Η Γεωργία Τρούλη είναι μία από τις νέες, αξιόλογες ποιητικές φωνές που έχουν εισέλθει ορμητικά και, πλέον, τείνουν να σημαδέψουν την ελλαδική ποιητική «σκηνή» των τελευταίων χρόνων. Με είχε εντυπωσιάσει ευχάριστα με την προηγούμενη συλλογή της με τίτλο «Ακρογωνιαία πορεία στο και» (από τις ίδιες Εκδόσεις, 2012) με την οποία αισθάνθηκα ότι η ποιήτρια αυτή έχει έρθει για να μας τα πει έτσι όπως πρέπει, χύμα και ανακατωτά, χωρίς ωραία κοσμητικά επίθετα και καλολογικά στοιχεία, αποδεικνύοντας ότι έχει πλήρη συναίσθηση των όσων βιώνει γύρω της και των όσων θέλει να αποτυπώσει στο χαρτί. Και ήλπιζα η όποια νέα της δουλειά όχι μόνο να κινηθεί στο ίδιο μήκος κύματος, αλλά και να επαυξήσει την καταβύθισή μας σε ονειρικούς, μεν, αλλά πραγματικούς κόσμους.
Και δεν ήλπιζα λάθος.

Η Τρούλη, αδρά και αποφασιστικά, φέρνει στην επιφάνεια το διπλό μας προσωπείο, του ειρηνικού και του βίαιου. Μάς φέρνει μπροστά στην ίδια μας την ανολοκλήρωτη υπόσταση, την αιωρούμενη και δισυπόστατη συνείδησή μας. Στην ποίησή της, ο περιβάλλων κόσμος μας σωριάζεται, έντρομος από την τραγικότητά του, με βία, άλλοτε φρίκη και ψυχρότητα, αφήνοντάς μας τραυματικές εμπειρίες, μιας και κινδυνεύουμε να μείνουμε μετέωροι, παραπαίοντας ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη ενός αιώνιου μαύρου που καραδοκεί να μας συντρίψει.

Παραθέτω ένα δείγμα από το (τελευταίο στη συλλογή) ποίημα “Όν/είδος προς καταστροφή” (προσοχή στο κενό)
…
Όταν θα γίνει σεισμός για το κάτω από το περβάζι
Όλοι στον ανελκυστήρα!
Εκεί που πρέπει
Πριν εισέλθετε – βεβαιωθείτε
Η φωτεινή επιγραφή μιας πρόζας σε μια συνείδηση
Με την επισήμανση steve antonakos
Πότε είδες τελευταία φορά τον ουρανό
Απέραντα τεμαχισμένο;
Ξέπνοο παραλήρημα καρφιτσωμένο
Στο αυτί του ενοίκου;
Πότε τελευταία φορά μπήκες σε ένα σώμα παρθένο
Και μεγάλωσες;
Γεμισμένο νερό ελέφαντας
Από μνήμης άρχισες να φουσκώνεις
Ή ακόμα καλύτερα γουρούνι
Με σχισμή στην ράχη
Στο στόμα να αποταμιεύεις πρωτόγονα δευτερόλεπτα
Επίγονη Αντιγόνη
Έμφαση διάθεση και αντιφατικά επιρρήματα
Εάν ο κόσμος ολόκληρος μια land art εγκατάσταση
Christo
Εάν
Εάν
Ένα
Ένα
Ον
Είδος προς καταστροφή

Ο κόσμος ολόκληρος φαντάζει μάταιος, όσο και η ενδοαναζήτηση, η απόπειρα επανόρθωσης, το κάθε προσωπικό ερέθισμα, το κάθε ατομικό έναυσμα. Όλα μοιάζουν ανολοκλήρωτα μα και τόσο συνεχόμενα μεταξύ τους, όλα, τα πάντα, νέα, παλιά και δοκιμασμένα στοιχεία και φόρμες περιπλέκονται σε μια ηθελημένα άτακτη αλλά και επιμελώς ανατρεπτική γραφή, κάνοντάς μας να σκεφτούμε, να πιάσουμε το νήμα από εκεί που το αφήνει η ποιήτρια.

Η Γεωργία Τρούλη (γεν. 1979), κατάγεται από την Κρήτη και ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας του Α’ ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ και την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις. Έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία ποίησης (εκτός από τις δύο συλλογές στις οποίες αναφέρθηκα εδώ, έχει εκδώσει τις συλλογές «Μια σχετική συρραφή» και «Τα πορτοκαλορόδινα» και τις δύο το 2008 από τις εκδόσεις Ηριδανός). Κείμενά της φιλοξενούνται σε έντυπα και διαδικτυακά λογοτεχνικά περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού.