Κάθε μέρα κάποιος προσπαθεί να μας θυμίσει την ηλικία μας. Αν δεν είναι τα ίδια τα παιδιά μας ή τα εγγόνια μας θα είναι κάποιος φίλος ή γνωστός. Καμαρώνεις γιατί νομίζεις ότι κρατιέσαι καλά ακόμη και, ξεχνώντας πόσο χρονών είσαι, χαμογελάς στην νεαρά κυρία που σου μειδίασε, κάνοντας όνειρα χειμερινής νύχτας.
Εκείνη πάλι, η σαδίστρια, σε πλησιάζει και κάνοντας το μειδίαμα χαμόγελο, εκμυστηρεύεται: «Με συγχωρείτε που σας κοίταζα επίμονα και σας χαμογέλασα, μου θυμίζετε πολύ τον μακαρίτη τον πατέρα μου. Ίδιος είσαστε, ο Θεός ας τον συγχωρέσει τον γλυκούλη τον πατερούλη μου.»
Εμένα, πάντως, καρφί δεν μου καίγεται τι λένε και όταν με ρωτούν πόσων καλοκαιριών ή χειμώνων είμαι, με θάρρος και σοβαρότητα απαντώ ότι βρίσκομαι στο άνθος της… τρίτης ηλικίας. Τώρα από πού αρχίζει και πού τελειώνει η τρίτη ηλικία, αφήστε να το βρουν αυτοί που ξέρουν Άλγεβρα και… Τριγωνομετρία. Στο κάτω-κάτω της γραφής, κάθε τόσο βρίσκω και κάπου να στηριχτώ, αφού, τα πάντα, σε τούτη τη θολή ζωή, είναι θέμα συγκρίσεων.
Διάβαζα το περασμένο Σάββατο, στο “Νέο Κόσμο” (σελίδα 14, στα κυπριακά νέα), για κάποιον πολύ μεγαλύτερο από μένα, ετών 86 παρακαλώ, που αποφοίτησε με άριστα, από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κύπρου. «Πρόκειται για τον Ανδρέα Ζαχαρούδη, πατέρα δύο παιδιών και παππού τεσσάρων εγγονιών, ο οποίος μιλάει πέντε γλώσσες και δήλωσε πως θέλει να σπουδάσει και στο Τμήμα Ιστορίας, όχι απαραίτητα για να πάρει πτυχίο, αλλά για να διευρύνει τις γνώσεις του. Ο κ. Ζαχαρούδης ξεκίνησε τις σπουδές του στο Τμήμα Κλασικών Σπουδών και Φιλοσοφίας το 2010 και μαζί με το πτυχίο πήρε και τα θερμά συγχαρητήρια του πρύτανη Κωνσταντίνου Χριστοφίδη και του υπουργού Παιδείας, Κώστα Καδή». Δεν πρόλαβα να τελειώσω τον Σαββατιάτικο «Νέο Κόσμο» και άντε να ρίξουμε και μια ματιά, στα γρήγορα, στις αυστραλιανές για να προλάβουμε και λίγο ποδόσφαιρο. Η εφημερίδα «The Age», είχε τον «Βρώμικο Χάρρυ», τον Clint Eastwood εννοώ, ο οποίος εξακολουθεί να σκηνοθετεί στα 84 και θα συνεχίσει.
«Δεν μ’ αρέσουν τα γενέθλια. Έρχονται φίλοι και γνωστοί, με κάποιο δώρο, υποτίθεται να σου ευχηθούν. Το χειρότερο που μπορείς να κάνεις είναι να τραγουδήσεις το… ευτυχισμένα γενέθλια -Happy Birthday. Κάθε ημέρα μπορεί να είναι ενδιαφέρουσα και γεμάτη. Δεν είναι απαραίτητο να έχεις ένα κέικ μπροστά σου και ένα μάτσο κόσμο που προσπαθούν να σε πείσουν ότι… τάχα νοιάζονται. … Δεν είσαι ποτέ μεγάλος για να μάθεις κάτι καινούργιο. Όταν σταματήσεις να μαθαίνεις, πηγαίνεις σε μια ήρεμη περίοδο. Όταν φτάσεις εκεί, πήγαινε προς τα πίσω, βρες αυτά που σ’ άρεσαν και …άλεσέ τα. Πάντως αν δεν έχω να πω κάτι, δεν θα μιλήσω καθόλου. … Είμαι σε μια ηλικία που όταν κοιτάζεις γύρω σου, δεν βλέπεις κανέναν».
