιστοσελίδα http://tompetsinis.com