ΚΑΘΕ φορά που διαβάζω στις εφημερίδες ή ακούω στην τηλεόραση ότι η Μελβούρνη είναι η καλύτερη πόλη του κόσμου να ζει κάποιος, αναρωτιέμαι πόσο σχέση έχει η πιο πάνω διαπίστωση με την πραγματικότητα και με την έννοια της λέξης που κάποτε αποκαλούσαμε αλήθεια;
ΜΕ δυο κουβέντες, πώς ανέδειξε το «έγκυρο» βρετανικό περιοδικό «Economist» τη Μελβούρνη για τέταρτη συνεχή χρονιά, ως την καλύτερη πόλη του πλανήτη;
ΠΟΣΟ καιρό (και πού;) έμειναν οι ερευνητές τους στην πόλη μας; Πώς έζησαν, τι είδαν, ποιους ρώτησαν και τι, τέλος πάντων, τους είπαν οι ερωτηθέντες και ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ;
ΓΙΑΤΙ αν όντως η Μελβούρνη είναι η καλύτερη πόλη του κόσμου και η Αυστραλία the lucky country, τότε θα πρέπει να δω ψυχίατρο όσο το δυνατόν συντομότερα.
ΔΕΝ είναι δυνατόν (σκέφτηκα) να ζω στην καλύτερη πόλη, της πιο τυχερής χώρας του πλανήτη και να αισθάνομαι τόσο χάλια. Κάτι θα πρέπει να μου συμβαίνει…
Ή θα πρέπει ψυχολογικά να μην είμαι καθόλου καλά (όπως πιστεύουν ορισμένοι φίλοι μου) ή να μην ταιριάζουν στον (απροσάρμοστο) χαρακτήρα μου τα κάλλη της, τα πλούτη της και οι ανέσεις της.
ΤΟ γιατί αισθάνομαι έτσι (καταμεσής του… παραδείσου!) ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στην τριτοκοσμική Αρκαδία και δεν μπορώ να ξεφύγω από την μαγική της επιρροή.
ΑΝ -όπως έλεγε ο Σίγκμουντ Φρόιντ-, τα παιδικά χρόνια είναι αυτά που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας, τις συνήθειές μας και τις μετέπειτα επιλογές μας, τότε δεν υπάρχει σωτηρία.
ΑΛΛΑ, εντάξει εγώ (έστω και θεωρητικά) έχω δυο τρεις… επιστημονικές δικαιολογίες. Τι συμβαίνει όμως με όσους έχουν γεννηθεί στον… παράδεισο και μεγαλώσει στην καλύτερη πόλη του κόσμου;
ΓΙΑΤΙ τόσες εκατοντάδες χιλιάδες «τυχεροί» προσπαθούν όπως κι όπως να δραπετεύσουν μέσω του σκοτεινού τούνελ της κατάθλιψης και των αυτοκτονιών;
ΜΗΠΩΣ η πραγματικότητα έχει τόση σχέση με τα συμπεράσματα των ερευνών και τις στατιστικές, όση έχει, για παράδειγμα, το Τούρακ με το Σανσάιν που συνυπάρχουν στην καλύτερη πόλη του κόσμου;
ΜΗΠΩΣ η Μελβούρνη, όπως και οι υπόλοιπες μεγαλουπόλεις, αποτελούνται από διαφορετικούς «κόσμους» που το μόνο κοινό που έχουν μεταξύ τους είναι ότι εμφανίζονται χωρίς «διακρίσεις» στις έρευνες και τις στατιστικές
Ή μήπως το να ζεις στην καλύτερη πόλη του κόσμου δεν έχει τελικά και μεγάλη σχέση για το πώς αισθάνεσαι μιας και ο καθένας μετράει το «καλό» και το «κακό» με τη δική του κλίμακα;
ΣΥΜΦΩΝΑ με τα δικά μου γούστα, η Μελβούρνη είναι μια αποστειρωμένη πόλη, που ώρες-ώρες μου θυμίζει θάλαμο εντατικής ιδιωτικού νοσοκομείου και άλλες καταφύγιο μονόχνοτων και σχολαστικών ανθρώπων που ζουν για να έχουν την σπιταρόνα τους, το four wheel drive τους και το σκυλάκι τους.
ΚΑΙ μιας και το έφερε η κουβέντα, να σας πω ότι η Μελβούρνη (με τα δικά μου μέτρα) θα πρέπει να είναι μια από τις χειρότερες πόλεις του κόσμου για να ζουν… σκυλιά.
