Τα τελευταία ψήγματα σοβαρότητας και αξιοπιστίας της κυβέρνησης Abbott εξατμίστηκαν, προχθές Τρίτη, από τη συμφωνία της με τον Clive Palmer, αρχηγό του κόμματος Palmer Unity Palmer, να «παγώσουν» το εφάπαξ εκατομμυρίων εργαζομένων μέχρι το 2025.
Σε ένα ποταπό αλισβερίσι με τον μεγαλοεπιχειρηματία πολιτικό, η κυβέρνηση συμφώνησε να ανταλλάξει την ψήφο των βουλευτών του στη Γερουσία με την αναβολή της αύξησης των υποχρεωτικών εισφορών εφάπαξ εκατομμυρίων εργαζομένων, μέχρι το 2025.

Το στοιχείο που επιβαρύνει ιδιαίτερα την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, Tony Abbott, είναι η αδιάντροπη αθέτηση της προεκλογικής υπόσχεσής του, «να μην πειράξει το εφάπαξ των εργαζομένων».

Από συνήθεια, πλέον, ο πρωθυπουργός πάτησε άλλον ένα προεκλογικό «όρκο» του, ενέργεια που θα μειώσει σημαντικά το εφάπαξ εκατομμυρίων εργαζομένων και θα επιβαρύνει, μελλοντικά, την οικονομία με δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια για τη συντήρηση των συνταξιούχων που θα στραφούν στο κράτος για βοήθεια.
Για να μην θεωρηθεί το σχόλιο αντικυβερνητικό παραλήρημα, να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή σειρά, στο σωστό πλαίσιο. Η κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε με τον Clive Palmer την κατάργηση του φόρου υπερκερδών της εξορυκτικής βιομηχανίας ενώ γνωρίζει, ότι ο κ. Palmer είναι ιδιοκτήτης εταιρείας εξόρυξης μεταλλευμάτων, δηλαδή τον βόλευε να καταργηθεί ο φόρος. Η «βρώμικη», κατά την αντιπολίτευση, συμφωνία της κυβέρνησης Abbott με τον Palmer εξυπηρετεί θαυμάσια τον αμφιλεγόμενο επιχειρηματία – βουλευτή και ως εργοδότη, αφού δεν θα πληρώνει έξτρα εφάπαξ στο προσωπικό του μέχρι το 2025.

Το Εργατικό Κόμμα, που κόπτεται από προχθές για τα συμφέροντα των εργαζομένων, είχε τη δυνατότητα να αποτρέψει τη συμφωνία, αλλά δεν το έπραξε, για να μην κατηγορηθεί για ιδεολογική μειοδοσία υποχωρώντας στο θέμα της φορολογίας των υπερκερδών της εξορυκτικής βιομηχανίας.

Να επιστρέψουμε, όμως, στην οδυνηρή, για το μέσο εργαζόμενο, συμφωνία, που ο θησαυροφύλακας, Joe Hockey, προσπαθεί να μας πουλήσει ως μάνα εξ ουρανού.
Ο διευθυντής του οργανισμού Industry Super Australia, David Whiteley, δήλωνε χθες στο ABC, ότι το «πάγωμα» του εφάπαξ είναι δυσάρεστη είδηση για τους πολίτες διότι, κατά τους υπολογισμούς του οργανισμού ένας εργαζόμενος ηλικίας 25 ετών θα συνταξιοδοτηθεί με 100 χιλ δολάρια λιγότερο εφάπαξ.
Κατά τον Whiteley, υπολογισμοί του Industry Super Australia δείχνουν, ότι 3,5 εκ. εργαζομένων με ετήσιο εισόδημα μέχρι $37.000, εκ των οποίων δύο εκατομμύρια είναι γυναίκες, θα συνταξιοδοτηθούν με 20 έως 25 χιλιάδες δολάρια λιγότερο εφάπαξ, εξ αιτίας της κατάργησης της κρατικής συνεισφοράς στο εφάπαξ των χαμηλόμισθων πολιτών.

