Έγραφα την προπερασμένη εβδομάδα για Λαϊκή Τέχνη και αναφέρθηκα στον Καραγκιόζη, στην τέχνη του θεάτρου σκιών και στον Δημήτρη Κατσούλη, τον μοναδικό στο είδος. Αναφέρθηκα στη σφοδρή επιθυμία των δημιουργών της Λαϊκής Τέχνης να βρεθεί ένας ελληνικός φορέας (Μουσείο-Κοινότητα-Σύλλογος-Αδελφότητα κ.λπ.) και να μαζευτούν τα δημιουργήματα των καλλιτεχνών σε κάποια αίθουσα να μπορούν να τα επισκέπτονται, μικροί και μεγάλοι, να πληροφορούνται λεπτομέρειες και να ακούν μέσω κάποιας κασέτας, ελληνικά και αγγλικά, τις περιγραφές και αναλύσεις από τους δημιουργούς ή κάποιους ειδικούς.

Την ίδια επιθυμία, το να βρεθεί κάποιος ιδιαίτερος κατάλληλος χώρος ελληνικού φορέως, είχαν εκφράσει και οι ντόπιοι συγγραφείς, ποιητές και λογοτέχνες γενικότερα, για τη «στέγαση» των έργων τους, ελληνικών και αγγλικών εκδόσεών τους.

Ο χώρος του Προξενείου μας καλός, αλλά όχι απόλυτα κατάλληλος για επισκέψεις, αναλύσεις και κάποια… λογοτεχνικά απογεύματα.
Στο προηγούμενο δημοσίευμα μίλησα για την επιθυμία του Δημήτρη Κατσούλη να δώσει τις 50, περίπου, φιγούρες που του έχουν απομείνει σε δικό μας φορέα, παρά το ότι τα ποσά που του προσφέρουν, φιλότεχνοι και άλλοι «ξένοι φορείς», για την αγορά των φιγούρων, δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητα. Μη με ρωτήσετε γιατί επανέρχομαι και σας κουράζω, αναφέροντας τι έγραψα. Σε λίγο θα καταλάβετε ότι το όλο θέμα έχει κάποιες εξελίξεις, τις οποίες και δεν θα ήθελα να τις γραδάρω εκ των προτέρων.
Για να είμαι ειλικρινής, μετά από κάποιες υποσχέσεις, περιμένω κάποιες κινήσεις. Αν πραγματοποιηθεί μια υπόσχεση που έχω από σοβαρό, ελληνικό, φορέα, τότε τέλος καλό, όλα καλά. Συνεχίζω.