ΚΑΙ το λέω αυτό γιατί τα σκυλιά, δεν ζουν πια σαν σκυλιά, αλλά, σαν αξεσουάρ των ιδιοκτητών τους.
ΒΕΒΑΙΑ, σε τούτη την πόλη (και όχι μόνο) σαν αξεσουάρ των γονιών τους μεγαλώνουν και πολλά παιδιά. Στα σκυλιά θα κολλήσουμε;
ΕΠΕΙΔΗ, όμως, σήμερα μοιράζομαι τη στήλη με το συνάδελφο, Κώστα Καραμάρκο, θα σταματήσω εδώ για να τού δώσω το λόγο να πει τα «δικά του» για τη Μελβούρνη και την Αυστραλία.
ΝΑ σας θυμίσω ότι, ο Κώστας επέστρεψε από την «ξενιτιά» της πατρίδας πέρυσι, μετά από 15 χρόνια παραμονής εκεί και προσπαθεί και αυτός, όπως πολλοί από εμάς, να προσαρμοστεί (και να επιβιώσει) στην καλύτερη πόλη του κόσμου.
ΤΟ κείμενο που ακολουθεί είναι του Κώστα. Καλή ανάγνωση:
«ΑΠΟ τη στιγμή που η οικονομική κρίση πρωτοκτύπησε την πόρτα της Ελλάδας, τα άρθρα και οι ιστορίες παραπληροφόρησης για τη γη της επαγγελίας, την Αυστραλία, άρχισαν να εμφανίζονται με εντυπωσιακή συχνότητα και κιτρινίλα στα ελληνικά ΜΜΕ, ακόμη και σε πολλά από τα λεγόμενα έγκυρα…
ΜΕΓΕΘΗ ανύπαρκτα για το κύμα της μετανάστευσης Ελλήνων προς την Αυστραλία άρχισαν να αναφέρονται, ιστορίες επιτυχίες για αρκετές ανυπόληπτες πρωτιές άρχισαν να αναπαράγονται, ψευδαισθήσεις για προοπτικές ποιότητας ζωής απλησίαστες για τους περισσότερους νεομετανάστες άρχισαν να γεννιούνται…
ΝΑΙ, η Αυστραλία που πλησιάζει όλο και περισσότερο ως τρόπο ζωής τις εξατομικευμένες ΗΠΑ, συρρικνώνοντας ως μέγεθος το κράτος πρόνοιας που είχε δημιουργήσει, εξακολουθεί να είναι μια καλή προοπτική, αν, το ξαναγράφω, αν…
ΑΝ είσαι στέλεχος επιχειρήσεων, αν έχεις προσόντα παραπάνω από το μέσο όρο, αν ασκείς επάγγελμα με κενές θέσεις εργασίας, αν έχεις ήδη ένα δίκτυο υποστήριξης στη χώρα, π.χ. την ιδιότητα του πολίτη ή οικογενειακούς δεσμούς, αν δεν έχεις στον ήλιο μοίρα στην Ελλάδα, ή σε άλλες χώρες του κόσμου, και αναζητάς μια δύσκολη επανεκκίνηση με όρους καλύτερους από αυτούς που ενδεχομένως είχες στη μέχρι τώρα χώρα μόνιμης εγκατάστασής σου…
ΝΑΙ, η Αυστραλία έχει παραπάνω από 20 χρόνια συνεχούς ανάπτυξης, όμως, ενδεικτικά αναφέρω…
Η απόκτηση κατοικίας είναι ιδιαίτερα δύσκολη και ακριβή, με την κτηματαγορά να γίνεται επενδυτικός τζόγος και τις τιμές των ακινήτων, κατοικιών και άλλων, να αυξάνονται με πολλαπλάσιους ρυθμούς από ό,τι ο μέσος μισθός των εργαζομένων της χώρας…
Η καλή παιδεία είναι ακριβή, είναι εξαγωγική βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων!
