Κάθε τόσο ανοίγει η πόρτα του σπιτιού της Πολιτείας που υποτίθεται ότι εκεί βρίσκουν προστασία κακοποιημένα παιδιά, συνήθως μέσα στο δικό τους το σπίτι, και η δυσωδία που βγαίνει είναι αποπνικτική.

Το υπουργείο Ανθρωπίνων Υπηρεσιών, φαίνεται για ακόμη μια φορά, να έχει χάσει το ρόλο του. Να δίνει την εντύπωση ότι η προστασία που υποτίθεται ότι πρέπει να προσφέρει στα πιο ευάλωτα όντα της κοινωνίας μας, τα παιδιά, δεν είναι εκεί.

Για ακόμη μια φορά, πιστοποιείται, με νούμερα -που, δυστυχώς, δεν ψεύδονται-, ότι η Πολιτεία ανοσιουργεί.
Εκατοντάδες σεξουαλικοί βιασμοί, κακοποιήσεις σεξουαλικής φύσης και εκμετάλλευση παιδιών με κίνητρο το σεξ, έρχονται στο φως, σε όλη τη Βικτώρια. Συμβαίνουν μέσα σε κυβερνητικά ιδρύματα που φιλοξενούν τέσσερα παιδιά το καθένα, μ’ έναν φροντιστή.

Πρόκειται για παιδιά που έχουν κακοποιηθεί μέσα στο οικογενειακό τους σπίτι ή που συμβαίνει οι γονείς τους να είναι ναρκομανείς, να αντιμετωπίζουν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, με αποτέλεσμα να αμελούν παντελώς τα παιδιά τους και η Πολιτεία επεμβαίνει και αναλαμβάνει να τα προστατεύσει.
Το σύστημα, όμως, χωλαίνει και αντί προστασίας, πολλά από τα παιδιά αυτά γίνονται θύματα βίας και εκμετάλλευσης.

Στοιχεία τα οποία ήλθαν στην κατοχή του ABC παρουσιάζουν γυμνή την έκταση του σεξουαλικού βιασμού των παιδιών τα οποία ανέλαβε η Πολιτεία να προστατεύσει.
Μέσα σ’ ένα χρόνο -μέχρι τον περασμένο Μάρτιο- ήλθαν στο φως 98 περιπτώσεις σεξουαλικού βιασμού μέσα στους οίκους προστασίας, 96 περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης και 73 περιπτώσεις σεξουαλικής εκμετάλλευσης όπου προσφέρεται σεξ ως αντάλλαγμα για τσιγάρα, αλκοόλ και χρήματα.

Αυτές οι περιπτώσεις, εντούτοις, εκτιμάται, ότι, σύμφωνα με τελευταίες αποκαλύψεις στις δικαστικές αίθουσες, δεν αποτελούν παρά την κορυφή του παγόβουνου.
Το ABC αποκάλυψε στην αρχή του χρόνου ότι συμμορίες παιδεραστών, έχουν ως στόχο τα οικήματα αυτά όπου υποτίθεται ότι η Πολιτεία προστατεύει τα παιδιά και προσφέρουν σε τακτική βάση, ναρκωτικά, τσιγάρα, αλκοόλ και χρήματα ως αντάλλαγμα για σεξ.

Επίσης, μέσα στους ίδιους αυτούς οίκους προστασίας, τα μεγαλύτερα παιδιά κακοποιούν σεξουαλικά τα μικρότερα.
Αξίζει να αναφερθεί ότι τα περισσότερα των περιστατικών (43%) αναφέρθηκε ότι έχουν συμβεί στο νότιο τμήμα της Βικτώριας, ενώ στο δυτικό τμήμα σημειώθηκε το 26% των συνολικών περιστατικών.

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ

Ο δικηγόρος Howard Draper, με πείρα δεκαετιών στο Δικαστήριο Παιδιών (Children’s Court), θα πει ότι το μέγεθος του προβλήματος τον έχει συνταράξει και δείχνει καθαρά ότι το σύστημα καταρρέει.

«Πιστεύω ότι όλοι γενικά, οι δικηγόροι, οι υπεύθυνοι για την προστασία των παιδιών, οι δικαστές, η υπουργός Ανθρωπίνων Υπηρεσιών, θα πρέπει να εξετάσουμε πού βρίσκεται το πρόβλημα. Προσωπικά, πιστεύω ότι το σύστημα, έχει καταρρεύσει. Εκείνο που επιβάλλεται είναι να το καταργήσουμε, να καθαρίσουμε τον αέρα και να ξεκινήσουμε από την αρχή».