Ο κ. Whiteley σαρκάζει τους κυβερνώντες για την παραπλανητική δήλωσή τους, ότι οι εργαζόμενοι θα αποζημιωθούν για το «πάγωμα» των μισθών τους με μισθολογικές αυξήσεις. «Δεν είμαι σίγουρος πόσοι εργαζόμενοι πήραν αύξηση σήμερα (χθες). Δεν είμαι βέβαιος ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο» σαρκάζει δικαιολογημένα.
Ο σαρκασμός του κ. Whiteley απαντά και στην απροκάλυπτη υποτίμηση της νοημοσύνης του μέσου πολίτη από τον υπουργό Οικονομικών Mathias Cormann, ο οποίος προσπαθεί να μας πείσει ότι η κυβέρνηση «παγώνει» το εφάπαξ προς όφελός μας. «Παγώνει» το εφάπαξ για να μας δώσει τη δυνατότητα να ζήσουμε πιο «ανθρώπινα» πριν τα γεράματά μας δαπανώντας σήμερα τα χρήματα, που θα αποταμιεύαμε – υπό μορφή εφάπαξ – για τις ανάγκες του αύριο.
«Τα μέτρα που λαμβάνουμε θα προσφέρουν στους εργαζομένους περισσότερα χρήματα τα οποία χρειάζονται πριν τη συνταξιοδότησή τους για την αντιμετώπιση του αυξανόμενου κόστους ζωής ή για να εξοφλήσουν ενωρίτερα ενυπόθηκα δάνειά τους ή να τα καταθέσουν εθελοντικά στο ταμείο εφάπαξ της επιλογής τους» δηλώνει ο υπ. Οικονομικών.

Προκλητική υποτίμηση της νοημοσύνης του πολίτη. Από πού θα προέλθουν τα έξτρα χρήματα, κ. Cormann, που η μεγαλόψυχη κυβέρνησή σας θα βάλλει στις τσέπες μας; Θα πάρουμε μεγαλύτερες μισθολογικές αυξήσεις; Τα κεφάλαιο θα δεχθεί να διαθέσει στους εργαζομένους μέρος των έξτρα κερδών του, από το «πάγωμα» του εφάπαξ μέχρι το 2025;

Στα λογικά ερωτήματα κάθε πολίτη απαντά ο Chris Richardson, κορυφαίος οικονομολόγος του διεθνούς οικονομικού οργανισμού Deloitte Access Economics. Να τι λέει ο διακεκριμένος οικονομολόγος:
“These changes (to superannuation) will actually help a bit because by slowing down the shift to higher superannuation in Australia, basically you’re taking money out of something that’s taxed at a pretty low rate – superannuation – and leaving it in wages and in profits, and those are taxed at a higher rate”. Και σε μετάφραση: «Οι αλλαγές αυτές θα βοηθήσουν μερικώς την κυβέρνηση, διότι θα επιβραδύνουν τη μεταφορά κεφαλαίων στο εφάπαξ (των εργαζομένων), βασικά μεταφέρεις ( με αυτή τη μέθοδο) χρήματα από ένα τομέα ( το εφάπαξ) που φορολογείται με πολύ χαμηλό συντελεστή στους μισθούς και στα κέρδη που φορολογούνται με υψηλότερο συντελεστή».

Λοιπόν, τα χρήματα που κατατίθενται στα ταμεία εφάπαξ από εργοδότες, εργαζομένους, αυτοαπασχολούμενους φορολογούνται με πολύ χαμηλότερο συντελεστή από αυτόν που φορολογείται το εισόδημα των εργαζομένων. Δηλαδή, το κράτος εισπράττει λιγότερα χρήματα από τις καταθέσεις στα ταμεία εφάπαξ, από αυτά που θα εισπράξει αν οι αυξήσεις προστεθούν στο εισόδημά μας. H κυβέρνηση συνέπραξε με τον Palmer για να αυξήσει το εισόδημά της, όχι για να «βελτιώσει» την ποιότητα της ζωής μας.

Έχοντας μεγαλύτερο διαθέσιμο εισόδημα το κράτος θα ωφεληθεί ποικιλοτρόπως. Κατ’ αρχήν, οι μισθολογικέ αυξήσεις ανεβάζουν συχνά το συντελεστή φορολογίας των δικαιούχων, προκαλούν το λεγόμενο «bracket creep”, δηλαδή αύξηση του εισοδήματος με αντίστοιχη άνοδο της κλίμακας φορολογίας. Καταναλώνοντας περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες το κράτος εισπράττει περισσότερο GST (φόρο αγαθών και υπηρεσιών).

Καταναλώνοντας περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες ο καταναλωτής πριμοδοτεί ευθέως κλάδους της οικονομίας ( λιανικές πωλήσεις, μεταποιητική βιομηχανία κ.ά) που το κράτος αφήνει στην τύχη τους.

Να γιατί θεωρείται εμπαιγμός του λαού η δήλωση του κ. Cormann. Να γιατί η κυβέρνηση Abbott έγινε, σε έντεκα μήνες, πιο αναξιόπιστη από τις κυβερνήσεις Rudd και Gillarad, που αντικατέστησε.

Σαν κατακλείδα, προκαλώ την κυβέρνηση Abbott να καταργήσει το υποχρεωτικό εφάπαξ, αν πιστεύει ότι θα «ευημερήσουμε» λαμβάνοντας κάθε εβδομάδα στο χέρι το ποσόν που οι εργοδότες μας καταθέτουν στο ταμείο εφάπαξ.