Δεν περνάω καλά.
Σε σύγκριση με ποιον;
Δεν είναι ζωή αυτή.
Σε σύγκριση με τίνος;
Αλλιώς μας τα ‘πανε: Βγάλε πανεπιστήμιο…
Πιάσε δουλειά…
Χάσε δουλειά…
Ψάξε δουλειά…
Βρήκες δουλειά;
Γάντι!
Βρήκες δουλειά που σου ‘ρχεται γάντι;
Βρήκα γάντι της κουζίνας.
Τι γάντι.
Κόκκινο.
Ένα;
Και πολύ μου πέφτει.
Και;
Το φόρεσα και βγήκα στο Σύνταγμα.
Τι λέμε;
Στο Σύνταγμα λέμε. Φόρεσα το γάντι και πήγα συναυλία.
Για τις καθαρίστριες;
Αμέ; Είμαι και στη φωτογραφία. Πώς βλέπεις τη Χαρούλα – τρίτο σφουγγαρόπανο δεξιά.
Πρώτον, εσύ είσαι φιλόλογος.
Το πρόσεξα.
Και δεύτερον, οι καθαρίστριες είναι απολυμένες.
Εν αντιθέσει με τις φιλολόγους;
Αλλιώς μας τα ‘πανε…
Με ασύλληπτες μαλακίες μάς γαλούχησαν: «Από τη γη δεν έχασε κανείς».
Τον Στουρνάρα εννοούσαν.
«Μάθε τέχνη κι άσ’ τηνε»…
«Κι αν πεινάσεις, πιάσ’ τηνε»…
Κι έμαθα και πείνασα. Πού ‘ν’ την τώρα η τέχνη η μαλάκω;
Κι έχω και παιδί στην εφηβεία. Κάθε μισή ώρα μεγαλώνει το πόδι του. Του αγοράζω παπούτσια, μέχρι να φτάσω από το μαγαζί στο σπίτι, αυτός έχει αλλάξει νούμερο. Άσε που δεν μιλάει.
Τι δεν μιλάει;
Δεν μιλάει, παιδί μου. Πώς το λένε : «Δεν μιλάει». Από το ρήμα «μιλάω». Μιλάω – μιλάς – μιλάει. Ε, αυτό δεν μιλάει.
Και πώς επικοινωνείτε;
Όταν λες «επικοινωνούμε»;
Κατάλαβα.
Έτσι και θέλει κάτι πολύ συγκεκριμένο, γρυλίζει. Θέλεις κάτι, Κώστα; Γκρρρρ. Θα βγεις, Κώστα; Γκρρρρ. Θα μπεις, Κώστα; Γκρρρ. Μελέτησες, Κώστα; Γκρρρ.
Αυτό το γρύλισμα να το κοιτάξετε…
Όταν δεν γρυλίζει, γαβγίζει. Κανονικά. Παίρνει κόσμος τηλέφωνο και νομίζει ότι το σήκωσε ντόμπερμαν. Άσε που είναι μονίμως πολύ θυμωμένος.
Γιατί;
Δεν ξέρει. Ιδέαν δεν έχει. Απλώς είναι πολύ θυμωμένος.
Απλώς, είναι πολύ έφηβος.
Προχτές μου γρύλισε κάτι που με τάραξε αφάνταστα. Θα κάνει λέει την τούφα πράσινη και θα βάλει σκουλαρίκι στη μύτη.
Τι του απάντησες;
Δεν του απάντησα. Έχασα τον κόσμο. Όταν συνήλθα, ήμουνα σε ένα περίεργο δωμάτιο με ορούς.
Εκτονώνονται μωρέ κι αυτά. Τρώνε πολλή πίεση.
Ξέρεις πού είχε φτάσει η δική μου η πίεση; Στα ύψη. Στα Ιμαλάια. Αν είχα την ελληνική σημαία θα την κάρφωνα στο Έβερεστ.
Περνάει φάση. Μπορεί να του αρέσει και καμιά κοπέλα…
Δεν μας λέει. Πάντως, όλο και παίρνει κάποια. Κι αυτή γρυλίζει στο τηλέφωνο. Εμπρός; Γκρρρρ. Τον Κώστα, θέλετε; Γκρρρ. Αμέσως. Γκρρρ. Το τελευταίο γκρρρ είναι «ευχαριστώ».
Τουλάχιστον, έχει τρόπους.
Να τη χαίρεται η μανούλα της.
Μήπως υπερβάλλεις κομμάτι;
Υπερβάλλω κομμάτι. Γεγονός. Ενίοτε ο γιος μου θυμάται ότι προέρχεται από τον άνθρωπο και φτύνει καμιά λέξη.
Α, μιλάει κιόλας.
Μιλάει. Το «μαλάκας» ευκρινέστατο. Μια άρθρωση έκτακτη. Η κορυφαία της Επιδαύρου! Μα – λα – κας! Καμπάνα. Γεμίζει το διαμέρισμα, αγάπη μου.
Θα του περάσει.
Ναι, αλλά το κουσούρι δεν το γλιτώνει. Η γλώσσα χρειάζεται και μια άλφα προπόνηση. Άμα κάνεις έξι χρόνια να τη μιλήσεις, μετά θέλεις ιδιαίτερα για να θυμηθείς τα ελληνικά. Φεύγω, άργησα.
Τι καλά μαγειρεύεις, σήμερα;
Φρίσκις!