Σε άλλο σημείο, ο Dirty Harry Callahan, αναφέρεται σε ένα φίλο του ηλικίας 95 χρόνων, ο οποίος φαίνεται κατά πολύ νεότερος απ’ ό,τι είναι και όταν κάποιοι τον ρωτούν ποιο είναι το μυστικό του, αυτός απαντά: «Δεν αφήνω τον γέρο να διαβεί την πόρτα μου. Επομένως, (η ηλικία) είναι θέμα συμπεριφοράς του νου».
Εγώ πάντως, φίλες και φίλοι, ανακάλυψα, στο Όκλι, έναν άλλο τρόπο άμυνας εναντίον των γηρατειών, διά… αυθυποβολής. Ένα φιλικό και συνομήλικο ζευγάρι, μου έδειξε πώς…ξεπερνάς το… πρόβλημα. Κοίταζαν με προσοχή όποιον συνομήλικο ή συνομήλικη της κυρίας περνούσε και έκαναν… πρόχειρες συγκρίσεις: Κοίταξε αυτήν που έρχεται προς τα εδώ. Τι γνωρίζεις; Πού να την γνωρίσεις έτσι που έγινε. Με αυτήν δουλεύαμε μαζί πριν είκοσι χρόνια. Έλεγε και φαινόταν πως ήταν μικρότερη τέσσερα χρόνια. Τώρα φαίνεται δέκα χρόνια μεγαλύτερη. Συμφωνείς; Εγώ είμαι μια χαρά. Θαύμα διατηρούμαι. Ούτε του παπά να μην το πεις, Γιάννη μου. Αυτός δεν είναι ο φίλος σου ο Παναγιώτης; Χριστός και Παναγία, πώς έγινε έτσι; Σαν εκατό χρονών είναι. Εσύ αν δεν είχες το ζάχαρο να σε ταλαιπωρεί θα φαινόσουν δεκαπέντε χρόνια νεότερος απ’ ό,τι είσαι. Απ’ αυτόν πάντως και με ζάχαρο και χωρίς, τουλάχιστον δέκα χρόνια νεότερος φαίνεσαι. Να, ρώτα και τον κ. Κώστα.
Αυτή που κάθεται στο τραπεζάκι στη γωνία, αυτή που μου κουνάει το χέρι, έχει την ίδια ηλικία με μένα. Πώς αφήνεις κυρία μου τον εαυτό σου να καταπέσει; Τι τρως και το ρίχνεις όλο στο στήθος και στις περιφέρειες; Δεν προσέχουν τον εαυτό τους κ. Κώστα. Το μαλλί δύο χρώματα, το βάψιμο του προσώπου πρόχειρο, το ρούχο ατημέλητο, χωρίς συνδυασμό τα χρώματα, άλλα αντί άλλων. Και να πω ότι δεν έχεις λεφτά, κυρία μου; Έχεις και πολλά μάλιστα.
Εγώ έτσι που ντύνομαι και προσέχω τη δίαιτά μου, το κατά δύναμη βέβαια, σίγουρα θα φαίνομαι και θα νιώθω, είκοσι χρόνια νεότερη, δεν φαίνομαι νεότερη, Γιάννη μου; Αυτός που σας χαιρέτησε, κ. Κώστα, είναι μεγαλύτερος από σας; Φαίνεται νεότερος γιατί έχει μαλλί. Το έχει φυτέψει και το βάφει. Να το κάνετε και εσείς. Εμφυτευμένα ή περούκα. Καλή περούκα, όμως, ακριβή. Θα φαίνεστε είκοσι χρόνια νεότερος και ζωντανός, δυνατός, θηρίο.
Λύκε, λύκε είσαι εδώ; Ναι, βάζω (ή βάφω) το μαλλί μου.