Τον Δημήτρη Κατσούλη τον πρόβαλε και τον προβάλει σαν ειδήμονα του είδους (Greek Puppet Master), θεαματικά, το Μεταναστευτικό Μουσείο. Όποιος αμφιβάλλει, δεν είναι μακριά, ας πεταχτεί να το δει με τα ίδια του τα μάτια. Αν δεν θέλει ή βαριέται ο ενδιαφερόμενος, ας ανοίξει τον ιστότοπο που είχα αναφέρει και παραθέσει στο προηγούμενο σημείωμά μου και θα καταλάβει. Όλα τα παραπάνω τα ανέφερα και επανέλαβα ορισμένα που πιθανόν να σας κούρασαν, γιατί έλαβα ένα γράμμα από έναν άλλο μεγάλο γνωστό καλλιτέχνη της παροικίας μας, τον φίλο Τάσο Κολοκοτρώνη:
«Αγαπητέ Κώστα σε χαιρετώ. Το θέμα σου στα “Ελαφρά και Ελεύθερα” “Καραγκιόζης, Μουσεία και Σκέψεις”, ήταν ένα από τα καλύτερα και σε συγχαίρω. Θυμήθηκα κι εγώ τα παιδικά μου χρόνια που δεν άφηνα παράσταση του Καραγκιόζη όπου και να έπαιζε. Πριν τον πόλεμο ο πατέρας μου έφερνε στο καφενείο του, που ήταν αρκετά μεγάλο, καραγκιοζοπαίχτη που τον βοηθούσα. Ο Δημήτρης Κατσούλης ήταν καλός και θυμάμαι που πήγαμε σε δύο παραστάσεις, είδα και την ιστοσελίδα του. Είναι τυχερός που μπόρεσε να τα βάλει στο Μεταναστευτικό Μουσείο που είναι ένα ασφαλές μέρος ώστε να το βλέπουν οι νεότεροι. Είμαι βέβαιος ότι θα ξέρεις ή και μπορεί να τα έχεις δει τα δικά μου έργα λαϊκής τέχνης σε μικροτεχνήματα, όταν ήταν σε διαρκή έκθεση στο ΕΚΕΜΕ. Όταν έκλεισε τα πήρα, αλλά δεν μπόρεσα για αρκετό καιρό να βρω μέρος στη Μελβούρνη να τα δώσω για να εκτεθούν μόνιμα. Μια μέρα επισκέφθηκα το Μεταναστευτικό Μουσείο Μπονεγκίλα, με 2-3 έργα μου. Είδα εκεί μερικά εκθέματα Ελλήνων μεταναστών που είχαν φέρει, συνήθως παλιές βαλίτσες και άλλα είδη προσωπικά κ.λπ. Κουβεντιάζοντας με την διευθύντρια, αστειευόμενος της λέω: “Ξέρεις, αυτά τα πράγματα που φέραμε εδώ δεν είναι τίποτα σε σχέση με αυτά που αφήσαμε φεύγοντας από τα χωριά μας. Παρατήσαμε γονείς, αδέλφια, σπίτια, κτήματα, κάρα, ζώα, εργαλεία και άλλα πράγματα, που ώσπου να πεθάνουμε δεν θα βγουν από το μυαλό μας”. Με κοίταξε παράξενα και λέει: “Δυστυχώς, αυτά δεν μπορούμε να τα φέρουμε εδώ”. Της εξήγησα αμέσως ότι εγώ έχω κάνει 28 μακέτες σε μικροτεχνήματα που παριστάνουν την αστική και αγροτική ζωή της περιοχής Θεσσαλονίκης που βραβεύτηκαν και από την Τοπική Αυτοδιοίκηση αλλά και από την πολιτειακή κυβέρνηση της Βικτωρίας. Της έδειξα αυτά που είχα μαζί μου και το βιβλίο με όλα τα έργα και έμεινε κατενθουσιασμένη και ζήτησε να της τα αφήσω για να τα δείξει στα Δημοτικά Συμβούλια Albury-Wodonga. Μετά από λίγες μέρες με ειδοποίησαν ότι είναι πολύ χαρούμενοι να έρθουν να τα παραλάβουν. Όπως και έκαναν και τα ασφάλισαν για αρκετά μεγάλο ποσό. Εδώ και πέντε σχεδόν χρόνια βρίσκονται σε διαρκή έκθεση, 7 μέρες την εβδομάδα, όλο το χρόνο. Τα έχουν σε ξεχωριστό δωμάτιο και το ονομάζουν THE GREEK VILLAGE, που προσελκύει την προσοχή των επισκεπτών για την τελειότητα.

Μπορείς να δεις το βιβλίο με τα έργα μου στην ιστοσελίδα μου: www.kolokotronis.frihost.org πατάς Anastasios (Tasos) kolokotronis go to page 267-336. Είναι βέβαια και στον «Αναγνώστη» www.anagnostis.info Αν έχεις λίγο χρόνο, μπορείς να δεις και ένα βίντεο που έκανα ο ίδιος, ερασιτεχνικό, με 19 έργα. Στο You Tube είναι σε τέσσερα δεκαπεντάλεπτα και αξίζει τον κόπο να τα δεις όλα. Άντε γεια σου, Κώστα, και συνέχιζε να γράφεις και θα τα πούμε πάλι. Τάσος Κολοκοτρώνης 17/08/2014».

Τα είδα όλα και τα θαύμασα για την λεπτομέρεια και την τελειότητά τους. Όταν τα είδα σκέφτηκα ότι είναι πολύ πιο εύκολο να κατασκευάσεις ένα αληθινό κάρο, στις κανονικές του διαστάσεις, από το να επιχειρήσεις να φτιάξεις το τέλειο ομοίωμά του σε μικρογραφία. Σκέφτομαι ή, μάλλον, προσπαθώ να φανταστώ μία μεγάλη αίθουσα με όλα αυτά τα εκθέματα των ομογενών και θυμάμαι, με δέος, τα αισθήματα που ένιωσα αντικρίζοντας κάποτε τις τριήρεις και τα άλλα ομοιώματα αρχαίων πλοίων του Διονύση Παρασκευάτου.

Πριν το τέλος του Σεπτέμβρη θα σας παρουσιάσω μία ανακοίνωση του Δήμου Darebin (της γειτονιάς μου) που προσκαλεί από το Queensland, θίασο με θέατρο σκιών και κουκλοθέατρο για να το προσφέρει, μεγαλοπρεπώς, στο φιλοθεάμων κοινό του Δήμου μας.
Γεια σας.