Μόνο ένα μικρό ποσοστό Αυστραλών πεθαίνουν στο σπίτι τους, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών επιθυμούν να πουν το αντίο στη ζωή μέσα από το δικό τους χώρο, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα.

Πιο συγκεκριμένα, μόνο το 14% των Αυστραλών πεθαίνουν στο σπίτι τους, ενώ επτά στους δέκα θα το ήθελαν.
Τα πορίσματα της έρευνας είχαν ως αποτέλεσμα να ανανεώσουν την ανάγκη αλλαγών στο σύστημα και τη νοοτροπία των πολιτών, ώστε οι άνθρωποι να φεύγουν από τη ζωή με περισσότερη αξιοπρέπεια.

Σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα, το 50% των Αυστραλών πεθαίνουν στα νοσοκομεία και ένα τρίτο σε οίκους φροντίδας.
Τα στοιχεία αυτά τοποθετούν την Αυστραλία σε πολύ διαφορετική θέση με τις άλλες εύπορες χώρες της Δύσης, ΗΠΑ, Ν. Ζηλανδία Ιρλανδία και Γαλλία, όπου εκείνοι που πεθαίνουν στο σπίτι τους είναι διπλάσιοι σε αριθμό από ό,τι στην Αυστραλία.
Ο ένας από τους δύο συγγραφείς της μελέτης, ο Hal Swerissen, θα πει, συγκεκριμένα, ότι είναι φανερό πλέον ότι η ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας τόσο της ιατρικής κοινότητας όσο και της κοινωνίας είναι άμεση.

Ο ίδιος πρόσθεσε ότι σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη, η φροντίδα στο σπίτι είναι φθηνότερη από ό,τι στα ιδρύματα.
«Περισσότερο από κάθε άλλη χρονική στιγμή στην ιστορία, οι άνθρωποι πεθαίνουν από γηρατειά και σε μεγαλύτερο ποσοστό, από ό,τι στο παρελθόν, γνωρίζουν πότε περίπου θα πρέπει να αποχαιρετίσουν τα εγκόσμια. Αυτό μας δίνει την ευκαιρία να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να τελειώσουν τη ζωή τους εκεί που επιθυμούν οι ίδιοι».
Τα πορίσματα της έρευνας, μεταξύ άλλων, επισημαίνουν την ανάγκη μεγαλύτερης επικοινωνίας μεταξύ των άμεσα ενδιαφερομένων, της οικογένειας, των φίλων και των ιατρών. Η έλλειψη μιας τέτοιας επικοινωνίας -υπογραμμίζεται-, έχει ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να είναι σε σύγχυση αναφορικά με τις επιλογές που έχουν.
Στην ίδια μελέτη υπογραμμίζεται η ανάγκη έγκαιρου σχεδιασμού, όσον αφορά το είδος φροντίδας που επιθυμούν οι ηλικιωμένοι, ώστε να είναι σύμφωνη με τις προσωπικές ανάγκες και επιθυμίες τους.

Υπογραμμίζεται, επίσης, η ανάγκη αλλαγής του συστήματος, ώστε οι ενδιαφερόμενοι να έχουν την επιλογή να τελειώσουν τη ζωή τους στο σπίτι τους. Αυτό προϋποθέτει το σύστημα να μεταφέρει τη φροντίδα από τα ιδρύματα στο σπίτι και να επενδύσει σ’ αυτόν τον τομέα.

«Οι γενιές του ’50 και ’60 προσεγγίζουν την τρίτη ηλικία και μέσα στα επόμενα 25 χρόνια ο αριθμός τους θα διπλασιαστεί. Είναι επείγουσα ανάγκη να κάνουμε μια δημόσια συζήτηση γι’ αυτό το θέμα που ενδέχεται να μην είναι αρεστό, είναι όμως επείγον» καταλήγει ο Hal Swerissen.