ΤΟ 30% των μαθητών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης φοιτά σε ιδιωτικά σχολεία, ενώ τα ΑΕΙ της χώρας χρεώνουν δίδακτρα που ανέρχονται σε πολλές χιλιάδες δολάρια το χρόνο , δίδακτρα που αναμένεται να αυξηθούν ακόμη περισσότερο, μετά από τον πρόσφατο προϋπολογισμό της συντηρητικής κυβέρνησης της χώρας…
ΝΑΙ, το σύστημα υγείας της Αυστραλίας είναι καλό, οι πολύωρες αναμονές όμως στα νοσοκομεία της, ή οι πολύμηνες παραμονές σε λίστες αναμονής πριν από μια επέμβαση είναι κανόνας και όχι εξαίρεση για τους περισσότερους κατοίκους της…
ΝΑΙ, η Μελβούρνη για παράδειγμα αναδείχθηκε για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά από τον Economist ως η καλύτερη πόλη του κόσμου για να ζει κάποιος ή κάποια, ενώ άλλα περιοδικά και άλλοι οργανισμοί την τοποθετούν κοντά στις κορυφαίες, όχι όμως στην κορυφαία θέση του κόσμου, αλλά…
ΑΥΤΟ ισχύει για όσους και όσες ζουν κοντά στο κέντρο της πόλης, άντε να πούμε και σε μια ακτίνα 10-15 χιλιομέτρων από το κέντρο, όπου υπάρχουν υποδομές κ.α. Όσο πιο πολύ απομακρύνεσαι από το μητροπολιτικό κέντρο αυτή της τεράστιας συνάθροισης προαστίων με συνολικό πληθυσμό 4,3 εκατομμύρια, τόσο πιο «δύσκολη» και βαρετή γίνεται η ζωή σου…
ΑΛΛΟ χαρακτηριστικό παράδειγμα από την καθημερινότητα της χώρας.
Η συχνότητα εξυπηρέτησης των επιβατών από τα μέσα μαζικής μεταφοράς της Μελβούρνης για παράδειγμα υπολείπεται αυτή της Αθήνας. Ενώ για πολλούς εργαζομένους, ένα ταξίδι δύο ωρών για την απόσταση σπίτι-εργασία-σπίτι, με κυκλοφοριακή συμφόρηση στις ώρες αιχμής, ανεξάρτητα από τις πολλές μεγάλες λεωφόρους, αποτελεί κανόνα και, όχι εξαίρεση…
ΑΠΟ την άλλη μεριά τώρα…
H Αυστραλία είναι μια χώρα που γεωγραφικά και οικονομικά είναι ιδανικά τοποθετημένη στον Ασιατικό 21ο αιώνα…
ΕΙΝΑΙ ένας τόπος όπου υπάρχει ιδιωτικός χώρος, υπάρχει κανονικότητα, υπάρχουν υποδομές και δημόσιοι χώροι αξιόλογοι, που είναι στη διάθεση ακόμη και των down and under, υπάρχουν προοπτικές εργασίας πολλαπλάσιες από αυτές της Ελλάδας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, όμως…
Η Αυστραλία δεν είναι τόσο εύκολη και τόσο καλή όσο αφήνουν να εννοηθεί τα περισσότερα ΜΜΕ της Ελλάδας…
ΟΣΟ για το μεγάλο κύμα Ελλήνων που μεταναστεύει στους Αντίποδες… Οι περισσότεροι που επιστρέφουν, λίγες χιλιάδες λένε τα επίσημα στοιχεία, είχαν προηγούμενους δεσμούς με τη χώρα και είναι λίγοι/ες σε σχέση με τον ετήσιο αριθμό μεταναστών που δέχεται η Αυστραλία.
ΑΥΤΟΙ οι λίγοι που επιστρέφουν συνήθως, βρίσκουν μια χώρα όπου η διαβίωση είναι πιο δύσκολη από αυτήν που θυμόταν ή προσδοκούσαν…
ΑΥΤΟΙ που επιστρέφουν ή έρχονται για πρώτη φορά, συναντούν μια αστικοποιημένη χώρα περίπου 24 εκατομμυρίων κατοίκων και μια ομογένεια περίπου 380.000 (τόσοι/ες αυτοπροσδιορίστηκαν ως ελληνικής καταγωγής στην πιο πρόσφατη απογραφή του 2011) ατόμων.
ΠΕΡΙΠΟΥ το 70% αυτής της Ελληνικής κοινότητας είναι αυστραλογεννημένη, με οτιδήποτε αυτό συνεπάγεται κοινωνικά, πολιτισμικά, πολιτικά κ.λπ. Το 55% όσων δήλωσαν στη απογραφή του 2011 πως μιλούν Ελληνικά είναι γεννημένοι/ες στην Αυστραλία.
ΤΑ δυο μεγάλα ομογενειακά κέντρα της χώρας είναι η Μελβούρνη, όπου κατοικεί περίπου το 43% των ελληνικής καταγωγής κατοίκων της Αυστραλίας και το Σύδνεϋ, όπου κατοικεί περίπου το 33%…»