Την «υγεία» του συστήματος, θα υπερασπιστεί, εντούτοις, η πολιτειακή υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών, Mary Wooldridge, υποστηρίζοντας ότι δεν πρόκειται για πρόβλημα που πηγάζει από το σύστημα.

«Αναμφίβολα κάθε πράξη σεξουαλικής βίας σε βάρος παιδιών που βρίσκονται υπό την προστασία της Πολιτείας είναι απαράδεκτη και καταδικαστέα. Αυτός είναι και ο λόγος που όλοι όσοι εργάζονται σ’ αυτόν τον κλάδο προσπαθούν με κάθε τρόπο να προστατεύσουν τα παιδιά για τα οποία είναι υπεύθυνοι».

ΛΟΓΙΑ… ΛΟΓΙΑ

«Τα πράγματα μιλούν από μόνα τους και οι αριθμοί των κακοποιήσεων δείχνουν καθαρά, ότι το σύστημα, ως έχει σήμερα, απλά δε δουλεύει. Οτιδήποτε λέγεται, λοιπόν, προς υπεράσπιση αυτού, δεν αποτελεί παρά προσπάθεια για συγκάλυψη της πραγματικότητας» θα πει η σκιώδης υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών, Τζένη Μικάκου, προσθέτοντας ότι «είναι εξοργιστικό να κακοποιούνται σεξουαλικά παιδιά τα οποία ήδη προέρχονται από ένα περιβάλλον κακοποίησης και η Πολιτεία ανέλαβε να τα προστατεύσει».

Η ίδια θα πει ότι «είναι απαράδεκτο, να στεγάζονται στο ίδιο οίκημα προστασίας παιδιά διαφορετικής ηλικίας και τα μεγαλύτερα να κακοποιούν τα μικρότερα. Οι περιπτώσεις που οι ίδιοι οι υπάλληλοι ζητούν από τα μεγαλύτερα παιδιά να προσέχουν τα μικρότερα, έρχονται πολύ συχνά στο φως, με όλες τις γνωστές συνέπειες σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης. Οι αποκαλύψεις σεξουαλικής βίας μέσα στο ίδιο σύστημα προστασίας των παιδιών στη Βικτώρια προκαλούν όλο και περισσότερη φρίκη.

Τελευταία είχαμε την περίπτωση δύο αδελφών, έξι και οκτώ χρόνων, σε διαφορετικούς οίκους προστασίας, που έπεσαν θύματα σεξουαλικής βίας. Μόλις τώρα, όμως, πληροφορούμαστε ότι υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις σεξουαλικού βιασμού παιδιών που θάβονται. Το ακούω και ανατριχιάζω.. Κάθε περίπτωση προκαλεί φρίκη, αν αναλογιστεί κανείς ότι συμβαίνει σ’ ένα περιβάλλον που η Πολιτεία έχει αναλάβει να προσφέρει -πάνω απ’ όλα- προστασία. Τώρα όταν η υπουργός ισχυρίζεται ότι «δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το σύστημα», αυτό δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά ότι εθελοτυφλεί. Ότι επιλέγει να κρύψει το κεφάλι της μέσα στην άμμο. Το χειρότερο και πιο ανησυχητικό ότι αν πιστεύει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα πώς θα το λύσει;» θα καταλήξει η Τζένη Μικάκου.

Η ίδια πιστεύει ότι το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι δεν διατίθενται αρκετοί κυβερνητικοί πόροι, δεν υπάρχει επαρκές προσωπικό και το χειρότερο, ότι δεν είναι ειδικά εκπαιδευμένο.

Το συμπέρασμα είναι ότι δεν δίνεται η δέουσα προσοχή εκ μέρους της Πολιτείας σ’ ένα θέμα που αφορά τα πιο ευάλωτα άτομα του κοινωνικού ιστού, τα παιδιά οι πληγές των οποίων είναι ανοιχτές και τα πλήγματα από τα οποία υποφέρουν έχουν προέλθει από την ίδια την οικογένειά τους. Τα στοιχεία μιλούν, όχι για προστασία εκ μέρους της Πολιτείας, αλλά για απαράδεκτη αδιαφορία. Το γεγονός ότι το πρόβλημα ήλθε στην επιφάνεια και προ εξαμήνου, χωρίς να ληφθούν, έστω και τα ελάχιστα μέτρα για να διερευνηθεί επισταμένα, μιλά καθαρά για τις προθέσεις της Πολιτείας. Αυτό δεν σημαίνει, εντούτοις, ότι θα πρέπει να αδιαφορήσουν και όλοι εκείνοι οι οποίοι μπορούν και έχουν τη δύναμη να αναγκάσουν την Πολιτεία να σταθεί προ των ευθυνών της και να πράξει ανάλογα.