ΤΟ τελευταίο παιχνίδι της εθνικής μας ομάδας δεν το έζησα μόνο στην τηλεόραση, αλλά και ως φίλαθλος «μέσα» στο Estadio Castelao της Fortaleza.
ΜΕ τρεις προσωπικούς «ανταποκριτές» μέσα στο γήπεδο (τους Χρήστο Μπαμπατζιά, Κώστα Καβαλάκη και το γιο μου) δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά.
ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑ το πάθος και την αγωνία τους μέχρι το ενενηκοστό δεύτερο λεπτό που ο Σαμαράς έστειλε από 9 μέτρα τη μπάλα στα δίχτυα και την Ελλάδα στην δεκαεξάδα της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής ελίτ.
ΜΕ το που μπήκε το γκολ της πρόκρισης, μου τηλεφώνησε ο γιος μου για να μου πει ότι, «οι Βραζιλιάνοι άρχισαν να προσεύχονται από τώρα να μας συναντήσουν στον… τελικό»!
ΟΙ πιθανότητες, βέβαια, να φτάσει η Ελλάδα στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου (και να το… πάρει!) είναι από εντελώς μηδενικές μέχρι απειροελάχιστες.
ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ πιθανότητες είχαμε και το 2004 στο Πανευρωπαϊκό στην Πορτογαλία και καταφέραμε να διαψεύσουμε την παράδοση, να ανατρέψουμε όλα τα προγνωστικά και να χρεοκοπήσουμε τις εταιρίες στοιχημάτων…
ΣΥΝΕΠΩΣ, λόγω πρόσφατων σχετικά εμπειριών, έχουμε θεμελιωμένο δικαίωμα να πιστεύουμε σε… θαύματα της τελευταίας στιγμής.
ΑΛΛΩΣΤΕ, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι σε «θαύμα» οφείλεται και η ύπαρξη του Ελληνικού Έθνους.
ΕΚΕΙ που όλοι μας έχουν ξεγραμμένους «κάτι μαγικό γίνεται» και τα καταφέρουμε…
«ΜΕ την ψυχή στο στόμα» βέβαια (όπως συνέβη και στο παιχνίδι με την Ακτή του Ελεφαντοστού) αλλά τα καταφέρνουμε…
ΞΕΓΡΑΜΜΕΝΗ είχαν την πατρία οι «αγορές» και όλοι οι «σοβαροί» οικονομικοί αναλυτές, αλλά έπεσαν έξω. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής…
ΡΙΧΝΟΝΤΑΣ κανείς μια ματιά στην ελληνική ιστορία, δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει ότι οι κρίσεις που διερχόμαστε ως φυλή ταιριάζουν στον ψυχισμό μας.
ΖΟΥΜΕ, ρε παιδί μου, για να τις… ξεπερνάμε και, στη συνέχεια, χαλαρώνουμε (και την αράζουμε!) περιμένοντας την επόμενη…
ΔΕΝ μαθαίνουμε από τα παθήματά μας, γιατί, τελικά, μας βγαίνουν σε καλό…
ΕΝΩ άλλες ξακουστές ομάδες διαλύονται όταν ξεσπά καβγάς μεταξύ των ποδοσφαιριστών τους, η δική μας άντλησε δυνάμεις μετά τον τσακωμό του Μανιάτη με τον Τζαβέλα…
ΠΟΥ να καταλάβουν οι άσχετοι ότι οι παίκτες μας «πλακώθηκαν» μεταξύ τους στην προπόνηση για να… προπονηθούν!
ΠΑΡΑΔΟΣΗ είναι αυτή και δεν την εγκαταλείπεις για χάρη της δημόσιας εικόνας σου στη μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση του πλανήτη.
ΚΑΙ ερωτώ: ποιος περίμενε να προκριθούμε στους δεκάξι, μετά την κρίση του «εμφυλίου», το 3-0 από την Κολομβία, την ισοπαλία με την Ιαπωνία και τη στιγμή που στις εξέδρες του γηπέδου της Fortaleza οι φίλαθλοι της Ακτής του Ελεφαντοστού πανηγύριζαν για ένα εικοσάλεπτο τη… δική τους πρόκριση;
ΤΕΛΕΙΩΣΕ, είμαστε απρόβλεπτοι και ικανοί για όλα…
ΚΑΙ αυτό δεν το κάνουμε για να μπερδέψουμε τους αντιπάλους μας, αλλά για να μπερδευτούμε εμείς οι ίδιοι…
ΔΕΝ πειράζει αν οι άλλοι πιστεύουν ότι είμαστε ένα ανοργάνωτο και κακομαθημένο μπουλούκι. Σημασία έχει τι πιστεύουμε εμείς για τον εαυτό μας.
ΚΑΙ εμείς έχουμε βαθιά πίστη στο… οργανωμένο χάος!
ΤΟ επόμενο παιχνίδι με την Κόστα Ρίκα (που θα μας… στείλει στους οκτώ) είναι μια ανοιχτή πρόκληση για εμάς.
ΕΤΣΙ και βγάλουμε έξω τον «φονιά» των γιγάντων (απέκλεισαν την Αγγλία και την Ιταλία) ανοίγει ο δρόμος για την… τετράδα!
ΕΙΝΑΙ αυτό που λένε ότι τρώγοντας σού ανοίγει η όρεξη. Κάπως έτσι έγινε και στη Λισσαβόνα πριν δέκα χρόνια. «Κουτσά στραβά» τα καταφέραμε…
ΚΑΙ ως φάρσα να επαναληφθεί η ιστορία εμάς δεν μας χαλάει…
ΤΗΝ ώρα που έγραφα τις πιο πάνω κουβέντες, πληροφορήθηκα ότι στον πεζόδρομο του Όκλι (τη μεγαλύτερη γειτονιά του φραπέ και της νικοτίνης στο Νότιο Ημισφαίριο!) θα στηθούν γιγαντο-οθόνες για να παρακολουθήσουν το παιχνίδι οι εναπομείναντες θεριακλήδες…
ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΗΚΑ, επίσης, ότι μια ομάδα συμπαροίκων ετοιμάζεται να ψήσει στον πεζόδρομο 40 αρνιά τη Δευτέρα στο παιχνίδι με την Κόστα Ρίκα.
ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ τι θα γίνει στα ντόπια Μέσα Ενημέρωσης (και κοινωνικής ηλιθιοδικτύωσης!) έτσι και μας δουν οι άκαπνοι συμπολίτες μας να τρώμε κοψίδια και να καπνίζουμε σαν να μην υπάρχει αύριο…
ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ θα πάθουν, σας λέω, οι αξιωματούχοι των αντικαπνιστικών οργανώσεων.
ΠΟΥ να καταλάβουν οι άνθρωποι, μετά τόσες εκστρατείες κατά του τσιγάρου και υπέρ της υγιεινής διατροφής, ότι εμείς δεν καταλαβαίνουμε Χριστό…
ΕΚΤΟΣ από την εθνική μας ομάδα, τα παγκόσμια Μέσα Ενημέρωσης και κοινωνικής βλακοδικτύωσης ασχολήθηκαν και με έναν μεγάλο καβγά στο εστιατόριο «Σταλακτίτες».
ΧΑΜΟΣ έγινε όχι μόνο στο internet, αλλά και στα «σοβαρά Μέσα Ενημέρωσης που αναπαρήγαγαν την «είδηση» για να μη μείνουν πίσω.
ΤΟ γεγονός ότι ο καρεκλοκαβγάς έγινε πριν 5 χρόνια δεν εμπόδισε κανέναν να το παρουσιάσει ως «νέο».
ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ χιλιάδες επισκέψεις απ’ όλο τον πλανήτη δέχθηκε το βιντεάκι του καβγά που ανέβασε κάποιος πριν λίγες μέρες στο Youtube.
ΑΚΟΜΑ πιο αποκαλυπτικά για την ποιότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας των διαδικτυωμένων ήταν τα σχόλια που έγιναν στο facebook: τη βίβλο του τεχνολογικού πολιτισμού μας.
ΤΙ τους συγκίνησε; Μα το γεγονός ότι η σκηνή ήταν αρκετά βίαιη και ότι πέρασαν κολάρο ένα τραπέζι στο κεφάλι ενός εμπλεκόμενου στον καβγά.
ΜΕ κάτι τέτοια ασχολούνται όσοι πίνουν νερό στο όνομα των social media και ενημερώνονται αποκλειστικά από το facebook και Twitter.
ΚΑΙ, εντάξει, αυτοί τόσα ξέρουν και για τέτοια μόνο ενδιαφέρονται. Τα «σοβαρά» Μέσα Ενημέρωσης, που υποτίθεται ότι κάτι πάρα πάνω γνωρίζουν, γιατί ασχολούνται με αυτά τα θέματα.
ΜΑ για μια χούφτα δολάρια αγαπητοί αναγνώστες και μόνο γι’ αυτά!
ΕΠΕΙΔΗ έχουν αντιληφθεί ότι οι μάζες ασχολούνται με ελαφρά θεματάκια που δεν χρειάζεται μυαλό και γνώσεις για να τα κάνουν κτήμα τους, συγχρονίζονται μαζί τους για να μείνουν στο παιχνίδι και να μην περιθωριοποιηθούν εντελώς.
Η τεχνολογία εκτός όλων των άλλων έδωσε την ευκαιρία στην ανθρωπότητα να κοιτάξει κατάματα και τον εαυτό της.
ΜΑΣ έδειξε την… ποιότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας, που, ναι μεν, την υποψιαζόμαστε, αλλά δεν είχαμε ως τώρα χειροπιαστές αποδείξεις.
ΤΩΡΑ πια κανείς δεν θα πρέπει να αμφιβάλλει ότι οι βλάκες αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία του ανθρώπινου είδους.
ΑΥΤΟ εξηγεί και γιατί ο κόσμος είναι όπως είναι και δεν πρόκειται να αλλάξει στον αιώνα τον άπαντα.
ΤΟ facebook απλώς αντικατάστησε τα καφενεία, που ο καθένας έλεγε ό,τι μαλακία του περνούσε από το μυαλό και τα κομμωτήρια που καταπιωμένες νοικοκυρές κουτσομπόλευαν τα πάντα.
Η μόνη διαφορά είναι ότι το ακροατήριο τώρα είναι παγκόσμιο και απίστευτα μεγαλύτερο, και η βλακεία αναπαράγεται και διακινείται ευκολότερα.
ΑΥΤΑ για σήμερα και με τη νίκη τη Δευτέρα. Τη φωτογραφία που δημοσιεύω μου την έστειλε ο γιος μου από τη Βραζιλία. Γεια χαρά.
